Γράφει ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας από τους λόγους που η δημοκρατική ΕΕ θα βοηθήσει την Ελλάδα είναι, πέραν των οικονομικών και για λόγους αποφυγής της πολιτικής αποσταθεροποίησης, διότι δε θέλει λόγω της κρίσης να δει «φασίστες και κομμουνιστές» να πλακώνονται στους δρόμους…
Το παραπάνω συνιστά παραθυράτο σχόλιο της δημοσιογραφίας του τηλεκαφενέ και της πολιτικής ΜΕGA-προστυχιάς. Τομείς στους οποίους ειδικεύεται ο Πρετεντέρης.
Ο περί ου ο λόγος, την περασμένη Τρίτη, κατά τη διάρκεια του καθημερινού του πεφωτισμένου λογυδρίου των «8», επέλεξε τον συγκεκριμένο τρόπο για να διακινήσει το προπαγανδιστικό ραβασάκι περί των «δύο άκρων».
Ειρήσθω εν παρόδω:
Το ραβασάκι τούτες τις μέρες κάνει και πάλι θραύση, καθώς αναπαράγεται με σχεδόν πανομοιότυπο τρόπο σε στήλες εφημερίδων, σε άρθρα «αριστερών» και σε παρεμβάσεις πάσης φύσεως δημοκρατών.
Πρόκειται για δημοκράτες που ορισμένοι εξ αυτών το έχουν δίπορτο μεταξύ δημοσιογραφίας και κυβερνητικής εξουσίας, όπου
ως εκπρόσωποι της κυβερνητικής εξουσίας υπηρετούν τις μειώσεις μισθών και συντάξεωνκαι
ως… ανεξάρτητη δημοσιογραφία τσουβαλιάζουν (σ.σ.: «και συ πρόστυχη πένα και μολύβι του βούρκου λιβανίζετε την μπόχα», που ‘λεγε κι ο Βάρναλης) την «ανομία» (!) των μαζικών λαϊκών κινητοποιήσεων και της αντίστασης στον αγριανθρωπισμό της εξουσίας με τις νεοναζιστικές επιθέσεις των τραμπούκων της «Χρυσής Αυγής» ενάντια σε ανήμπορους και σε κυνηγημένους.
*
Αλλά ας επιστρέψουμε στην «αμερικανιά» του Πρετεντέρη.
Η «αμερικανιά» έγκειται στο εξής:
Οπως στις ταινίες του Χόλιγουντ η υποδόρια διαφήμιση γίνεται με το πέρασμα διάρκειας ενός δευτερολέπτου από την οθόνη ενός προϊόντος, π.χ., «Κόκα – Κόλα», έτσι και με μια φρασούλα,
αυτήν την περί «φασιστών και κομμουνιστών»,
περνάει το μήνυμα του τσουβαλιάσματος, των «δύο άκρων», της ανιστόρητης και ανήθικης ταύτισης (!) μεταξύ φασισμού – κομμουνισμού στο υποσυνείδητο του τηλεθεατή – τηλεκατευθυνόμενου πελάτη του Πρετεντέρη.
Παρεμπιπτόντως, η τακτική της υποδόριας διαφήμισης, αν την τοποθετήσει κανείς στα πλαίσια της γκρίζας προπαγάνδας, θα διαπιστώσει ότι δεν έχει και λίγες διαφορές με εκείνο το γκαιμπελικό «πες πες, κάτι θα μείνει»…
*
Ως προς την ουσία τώρα των λεγομένων του Πρετεντέρη:
*
α) Το πώς εννοεί η ΕΕ την αποφυγή της πολιτικής αποσταθεροποίησης και το κατά πόσον ο φασισμός συνιστά «αποσταθεροποίηση» για το πολιτικό σύστημα των μονοπωλίων, φαίνεται από το γεγονός ότι στις κυβερνήσεις των μισών σχεδόν από τα κράτη – μέλη της ΕΕ συμμετέχουν ακροδεξιά μορφώματα και φασιστοειδή κατακάθια
και στις άλλες μισές είναι η πολιτική της ΕΕ των μονοπωλίων που έχει καταστήσει τα ίδια ακροδεξιά κατακάθια σε πολιτικά μεγέθη με διψήφια αρκετές φορές ποσοστά.
