Σάββατο 31 Ιουλίου 2010

Αρχείο

Εδώ βρίσκονται αποθηκευμένα τα "άρθρα της μέρας" από 26/05 έως 31/07


Μεταλλαγμένοι σοσιαλδημοκράτες μιας χρήσεως

31/07/10 www.antinews.gr

 Σε κάθε χώρα που βρέθηκε στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα, το κόμμα που έφερε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, πάντα ηττήθηκε και πολύ συχνά διαλύθηκε κυριολεκτικά στις επόμενες εκλογές.

Τυχαίο; Δεν νομίζω…
Σε κάθε χώρα που βρέθηκε στη θέση της Ελλάδας, ο Πρωθυπουργός που υπέγραψε με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στηρίχθηκε με νύχια και με δόντια από όλο το τοπικό κατεστημένο και από τους Διεθνείς Οργανισμούς μέχρι να περάσει το σύνολο των μεταρρυθμίσεων που του επιβλήθηκαν και στη συνέχεια αφέθηκε στον τύχη του. Και κατέρρευσε…
Μιλάμε ισχυρούς ηγέτες όπως ο Φερνάντο ντε λα Ρούα στην Αργεντινή ή παλαίμαχους ηγέτες-σύμβολα, όπως ο Μπουλέντ Ετσεβίτ στην Τουρκία.
Ο πρώτος δραπέτευσε με ελικόπτερο από το Προεδρικό Μέγαρο, ενώ ο δεύτερος συνετρίβηεκλογικά…
Τυχαίο κι αυτό; Δεν νομίζω…
Το ΔΝΤ κυριαρχείται από λογιστές, όχι Οικονομολόγους. Από «τεχνοκράτες» που θέλουνσίγουρες «οικονομίες» από σίγουρες πηγές.
Και οι «σίγουρες πηγές» είναι, συνήθως οι οριζόντιες περικοπές δαπανών. Μόνο που επειδή είναι «οριζόντιες», είναι συνήθως και μακροχρόνια αναποτελεσματικές.
Γιατί ένας προβληματικός και ελλειμματικός κρατικός προϋπολογισμός αλλού χρειάζεται πολύ βαθιές περικοπές (όπου υπάρχει μεγάλη σπατάλη) κι αλλού δεν χρειάζεται καθόλου περικοπές (όπου οι δαπάνες έχουν μεγάλη απόδοση, υψηλούς πολλαπλασιαστές και δευτερογενή θετικά αποτελέσματα).
Το να παραβλέπεις την ιδιαίτερη φύση διαφόρων κλάδων των δημοσίων δαπανών και να κόβεις τα πάντα ισοπεδωτικά, είναι σαν τον… «αλμπάνη» πρακτικό «γιατρό» που αντί να καθαρίσει σε βάθος την πληγή, αυτός ακρωτηριάζει το πόδι!
Οι οριζόντιες περικοπές έχουν το μεγάλο μειονέκτημα να είναι πάντα ανεπαρκείς. Γι’ αυτό και χρειάζονται πολύ μεγαλύτερες απ’ όσο θα αρκούσε για να εκμηδενιστεί το έλλειμμα. Άλλα έχουν το πλεονέκτημα ότι είναι «σίγουρες». Με πολύ σοβαρές «παρενέργειες», όμως…
Οι τεχνοκράτες και οι γραφειοκράτες πάντα προτιμούν τις «εύκολες λύσεις» (quick fixes). Που συνήθως δημιουργούν μεγαλύτερα προβλήματα αργότερα…
Έστω κι έτσι, ωστόσο, αυτές οι «οριζόντιες περικοπές» ανακόπτουν την βύθιση μιας οικονομίας στην ελλειμματικότητα. Αν δεν σταματήσουν εγκαίρως, όμως, οδηγούν σε μεγαλύτερηυπερχρέωση. Γιατί καμία Οικονομία δεν ξεπέρασε το υπερβολικό χρέος της μόνο με περικοπές και μάλιστα «οριζόντιες».
Όσες χώρες κατάφεραν να βγουν από το «φαύλο κύκλο» χρέους – ελλειμμάτων, το πέτυχαν μεΑνάκαμψη. Και τελικά με Ανάπτυξη!
Οι «οριζόντιες περικοπές» φέρνουν σοβαρή ύφεση. Μετά το πρώτο σοκ, είναι απαραίτητη ηαλλαγή πορείας με πολιτικές Ανάκαμψης-Ανάπτυξης. Που σπάνε το «φαύλο κύκλο» της ύφεσης. Αυτό συνέβη σχεδόν παντού.
Τυχαίο; Δεν νομίζω…
Γι’ αυτό και χρησιμοποιούν συνήθως εγχώριους πολιτικούς «μίας χρήσεως» (συνήθωςμεταλλαγμένους σοσιαλδημοκράτες) να υποβάλλουν την κοινωνία τους σε υφεσιακό σοκ. Τους στηρίζουν με κάθε τρόπο μέχρι να φέρουν σε πέρας το πρώτο αυτό «μεγάλο ταρακούνημα»…
Κι ύστερα τους εγκαταλείπουν στην τύχη τους.
Και η  κοινωνία αναδεικνύει, στη συνέχεια, κάποιους άλλους. (συνήθως μετριοπαθείς φιλελεύθερους). Που υιοθετούν πολιτικές Ανάπτυξης-Ανάκαμψης, χωρίς να ξαναγυρίσουν στην λαϊκίστικη σπατάλη παροχών για όλους…
Σας θυμίζουν τίποτε όλα αυτά;
Και τα θεωρείτε τυχαία;
Δεν νομίζω…
Το ίδιο το Μνημόνιο του ΔΝΤ για την Ελλάδα δεν είναι σοβαρό…
Για γέλια είναι (από οικονομική άποψη – γιατί από πολιτική άποψη είναι για κλάματα)...
Να φανταστείτε επέβαλε πρωτοφανείς αυξήσεις εμμέσων φόρων και ταυτόχρονα προέβλεπεχαμηλό πληθωρισμό! Τώρα ο πληθωρισμός είναι σχεδόν τριπλάσιος αυτού που προέβλεπαν – και θα ανέβει κι άλλο).
Μετά απ’ αυτό κανείς που καταλαβαίνει δεν το παίρνει στα σοβαρά.
Εκτός από την πολιτική μας ελίτ, βέβαια, που δεν διαβάζει τι ψηφίζει. Χώρια που δεν καταλαβαίνει οικονομικά…
Άλλωστε, και οι διεθνείς αγορές αποδοκίμασαν το Μνημόνιο και τους υπερασπιστές του!
Σήμερα τα speads – ο καθρέφτης οικονομικής αξιοπιστίας μιας χώρας – είναι πολύ υψηλότερα(750 με 800 μονάδες βάσης) απ’ ό,τι ήταν στα μέσα του περασμένου Απριλίου!
Δηλαδή παρά την εφαρμογή του περιβόητου Μνημονίου, οι διεθνείς αγορές εμπιστεύονται πολύ λιγότερο τη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών της χώρας απ’ ότι όταν είχαμε φτάσει «κοντά στην χρεοκοπία»!
Τυχαίο; Δεν νομίζω…
Το παράδειγμα της Σωτηρίας εμπνέει τους αγώνες της νέας γενιάς
Σήμερα στις 7.30 μ.μ. στην πύλη της ΕΤΜΑ η συγκέντρωση τιμής στη μνήμη της νεαρής κομμουνίστριας, με αφορμή τη συμπλήρωση 30 χρόνων από τη δολοφονία της
Τριάντα χρόνια μετά, το παράδειγμα και η θυσία της συντρόφισσας Σωτηρίας Βασιλακοπούλου εμπνέουν τους αγώνες της νέας γενιάς. Ενάντια στη λήθη που σπέρνουν οι αστοί, αφού δεν μπορούν να οικειοποιηθούν ή να μετατρέψουν σε αβλαβή εικονίσματα τέτοιου μεγέθους αγωνιστικά παραδείγματα, η Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος, το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος Αττικής και ο Σύλλογος Φοιτητών Παντείου διοργανώνουν συγκέντρωση τιμής, σήμερα Τρίτη, στις 7.30 μ.μ., στην πύλη της ΕΤΜΑ (Αγ. Αννης και Ιερά Οδός). Οι παραπάνω σε κοινή ανακοίνωσή τους καλούν την εργατική τάξη «να παλέψει αποφασιστικά για την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο», να συνεχίσει το δρόμο που διάλεξε η Σωτηρία «για την ανατροπή της πολιτικής του κεφαλαίου, της ΕΕ και των πολιτικών της εκπροσώπων», καθώς «οι δυνάμεις του κεφαλαίου κλιμακώνουν την επίθεση με επιχείρημα την αύξηση της ανταγωνιστικότητας, δηλαδή την αύξηση της κερδοφορίας τους. Τα μέτρα αυτά είναι προαποφασισμένα και υπηρετούν τις βαθύτερες ανάγκες του καπιταλιστικού συστήματος».«Το παράδειγμα της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου είναι περήφανη απάντηση στη βρώμικη προπαγάνδα των χορτάτων παπαγάλων των αστών, που μιλάνε χλευάζοντας για τα παιδιά με τα "κοντά παντελονάκια", που δίνουν τη μάχη των απεργιακών φρουρών στα εργοστάσια, στα βαπόρια, σε όλους τους χώρους δουλειάς. Με τον ίδιο τρόπο χλεύαζαν τα τσιράκια και οι μπράβοι της εργοδοσίας τη νεκρή συντρόφισσά μας ακόμη και λίγα λεπτά μετά τη δολοφονία της. "Σκοτώθηκε. Ε, και λοιπόν, τι έγινε;", έλεγε ο λακές της ΕΤΜΑ», αναφέρεται στην ανακοίνωση του ΚΣ της ΚΝΕ.
Και συνεχίζει: «Τριάντα χρόνια μετά, το παράδειγμα και η θυσία της συντρόφισσας Σωτηρίας εμπνέει τους αγώνες της νέας γενιάς. Ενάντια στη λήθη που σπέρνουν οι αστοί, αφού δε μπορούν να οικειοποιηθούν ή να μετατρέψουν σε αβλαβή εικονίσματα τέτοιου μεγέθους αγωνιστικά παραδείγματα, προσπαθούν με κάθε τρόπο να τα σβήσουν». «Για την εργατική τάξη, καταλήγει η ανακοίνωση του ΚΣ της ΚΝΕ, για τη νεολαία υπάρχει διέξοδος. Είναι ο δρόμος ανάπτυξης που προτείνει το ΚΚΕ, ο δρόμος της λαϊκής εξουσίας, της λαϊκής οικονομίας, για να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία τα μέσα παραγωγής, να υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός στην οικονομία και εργατικός - λαϊκός έλεγχος. Είναι ο δρόμος της πάλης για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό».

