Νικητής των βρετανικών εκλογών αναδεικνύεται ο ηγέτης των Συντηρητικών, Ντέιβιντ Κάμερον, το κόμμα του οποίου αναμένεται να κερδίσει τις περισσότερες έδρες στο βρετανικό κοινοβούλιο έναντι των Εργατικών του Γκόρντον Μπράουν, χωρίς όμως να εξασφαλίζει την κοινοβουλευτική αυτοδυναμία.
Με καταμετρημένες τις ψήφους που κρίνουν τις 609 από τις 650 έδρες του βρετανικού κοινοβουλίου, οι Συντηρητικοί συγκεντρώνουν 288 έδρες, οι Εργατικοί 243 έδρες και οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες 51 έδρες.
Την πρώτη τους έδρα κέρδισαν και οι Πράσινοι. Η Κάρολιν Λούκας, αρχηγός του κόμματος και μέλος του Ευρωκοινοβουλίου για τη Νοτιοανατολική Αγγλία κέρδισε την έδρα του Μπράιτον Παβίλιον που μέχρι σήμερα κατείχε το Εργατικό Κόμμα.
Από τις απώλειες του κυβερνώντος κόμματος επωφελούνται κυρίως οι Συντηρητικοί, ενώ οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες απέτυχαν να κεφαλαιοποιήσουν στις κάλπες τα υψηλά ποσοστά που τους έδιναν οι δημοσκοπήσεις κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας.
Για την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή απαιτούνται 326 έδρες.
Για πρώτη φορά από το 1974 η Βρετανία βρίσκεται μπροστά στην πιθανότητα μη ανάδειξης κυβερνητικής πλειοψηφίας στο κοινοβούλιο που προέκυψε από τις χθεσινές βουλευτικές εκλογές (hung parliament-μετέωρο κοινοβούλιο).Την πρώτη τους έδρα κέρδισαν και οι Πράσινοι. Η Κάρολιν Λούκας, αρχηγός του κόμματος και μέλος του Ευρωκοινοβουλίου για τη Νοτιοανατολική Αγγλία κέρδισε την έδρα του Μπράιτον Παβίλιον που μέχρι σήμερα κατείχε το Εργατικό Κόμμα.
Από τις απώλειες του κυβερνώντος κόμματος επωφελούνται κυρίως οι Συντηρητικοί, ενώ οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες απέτυχαν να κεφαλαιοποιήσουν στις κάλπες τα υψηλά ποσοστά που τους έδιναν οι δημοσκοπήσεις κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας.
Για την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή απαιτούνται 326 έδρες.
Στην περίπτωση λοιπόν που κανένα κόμμα δεν εξασφαλίζει την απόλυτη πλειοψηφία, θα αρχίσουν αμέσως διαβουλεύσεις μεταξύ των τριών μεγάλων κομμάτων του βρετανικού κοινοβουλίου.
Είναι πιθανόν ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος και απερχόμενος πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν να προσπαθήσει να εξασφαλίσει συμφωνία με τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες για κοινοβουλευτική συνεργασία.
Ωστόσο οι Συντηρητικοί θα θεωρήσουν αυτό το σενάριο ως προδοσία της βούλησης του εκλογικού σώματος το οποίο αρνήθηκε την κυβερνητική πλειοψηφία στο Εργατικό Κόμμα.
Εάν ο απερχόμενος πρωθυπουργός αποτύχει στην επίτευξη συμφωνίας, ο ηγέτης των Τόρις θα πρέπει να αποφασίσει εάν θα σχηματίσει κυβέρνηση μειοψηφίας βασιζόμενη σε ad hoc κοινοβουλευτικές συμμαχίες με τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες και άλλα μικρότερα κόμματα.
Έκλεισαν οι κάλπες
Στις 24:00 ώρα Ελλάδας έκλεισαν οι κάλπες στη Μ. Βρετανία και έφτασε στο τέλος της η κούρσα της «μιας ανάσας», την οποία έκαναν τα πολιτικά κόμματα που διεκδίκησαν την ψήφο του βρετανικού λαού.
Μετά από μια σύντομη, αλλά θυελλώδη, προεκλογική εκστρατεία, οι Συντηρητικοί του Ντέιβιντ Κάμερον φάνταζαν μέχρι και την τελευταία στιγμή ως το ακλόνητο φαβορί για την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, όχι όμως και την κοινοβουλευτική αυτοδυναμία.
Αυτό «έδειχναν» άλλωστε τόσο οι δημοσκοπήσεις όσο και οι εκτιμήσεις των ειδικών στην Μ. Βρετανία, οι οποίοι δεν πιστεύουν ότι κάποιο κόμμα θα εξασφαλίσει τις 326 από τις συνολικά 650 έδρες που απαιτούνται για την αυτοδυναμία, άρα υπάρχει η δυνατότητα κυβερνητικής συνεργασίας του Εργατικού και του Φιλελεύθερου Κόμματος.
Οι Εργατικοί του πρωθυπουργού Γκόρντον Μπράουν έχασαν πολύ μεγάλο έδαφος εξαιτίας του πολέμου στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, της οικονομικής ύφεσης, αλλά και των «λαθών» του ηγέτη τους, με τελευταίο παράδειγμα την «γκάφα» του με τον απρεπή χαρακτηρισμό του σε μια Βρετανίδα που τον συνάντησε σε προεκλογική του εκδήλωση.
Από: www.zougla.gr<--κλικ για συνέχεια
Αυτό «έδειχναν» άλλωστε τόσο οι δημοσκοπήσεις όσο και οι εκτιμήσεις των ειδικών στην Μ. Βρετανία, οι οποίοι δεν πιστεύουν ότι κάποιο κόμμα θα εξασφαλίσει τις 326 από τις συνολικά 650 έδρες που απαιτούνται για την αυτοδυναμία, άρα υπάρχει η δυνατότητα κυβερνητικής συνεργασίας του Εργατικού και του Φιλελεύθερου Κόμματος.
Οι Εργατικοί του πρωθυπουργού Γκόρντον Μπράουν έχασαν πολύ μεγάλο έδαφος εξαιτίας του πολέμου στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, της οικονομικής ύφεσης, αλλά και των «λαθών» του ηγέτη τους, με τελευταίο παράδειγμα την «γκάφα» του με τον απρεπή χαρακτηρισμό του σε μια Βρετανίδα που τον συνάντησε σε προεκλογική του εκδήλωση.