*
β) Οσο προφανέστατο είναι ότι ο πιο αμείλικτος πολιτικός αντίπαλος του καθεστώτος που υπερασπίζεται ο Πρετεντέρης είναι οι κομμουνιστές
(σ.σ.: γιατί άλλωστε θα έχαιραν τέτοιας αντιπάθειας από τον Πρετεντέρη;),
άλλο τόσο προφανέστατο είναι πως ο φασισμός γεννιέται πάνω στα περιττώματα της οικονομικής βαρβαρότητας, της κοινωνικής παρακμής και της πολιτικής φαυλότητας του καθεστώτος που υπηρετεί ο Πρετεντέρης, γεννιέται, δηλαδή, πάνω και μέσα από τη χαβούζα του αστικού κράτους.
Ήγουν, του κράτους της λαμογιάς, της αρπαχτής, της «Ζήμενς», του ατιμώρητου πολιτικού ψεύδους, του φιλισταϊσμού, της αυθαιρεσίας, του «νόμου και της ηθικής», των «εργολάβων – καναλαρχών», του «πατρίς, θρησκεία, πλουτοκρατία», των δημοσιολόγων της φαιάς παραχάραξης, του κοινωνικού δαρβινισμού και της θεσμοποιημένης εκμετάλλευσης.
*
γ) Επειδή το σύστημα της οικονομικής βαρβαρότητας, της κοινωνικής παρακμής και της πολιτικής φαυλότητας δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να χρησιμοποιεί ακόμα και τα περιττώματά του ως εργαλείο προστασίας και αναπαραγωγής του, να γιατί ο φασισμός, αυτή η απεχθής δηλαδή έκφραση του συστήματος των κεφαλαιοκρατών, όταν δε χρησιμοποιείται από τους κεφαλαιοκράτες ως το βασικό εργαλείο άσκησης της εξουσίας τους (χούντες, δικτατορίες, πραξικοπήματα κ.λπ.),
χρησιμοποιείται, πάλι από τους κεφαλαιοκράτες και από τα τσιράκια τους, ως εργαλείο συκοφάντησης των αντιπάλων τους, δηλαδή του λαϊκού κινήματος και των κομμουνιστών!
*
δ) Οσοι αναλαμβάνουν να παίξουν και να διακινήσουν το βρώμικο παιχνίδι, είτε ευθέως, είτε με μορφή υπονοουμένων, περί οποιασδήποτε συσχέτισης μεταξύ φασισμού – κομμουνισμού,
να φροντίζουν πρώτα να έχουν «καθαρίσει το πιάτο τους».
Μιας, δε, και ο Πρετεντέρης τολμά να επιχειρεί «παραλληλισμούς» (!) ή και «εξομοιώσεις» (!!) μεταξύ κομμουνιστών – φασιστών,
και δεδομένου ότι
πρώτον, έχει χάσει το τρένο του μαθήματος της Ιστορίας, όπου αν διάβαζε κανένα βιβλίο μπορεί και να μάθαινε – τόσο το παγκόσμιο, όσο και το ελληνικό – το είδος της «σχέσης» των κομμουνιστών με τους φασίστες (ξεκινώντας από τις χούντες του Πάγκαλου, του Κονδύλη και του Μεταξά μέχρι το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την επταετία),
δεύτερον, ενώ η απέχθειά του για τους κομμουνιστές (σ.σ.: ευχαριστούμε) είναι δεδομένη και διατυμπανιζόμενη,
η απέχθειά του απέναντι στο φασισμό ίσως εκληφθεί από κάποιους ως «ανολοκλήρωτη».
*
Στο σημείο αυτό να μην ξεχάσει δύο ζητήματα:
1) Να μας ενημερώσει πόσες φορές έχει μέχρι σήμερα παράσχει τα φώτα της εκπομπής του για να ξεπλύνει δημοκρατικά (σ.σ.: συγγνώμη, για να «ανακρίνει δημοκρατικά», θέλαμε να πούμε…) τους πρώην «αξιωματικούς» της ΕΠΕΝ, δηλαδή τους «συναγωνιστές» εκείνη την περίοδο του σημερινού αρχηγού της «Χρυσής Αυγής» στο κόμμα του δικτάτορα Παπαδόπουλου.