Πού οδηγεί την ΕΕ το Βερολίνο;

23/07/10 Εθνος
Δραματικές είναι οι αλλαγές που συντελούνται στη φύση και στον χαρακτήρα της ΕΕ τους τελευταίους μήνες. Με αιτία αλλά και πρόσχημα την οικονομική κρίση προωθούνται με ταχύτατους ρυθμούς βαθύτατες αλλαγές χωρίς καμία σοβαρή συζήτηση και χωρίς την παραμικρή συμμετοχή των Ευρωπαίων πολιτών προς τους οποίους οι ηγέτες τους επιδεικνύουν πρωτοφανή αλλά και επιδεικτικά εμφανή περιφρόνηση. Το ερώτημα «προς τα πού βαδίζει η ΕΕ;» αποκτά επείγοντα χαρακτήρα, καθώς οι αλλαγές που προωθούνται ντε φάκτο και εκβιαστικά, συνεχώς με πρωτοβουλία και ασφυκτική πίεση του Βερολίνου, αλλοιώνουν θεαματικά το οικοδόμημα της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Η Γερμανία και η Γαλλία απηύθυναν προχθές κοινό έγγραφο στον μόνιμο πρόεδρο του συμβουλίου της ΕΕ Χέρμαν Βαν Ρομπέι με προτάσεις για την περαιτέρω αυστηροποίηση του συμφώνου σταθερότητας. Οι θέσεις του Βερολίνου και του Παρισιού είναι κυριολεκτικά απαράδεκτες.
Η πρόταση π.χ. για την αφαίρεση του... δικαιώματος ψήφου (!) μιας χώρας που θα κριθεί ότι παραβιάζει τα όρια του ελλείμματος του προϋπολογισμού της (3% κατά τη συνθήκη του Μάαστριχτ, το οποίο όμως οι Γερμανοί θέλουν να κατεβάσουν στο επίπεδο του... 0,5%!) βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση όχι μόνο με τις συνθήκες της ΕΕ, αλλά ακόμη και με το όλο πνεύμα που τη διαπερνούσε εδώ και μισόν αιώνα.
Υποτίθεται ότι η ΕΟΚ αρχικά και η ΕΕ στη συνέχεια ήταν μια ένωση στην οποία προσχωρούσαν ελεύθερα κράτη που έφερναν μαζί τους τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των εθνών τους και της πολιτικής τους κουλτούρας, συνεισφέροντας στην από κοινού οικοδόμηση μιας πολύπλευρης, πολυπολιτισμικής Ευρώπης που τόσο τα κοινά σημεία όσο και οι διαφορές των λαών και των χωρών της θα αποτελούσαν τη δύναμή της.
Ποια χώρα θα έμπαινε ποτέ σε μια ένωση σαν την προτεινόμενη από τους Γερμανούς ΕΕ, αν της έλεγαν από την αρχή ότι αν δεν πιάσει κάποιον οικονομικό στόχο θα χάνει κάθε δικαίωμα ψήφου, θα της κόβουν τους κοινοτικούς πόρους, ενώ θα συνεχίζει να πληρώνει τις εισφορές της στον προϋπολογισμό της ΕΕ και επιπλέον οι άλλες χώρες θα αποφασίζουν και για αυτήν; Προφανώς, καμία!
Ποιος λαός της Ευρώπης θα δεχόταν να γίνει οικειοθελώς υποτελής στους Γερμανούς και σε άλλους Ευρωπαίους αν αποτύχει να μειώσει το έλλειμμα της χώρας του σε επίπεδα που κρίνει το Βερολίνο; Κανένας, βεβαίως. Θα είχαν ξεσηκωθεί οι πάντες.
Τι νόημα έχει άλλωστε να εκλέγει ο κάθε ευρωπαϊκός λαός κυβέρνηση, αν αυτή η κυβέρνηση είναι αδύνατον να ασκήσει έστω και κατ’ ελάχιστο φιλολαϊκή πολιτική, αφού πρώτο της μέλημα θα είναι να εφαρμόζει την οικονομική πολιτική που θα υπαγορεύουν οι Γερμανοί και θα τρέμει μη τυχόν πέσει έξω έστω και... 0,5% παραπάνω στο έλλειμμα και της κόψουν τα λεφτά και της αφαιρέσουν το δικαίωμα ψήφου; Υποτίθεται ότι στην ΕΕ μπήκαν οι ευρωπαϊκές χώρες, δεν προσχώρησαν στο... Τέταρτο Ράιχ!
Οι Γερμανοί (και όχι μόνο αυτοί, φυσικά) έχουν εκτραχηλιστεί σε τέτοιο βαθμό ώστε στην επιστολή τους που προαναφέρθηκε πρότειναν το εξής ανήκουστο: αν οι προτάσεις περί αφαίρεσης του δικαιώματος ψήφου των κρατών - μελών κ.λπ. απαιτούν αναθεώρηση των συνθηκών της ΕΕ (προφανώς και απαιτούν όχι μία, αλλά... δέκα αναθεωρήσεις!), τότε ο αποκλεισμός μιας χώρας από τα συμβούλια αποφάσεων να γίνεται «βραχυπρόθεσμα» με απλή... απόφαση των χωρών της ευρωζώνης!
Ανοιχτή πρόταση θεσμικού πραξικοπήματος κάνουν δηλαδή οι Γερμανοί! Στα παλιά τους τα παπούτσια οι συνθήκες της ΕΕ, επί των οποίων εδράζεται η ευρωπαϊκή οικοδόμηση και οι οποίες είναι, υποτίθεται, τόσο σημαντικά κείμενα ώστε απαιτείται πολύχρονη επεξεργασία, διακυβερνητική συμφωνία και έγκριση από τα κοινοβούλια ή από λαϊκά δημοψηφίσματα.
Ολα αυτά πετάγονται στον κάλαθο των αχρήστων. Αρκεί να μαζεύεται μια αναγκαία πλειοψηφία σε μια απλή συνεδρίαση (όπου η ψήφος είναι «σταθμισμένη», οι μεγάλες χώρες δηλαδή έχουν πολλαπλάσιες ψήφους από τις μικρές) για να πετούν έξω από τα συμβούλια όποια χώρα θέλουν οι Γερμανοί και να της τρώνε και τα λεφτά από πάνω! Δεν είμαστε καθόλου με τα καλά μας.
ΕΥΡΩΠΗ
Η «σιδερένια φτέρνα» του Ράιχ
ΑΠΟΚΡΟΥΣΤΙΚΗ είναι η «νέα ΕΕ» που διαγράφεται μέσα από τις απαιτήσεις των Γερμανών, όπως αυτές διατυπώνονται στην κοινή επιστολή τους με τους Γάλλους. Θέλουν η ΕΕ να ελέγχει όχι μόνο τους προϋπολογισμούς των κρατών - μελών αλλά και την ανταγωνιστικότητά τους και τις δομικές μεταρρυθμίσεις. Θέλουν να ελέγχει η ΕΕ μέχρι και τη χρέωση των... ιδιωτών και των νοικοκυριών. Επιπλέον δεν τους αρκεί πια το Μάαστριχτ. Απαιτούν συνταγματικές αναθεωρήσεις όλων των κρατών της ΕΕ για να γραφτεί στο Σύνταγμα κάθε χώρας ότι... απαγορεύεται να παρουσιάζει έλλειμμα ο προϋπολογισμός της. Δεν διευκρίνισαν αν οι παραβάτες λαοί θα κλείνονται σε... στρατόπεδα συγκέντρωσης.


Είναι σάπιοι μέχρι το μεδούλι
θόρυβος που έχει ξεσπάσει, τις τελευταίες μέρες από τα αστικά ΜΜΕ και τα επιτελεία της άρχουσας τάξης, σχετικά με το βόλεμα συγγενών και κομματικών οπαδών στην εταιρεία ΑΓΡΟΓΗ, αναδεικνύει το, έτσι κι αλλιώς, δεδομένο: Οτι, δηλαδή, τα ρουσφέτια, τα σκάνδαλα, οι μίζες, είναι συστατικό στοιχείο της πολιτικής και της δράσης των αστικών κομμάτων που υπηρετούν τα κέρδη των επιχειρηματιών. Η βρωμιά που αναδίνεται και πάλι, όπως έγινε και με άλλες υποθέσεις - σκάνδαλα, όπως το Βατοπέδι, η «Ζήμενς», τα ομόλογα, το χρηματιστήριο, είναι ο φαύλος κύκλος, που μέσα σε αυτόν το μεγάλο κεφάλαιο χτίζει τα θεμέλια για την κερδοφορία του. Και βέβαια, αυτά τα σκάνδαλα, αυτή η σαπίλα συνδυάζεται και πάει μαζί με την άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων, το χτύπημα στο λαϊκό εισόδημα των λαϊκών στρωμάτων, την κατάργηση των συντάξεων, τη μείωση των μισθών.
ασχίζουν, λένε, να αλλάξουν το κράτος της ρεμούλας και της μίζας. Αλλά ό,τι και αν κάνουν είναι, αφ' ενός, προκλητικός αποπροσανατολισμός, (η γυναίκα του Καίσαρα δεν είναι τίμια και δεν μπορούν να την κάνουν να φαίνεται), αφ' ετέρου, ακόμη και να μπορούσε να συγκροτηθεί «τίμιο κράτος», πάλι καπιταλιστικό θα είναι. Πάλι τα συμφέροντα των καπιταλιστών θα υπηρετεί, κόντρα στα συμφέροντα του λαού. Αρα θα είναι βαθιά αντιδραστικό, αντιλαϊκό.
πάρχει και μια άλλη διάσταση. Τα αστικά κόμματα, κατά την εναλλαγή τους στην εξουσία, πάντοτε ανακαλύπτουν τέτοια σκάνδαλα. Και αυτό δε συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Και σε άλλες χώρες (Γερμανία, Γαλλία, Μ. Βρετανία κ.ά.) τα αστικά κόμματα, όταν βρεθούν στην εξουσία, φέρνουν στην επιφάνεια προηγούμενες ...αμαρτίες. Αυτό δεν είναι τυχαίο, ούτε έχει να κάνει με το πόσο άπληστος ή αχόρταγος είναι ο τάδε ή ο δείνα υπουργός, υφυπουργός. Η εξαγορά, το ρουσφέτι, η μίζα, είναι μέρος της στρατηγικής της αστικής εξουσίας. Είναι σχέση που έχει διαμορφωθεί ανάμεσα σε αστούς πολιτικούς, αστικά κόμματα, από τη μία, και κεφαλαιοκράτες σε όλο τον κόσμο, από την άλλη. Αυτή η σχέση είναι αλληλοτροφοδοτούμενη, γεννά και τα σκάνδαλα. Ο ντόρος, λοιπόν, που ξεσπά κάθε φορά μετά από την αποκάλυψη κάποιου σκανδάλου και η κουβέντα που ανοίγει μετά περί «κάθαρσης», «καταπολέμησης του βρώμικου χρήματος», «διαφάνειας», είναι ψευδεπίγραφη και αποπροσανατολιστική. Είναι και επικίνδυνη. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του νομοσχεδίου για τις εκλογικές δαπάνες στις τοπικές εκλογές, που εγκρίθηκε προχτές από το υπουργικό συμβούλιο.
ε πρόσχημα τη «διαφάνεια» και την καταπολέμηση του «βρώμικου χρήματος», αποφάσισαν ότι: Εργαζόμενοι και άνθρωποι που προέρχονται από τα λαϊκά στρώματα δε θα έχουν το δικαίωμα του «εκλέγεσθαι». Οτι πολιτικά κόμματα δε θα μπορούν να ενισχύουν οικονομικά υποψηφίους. Οτι δε θα μπορούν να γίνονται οικονομικές εξορμήσεις κομμάτων με τη μέθοδο των κουπονιών, απαγορεύεται, δηλαδή, ο τρόπος με τον οποίο το ΚΚΕ απευθύνεται στο λαό για να ενισχύσει οικονομικά την πολιτική του δράση. Οτι όποιος θέλει να ενισχύσει οικονομικά θα το κάνει ονομαστικά μέσω τραπεζών, που στην ουσία θα ελέγχουν την εκλογική διαδικασία. Να, λοιπόν, που, με το μανδύα της «διαφάνειας», η αστική εξουσία περιορίζει την πολιτική δράση και οδηγεί στο φακέλωμα φρονημάτων. Αυτή είναι και η ουσία της αστικής δημοκρατίας. Οποιον φερετζέ και να φορέσουν, όποιο πρόσχημα κι αν επικαλεστούν, είναι και θα είναι βρώμικοι μέχρι το μεδούλι.


