Τέχνες-Πολιτισμός

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Κυκλοφόρησε η νέα ποιητική συλλογή της Μαρίας Καρδάτου
«Η αποκαθήλωση της σκιάς»
Αποτέλεσμα εικόνας για «Η αποκαθήλωση της σκιάς»


Αρχείο ΕΡΤ 1982: Σταύρος Κουγιουμτζής 20 χρόνια τραγούδι
Η μουσική σειρά «ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ» παρουσιάζει μελωδίες ενός κόσμου αλλοτινού σημαντικών καλλιτεχνών. Το επεισόδιο είναι αφιερωμένο στον ΣΤΑΥΡΟ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗ, έναν από τους αξιολογότερους μουσικοσυνθέτες της ιστορίας του ελληνικού πενταγράμμου. Ο ίδιος παραθέτει βιογραφικά στοιχεία που αφορούν στη ζωή και το έργο του, παραθέτοντας σημαντικά στοιχεία της καλλιτεχνικής αποτίμησης, όπως τα ακούσματά του από τα γραμμόφωνα της εποχής και κάποια μουσικά αρώματα στις προσφυγογειτονιές. Αν και εξαίρετος στιχουργός των μεγάλων επιτυχιών του, συνεργάζεται με σπουδαίους στιχουργούς και ποιητές δημιουργώντας κλασσικά λαϊκά τραγούδια, διαχρονικά, με ιδιαίτερη απήχηση στον κόσμο. Καθ’ όλη τη διάρκεια της εκπομπής ακούγονται γνωστές επιτυχίες του Συνθέτη ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗ, όπως «ΜΗ ΜΟΥ ΘΥΜΩΝΕΙΣ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ» σε στίχους ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗ, «ΘΑ ’ΤΑΝ 12 ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ» σε στίχους ΜΙΧΑΛΗ ΜΠΟΥΡΜΠΟΥΛΗ, «ΚΙ ΗΣΟΥΝ ΩΡΑΙΑ» σε στίχους ΑΚΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ, «ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΦΥΓΕΙΣ» σε στίχους ΜΑΝΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ, «ΟΤΑΝ ΑΝΘΙΖΟΥΝ ΠΑΣΧΑΛΙΕΣ», σε στίχους ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗ, «ΤΟ ΣΑΚΑΚΙ ΜΟΥ ΚΙ ΑΝ ΣΤΑΖΕΙ» σε στίχους ΑΚΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ, «ΝΑ ‘ΤΑΝΕ ΤΟ ’21» σε στίχους ΣΩΤΙΑΣ ΤΣΩΤΟΥ, «ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ» σε στίχους ΛΕΥΤΕΡΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, «ΑΣΕ ΜΕ ΣΤΟ ΜΕΘΟΚΟΠΙ» σε στίχους ΣΩΤΙΑΣ ΤΣΩΤΟΥ, «ΤΟ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ ΤΟ ΘΑΛΑΣΙ» σε στίχους ΑΚΟΥ ΔΑΣΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ, «ΒΑΣΑΝΑΚΙ ΒΑΣΑΝΑΚΙ», «ΚΑΠΟΥ ΝΥΧΤΩΝΕΙ», «Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΦΕΥΓΕΙ ΒΑΡΥΣ» σε στοίχους ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗ, «ΜΕ ΕΚΟΨΑΝ ΜΕ ΧΩΡΙΣΑΝ ΣΤΑ ΔΥΟ» σε στίχους ΓΙΩΡΓΟΥ ΘΕΜΕΛΗ, «ΤΟ ΠΑΡΚΟ» σε στίχους ΝΤΙΝΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ, «ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΓΑΠΗ» σε στίχους ΚΩΣΤΑ ΡΙΤΣΙΩΝΗ, «ΚΑΗΜΕΝΕ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ» και «ΜΕ ΓΕΛΑΣΕΣ ΜΕ ΓΕΛΑΣΕΣ» σε στίχους ΝΤΙΝΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ.

 

Βιβλιοπροτάσεις:


Κυκλοφόρησε η νέα ποιητική συλλογή του Βαγγέλη Αποστολόπουλου

"Άνθη Ακάνθης" 
Αναζητήστε τη στη «Πρωτοπορία», το βιβλιοπωλείο της Εστίας, στην Πολιτεία και στο «Ναυτίλο»

--------------------------------------------------------------------- 


Κυκλοφορεί η τελευταία ποιητική συλλογή της Μαρίας Καρδάτου
«Αβλαβής διέλευση»

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiU8SvNtoo4PUBOCP8JBVUZGh0B6RvagcQcxMwysOn2-DVNlFZ-M594JXDWfpkxx6dWgiNZbXyYl4_INfjUxQNYbQJQtI-4DfYP2p3avBDLpc9adNuMC8ABYO8j_2kTnjp_vaQ3kdDKvLU/s1600/2971_1134452917799_1121590405_385724_2657534_n.jpg

Από τις εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ κυκλοφορεί η ποιητική συλλογή «Αβλαβής διέλευση»
της Μαρίας Καρδάτου.
 
ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΔΑΤΟΥ,  Αβλαβής διέλευση, Εκδόσεις Νεφέλη, σελ. 54

Του ΚΩΣΤΑ Γ. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ*
Μία από τις βασικές διαπιστώσεις της Μαρίας Καρδάτου, αμέσως προκύπτουσα ή εμμέσως τεκμαιρόμενη, είναι η διαπίστωση ότι η ομορφιά προϋποθέτει την υπέρβαση των κανονιστικών επιταγών που αποσκοπούν στην εύρυθμη λειτουργία της καθημερινότητας. Και ότι αυτή η υπέρβαση συντελείται με την εμβάπτιση προσώπων, εικόνων και πραγμάτων στα υγρά του ονείρου, ώστε, απαλλαγμένα από τις περιοριστικές των διαστάσεών τους αντικειμενικές συνθήκες, να αποκτήσουν την ιδιότητα του αιφνίδιου, του φευγαλέου και του επίφοβου. Μία άλλη, επίσης σημαντική διαπίστωση, είναι ότι το ποιητικό υποκείμενο, ψηλαφώντας τις επάλληλες, παλίμψηστες, κατόψεις του συναισθηματικού του πεδίου, δεν μπορεί παρά να ομολογήσει την αδυναμία του να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της πραγματικότητας, στους κόλπους της οποίας διακατέχεται μονίμως από την αμηχανία του ξένου, του λαθρομετανάστη. Άλλο αν, αυτή η ανοίκεια πραγματικότητα, του προσφέρει κάποιες, μικρές έστω, διαφυγές, συγκρατητικές της σκέψης που, μονίμως σχεδόν, ρέπει και διολισθαίνει προς τη μεριά του θανάτου.
Τα πράγματα που επιζούν των ανθρώπων, προστατευτικά περιβλημένα από την αχλή της παλαιότητας, ασκούν στον ψυχισμό και στη διάθεση της ποιήτριας μία περίεργη γοητεία∙ λειτουργώντας όμως και ως σιωπηλοί και άτεγκτοι μάρτυρες αλλοτινών υπάρξεων, είναι και προπομποί μηνυμάτων προειδοποιητικών του καιροφυλακτούντος στους θύλακες του παρόντος και του μέλλοντος τελεσίδικου. Ανάμεσα σ' αυτά, είναι φυσικό να διακατέχεται μονίμως από μία διάθεση έντονης νοσταλγίας, για ό,τι κάποτε τη χαροποίησε ή την έθλιψε, επίμονα αρνούμενη να απεμπολήσει τις λυπημένες της μνήμες, διατηρώντας σαν ακριβό τιμαλφές τη θλίψη της, το μόνο εχέγγυο της ανθρωπιάς και της ευαισθησίας της. Γι' αυτό και συχνά κάνει υποδείξεις προς εαυτήν, να είναι συγκατανευτική στην απλότητα και στο φευγαλέο των περιστάσεων της ζωής∙ κυρίως, να εξοικειωθεί με τη βασανιστική αίσθησή της ότι βρίσκεται έγκλειστη στα έγκατα μιας ανοίκειας πόλης, διαρκώς απειλούμενη από τα φαντάσματα του κόσμου που την περιβάλλει.
Όλα, στην ποίηση της Καρδάτου, τελούν υπό την αίρεση της έλευσης του θανάτου, ο οποίος ακατάπαυστα ραδιουργεί και εξαπατά. Τη μόνη δυνατότητα διαφυγής από αυτήν την αενάως επικρεμάμενη απειλή την παρέχει, κατά πρώτο λόγο, το όνειρο και, κατά δεύτερο, η φαντασία. Μόνο στην επικράτεια του ενός και της άλλης μπορεί κανείς να προσδοκά το ενδεχόμενο της επανάκτησης της χαμένης ατομικότητας. Τη σωτήρια απόσπασή του από τον ζοφερό πολτό της απρόσωπης μάζας.

*Ο Κώστας Γ. Παπαγεωργίου είναι ποιητής και κριτικός λογοτεχνίας
Από την εφημερίδα "Αυγή"