Οι πεινασμένοι είναι εξοργισμένοι. Στο Λεκανοπέδιο, όπου ζουν πέντε εκατομμύρια ψυχές, τα δύο βρίσκονται στο όριο της φτώχειας και το ένα εκατομμύριο βρίσκεται στο όριο της πείνας.
Η Τετάρτη 5 Μαΐου δεν μπορούσε παρά να είναι η αρχή ενός δραματικού οδοιπορικού, που άρχισε πριν από δύο δεκαετίες και καταλήγει στην συμφωνία πώλησης της χώρας στα διεθνή τραπεζικά και χρηματιστηριακά συμφέροντα. Στο οδοιπορικό αυτό ήταν αναμενόμενο να χυθεί αίμα.
Οι πρώτοι νεκροί, μετά την συμφωνία με το ΔΝΤ – ΕΕ, θα προσμετρηθούν στα θύματα που θα προκαλέσει η λαίλαπα της χρεωκοπίας και η σύνδεση του μέλλοντος του τόπου με το βιαιότερο πρόγραμμα οικονομικής αναδιάρθρωσης που βίωσε ποτέ ευρωπαϊκή χώρα - τουλάχιστον μεταπολεμικά.
Η εικόνα της μάνας, που δεν είναι σε θέση να πιστέψει πως έχασε την θυγατέρα της, τα λέει και τα περιγράφει όλα. Η οργή του πλήθους, οι κραυγές των μεσηλίκων (και όχι μόνον των νεαρών) διαδηλωτών που γέμισαν τους δρόμους της πρωτεύουσας, οι υψωμένες γροθιές και κυρίως το βλέμμα που δηλώνει πως «δεν έχουμε τίποτε να χάσουμε», συνθέτουν στο σκηνικό, όπου μια κοινωνία αρχίζει να αντιδρά στην βία που συνεπάγονται τα οικονομικά μέτρα λιτότητας. Η Τετάρτη 5 Μαΐου δεν μπορούσε παρά να είναι η αρχή ενός δραματικού οδοιπορικού, που άρχισε πριν από δύο δεκαετίες και καταλήγει στην συμφωνία πώλησης της χώρας στα διεθνή τραπεζικά και χρηματιστηριακά συμφέροντα. Στο οδοιπορικό αυτό ήταν αναμενόμενο να χυθεί αίμα.
Οι πρώτοι νεκροί, μετά την συμφωνία με το ΔΝΤ – ΕΕ, θα προσμετρηθούν στα θύματα που θα προκαλέσει η λαίλαπα της χρεωκοπίας και η σύνδεση του μέλλοντος του τόπου με το βιαιότερο πρόγραμμα οικονομικής αναδιάρθρωσης που βίωσε ποτέ ευρωπαϊκή χώρα - τουλάχιστον μεταπολεμικά.
Τα μέτρα σκοτώνουν με αριθμούς, αλλά τελικά νεκροί είναι οι πολίτες. Η Ιστορία είναι αμείλικτη σε αυτήν την θλιβερή στατιστική.
Το χρονικό ενός δράματος
Δύο κοκτέιλ μολότοφ, που πιθανώς να συνοδεύονταν και από άλλες εύφλεκτες ύλες, η σύγχυση που επικρατεί κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης, οι εγκλωβισμένοι εργαζόμενοι σε μία επιχείρηση, συνθέτουν την εικόνα της τραγωδίας. Η πυρκαγιά εξαπλώθηκε αμέσως, αλλά δεν ήταν η φωτιά που σκότωσε. Ήταν ο καπνός από τα υλικά που καίγονταν και οι αναθυμιάσεις.
Δύο γυναίκες -η μία τεσσάρων μηνών έγκυος- και ένας άνδρας δεν κατάφεραν να σωθούν προφυλασσόμενοι σε ασφαλές μέρος. Οι υπάλληλοι του ΕΚΑΒ και οι πυροσβέστες ανακάλυψαν τα πτώματα ανάμεσα στα αποκαΐδια. Η συνέχεια δόθηκε στους δρόμους. Η βία, και αυτήν την φορά, ήταν στο ραντεβού της. Δεν είναι ούτε η πρώτη αλλά ούτε και η τελευταία φορά...
Από: www.zougla.gr<--κλικ για συνέχεια