Στην πρώτη γραμμή της μάχης κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες
                                                               06/07/10 Ριζοσπάστης
Οτι θα συρρικνώσουν το μεγαλείο του ΚΚΕ νομίζουν οι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας, που έχουν βάλει για ακόμα μια φορά τους γνώριμους εκπροσώπους της νεο-γκεμπελικής προπαγάνδας, όπως τα στελέχη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και το ΛΑ.Ο.Σ., να ξερνούν βρωμιές σε βάρος του ΚΚΕ. Η μια προβοκάτσια διαδέχεται την άλλη, το ένα ψέμα συμπληρώνει το άλλο και έτσι χτίζεται τουβλάκι - τουβλάκι η επιχείρηση συκοφάντησης του ΚΚΕ και σπίλωσής του στις εργατικές και λαϊκές συνειδήσεις.
Στο πλαίσιο αυτό, αναπαράγεται και η προβοκατόρικη «πληροφορία» ότι στον «Ριζοσπάστη» και στον «902» περικόπτονται μισθοί και εργασιακά δικαιώματα.
Χτες, για παράδειγμα, έβγαλαν στον ΑΛΤΕΡ τον Αδ. Γεωργιάδη, το φιντάνι του ΛΑ.Ο.Σ., του κόμματος της ακροδεξιάς, του προαγωγού της πιο άγριας καταστολής, κρατικής και προβοκατόρικης, του λαϊκού κινήματος, του προαγωγού του πιο πρωτόγονου αντικομμουνισμού, που ζήλωσε τους ταγματασφαλίτες και δωσίλογους της Κατοχής, αποκαλώντας τους λαϊκούς αγωνιστές εγκληματίες, που ψήφισε το πιο αντιδραστικό σχέδιο κατάργησης των εργατικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων, που καλούσε την κυβέρνηση να φέρει το χρήμα διαφόρων πλουτοκρατών από το εξωτερικό, ανεξάρτητα αν προέρχεται από παράνομη (μαύρο χρήμα για ξέπλυμα), ή «νόμιμη» δραστηριότητα, για να ζητά το λόγο από το ΚΚΕ, τον «Ριζοσπάστη» και τον «902» για το ύψος του κομματικού μισθού των κομμουνιστών δημοσιογράφων.
Αυτός, λοιπόν, ο προστάτης και προαγωγός των καπιταλιστών, ακόμη και του μαύρου χρήματος του εξωτερικού - που η εφημερίδα τους απειλεί τους κομμουνιστές με τον Κορυδαλλό, δηλαδή τη φυλακή - εμφανίστηκε ως προστάτης των κομμουνιστών δημοσιογράφων.
Αυτός, λοιπόν, που μετρά τα πάντα με αγοραπωλησία, νομίζει πως επειδή οι όμοιοί του μπορεί να πουλιούνται και να αγοράζονται, αυτό ισχύει και για τους κομμουνιστές. Μόνο που δεν είναι σαν τα μούτρα τους. Οι κομμουνιστές, που από το μετερίζι του «Ριζοσπάστη» και του 902» μάχονται καθημερινά για το λαό και το δίκιο του, είναι καθημερινά 24 ώρες το 24ωρο στην πρωτοπορία αυτής της μάχης, δε μετρούν αυτήν τη δράση με χρήμα και «συμβάσεις». Σύμβασή τους είναι η εθελοντική στράτευση στο ΚΚΕ. Και λογαριασμό γι' αυτό δε δίνουν στην αστική τάξη, στα κόμματά της, στα φερέφωνά τους, στους πιο ορκισμένους εχθρούς τους, όποια προβιά και αν φορούν. Και θα κρατήσουν ζωντανή τη φωνή του ΚΚΕ μέσα από την έκδοση του «Ριζοσπάστη», μέσα από τη φωνή και την εικόνα του «902», ακόμη και χωρίς τα χρήματα του κομματικού μισθού, δηλαδή κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, γιατί αυτή είναι η επιλογή μας, αυτή η συνείδησή μας, αυτή η αποστολή μας. Το έχει αποδείξει η Ιστορία μας.
Η επίθεση στο ΚΚΕ, στο όνομα υπεράσπισης των κομμουνιστών δημοσιογράφων, είναι επίθεση και στους κομμουνιστές δημοσιογράφους. Αξιοποιείται για να αποπροσανατολίσει τα λαϊκά στρώματα από την επίθεση που δέχονται και να σπείρει αμφιβολίες για την πρωτοπόρα μαχητική δράση του ΚΚΕ για τα λαϊκά συμφέροντα. Και, ταυτόχρονα, νομίζουν πως θα μας ασκήσουν πιέσεις και θα δώσουμε αναφορά στους ταξικούς εχθρούς μας για τη σχέση μας με το Κόμμα, τη σχέση των κομμουνιστών που δουλεύουν για την έκδοση του «Ρ» και τη λειτουργία του «902», με το ΚΚΕ. Είναι βαθιά γελασμένοι αυτοί που βιάζουν το λαό με την προπαγάνδα τους και την αντιλαϊκή πολιτική, να νομίζουν ότι θα απολογηθούμε για τη δράση μας κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.
Οι κομμουνιστές δημοσιογράφοι αναλάβαμε εθελοντικά αυτό το καθήκον που το Κόμμα μας ανέθεσε: Να αναζητούμε την αλήθεια για το λαό, να την αποκαλύπτουμε, να την εκλαϊκεύουμε, να τη διαδίδουμε πλατιά. Να είμαστε από το ξημέρωμα στα εργοστάσια, στα λιμάνια, στα σχολεία και να καταγράφουμε τη ζωή και τα βάσανα της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας, μα πάνω απ' όλα να δείχνουμε τη διέξοδο σε όφελός τους. Να αποκαλύπτουμε την αντιλαϊκή πολιτική της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της. Να συμβάλλουμε, ώστε να γενικεύεται η πείρα από τη ζωή, τα προβλήματα, την οργάνωση της πάλης της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Να φωτίζουμε την πολιτική πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ, τη διέξοδο των λαϊκών στρωμάτων και των εργαζομένων, για μια εξουσία και οικονομία που αναπτύσσεται με γνώμονα τα λαϊκά συμφέροντα, ώστε να γίνεται δική τους υπόθεση πάλης.
υτά είναι τα καθήκοντα των κομμουνιστών στον «Ρ» και στον «902». Και η μόνη «σύμβαση» που έχουν υπογράψει τα μέλη του Κόμματος είναι η απόφαση ζωής που πήραν για την ένταξή τους στο ΚΚΕ, τη στράτευσή τους στο μετερίζι της ταξικής πάλης μέσα από την οργανωμένη πρωτοπορία της εργατικής τάξης, το Κόμμα, που με γνώμονα την επιστημονική κοσμοθεωρία του μαρξισμού - λενινισμού παλεύει για να έρθει πιο κοντά το μέλλον, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Και αυτή η «σύμβαση» έχει γερά ποδάρια, που δε σπάνε από τις προβοκάτσιες και τα λασπόνερα που σηκώνουν οι επίγονοι του Γκέμπελς.
Είναι η ίδια «σύμβαση», που είχαν υπογράψει κομμουνιστές ήρωες, που έκαναν ρεπορτάζ στο πολεμικό μέτωπο ενάντια στους ναζί ή στα αμπριά με τους μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού, έχοντας στο ένα χέρι το όπλο και στο άλλο χέρι το μολύβι. Είναι η ίδια «σύμβαση», που είχαν υπογράψει οι κομμουνιστές που σε καθεστώς παρανομίας είχαν χρεωθεί την έκδοση του «Ριζοσπάστη» και με κίνδυνο τη ζωή τους έστηναν παράνομα τυπογραφεία στα υπόγεια, τύπωναν κρυφά τη νύχτα την εφημερίδα για να φτάσει στο λαό της Ελλάδας η φωνή του ΚΚΕ. Η ίδια «σύμβαση» που υπέγραψαν τόσοι και τόσοι κομμουνιστές που στις πιο αντίξοες συνθήκες αφιέρωναν όλη τους τη μέρα, όλη τους τη νύχτα, όλη τους τη ζωή, για να υπάρχει η εφημερίδα του ΚΚΕ, να τυπώνεται και να διακινείται. Η ίδια «σύμβαση», που έχουν υπογράψει όλα τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ και, μεταξύ άλλων, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, νόμιμης ή παράνομης δουλειάς, ειρήνης ή πολέμου, ανόδου ή εκφυλισμού του κινήματος, διακινούν τον «Ρ», αφισοκολλούν τους τόπους δουλειάς με τα ρεπορτάζ και τα άρθρα του «Ρ», απευθύνονται στους εργάτες έχοντας στο χέρι την αλήθεια τους, τη φωνή του ΚΚΕ.
Σε τελική ανάλυση, είναι η ίδια «σύμβαση», που υπέγραψαν στο παρελθόν τόσοι και τόσοι κομμουνιστές, που έβαλαν τη δική τους, μικρότερη ή μεγαλύτερη, σφραγίδα στην έκδοση του κομματικού Τύπου, που όχι μόνο δεν περίμεναν - και δεν έλαβαν ποτέ - χρηματικό αντάλλαγμα για την επιτέλεση αυτού του καθήκοντος, αλλά διακινδύνευαν την ελευθερία τους, τη σωματική τους ακεραιότητα, τη ζωή τους, για να διασφαλίσουν ότι η εφημερίδα του ΚΚΕ θα υπάρχει, θα έχει πλούσιο υλικό, θα τυπώνεται και θα διακινείται στο λαό. Οι κομμουνιστές που χρεώνονται το καθήκον της έκδοσης της εφημερίδας δε βλέπουν σε αυτό το καθήκον την ικανοποίηση κάποιας φιλοδοξίας ή την ανέλιξη μιας καριέρας. Είναι «στρατιώτες» του Κόμματος και υπηρετούν τους σκοπούς της στρατηγικής του από το συγκεκριμένο μετερίζι. Η σχέση τους με τον «Ρ», είναι η σχέση του μέλους του ΚΚΕ με το ίδιο το ΚΚΕ. Δεν αφορά την πλουτοκρατία, δεν αφορά τα κόμματα της αστικής τάξης. Δεν αφορά κανέναν, παρά μόνο τον ίδιο τον κομμουνιστή και το Κόμμα του.
υτό δεν το χωράει ο νους των αστών. Και η αλήθεια είναι ότι η πλουτοκρατία έχει προσπαθήσει πολλές φορές - ανεπιτυχώς - να διαρρήξει τη σχέση των μελών και των στελεχών του ΚΚΕ με το ίδιο το Κόμμα, επιστρατεύοντας ακόμα και φυλακίσεις, βασανιστήρια, τρομοκρατία, δολοφονίες κομμουνιστών. Τη σχέση του ΚΚΕ με τα μέλη του οι αστοί προσπαθούν να τη διαρρήξουν από την ίδρυσή του ακόμα, γιατί από μόνη της αποτελεί καρφί στο μάτι του καπιταλισμού, καθώς αποδεικνύει τους αδιάσπαστους δεσμούς που ενώνουν τον έναν κομμουνιστή με τους χιλιάδες, το κάθε μέλος του Κόμματος με το ίδιο το ΚΚΕ: Γιατί οι κομμουνιστές αναπτύσσουν τη δράση τους, ορμώμενοι όχι από την επιδίωξη αποκόμισης κάποιου προσωπικού οφέλους, αλλά από την κατάκτηση της επιστημονικής γνώσης ότι έτσι μόνο θα τραβήξει ο τροχός της Ιστορίας προς τα μπρος, έτσι μόνο η ανθρωπότητα θα περάσει από το «βασίλειο της αναγκαιότητας στο βασίλειο της ελευθερίας».
Γι' αυτό και είναι παροιμιώδης η τιμιότητα, η αυταπάρνηση και η αυτοθυσία, με τις οποίες παλεύουν οι κομμουνιστές. Γιατί γνωρίζουν ότι ο αγώνας τους δεν είναι προσωπικός, είναι συλλογική πάλη για την απελευθέρωση του ανθρώπου από τα δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς. Ο αγώνας και οι θυσίες τους δεν πάνε χαμένες, γιατί αποτελούν τη μαγιά για τη νέα έφοδο προς τον ουρανό. Το απέδειξαν οι Ελληνες κομμουνιστές στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν μπήκαν στην πρωτοπορία της αντίστασης στους μοναρχοφασίστες και τους ναζί, όταν ο ανθός του Κόμματος κοκκίνισε με το αίμα του την απελευθέρωση της Ελλάδας. Τους κομμουνιστές, οι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας και των αστικών ΜΜΕ τότε, τους αποκαλούσαν προδότες και ληστοσυμμορίτες. Και σήμερα, έρχονται με περισσό θράσος οι επίγονοί τους να ρίξουν άλλη μια συκοφαντία και να πουν ότι δήθεν «άλλο οι τότε κομμουνιστές» και «άλλο το σημερινό ΚΚΕ». Λες και δεν έστηναν ολόκληρες σελίδες στις αστικές φυλλάδες, όταν συλλαμβάνονταν κομμουνιστές, όταν η Ασφάλεια ανακάλυπτε κάποιο παράνομο τυπογραφείο, όταν έστελναν στα δικαστήρια τους κομμουνιστές με κατηγορίες για «εσχάτη προδοσία», όταν τους δολοφονούσαν στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Γι' αυτό, σε πείσμα όλων των μηχανισμών της άρχουσας τάξης, οι κομμουνιστές στον «Ρ» και στον «902» επιδιώκουμε να ανεβάζουμε ακόμα πιο ψηλά τον πήχη των απαιτήσεων από τους ίδιους τους εαυτούς μας, για να είμαστε ακόμα πιο αποτελεσματικοί στο ρόλο μας, για να φτάνει στα χέρια του λαού ακόμα πιο δυνατή και φλογερή η φωνή του ΚΚΕ.




