Κατά τη διάρκεια των ετών της πολιορκίας στο Λένινγκραντ, έχασαν τη ζωή τους περισσότεροι από ένα εκατομμύριο κάτοικοι και υπέρμαχοι στρατιώτες της πόλης. Η καθημερινή ατομική μερίδα που αναλογούσε σε κάθε πολίτη ήταν μόνο 125 γραμμάρια ψωμιού. Οι άνθρωποι πέθαναν στους δρόμους, ο θάνατος είχε γίνει τόσο ασήμαντος που κανείς δεν τον φοβόταν πια. Ωστόσο, οι κάτοικοι προσπαθούσαν να βοηθήσουν τον στρατό. Για να σώσουν τους τραυματίες στρατιώτες οι κάτοικοι του Λένινγκραντ έδωσαν 144 000 λίτρα αίμα.
Στις 18 Γενάρη του 1943 και μετά από αιματηρές συγκρούσεις, τα σοβιετικά στρατεύματα κατάφεραν να σπάσουν την πολιορκία του Λένινγκραντ.
Η Ρωσική πόλη βρισκόταν υπό πολιορκία από τις 30 Αυγούστου 1941, ημερομηνία κατά την οποία ξεκίνησε η διακοπή της σιδηροδρομικής διασύνδεσης του Λένινγκραντ από τον Γερμανό εισβολέα.
Η ταχύτητα δράσης των γερμανικών στρατευμάτων δεν επέτρεψε την προετοιμασία και την υλοποίηση ενός σχεδίου εκκένωσης του πληθυσμού. Οι πολίτες και οι στρατιωτικοί βρέθηκαν περικυκλωμένοι. Η πόλη περιβάλλεται άμεσα από γερμανικές οχυρώσεις και οι προμήθειες προς αυτή ήταν από δύσκολες έως αδύνατες.
Η μόνη γραμμή επαφής με τον έξω κόσμο ήταν ένας διάδρομος που ονομάστηκε «ο δρόμος της ζωής». Από αυτόν τον δρόμο της ζωής έφταναν τα όποια τρόφιμα και φάρμακα σε πλήρως ανεπαρκείς ποσότητες για να καλύψουν τις ανάγκες της πόλης. Ο χειμώνας του 1942 είναι δύσκολος. Στην πόλη η πείνα θερίζει. Οι κάτοικοι πεθαίνουν από το κρύο και τις κακουχίες.
Η έλλειψη φαρμάκων επιδεινώνει μια επικίνδυνη κατάσταση υγιεινής. Υπάρχει δυσκολία στη θεραπεία των πολιτών και τα λίγα διαθέσιμα φάρμακα κατανέμονται πρώτα μεταξύ των στρατιωτών του κόκκινου στρατού.
Ως εκ τούτου, η Σοβιετική αντεπίθεση είναι θεμελιώδης: ανοίγοντας ένα ρήγμα μεταξύ των γερμανικών οχυρώσεων της πολιορκίας οι Σοβιετικοί μπορούν να εφοδιάσουν καλύτερα την πόλη με τρόφιμα, ρούχα και πάνω από όλα όπλα και φάρμακα.
Το τέλος της απομόνωσης των γύρω πόλεων επιτρέπει το τέλος της πολιορκίας. Eπάνω στο κύμα του ενθουσιασμού, τα στρατεύματα του Χίτλερ εκδιώχνονται από την πόλη από τον στρατηγό Γκεόργκι Κονσταντίνοβιτς Ζούκοφ. Ο Ζούκοφ, που αποκαλείται «ο ανίκητος, η οργή, ο κριός» από τους στρατιώτες του, είναι ένας από τους πιο έμπειρους στρατηγούς του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι ανάμεσα στους πρωταγωνιστές του «μεγάλου πατριωτικό πολέμου».
Η τεράστια Σοβιετική αντεπίθεση ολοκληρώθηκε με την πτώση του Βερολίνου και το τέλος του Γ' Ράιχ και την παράδοση όλων των γερμανικών δυνάμεων που υπέγραψε ο στρατηγός Κάιτελ τον Μάη του 1945. Οι απώλειες μεταξύ των Σοβιετικών, των πολιτών και του στρατού, αριθμούν περίπου 1,2 εκατομμύρια νεκρούς. Η μάχη του Λένινγκραντ κατατάσσεται ως η πιο αιματηρή στην ιστορία.
Με την νίκη στο Λένινγκραντ ο Ιωσήφ Στάλιν δείχνει όλη του τη δύναμη: η επιχείρηση «Χάσκι» απέτυχε. Η Γερμανία δεν είναι σε θέση να κατακτήσει την Σοβιετική Ένωση. Ο Χίτλερ δεν είναι πλέον ασταμάτητος και η Βέρμαχτ δεν είναι πλέον ένας ανίκητος στρατός.