Γιατί θα πρέπει να είναι ικανοποιημένη η Ελλάδα από την απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) να παρεμβαίνει – με τον έναν ή τον άλλον τρόπο – στις δευτερογενείς αγορές ομολόγων και να αγοράζει χρέος;
Να πανηγυρίζει η Ιταλία ή η Ισπανία, το καταλαβαίνω, αλλά η Ελλάδα; Δεν νομίζω ότι έχει κανέναν πραγματικά σοβαρό λόγο να το κάνει.
Ο (Ιταλός) πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι θα ρίξει«ζεστό χρήμα» της τράπεζας (και σε αυτό, μεταξύ μας, έχουν το δίκιο τους που διαμαρτύρονται οι Γερμανοί) στους βραχυπρόθεσμους τίτλους, για να κρατήσει το κόστος του χρήματος χαμηλά.
Δηλαδή, εν προκειμένω, τα spreads. Ως γνωστόν, τα ισπανικά και τα ιταλικά (και κάπου στο βάθος και τα γαλλικά, τώρα τελευταία) δίνουν μάχη, καθημερινά, για να διατηρηθούν σε ανεκτά επίπεδα.
Αν οι αγορές φοβηθούν και σταματήσουν να τα πιέζουν, προσδοκώντας σε εύκολα κέρδη, τότε, πράγματι μπορεί η μάχη για τη διάσωση της Ρώμης και της Μαδρίτης που εξελίσσεται στα μόνιτορ των διαχειριστών των μεγάλων, κερδοσκοπικών funds, να κερδηθεί. Τουλάχιστον, σε αυτό το επίπεδο.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, όμως, αυτός ο «πόλεμος» έχει χαθεί εδώ και 2 χρόνια. Τα ελληνικά spreads κυκλοφορούν στην …στρατόσφαιρα και θα πρέπει να «πέσει» όλο το χρήμα της ΕΚΤ για να διορθώσουν.
Κάτι που δεν πρόκειται να γίνει ποτέ, για ευνόητους λόγους. Οπότε, η χώρα μας δεν έχει να κερδίσει κάτι άμεσα απ’ αυτή την παρέμβαση.
Μόνο έμμεσα, υπό την έννοια ότι κάθε φορά που καταφέρεται ένα χτύπημα σε κερδοσκοπικά χαρτοφυλάκια, όλοι βγαίνουν κερδισμένοι.
Αντιθέτως, άμεσα, η Ελλάδα μπορεί στο τέλος της ημέρας να βγει και ζημιωμένη απ αυτή την πρωτοβουλία. Προσέξτε γιατί:
Αν η παρέμβαση της ΕΚΤ αποδειχθεί επιτυχημένη και το κόστος του χρήματος για την Ισπανία και την Ιταλία επανέλθει σε διαχειρίσιμα επίπεδα, τότε οι δύο χώρες θα μπορούν να ελπίζουν ότι μπορεί και να την έχουν «σκαπουλάρει».
Το σίγουρο είναι πως θα μπορούν να πάρουν αποφάσεις για μέτρα, περικοπές και προγράμματα, με μεγαλύτερη άνεση χρόνου και να διαχειρίζονται τη δυσχερή τους θέση με μεγαλύτερη ευκολία.
Αντιθέτως, η «πρέσα» για την Ελλάδα θα παραμένει. Την ίδια ώρα, όμως, η χώρα μας θα απομονώνεται ακόμα περισσότερα, καθώς θα θεωρείται ως ιδιαίτερο πρόβλημα – ξεχωριστό από το υπόλοιπο ευρωπαικό – και έτσι θα αντιμετωπίζεται.
Κι εδώ τίθεται το κρίσιμο ερώτημα: Μας συμφέρει εμάς αυτό; Επιτρέψτε μου να προβλέψω πως «όχι».
Η βασική αρχή της ελληνικής στρατηγικής για την αντιμετώπιση της κρίσης θα πρέπει να είναι η παραμονή της χώρας εντός της Ευρωζώνης.
Όπερ σημαίνει κοινή αντιμετώπιση του ελληνικού προβλήματος με των υπολοίπων κρατών – μελών.
Αν η Ελλάδα καταταχθεί στην κατηγορία των «ιδιαίτερων περιπτώσεων», τότε τα πράγματα δεν θα είναι καλά. Ετσι, απλά …
Ο Τειρεσίας
Αντανάκλαση: voria