Ετοιμάζουν το επόμενο σάρωμα στο Ασφαλιστικό
Αύριο παρουσιάζεται η έκθεση της Κομισιόν, η οποία συστήνει κατακόρυφη αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, όπως προβλέπεται από την «ΕΕ 2020»

Το σφυροκόπημα των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων αποτελεί κοινό τόπο στην πολιτική που εφαρμόζεται στα κράτη - μέλη της ΕΕ, επιβεβαιώνοντας ότι τα αντιλαϊκά μέτρα κάθε άλλο παρά αποσπασματικά και παροδικά είναι, όπως προκλητικά διακηρύττουν οι αστικές κυβερνήσεις για να αποπροσανατολίσουν τους λαούς.
Το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων επικαλείται έγγραφο της ΕΕ, το οποίο αναμένεται να παρουσιαστεί επίσημα αύριο, σύμφωνα με το οποίο η Κομισιόν τάσσεται υπέρ της γενικής αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, επικαλούμενη τη βιωσιμότητα των Ταμείων και την αύξηση του προσδόκιμου ζωής.
Συγκεκριμένα, στο έγγραφο που αναπαράγει το Γαλλικό Πρακτορείο σημειώνεται: «Το να βεβαιωθούμε ότι τα χρόνια που περνά κάποιος στη σύνταξη δεν θα συνεχίσουν να αυξάνονται σε σχέση με τον χρόνο εργασίας του θα βοηθούσε στη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων (...) Αυτό σημαίνει να αυξήσουμε την ηλικία στην οποία σταματά κάποιος να εργάζεται και αρχίζει να επωφελείται της σύνταξής του (...) Η παράταση της περιόδου εργασίας λαμβάνοντας υπόψη την αύξηση του προσδόκιμου ζωής θα επιτρέψει να καταγράψουμε δύο οφέλη: Καλύτερες συνθήκες ζωής και πιο βιώσιμα συνταξιοδοτικά συστήματα».
Το ίδιο θέμα είχε αποκαλύψει πριν από περίπου ένα μήνα γερμανική εφημερίδα, σύμφωνα με την οποία η Κομισιόν ετοιμάζει «Πράσινη Βίβλο» για το Συνταξιοδοτικό, με την οποία θα έρθει να ισοπεδώσει τα εναπομείναντα δικαιώματα στα κράτη - μέλη. Το συγκεκριμένο ευρωενωσιακό νομοθέτημα είναι από τις πρώτες προτεραιότητες της «Στρατηγικής ΕΕ 2020». Οι ανατροπές που ήδη γίνονται στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες κινούνται προς αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση, με τον πήχη αυτή τη φορά να μπαίνει στα 70 χρόνια.
Μειώσεις μισθών και νέα μέτρα
Στο μεταξύ, το θέμα της μείωσης των μισθών, χάριν της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας, επαναφέρει ο γενικός διευθυντής του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος - Καν. Σε συνέντευξή του στους «Financial Times», σημειώνει ότι «η ελληνική οικονομία έχασε 5 - 6 μονάδες ετησίως σε σύγκριση με τη Γερμανία τα τελευταία 5 - 6 χρόνια και σήμερα υπάρχει διαφορά 25 - 30 μονάδων στην ανταγωνιστικότητα. Σε αυτό το πρόβλημα πρέπει να δώσει λύση η Ελλάδα, αν θέλει να παρουσιάσει και πάλι ανάπτυξη και να δει πιο φωτεινό μέλλον από το σημερινό».
Ο Ντ. Στρος - Καν, αποκλείοντας το ενδεχόμενο της υποτίμησης του νομίσματος, καθώς η Ελλάδα είναι μέλος της ευρωζώνης, προκρίνει ως λύση την «εσωτερική υποτίμηση,μειώνοντας δηλαδή τα πραγματικά εισοδήματα, η χώρα θα ανακτήσει τη χαμένη ανταγωνιστικότητά της». Στο σημείο αυτό προσθέτει ότι η «εσωτερική υποτίμηση» εγκυμονεί τον κίνδυνο της πτώσης της κατανάλωσης και εξηγεί ότι το ΔΝΤ προσπαθεί να πείσει την ΕΕ να παρέχει επιπλέον πόρους για την ανάπτυξη στην Ελλάδα.
Ο εκπρόσωπος του Ολι Ρεν, Αμαντέο Αλταφάζ, χαρακτήρισε χτες «αβάσιμες φήμες» τα σενάρια που ήθελαν τον επίτροπο να μεταβαίνει στην Ελλάδα μέσα στον Ιούλη για να ζητήσει τη λήψη πρόσθετων μέτρων μέσα στο 2010. «Ο επίτροπος Ρεν δεν προτίθεται σε αυτό το στάδιο να πραγματοποιήσει επίσκεψη στην Ελλάδα και δεν έχει σκοπό να ζητήσει τη λήψη μέτρων», τόνισε ο Α. Αλταφάζ.
Διχάζουν οι εκτιμήσεις για την κρίση
Τον κίνδυνο μιας νέας ύφεσης απέκλεισε ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Ζαν - Κλοντ Τρισέ, ενώ σχεδόν μηδενική ανάπτυξη της οικονομίας της ευρωζώνης κατά το 2010 βλέπει ο οικονομολόγος, Νουριέλ Ρουμπινί, εκτιμώντας παράλληλα ότι και «για την παγκόσμια οικονομία, μέχρι το τέλος του έτους, η εικόνα δεν είναι τόσο καλή».
Η βρετανική κυβέρνηση, τέλος, η οποία ανακοίνωσε στα τέλη του Ιούνη έναν έκτακτο προϋπολογισμό, που περιλάμβανε, μεταξύ άλλων, μεγάλες περικοπές δαπανών, ζήτησε από ορισμένα υπουργεία να εξετάσουν περικοπές που φτάνουν μέχρι και το 40%.
Ο Μαρκ Σερουότκα, επικεφαλής της ένωσης εργατικών ενώσεων του δημόσιου τομέα και των δημόσιων υπηρεσιών (που αριθμεί 300.000 μέλη, ανάμεσά τους πολλούς δημόσιους υπαλλήλους) εκτίμησε ότι περικοπές ύψους 40% στις δημόσιες δαπάνες θα σήμαιναν την απώλεια τουλάχιστον ενός εκατομμυρίου θέσεων εργασίας στο Δημόσιο.

«Λεφτά υπάρχουν» για... το ΝΑΤΟ!
Στις αρχές του μήνα, ανακοινώθηκαν στις Βρυξέλλες τα στοιχεία του ΝΑΤΟ σχετικά με το αν και κατά πόσον ανταποκρίνονται τα μέλη της Συμμαχίας στις υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει, όσον αφορά το σκέλος των αμυντικών τους δαπανών.
Ως άνθρωποι και ως πατριώτες βρισκόμαστε, λοιπόν, στην εξαιρετικά «περήφανη» (και «πατριωτική») θέση να σας το αναγγείλουμε:
Η Ελλάδα διέπρεψε!
*
χώρα που Περικλέους, του Λεωνίδα (του Σπαρτιάτη) και του Παπανδρέου (του... σοσιαλιστή), η χώρα που τελεί υπό την «τεχνική βοήθεια» του ΔΝΤ και χορεύει υπό την (καλλιτεχνική) μπαγκέτα της ΕΕ, η χώρα που κόβει μισθούς από τους εργάτες, που περικόπτει συντάξεις από τους συνταξιούχους και αποκόπτει αποζημιώσεις από τους απολυμένους,
η χώρα των πρωτομινίστρων Παπακωνσταντίνου και Λοβέρδου κατέκτησε (με το σπαθί της) το «αργυρούν μετάλλιον», ήγουν την αξιοθαύμαστη και περίλαμπρη δεύτερη θέση - επί συνόλου 28 μελών του ΝΑΤΟικού συναπαντήματος!
*
ε άλλους λόγους, η Ελλάς εντός του 2009, κατόρθωσε (ήταν η μία από τις μόλις 5 χώρες που το πέτυχαν) και ξόδεψε ποσό πάνω από το 2% του ΑΕΠ της για ΝΑΤΟικές δαπάνες, ποσοστό το οποίο έχει τεθεί ως κατώτατο όριο στο πλαίσιο της Συμμαχίας.
Για την ακρίβεια, η Ελλάδα συνέτριψε το όριο του 2% και εκτίναξε τις ΝΑΤΟικές στρατιωτικές της δαπάνες στο ποσοστό του 3,4% του ΑΕΠ, δηλαδή διέθεσε υπέρ ΝΑΤΟ ποσό, το οποίο ανέρχεται στα 7 δισ. ευρώ!
Με λίγη ακόμα προσπάθεια θα μπορούσαμε, μάλιστα, να ξεπεράσουμε ακόμα και τις ΗΠΑ σε ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς, οι οποίες πήραν βραχεία κεφαλή έναντι της Ελλάδος, και πρόσφεραν στο έτσι κι αλλιώς δικό τους ΝΑΤΟικό «μαγαζί», ποσό που αντιστοιχεί στο 4% του αμερικανικού ΑΕΠ (παρεμπιπτόντως: «ευχαριστούμε τις Ηνωμένες Πολιτείες»...).
*
ια να έχουμε μια τάξη μεγέθους του «πατριωτισμού» του ΠΑΣΟΚ, καθώς και του αντιστοίχου της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ., υπενθυμίζουμε ότι τα χρήματα αυτά, τα 7 δισ. ευρώ δηλαδή,
αν δεν είχαν διατεθεί για τους παγκόσμιους δολοφόνους, αλλά για τις ανάγκες του ελληνικού λαού,
τότε όχι μόνο δε θα χρειαζόταν να επιβληθούν στο λαό τα μέτρα του περασμένου Μάρτη (αύξηση ΦΠΑ, αύξηση φόρων στη βενζίνη, κατάργηση δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και επιδομάτων αδείας σε μισθωτούς και συνταξιούχους, κατάργηση επιδόματος αλληλεγγύης κ.λπ.),
αλλά θα υπήρχε και περίσσευμα για τα δημόσια ταμεία, ύψους 1,2 δισ. ευρώ!
*
να επιπλέον στοιχείο που συνηγορεί υπέρ του «πατριωτισμού» των κυβερνώντων είναι και τούτο:
Οπως παραδέχονται (και καταγράφεται στην αναλογιστική μελέτη με την οποία συνοδεύουν το αντιασφαλιστικό τους τερατούργημα),
το ποσό το οποίο κλέβουν από τα Ασφαλιστικά Ταμεία μέσω των ρυθμίσεων που προωθούν, ανέρχεται για το 2010 στο 0,1% του ΑΕΠ, ήτοι 240 εκατομμύρια ευρώ.
Και πού πάνε αυτά τα εκατομμύρια που βουτάνε από τους ασφαλισμένους; Πριν όποιας άλλης απάντησης, για τον καλύτερο προσδιορισμό των κλεπταποδόχων, ας έχουμε υπόψη και τούτο:
Οπως έχει παραδεχτεί το υπουργείο Αμυνας, το ετήσιο κόστος που συνεπάγεται για την Ελλάδα η αποστολή ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων για να υπηρετούν το ΝΑΤΟ σε Αφγανιστάν, Ιράκ, Κοσσυφοπέδιο, Λίβανο κ.λπ., ανέρχεται ετησίως στα 300 εκατομμύρια ευρώ...