2) Να μας κάνει ένα σχόλιο στα κάτωθι.
Αντιγράφουμε:
*
«Σαν να μην έφθαναν όλα μας τα βάσανα, εσωτερικά και ευρωπαϊκά, τα ελληνικά ΜΜΕ μας επέβαλαν μια γερή δόση Λεπέν την περασμένη εβδομάδα. Τρεις απανωτές συνεντεύξεις του αποκλεισμένου από όλα τα γαλλικά ΜΜΕ φασίστα (…) Τώρα «ενημερώθηκε» το κοινό και έμαθε ότι ο Λεπέν είναι αρκετά συμπαθής και όχι, καλέ, δεν είναι ρατσιστής και φασίστας, αυτά τα λένε «κάποιοι» για να τον συκοφαντήσουν (…).
Η πιο ανυπόφορη συνέντευξη ήταν στις 6 Ιουνίου. Προέβαλε την πιο ωραία ρετουσαρισμένη φωτογραφία του Λεπέν, χάρη στα χαμόγελα του κυρίου Πρετεντέρη.
«Λένε ότι είστε φασίστας και ρατσιστής», του είπε χαριτωμένα ο Πρετεντέρης κι εκείνος απάντησε ότι όχι, καλέ, και βέβαια δεν είναι τέτοια πράγματα, αυτά τα λένε για να τον συκοφαντήσουν. «Μάλιστα», είπε ο Πρετεντέρης με χαμόγελο και προχώρησε στην επόμενη ερώτηση. Προς ενημέρωσιν του κ. Πρετεντέρη, δε «λένε» κάποιοι ότι ο Λεπέν είναι φασίστας και ρατσιστής, ο Λεπέν λέει εδώ και χρόνια ακρότητες που αυτόματα τον κατατάσσουν σε αυτές τις απεχθείς κατηγορίες. Προς ενημέρωσιν του κ. Πρετεντέρη, ο Λεπέν είναι
(α)εναντίον της ισότητας,
(β) υπέρ της Γαλλίας των αποικιών,
(γ) υπέρ του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική,
(δ) εναντίον της Ενωμένης Ευρώπης που ονομάζει «ευρω-ομοσπονδία των ξένων»,
(ε) υπέρ της συνεχούς αύξησης των στρατιωτικών εξοπλισμών,
(στ) υπέρ της «γαλλικής Γαλλίας»,
(ζ) εναντίον των θεσμών του γαλλικού Κοινοβουλίου,
(η) εναντίον της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας,
(θ) υπέρ της «επανάστασης λαϊκής σωτηρίας» που θα γκρεμίσει το «Πάνθεον της δημοκρατίας». Δεν έχει πει πολλά πράγματα ο Λεπέν τόσα χρόνια. Τα ίδια και τα ίδια ξαναλέει σε εκατοντάδες λόγους. Μιλάει, ακριβώς, όπως ο Χίτλερ (…) Ούτε ξέρω ούτε μ’ ενδιαφέρει εάν ο κ. Πρετεντέρης είναι όσο αθώος και αφελής εμφανίστηκε στη συνέντευξη (…)».
*
Το κείμενο που διαβάσατε, υπό τον εύγλωττο τίτλο
«Τηλε-αγιογραφία ντροπής» της συγγραφέως κυρίας Αννας Φραγκουδάκη, καθηγήτριας Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, δημοσιεύτηκε στις 12/6/2002 («Νέα»).
Μια βδομάδα, δηλαδή, μετά την τότε τηλεοπτική συνέντευξη του Λεπέν στον κ. Πρετεντέρη και στο MEGA.
στο κανάλι, δηλαδή, από το οποίο ο – καταγγελλόμενος από την κα Φραγκουδάκη ως – «τηλε-αγιογράφος» του Λεπέν, προέβη και προχτές σε μαθήματα περί «φαιοκόκκινων άκρων»…