Γράφει: ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Είναι: η υπονόμευση του συλλογικού και η θρησκεία του άφατου ατομισμού που στην οικονομία λατρεύει τον «ιδιώτη» και στην πολιτική διακηρύττει το θατσερικό δόγμα «η κοινωνία δεν είναι τίποτα, το άτομο είναι το παν».
*
Είναι
το εγκατεστημένο ανταγωνιστικό μοντέλο συμβίωσηςπου αναπαράγει το πρότυπο «ο άνθρωπος λύκος για τον άνθρωπο» και σε συνθήκες κρίσης διαποτίζει τον κοινωνικό ιστό με το δηλητήριο «ο θάνατός σου η ζωή μου».
*
Είναι
η παραχάραξη της έννοιας «αλληλεγγύη» σε φαρισαϊκή «φιλανθρωπία», η προσπάθειαγελοιοποίησης ή και αντιποίησης του «ο ένας για όλους και όλοι για έναν», που στρώνει το έδαφος στη λογική «ο καθένας για την πάρτη του» και «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».
*
Είναι
η κρατική επιχορήγηση του «κοινωνικού αυτοματισμού» που αναγορεύει το «φραγγέλιο» σε «λύση» και δημιουργεί το περιβάλλον που εισάγει το μικροαστισμό στο ιδεολογικό κατακάθι, που ανάγει το λιντσάρισμα σε απενοχοποιημένη «πολιτική δράση».
*
Είναι
η ελεεινολόγηση του «άλλου» και του «διαφορετικού» που εκείνοι που τον φέρανε εδώ, αυτοί που τον εκμεταλλευτήκανε, αυτοί που τον θέλουνε για δούλο τους, τώρα θα τον κλείσουνε με «φράκτες» και σε στρατόπεδα για να «επανακαταλάβουνε τις πόλεις μας».
*
Είναι
η στοχοποίηση του αδύναμου ως εύκολου στόχου και ως ιδανικού αποδιοπομπαίου αντιπάλου.
*
Είναι
η κοινωνική και πολιτική αγριότητα που γυρεύει εξαγνισμό και νομιμοποίηση υποκρινόμενη ότι ασκείται στο όνομα του «υπέρτερου συμφέροντος», του «λαού», της «κοινωνίας».
*
Είναι
ο κατακερματισμός και η προώθηση της αντιπαλότητας μεταξύ των θυμάτων της κοινωνίας, ο διαχωρισμός τους σε αντιτιθέμενες μερίδες «κανιβάλων» που διαποτίζονται από την αρχή «χάνεις – κερδίζω», «αφανίζεσαι – υπάρχω», «πεθαίνεις – ζω».
*
Είναι
η διαστρέβλωση, το ψέμα, η ιστορική αφασία και ο γκεμπελισμός ως μόνιμων μεθόδων άσκησης και επιβολής πολιτικής.
*
Είναι
η ενοχοποίηση του μαζικού κοινωνικού, ταξικού, πολιτικού αγώνα και η ιταμή διασύνδεσή του – με στόχο την άνωθεν υποκατάστασή του – με τα «τάγματα εφόδου» των λούμπεν της ακροδεξιάς τρομοκρατίας.
*
***
Με δυο λόγια:
Η φασιστική – νεοναζιστική συμμορία των τραμπούκων του υποκόσμου που υποδύεται το πολιτικό κόμμα,
είναι
το δημιούργημα της σαπίλας, είναι η σαρξ εκ της σαρκός, ενός πολιτικού και οικονομικού καθεστώτος που για την αυτοπροστασία των δομών του και για την αναπαραγωγή του, μετατρέπει την ίδια τη βρωμιά του σε κοπριά με την οποία καλλιεργεί στα κεφαλαιοκρατικά θερμοκήπια τους Φρανκενστάιν, τους εντεταλμένους να υπηρετούν τη σαπίλα που τους δημιούργησε.
Αντανάκλαση: Ριζοσπάστης