Η Ελλάδα πάλι στους δρόμους
 29/06/2010 Έθνος
Θα παραλύσει και πάλι η χώρα σήμερα. Εργαζόμενοι του ιδιωτικού και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, συνταξιούχοι, γυναίκες, νέοι αγωνίζονται να γλιτώσουν από τη λαίλαπα των αντεργατικών και αντιλαϊκών, κοινωνικά ανάλγητων μέτρων που έχει εξαπολύσει εναντίον τους η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου με τη στήριξη του ΔΝΤ και της ΕΕ. Σήμερα θα κλείσουν και τα μαγαζιά μετά από απόφαση της συνομοσπονδίας τους, επιτείνοντας την εικόνα ερημωμένης χώρας.
Μια ακόμη μάχη σε έναν μακρότατο, πολυετή κοινωνικό πόλεμο που μόλις τώρα αρχίζει και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει αν θα τελειώσει σε δέκα ή περισσότερα χρόνια.
Από το φθινόπωρο οι εχθροπραξίες αυτού του πολέμου θα κλιμακωθούν πολύ σε ένταση, διάρκεια και συχνότητα, εκτιμούν σχεδόν οι πάντες, καθώς η αναμενόμενη κατάρρευση δεκάδων χιλιάδων επιχειρήσεων θα φέρει εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις, οι οποίες θα επιδεινώσουν ραγδαία το κοινωνικό κλίμα. Αυτό μένει να αποδειχθεί.
Το κλείσιμο επιχειρήσεων και οι απολύσεις σε πρωτοφανή κλίμακα είναι βέβαιο ότι θα συμβούν εξαιτίας των μέτρων στραγγαλισμού της ελληνικής οικονομίας που προβλέπει το μνημόνιο κυβέρνησης - ΔΝΤ και ΕΕ. Αυτό που δεν είναι σίγουρο και θα διαπιστωθεί στην πράξη είναι αν οι Ελληνες θα αντισταθούν ή αν θα σκύψουν μοιρολατρικά το κεφάλι και θα παραδοθούν στο έλεος των δυναστών τους.
Μέχρι τώρα, φαίνεται ότι επικρατεί η γραμμή της αντίστασης. Κανείς δεν έχει αποδεχθεί τίποτα και βεβαίως δεν υπάρχει κανένας Ελληνας, αν εξαιρέσει κανείς τους κυβερνητικούς παράγοντες, που να να θεωρεί «επιτυχία» το να κοπεί για πάντα από τους συνταξιούχους η 13η και η 14η σύνταξη! Φυσικά και οι πάντες είναι διατεθειμένοι να κάνουν οτιδήποτε περνάει από το χέρι τους για να οδηγήσουν σε αποτυχία τα μέτρα που προβλέπει το μνημόνιο, από τη στιγμή που αυτό έχει ως πυρήνα του την περικοπή των συντάξεων, τη μείωση των μισθών και τη διευκόλυνση των απολύσεων.
Είναι προφανές ότι οι εργαζόμενοι αφενός αγωνίζονται για να μην υλοποιηθεί στην πράξη ει δυνατόν κανένα μέτρο από αυτά που προωθεί το μνημόνιο κυβέρνησης - ΔΝΤ και αφετέρου αμέσως θα θέτουν προς επανεδιεκδίκηση οποιοδήποτε δικαίωμα ή κατάκτηση τους αφαιρείται.
Μόνο «χρυσοκάνθαροι» και λαμόγια που απολαμβάνουν χαριστικών ή σκοτεινών εισοδημάτων δέκα, είκοσι ή και περισσότερων χιλιάδων ευρώ τον μήνα θεωρούν «σωστό» μέτρο να περικόπτονται οι συντάξεις των 700 - 800 ευρώ και να προαναγγέλλεται ουσιαστικά από τον υπουργό Εργασίας Ανδρέα Λοβέρδο και η κατάργηση των επικουρικών συντάξεων των περισσότερων Ταμείων.
Ο βαθμός αντίστασης του ελληνικού λαού θα καθορίσει και τον βαθμό λεηλασίας των εισοδημάτων του από την κυβέρνηση, την ΕΕ και το ΔΝΤ.
Οσο λιγότερο αντιστέκεται τόσο περισσότερα θα του παίρνουν. Η συνάρτηση είναι απλούστατη σε αυτή την εποχή του «κοινωνικού Μεσαίωνα» που οδήγησε τη χώρα ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου.
Αυτό είναι φυσικά το καθοριστικό ζήτημα για την ελληνική κοινωνία, το πόσα θα χάσει εξαιτίας της πολιτικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Δευτερεύουσα πτυχή του τεράστιου αυτού ζητήματος είναι η εμβάθυνση της κρίσης απαξίωσης του πολιτικού συστήματος εξαιτίας της υιοθέτησης, υπερψήφισης και έναρξης εφαρμογής του μνημονίου.
Ποτέ το ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορέσει να γεφυρώσει αυτό το χάσμα που άνοιξε με το μνημόνιο ανάμεσα στην κοινωνία και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα. Ακόμη και αν κατορθώσει ο Γ. Παπανδρέου να περάσει τελικά αυτά τα απαράδεκτα μέτρα, ακόμη και αν πετύχει στις επόμενες εκλογές να επικρατήσει της ΝΔ σε ποσοστό ψήφων, εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόροι του προερχόμενοι από τα ασθενέστερα λαϊκά στρώματα θα έχουν απομακρυνθεί για πάντα από κοντά του. Το ΠΑΣΟΚ ποτέ πια δεν θα ξαναγίνει το «κόμμα των μη προνομιούχων».
ΛΙΤΟΤΗΤΑ
Ολη η Ευρώπη ξεσηκώνεται
Δύο εκατομμύρια Γάλλοι στους δρόμους εναντίον της πολιτικής πρόθεσης του προέδρου Σαρκοζί να αυξήσει από τα 60 στα 62 την ηλικία συνταξιοδότησης. Ενα εκατομμύριο Ιταλοί διαδήλωναν εναντίον των μέτρων λιτότητας του πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Εχουν προηγηθεί εκατοντάδες χιλιάδες Ισπανοί διαδηλωτές εναντίον των αντεργατικών μέτρων του Θαπατέρο. Εφοδος Ρουμάνων συνταξιούχων και εργαζομένων κατά του προεδρικού μεγάρου σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την περικοπή των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων κατά 25% και των συντάξεων κατά 15%. Εκατοντάδες χιλιάδες Πορτογάλοι στους δρόμους για τον ίδιο λόγο. Αναδύεται μια ΕΕ που τη μισούν οι πολίτες της...

«Οχι»!
Μας λένε ότι είμαστε «όλοι στο ίδιο καράβι», ότι «όλοι πρέπει να βάλουμε πλάτη».
Ποιοι; Αυτοί που δεν έχουν βάλει πλάτη ποτέ και για τίποτα. Αυτοί που έχουν εξασφαλίσει θέση στις σουίτες των «γιοτ» και των θαλαμηγών τους, με εμάς στοιβαγμένους στα αμπάρια.
*
Μας λένε ότι για το «χάλι της χώρας» έχουμε όλοι ευθύνες, ότι λίγο πολύ «ήμασταν όλοι βολεμένοι»!
Ποιοι; Αυτοί που
βολεμένοι με τις φοροαπαλλαγές και με τις επιδοτήσεις εκτίναξαν τα ελλείμματα στα ύψη και τώρα, πάμπλουτοι οι ίδιοι, μας κοροϊδεύουν, γελούν για το χάλι μας, παίρνουν νέα δάνεια για την πάρτη τους που μας καλούν να τα ξαναπληρώσουμε εμείς!
*
Αλλά:
  • Στη χώρα των Κροίσων εφοπλιστών, από τη μια, και των 2,5 εκατομμυρίων φτωχών, από την άλλη.
  • Στη χώρα των μεγαλόσχημων βιομηχάνων, αλλά και του ενός εκατομμυρίου ανέργων.
  • Στη χώρα των «τετραπέρατων» τραπεζιτών, αλλά και στη χώρα με τη «γενιά των 500 ευρώ».
  • Στη χώρα με τις μεγαλύτερες στρατιωτικές δαπάνες για το ΝΑΤΟ, αλλά και με τις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο,
δεν «είμαστε όλοι ίδιοι». Δεν «είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι».
Ομοιοι, φταίχτες και ίδιοι μεταξύ τους είναι όσοι θέλουν να μας οδηγήσουν στο τέλμα.
*
Οι συνένοχοι μας μιλούν για «δικαιοσύνη», ενώ γυρίζουν τη χώρα στο Μεσοπόλεμο!
Παγώνουν» τις ελπίδες ενός ολόκληρου λαού.
Θέτουν υπό «κηδεμονία» και «επιτήρηση» την αξιοπρέπεια των γερόντων.
Βάζουν στο «γύψο» τα όνειρα των παιδιών μας.
Η κυβέρνηση, η ΝΔ, το ΛΑ.Ο.Σ., οι «ειδικοί» των ΜΜΕ ζητούν να γίνουμε ραγιάδες, χειροκροτητές του «περιορισμού της εθνικής κυριαρχίας»!
*
Η εγχώρια και η διεθνής «τρόικα» θέλουν δήλωση υποταγής στους νόμους τους, με τους οποίους απελευθερώνουν το «δικαίωμά τους» να μας απολύουν. Ζητούν νομιμοφροσύνη και συναίνεση, όταν μας στέλνουν στα... 90 για να πάρουμε μια σύνταξη των 360 ευρώ!
*
Τα παπαγαλάκια συκοφαντούν, οι παρατρεχάμενοι προβοκάρουν, οι «σοφοί» επιμένουν: Τα μέτρα της προαποφασισμένης προγραφής θα επιβληθούν - λένε - «για το καλό μας»!
Αντιστρέφουν και διαστρέφουν την πραγματικότητα.
Η αλήθεια είναι:
  • Τα πλούτη των λίγων γεννιούνται από τη φτώχεια μας.
  • Το αποκαλούμενο «δημόσιο χρέος» είναι ο πλούτος που δημιούργησε ο λαός, αλλά του τον έκλεψαν οι κεφαλαιοκράτες, είναι πλούτος που ανήκει στους εργαζόμενους.
  • Τα ελλείμματα και τα χρέη προέρχονται από τα προνόμια και τα κέρδη των πολυεθνικών και των μονοπωλίων, ο λαός δε χρωστάει τίποτα, δεν οφείλει τίποτα και σε κανέναν.
  • Η ΕΕ και το ΔΝΤ δεν είναι οι «φίλοι» μας. Είναι οι «χωροφύλακες» των εγχώριων και διεθνών τοκογλύφων. Το μνημόνιό τους είναι αλυσίδα σκλαβιάς και μνημόσυνο μαζί για τα λαϊκά στρώματα.
  • Αυτοί που έχουν συσσωρεύσει αμύθητα κέρδη από την εκμετάλλευση του λαού και την εκποίηση της χώρας, αυτοί που προκάλεσαν την κρίση, οι ίδιοι που εμπλέκονται στα σκάνδαλα, οι υπεύθυνοι της κρατικής κακοδιαχείρισης, δεν είναι οι «σωτήρες». Είναι οι «δήμιοι».
Δεν υπάρχει ιερότερο καθήκον, υπέρτερος πατριωτισμός, πιο νόμιμο δικαίωμα, από το δικαίωμα να σταθείς απέναντι στους «δήμιους».
Λέμε «όχι» στον εξανδραποδισμό.
Λέμε «ναι» στην κοινωνική αλληλεγγύη,
στη συντροφικότητα,
στη συλλογικότητα,
σε μια νέα ανάταση αντίστασης που θα έχει για επιστέγασμα μια Ελλάδα της πολιτικής, κοινωνικής και πολιτιστικής αναδημιουργίας.
Προϋπόθεση για μια τέτοια Ελλάδα, μια Ελλάδα του λαού της, είναι να πάρει ο λαός την εξουσία στα δικά του χέρια.
Να αγωνιστεί και να οικοδομήσει τη δική του, τη λαϊκή εξουσία, με μια κυβέρνηση βγαλμένη από τα σπλάχνα του, τη μόνη ικανή να αρνηθεί να υπηρετήσει τα συμφέροντα της εγχώριας πλουτοκρατίας και να σταθεί ανίκητος κυματοθραύστης στις απαιτήσεις των διεθνών ιμπεριαλιστικών κέντρων.

«Πωλείται η Ελλάς»

26/06/2010  Έθνος

Διεθνής διασυρμός. Η Ελλάδα λοιδορείται με πρωτοφανή τρόπο από τους ξένους «εταίρους» και «συμμάχους». Μετά τους Γερμανούς πολιτικούς του κεντροδεξιού κυβερνητικού συνασπισμού, που είχαν ζητήσει δημοσίως να πουλήσει η Ελλάδα κάνα δυο νησιά της για να ξεχρεώσει και τον γερμανικό Τύπο που μας χλεύαζε καλώντας μας να εκχωρήσουμε μέχρι και τον... Παρθενώνα, στο χορό μπήκαν αυτή την εβδομάδα και αμερικανικές και βρετανικές εφημερίδες. Οι μεν μας προτείνουν να νοικιάσουμε ελληνικά εδάφη σε ξένους, οι δε «αποκαλύπτουν» ότι έχει δήθεν αρχίσει η διαδικασία εκποίησης και ελληνικά νησιά έχουν ήδη βγει στο σφυρί!

Πιο επιθετικοί οι Αγγλοι. «Μια θέση στον ήλιο: η Ελλάδα βγάζει προς πώληση τα νησιά της για να σώσει την οικονομία» ανέφερε ο δηλητηριώδης τίτλος στην πρώτη σελίδα του «Γκάρντιαν». Μιας εφημερίδας της Βρετανίας, που είναι υποτίθεται και σοσιαλιστική - δηλαδή ιδεολογικά συγγενής προς τον Ελληνα πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου (άλλο θέμα βεβαίως πόσο «σοσιαλιστική» είναι η ακραία αντεργατική πολιτική του τελευταίου).
Στάζει φαρμάκι το «ρεπορτάζ» της εφημερίδας: «Γερμανοί πολιτικοί κάλεσαν την Ελλάδα να αρχίσει να πουλάει νησιά, ιστορικά κτίρια και έργα τέχνης. Τώρα φαίνεται ότι η ελληνική κυβέρνηση έλαβε υπόψη της τις απαιτήσεις τους» γράφει σαρκαστικά και με κάθε σοβαροφάνεια. «Η Ελλάδα ετοιμάζεται τώρα να πουλήσει ή να προσφέρει για μακροχρόνια μίσθωση μερικά από τα 6.000 ηλιόλουστα νησιά της σε μια απελπισμένη προσπάθεια να ξεπληρώσει τα βουνά από χρέη της» προσθέτει, ξεκινώντας από κάποια προσπάθεια πώλησης κρατικής γης στη Μύκονο.
Προηγήθηκαν οι Αμερικανοί. Οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» δημοσίευσαν την Τρίτη άρθρο Γερμανού καθηγητή Γεωπολιτικής που διδάσκει στο Παρίσι, ο οποίος πρότεινε να αρχίσει η Ελλάδα να εκχωρεί τμήματα του εδάφους της σε ξένους έναντι ενοικίου. «Αριστο τρόπο» μείωσης του δημόσιου χρέους χαρακτηρίζει ο αρθρογράφος της αμερικανικής εφημερίδας «την ιδέα μιας οικονομικής δουλείας (!) επί ελληνικού εδάφους», προβάλλοντας ως υποδείγματα τη... Διώρυγα του Παναμά, το Γκουαντάναμο και το Χονγκ Κονγκ!
Το πολιτικό θράσος όλων αυτών δεν είναι, δυστυχώς, ανεξήγητο. Τι διεθνές κύρος να έχει μια χώρα που υπήχθη οικειοθελώς σε καθεστώς υποτέλειας προς το ΔΝΤ; Ποιος να τη σεβαστεί και γιατί; Πόσω μάλλον όταν έχει υπογράψει αυτούς τους εφιαλτικούς όρους που έχει υπογράψει η κυβέρνηση Παπανδρέου στο αποτρόπαιο Μνημόνιο με το ΔΝΤ, το οποίο αποτελεί... μνημόσυνο για την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας. Φρίκη αισθάνεται όποιος διαβάζει όσα ανακαλύπτουν στο Μνημόνιο καθηγητές πανεπιστημίου.
Εφιαλτικός ο όρος της «Γνωμοδότησης» του Μνημονίου που καθορίζει την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα μετά την υπαγωγή της στο καθεστώς του ΔΝΤ: «Ούτε ο δανειολήπτης ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας... σε σχέση με οποιαδήποτε ενέργεια ή διαδικασία σχετικά με τη σύμβαση». Σε απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι αν δεν πληρώσουμε κάποια δόση του δανείου, όχι μόνο το ΔΝΤ ή η ΕΕ συνολικά, αλλά οποιαδήποτε μεμονωμένη χώρα που μας έχει δανείσει αποκτά το νομικό δικαίωμα να... κατασχέσει ακόμη και το κτίριο της ελληνικής Βουλής - για να μην πούμε ακόμη και τον Παρθενώνα!!!
Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κατάλαβαν τι ακριβώς ψήφισαν, όταν ενέκριναν το Μνημόνιο; Και δεν επαναστάτησε η όποια συνείδηση τους έχει απομείνει; Θεώρησαν δηλαδή ότι το να συνδέσουν επισήμως και για πάντα το όνομά τους με μια τέτοια επαίσχυντη διάταξη νομικής εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας, αλλά και του εδάφους της πατρίδας μας στους ξένους, είναι σύμφωνο με τηνθεμελιώδη διακήρυξη του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου «Η Ελλάδα στους Ελληνες»; Αν είχε υπογράψει τέτοιο όρο η Δεξιά, θα την είχαν στήσει στον τοίχο από πολιτική σκοπιά - και δικαίως. Οι ίδιοι όμως γιατί υπέγραψαν;


Ποιος ο στόχος;
Τη βομβιστική ενέργεια στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, με θύματα, την καταδικάζουμε, είναι καραμπινάτη προβοκάτσια. Δεν το πιστεύει ούτε μικρό παιδί ότι στο συγκεκριμένο υπουργείο μπορούν να φτάνουν ανεξέλεγκτα δέματα στο γραφείο του υπουργού ή του υπασπιστή του. Επομένως, αποκαλύπτει δράση μηχανισμών διαφόρων ιμπεριαλιστικών επιτελείων και υπηρεσιών εντός και εκτός Ελλάδας που αλωνίζουν μέσα στον κρατικό μηχανισμό και δρουν με συγκεκριμένους σκοπούς, για μονοπωλιακά συμφέροντα και ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς, εντός και εκτός Ελλάδας. Η πολιτική της κυβέρνησης, των προηγούμενων, έχει εμπλέξει τη χώρα βαθιά στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, όντας σε γεωστρατηγική θέση περάσματος ενεργειακών αγωγών, διαμετακομιστικού εμπορίου και όχι μόνο. Αντιθέσεις ανάμεσα σε δολάριο - ευρώ - γουάν, ΗΠΑ - ΕΕ - Κίνα - Ρωσία κλπ. Στη δίνη αυτών των αντιθέσεων βρίσκεται και η υπόθεση χρεών - ελλειμμάτων, εν μέσω βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης και με πρωτοφανή στα μεταπολιτευτικά χρονικά ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης. Τέτοια γεγονότα ενεργοποιούν την κρατική καταστολή στο έπακρο σε συνδυασμό με την καλλιέργεια ψυχολογίας τρόμου στο λαό, απειλής, σε μια δεδομένη στιγμή που τα άκρως αντιλαϊκά μέτρα που υλοποιούν το διαβόητο μνημόνιο είναι σε διαδικασία εφαρμογής, ενώ οι ταξικοί αγώνες ενάντιά τους δυναμώνουν. Αντικειμενικά χρησιμοποιούνται για αποπροσανατολισμό και στο όνομα καταπολέμησης της «τρομοκρατίας» (καμιά σχέση με τους λαϊκούς αγώνες δεν έχει, κρατική - ιμπεριαλιστική είναι) για να χτυπηθεί το λαϊκό κίνημα. Χτες, προχτές, δημοσιολόγοι σαν τους Πορτοσάλτε - Παπαδημητρίου του «ΣΚΑΪ» επιζητούσαν την κρατική καταστολή ενάντια στους απεργούς ναυτεργάτες. Τώρα όλο το σύστημα έχει το πρόσχημα για ακόμη σφοδρότερη καταστολή. Μονόδρομος απέναντι σ' αυτή την πραγματικότητα είναι η μαζική ταξική δράση ενάντια στην καρατόμηση της ζωής του λαού, για διεύρυνση των δικαιωμάτων, των λαϊκών ελευθεριών, των κατακτήσεών του, κόντρα στο μνημόνιο και την κρατική καταστολή.

Κατίν: Οταν η Ιστορία πλαστογραφείται και κατασκευάζεται από την αρχή

Η «ανακάλυψη» των εγγράφων Κατίν
Οι Βίκτορ Ιλιούχιν, Σεργκέι Στρούγκιν και Βλαντισλαβ Σγουίντ εξετάζουν τα ντοκουμέντα και τα ειδικά εργαλεία πλαστογραφίας
16 Οκτωβρίου 1992. Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ενωσης (ΚΚΣΕ) βρίσκεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου ήδη από τις 26 Μάη ως οργάνωση αντισυνταγματική. Επρόκειτο, βεβαίως, για μια δίκη σκοπιμότητας, η οποία στόχο δεν είχε απλά να θέσει το Κομμουνιστικό Κόμμα εκτός νόμου, αλλά και να το εξοντώσει πολιτικά και ηθικά στη συνείδηση του κόσμου, να διαγράψει την προσφορά και να αμαυρώσει τον ιστορικό του ρόλο στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ.
Τη μέρα εκείνη, λοιπόν, κατά τη συνεδρίαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ρωσικής Ομοσπονδίας, οι εκπρόσωποι της πλευράς του Μπ. Γιέλτσιν (εκ των πρωταγωνιστών της ανατροπής της σοβιετικής εξουσίας και πρώτου Προέδρου της καπιταλιστικής πλέον Ρωσίας), Σ. Σαχράι και Α. Μακάροφ, ανακοίνωσαν στους συνηγόρους της υπεράσπισης την προσθήκη στα υλικά της υπόθεσης ορισμένων «μόλις εντοπισθέντων» στα Αρχεία, «άκρως απόρρητων» εγγράφων, τα οποία «αποδείκνυαν» την ευθύνη των ανώτατων καθοδηγητικών οργάνων του Κομμουνιστικού Κόμματος για τη δολοφονία των Πολωνών αξιωματικών στο Κατίν.
Σύμφωνα με την κατηγορούσα αρχή, τα έγγραφα αυτά «ανακαλύφθηκαν» σε σφραγισμένο φάκελο με την επονομασία «πακέτο Νο 1» και αφορούσαν: α) Ενα τετρασέλιδο κείμενο, με αριθμό 794/Β και ημερομηνία 5 Μαρτίου 1940, στο οποίο ο Λαϊκός Επίτροπος για τις Εσωτερικές Υποθέσεις Λ. Μπέρια πρότεινε στο ΠΓ της ΚΕ του ΚΚ(μπ) την εκτέλεση 25.700 Πολωνών αιχμαλώτων πολέμου, β) Το απόσπασμα από τα Πρακτικά της 13ης Συνόδου του Πολιτικού Γραφείου, με αριθμό Ρ13/144 και ημερομηνία επίσης 5 Μαρτίου 1940, όπου «εγκρινόταν» το αίτημα Μπέρια, και γ) Μια επιστολή του τότε επικεφαλής της KGB Α. Σεπέλιν προς τον Ν. Χρουστσόφ, με ημερομηνία 3 Μαρτίου 1959 και θέμα την καταστροφή των παραπάνω εγγράφων.
Δείγματα πλαστών σφραγίδων και υπογραφών που χρησιμοποιήθηκαν στην κατασκευή πλαστών ντοκουμέντων
Η υπεράσπιση έγειρε εξ αρχής ερωτήματα γύρω από τη γνησιότητα των εγγράφων (που συν τοις άλλοις προσκομίστηκαν ως φωτοαντίγραφα και όχι τα γνήσια), διαπιστώνοντας αμέσως μια σειρά από προβλήματα, παρατυπίες και λάθη στη σύνταξη, στον τρόπο γραφής, στις υπογραφές τους, κ.ο.κ. Μία από τις πλέον εξόφθαλμες ενδείξεις παραποίησης ήταν βεβαίως η πλήρης ταύτιση των ημερομηνιών των δύο πρώτων εγγράφων, πράγμα που ήταν αδύνατο. Ακολούθως, ζητήθηκαν τα πρωτότυπα, ώστε να υποβληθούν σε γραφολογικές εξετάσεις και να πιστοποιηθεί - ή μη - η γνησιότητά τους. Παρά τις όποιες διαβεβαιώσεις και υποσχέσεις για την επικείμενη προσκόμιση των «αυθεντικών» αρχειακών ντοκουμέντων, τα επίμαχα κείμενα δεν εμφανίστηκαν ποτέ. Και βεβαίως το Συνταγματικό Δικαστήριο δεν τα συμπεριέλαβε καν στην απόφασή του στις 30 Νοέμβρη 1992. Ούτε σε μια στημένη δίκη σκοπιμότητας δεν μπόρεσαν να σταθούν.
Ούτε όμως η πολωνική κυβέρνηση έμεινε ικανοποιημένη. Εχοντας παραλάβει τα ίδια έγγραφα στις 14 Οκτωβρίου 1992 κατ' εντολή του Γιέλτσιν και διά χειρός του αρχειοθέτη Π. Πιχόι, ζήτησε επίσης να της παρουσιαστούν τα πρωτότυπα. Κάτι τέτοιο, ωστόσο, δεν έχει συμβεί έως τις μέρες μας.
Το μόνο που έγινε, εν τέλει, ήταν η «διόρθωση» της ημερομηνίας του πρώτου εγγράφου (πρόταση Μπέρια). Ετσι, η 5η Μάρτη 1940 έγινε «...Μάρτης 1940» (χωρίς συγκεκριμένη ημερομηνία). Με αυτή τη μορφή περιελήφθη στον 6ο τόμο των υλικών της δίκης και με αυτή τη μορφή το γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Ομως, όπως θα δούμε και στη συνέχεια, ούτε αυτή η «διόρθωση» υπήρξε αρκετή, ώστε να καλύψει τις ατασθαλίες των πλαστογράφων.
Τα προβλήματα των εγγράφων
Οι παρατηρήσεις μιας σειράς νομικών και ιστορικών - ερευνητών αναφορικά με τη φόρμα και το περιεχόμενο των επίμαχων εγγράφων, γεννούν ομολογουμένως πολλά ερωτήματα.
-- Καταρχάς, για την πρόταση Μπέρια: Η έλλειψη συγκεκριμένης ημερομηνίας, από μόνη της, αποτελεί ιδιαίτερα ανορθόδοξη πρακτική για ένα ντοκουμέντο τέτοιας σημασίας. Ακόμη πιο σοβαρό όμως είναι το εξής. Περαιτέρω αρχειακή έρευνα έδειξε πως στα πρακτικά των εξερχομένων ντοκουμέντων της NKVD, τα έγγραφα 793/Β, 794/Β (αυτό δηλαδή που μας ενδιαφέρει εν τω προκειμένω) και 795/Β είχαν καταχωρηθεί με ημερομηνία 29 Φλεβάρη 1940. Πώς γίνεται, λοιπόν, ένα έγγραφο, το οποίο είχε σταλεί (και επομένως συνταχθεί) τέλη Φλεβάρη, να αναγράφει «...Μάρτης 1940»;
-- Το έγγραφο αυτό υποτίθεται πως επιδόθηκε από τον ίδιο τον Μπέρια στον Στάλιν κατά τη συνεδρίαση του ΠΓ στις 5 Μάρτη, στην οποία δήθεν έλαβε μέρος. Ομως στα πρακτικά των συναντήσεων εκείνης της ημέρας δεν εμφανίζεται ο Μπέρια. Ο τελευταίος συναντήθηκε με τον Στάλιν στις 27 Φλεβάρη και ξανά στις 7 Μάρτη, όχι όμως ενδιάμεσα.
-- Αλλα λάθη αφορούν σημαντικές αποκλίσεις από την καθιερωμένη σύνταξη τέτοιων κειμένων (τα ντοκουμέντα της NKVD ακολουθούσαν αυστηρό πρωτόκολλο στον τρόπο γραφής τους). Αποκλίσεις που έχουν να κάνουν με τη διατύπωση του αιτήματος, τη θέση των υπογραφών, τον τρόπο της υπογραφής, κ.ά. Από το συγκεκριμένο κείμενο λείπουν επίσης τα αρχικά του δακτυλογράφου στην άνω αριστερή γωνία (τυπική πρακτική για έγγραφα της NKVD που γινόταν για ευνόητους λόγους ασφαλείας). Λείπουν μια σειρά χαρακτηριστικά ενός «άκρως απόρρητου» κειμένου, όπως π.χ. τα ονόματα όλων όσοι είχαν δει ή ήταν παραλήπτες του συγκεκριμένου εγγράφου, ο αριθμός των αντιγράφων, κ.ο.κ.
-- Στο κείμενο υπάρχουν οι υπογραφές των μελών του ΠΓ Στάλιν, Βοροσίλοφ, Μολότοφ, Μικογιάν, Καλίνιν και Καγκάνοβιτς. Οι δύο τελευταίοι όμως δεν ήταν παρόντες στην 13η Σύνοδο του ΠΓ στις 5 Μαρτίου 1940, πώς λοιπόν θα μπορούσαν να έχουν υπογράψει;
-- Η επιστολή του Σεπέλιν προς τον Χρουστσόφ είναι ομολογουμένως το πιο αδύναμο απ' όλα τα ντοκουμέντα, αφού η προχειρότητα με την οποία γράφτηκε είναι κάτι παραπάνω από έκδηλη. Δεν υπάρχουν ούτε υπογραφές, ούτε σφραγίδα της ΚΕ του ΚΚΣΕ, ούτε αριθμός πρωτοκόλλου, ούτε κάποια από τις συνήθεις ενδείξεις για τέτοιου είδους έγγραφα (π.χ. εμπιστευτικό, απόρρητο, κ.λπ.), ενώ η απόφαση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚ(μπ) της 5ης Μάρτη του 1940 αναφέρεται ως απόφαση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΣΕ (ενώ τότε δεν ονομαζόταν ακόμη έτσι).
Ολες οι παραπάνω παρατηρήσεις αφορούν βεβαίως μόνο τα έγγραφα αυτά καθαυτά και όχι μια σειρά άλλα ζητήματα, που έχουν να κάνουν με σημαντικά προβλήματα στη διαδικασία λήψης τέτοιων αποφάσεων, τον τρόπο σύστασης μιας τρόικας, κ.ο.κ.
Η δικαστική έρευνα διακόπτεται
Η δικαστική «εξέταση» των εγκληματικών ευθυνών για το Κατίν συνεχίστηκε στη Ρωσία και μετά τη λήξη της δίκης του ΚΚΣΕ. Τερματίστηκε όμως τον Σεπτέμβρη του 2004 λόγω «έλλειψης εγκλήματος»! Επίσης, το Μάρτη του 2005 ο Γενικός Στρατιωτικός Εισαγγελέας της Ρωσίας ακύρωσε τη συμφωνία με την Πολωνία, σύμφωνα με την οποία η πρώτη όφειλε να προσκομίσει στη δεύτερη όλα τα ντοκουμέντα σχετικά με την έρευνα της υπόθεσης. Καθ' όλη τη διάρκεια της δίκης, μόλις 67 από τους 183 τόμους της διενεργηθείσας έρευνας μπόρεσαν να εξεταστούν. Οι υπόλοιποι θεωρήθηκαν ότι εμπεριείχαν «κρατικά μυστικά» και χαρακτηρίστηκαν απόρρητοι. Η υπόθεση έκλεισε άρον - άρον. Μόλις 22 νεκροί αναγνωρίστηκαν. Αφού η σοβιετική ενοχή ήταν «δεδομένη», γιατί σταμάτησε η δικαστική έρευνα; Γιατί εγκαταλείφθηκε τόσο απότομα μια διαδικασία που πήρε τόσα χρόνια και θα μπορούσε - ενδεχομένως - να δώσει τέλος στη σπέκουλα γύρω από το θέμα;
«Ζωντανοί νεκροί» και ομολογίες Γερμανών
Το 2006 εκδόθηκαν στην Πολωνία τα απομνημονεύματα ενός επιφανούς Πολωνού νομικού εν ονόματι Ρ. Μπεζάνεκ. Επρόκειτο για τον νο.1105 νεκρό στις λίστες των θυμάτων του Κατίν, που είχε προκύψει το 1943 από την «έρευνα» των Ναζί. Βεβαίως, ο Μπεζάνεκ, νεαρός υπολοχαγός τότε, δεν ήταν πουθενά πέριξ του Κατίν το 1940 (βρισκόταν στη πολωνική πόλη του Ράντομ), ούτε βεβαίως εκτελέστηκε από τους «κόκκινους». Τουναντίον, έζησε για πάρα πολλά χρόνια μετά τον πόλεμο. Και όμως, σύμφωνα με τον πολωνικό Ερυθρό Σταυρό (που μετείχε στην «έρευνα» των Ναζί για το Κατίν), το «πτώμα» του Μπεζάνεκ είχε αναγνωριστεί και ταυτοποιηθεί, βάσει επαγγελματικών καρτών και άλλων εγγράφων που «βρέθηκαν» πάνω του (Αρχείο GARFEF.7021, op.114, 35). Και δεν είναι το μόνο «θύμα» του Κατίν που κατόπιν βρέθηκε ζωντανό (όπως π.χ. ο Ζίγκνιου Μποτούσκαγια, κ.ά.).
Τα απομνημονεύματα του Μπεζάνεκ ήρθαν απλά να μας υπενθυμίσουν για μια ακόμη φορά το εξής παράδοξο: Εφόσον η μαζική εκτέλεση των Πολωνών αξιωματικών έγινε μυστικά από τους Σοβιετικούς, σε μια επιχείρηση που προφανώς δεν ήθελαν ποτέ να μάθει κανείς, γιατί όλοι σχεδόν οι εκτελεσθέντες βρέθηκαν κατόπιν από τους Ναζί με όλα τους τα στρατιωτικά διακριτικά, με ένα σωρό έγγραφα, ταυτότητες, φωτογραφίες, επιστολές, κ.ο.κ. που «πιστοποιούσαν» την ταυτότητά τους; Μήπως η μαρτυρία αυτή ενισχύει την εκδοχή της κατασκευής του εγκλήματος από τους Ναζί; Ας θυμηθούμε και πάλι το δημοσίευμα των «New York Times» στις 19 Ιούνη 1945, όπου, ένας πρώην έγκλειστος του στρατοπέδου συγκέντρωσης Sachsenhausen της Γερμανίας παραδέχτηκε πως μετείχε στην «παραγωγή ψευδών ντοκουμέντων αναγνώρισης για τα πτώματα των μαζικών τάφων στο Κατίν».
Αξίζει να σημειωθεί πως, ένα χρόνο πριν τη δημοσίευση των απομνημονευμάτων του «ζωντανού - νεκρού» Μπεζάνεκ, το 2005, Ρώσοι ιστορικοί που μελετούσαν τα Κεντρικά Αρχεία του υπουργείου Αμυνας στο Ποντόλσκ, έκαναν γνωστή την ύπαρξη ενός ολόκληρου αρχείου με καταγεγραμμένες καταθέσεις Γερμανών στρατιωτικών, οι οποίοι είχαν λάβει προσωπικά μέρος στη δολοφονία των Πολωνών αξιωματικών στο Κατίν (TSAMO, Αρχείο 35, op.11280, d.798, 1.175). Τίποτε από όλα αυτά βεβαίως δεν κρίθηκε άξιο αναφοράς από τα αστικά ΜΜΕ.
Νέες δηλώσεις και αποκαλύψεις
Με αφορμή την αναβίωση του «ενδιαφέροντος» για το Κατίν, που προκάλεσε η γνωστή ταινία του Βάιντα το 2008, ο Γιούρι Ζούκοφ, ένας εκ των πλέον γνωστών και σεβαστών ιστορικών της Ακαδημίας Επιστημών της Ρωσίας, δήλωσε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη, πως στις αρχές της δεκαετίας του 1990 τού ζητήθηκε να ερευνήσει τα Αρχεία του Προέδρου (όπου εμπεριέχονταν και ο επίμαχος «φάκελος Νο.1»), προκειμένου να βρει στοιχεία για τις δήθεν «εγκληματικές δραστηριότητες» του Κομμουνιστικού Κόμματος, ενόψει της δίκης του τελευταίου στο Συνταγματικό Δικαστήριο.
Στη διάρκεια της μελέτης αυτής των Αρχείων, του παρέδωσαν ένα πακέτο με 30 περίπου φωτοτυπίες ντοκουμέντων για διάφορα θέματα. Μεταξύ αυτών και μια μονοσέλιδη (όχι τετρασέλιδη, όπως εμφανίστηκε αργότερα) αναφορά - πρόταση του Μπέρια για την εκτέλεση 2 - 3 χιλιάδων (και όχι 25.700) Πολωνών αξιωματικών, ενόχων για εγκλήματα πολέμου και άλλα εγκλήματα. Ο τρόπος με τον οποίο είχε αρχειοθετηθεί η εν λόγω αναφορά έδειχνε πως το αίτημα είχε τελικά απορριφθεί. Ωστόσο, εφόσον ήταν φωτοαντίγραφο, ο Ζούκοφ ζήτησε να του προσκομιστεί το πρωτότυπο κείμενο, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Επρόκειτο για κόπια της γνήσιας πρότασης Μπέρια, η οποία εν συνεχεία «τροποποιήθηκε», προκειμένου να εξυπηρετήσει τους σκοπούς των Γιέλτσιν και λοιπών;
Ενα είναι σίγουρο: Το πόρισμα της ανεξάρτητης εγκληματολογικής έρευνας, που ξεκίνησε στις 5 Νοέμβρη 2007 και κατέληξε στις 31 Μάρτη 2009, έδειξε πως στο έγγραφο Μπέρια είχαν «δουλέψει» διαφορετικές γραφομηχανές, ενισχύοντας σημαντικά την εκδοχή της πλαστογραφίας. Συγκεκριμένα, στην έρευνα αυτή, που διενεργήθηκε από το Ειδικό Εγκληματολογικό Εργαστήριο «Μόλοκοφ Ε.Π.» (αρ. πορίσματος Νο 016/07-Ι), τονίζονταν μεταξύ άλλων πως «τα προαναφερθέντα σημάδια είναι σημαντικά, σταθερά και στο σύνολό τους αρκετά για να εξάγουμε το συμπέρασμα ότι τα αποσπάσματα του δακτυλογραφημένου κειμένου, αποτύπωση του οποίου βρίσκεται στις ψηφιακές φωτογραφίες της πρώτης, δεύτερης και τρίτης σελίδας...και το απόσπασμα του δακτυλογραφημένου κειμένου, αποτύπωση του οποίου βρίσκεται στην ψηφιακή φωτογραφία της τέταρτης σελίδας του συγκεκριμένου Γράμματος τυπώθηκαν σε διαφορετικές δακτυλογραφικές ατομικές μηχανές...».
Βεβαίως, επρόκειτο για εγκληματολογική έρευνα που διεξήχθη σε ψηφιακές φωτογραφίες του επίμαχου εγγράφου και όχι επί του πρωτοτύπου. Γι' αυτό και η Κοινοβουλευτική Ομάδα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ) συγκρότησε ειδική επιτροπή, ζητώντας πρόσβαση στα γνήσια ντοκουμέντα. Οι αρχές της απαγόρευσαν την πρόσβαση στα συγκεκριμένα έγγραφα, ενώ έθεσαν εμπόδια και σε οποιαδήποτε άλλη διερεύνηση σχετικών με την υπόθεση υλικών. Οι κομμουνιστές όμως επέμειναν. Κατά τη διάρκεια της τακτικής συνεδρίασης της Κρατικής Δούμας στις 12 Φλεβάρη 2010 ο βουλευτής του ΚΚΡΟ (και πρώην Γενικός Εισαγγελέας της ΕΣΣΔ) Βίκτορ Ιλιούχιν κατέθεσε εκ μέρους της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κόμματος αίτημα για σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής, με αντικείμενο την εις βάθος διερεύνηση της υπόθεσης Κατίν.
Αντ' αυτού, στις 28 Απρίλη 2010 τα περιβόητα «έγγραφα του Κατίν» αναρτήθηκαν στο διαδίκτυο «κατ' εντολήν» του ίδιου του Ρώσου Προέδρου. Η κίνηση αυτή, που χαιρετίστηκε μετά βαΐων και κλάδων, με πρωτοσέλιδα και βαρύγδουπους τίτλους, από σύσσωμο τον αστικό κόσμο, τα ΜΜΕ, κλπ., ήρθε για να αποστομώσει δήθεν τους επικριτές των ντοκουμέντων. Ομως επρόκειτο για τα ίδια ντοκουμέντα, που ήταν γνωστά από καιρό, οι ίδιες ψηφιακές φωτογραφίες που είχαν υποβληθεί σε εγκληματολογικές εξετάσεις, κ.ο.κ. Η εμφάνιση και εξέταση των πρωτοτύπων θα έλυνε μια για πάντα το ζήτημα. Γιατί, λοιπόν, η ρωσική κυβέρνηση αρνείται την πρόσβαση σε αυτά στους ειδικούς, στους μελετητές, στις εξεταστικές επιτροπές, στους ίδιους τους Πολωνούς που ακόμη τα αναζητούν;
Πρόσφατα, όμως, νέα στοιχεία και αποκαλύψεις ήρθαν στο φως, εγείροντας αμφιβολίες και προβληματισμούς, όχι μόνο για τα επίμαχα έγγραφα, αλλά και γενικά για το ποιόν, την αξιοπιστία των Ρωσικών Αρχείων.
Συγκεκριμένα, σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε στις 3 Ιούνη 2010, ο Βίκτορ Ιλιούχιν δήλωσε πως στις 25 και 26 Μάη ήρθε σε επαφή μαζί του ένας εκ των «πρωταγωνιστών» της πλαστογράφησης των ντοκουμέντων για το Κατίν - και όχι μόνο. Η καταγγελία δεν ήταν ανώνυμη (αν και για λόγους ασφαλείας ο καταγγέλλων ζήτησε να μην αποκαλυφθεί - προς το παρόν - το όνομά του), ούτε αόριστη. Υποδείχθηκαν συγκεκριμένες τοποθεσίες, κατονομάστηκαν συγκεκριμένα πρόσωπα, ενώ προς περαιτέρω επαλήθευση των λεγομένων του, ο καταγγέλλων προσκόμισε μια σειρά υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή ιστορικών «ντοκουμέντων», όπως φύλλα χαρτιού της δεκαετίας του 1940, πλαστές σφραγίδες, υπογραφές, κ.ά.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Σύμφωνα με τον ίδιο, στις αρχές της δεκαετίας του 1990 συγκροτήθηκε, υπό την αιγίδα των Υπηρεσιών Ασφαλείας του τότε Προέδρου Μπ. Γιέλτσιν, μια ομάδα ειδικών, με σκοπό την πλαστογράφηση μιας σειράς εγγράφων σχετικών με σημαντικά γεγονότα της σοβιετικής περιόδου. Η ομάδα εργάστηκε αρχικά σε εγκαταστάσεις που στο παρελθόν ανήκαν στη ΚΕ του ΚΚΣΕ στο χωριό Ναγκόρνογιε (1991 - 1996), ενώ στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στην περιοχή Ζαρέτσιε. Δίπλα στην ομάδα αυτή, όπου μετείχαν επίσης εκπρόσωποι των υπηρεσιών ασφαλείας και στελέχη του μηχανισμού του Προέδρου, δούλευε ακόμη μια επιτροπή από το 6ο Ινστιτούτο (Μολτσάνοφ) του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων.
Η «παραγγελία», τα κείμενα προς πλαστογράφηση ή κατασκευή, παρέχονταν από τους Π. Πιχόι (πρώην επικεφαλής των Ρωσικών Αρχείων), Μ. Πολταράνιν (από το περιβάλλον του Προέδρου) και Γ. Ρογκόζιν (αναπληρωτή αρχηγού της υπηρεσίας Ασφαλείας του Προέδρου). Η «παραγγελία» μπορεί να αφορούσε την εξολοκλήρου κατασκευή ενός εγγράφου ή την παραποίηση ήδη υπάρχοντος αρχειακού υλικού (με την προσθήκη κειμένου, υπογραφών, κ.ο.κ.). Εκατοντάδες χιλιάδες τέτοια ντοκουμέντα τροφοδοτήθηκαν στα επίσημα Αρχεία της Ρωσίας τα επόμενα χρόνια.
Ο καταγγέλλων δήλωσε πως, μεταξύ των εγγράφων με τα οποία καταπιάστηκε η ομάδα του και ο ίδιος προσωπικά, ήταν και το επίμαχο κείμενο της πρότασης Μπέρια. Το έγγραφο κατασκευάστηκε κατά παραγγελία του Κρεμλίνου, τους δόθηκε το περιεχόμενο και εκείνοι ασχολήθηκαν με την «τεχνική» πλευρά του ζητήματος. Ο ίδιος πρόσθεσε την υπογραφή του Μπέρια, καθώς και τις υπογραφές των μελών του Πολιτικού Γραφείου. Προς υποστήριξη των λεγομένων του, παρουσίασε μια σειρά εντύπων της περιόδου, του Κομμουνιστικού Κόμματος (Μπολσεβίκοι), της Κεντρικής Επιτροπής, κ.ά., και μάλιστα υπογεγραμμένων. Πολλά από αυτά τα έντυπα ήταν κενά (με σκοπό να «συμπληρωθούν» αργότερα), ενώ στη φόρμα ταίριαζαν απόλυτα με τα επίμαχα ντοκουμέντα. Επίσης, παρουσίασε μια σειρά από σφραγίδες (του Κομμουνιστικού Κόμματος, του Λαϊκού Επιτροπάτου των Εσωτερικών και άλλων δομών του σοβιετικού κράτους) που χρησιμοποιήθηκαν στην πλαστογράφηση των κειμένων, ενώ εξήγησε και τον τρόπο τοποθέτησής τους σε ένα έγγραφο προκειμένου να φαίνονται γνήσιες.
Προσκόμισε δε ένα ολόκληρο αρχείο (Ειδικό Αρχείο 29, τόμος 7ος) με το χαρακτηρισμό «απόρρητο» και «δεν υπόκειται σε αποχαρακτηρισμό», το οποίο περιήλθε στα χέρια του στα πλαίσια της συμμετοχής του στην εν λόγω ομάδα (και σύμφωνα με τον Β. Ιλιούχιν πολύ δύσκολα θα μπορούσε να είχε βρεθεί στην κατοχή του με οποιονδήποτε άλλο τρόπο).
Τέλος, για την επιστολή Σελέπιν στον Χρουστσόφ (το 3ο επίμαχο έγγραφο της υπόθεσης), ο καταγγέλλων υπέδειξε ως συντάκτη του τον συνταγματάρχη Κλίμοφ, τονίζοντας πως μια απλή γραφολογική εξέταση του γραφικού του χαρακτήρα θα ήταν αρκετή, ώστε να αποκαλυφθεί η αλήθεια. Δεσμεύτηκε δε, να προσκομίσει σύντομα και άλλα αποδεικτικά στοιχεία.
Η μάχη των συνειδήσεων συνεχίζεται
Ολα τα παραπάνω, είτε ληφθούν υπόψη ως αποδείξεις είτε απλά ως ενδείξεις, εγείρουν σοβαρά ερωτήματα γύρω από τη γνησιότητα των εγγράφων του Κατίν, που ομολογουμένως αποτελούν και το «βαρύ πυροβολικό» της επιχειρηματολογίας της άλλης πλευράς, που φέρει ως ενόχους του εγκλήματος τους Σοβιετικούς (πέραν των ισχυρισμών των Ναζί). Βεβαίως, όλα αυτά έρχονται απλά να προστεθούν στη μακρά λίστα των αποδεικτικών στοιχείων και ιστορικών πηγών, που αναδεικνύουν, όχι μόνο τον υπεύθυνο του εγκλήματος αλλά και τη διαχρονική σκοπιμότητα γύρω από την προπαγάνδα του Κατίν (βλέπε Εκθεση Burdenko, Πρακτικά της Δίκης της Νυρεμβέργης, σχετικές αναφορές στα αρχεία των ΗΠΑ και της Βρετανίας, ομολογίες Γερμανών στρατιωτικών που μετείχαν στο έγκλημα, κ.ά.).
Οταν η ρωσική κυβέρνηση ανάρτησε τις ψηφιακές φωτογραφίες των επίμαχων εγγράφων στο διαδίκτυο έγινε κυριολεκτικά σάλος στο ντόπιο και διεθνή Τύπο. Τι από τα παραπάνω είδατε να αναπαράγεται ως είδηση - ή απλά ως ερώτημα - για τη διατήρηση ορισμένων έστω προσχημάτων αντικειμενικότητας; Η απάντηση είναι απολύτως τίποτε. Οπως και κανένα ερώτημα δε διατυπώθηκε ποτέ για το γεγονός ότι η ρωσική κυβέρνηση αρνείται πεισματικά μέχρι και σήμερα να προσκομίσει τα γνήσια έγγραφα προς μελέτη και εξέταση από τους ιστορικούς ή άλλους εμπειρογνώμονες και ειδικούς. Γιατί; Διότι πολύ απλά ΔΕΝ τους ενδιαφέρει η ιστορική αλήθεια. Αυτή δεν ήταν ποτέ το ζητούμενο σε αυτήν την υπόθεση. Η ουσία των εγγράφων έγκειται στους λόγους για τους οποίους πρωτο-«ανακαλύφθηκαν». Στη δίκη και καταδίκη του κομμουνισμού. Στην παραχάραξη και κατασκευή εκ νέου της Ιστορίας και της ιστορικής μνήμης του λαού, ιδιαίτερα των νεότερων γενεών. Στη χρεοκοπία στη συνείδησή τους της σοσιαλιστικής προοπτικής, ιδιαίτερα τώρα, σε μια εποχή όπου ο καπιταλισμός, με αφορμή και την κρίση, αποκαλύπτει για μια ακόμη φορά το πραγματικό, αποκρουστικό του πρόσωπο. Πρόκειται για μια πραγματική μάχη συνειδήσεων. Και έπεται συνέχεια...


Κοινωνικός πόλεμος!

19/06/2010 Έθνος
Ξεπέρασε κάθε όριο ο αντεργατικός χαρακτήρας της πολιτικής της κυβέρνησης Παπανδρέου. Χωρίς προσχήματα πλέον, ο πρωθυπουργός, και πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, κήρυξε κοινωνικό πόλεμο εναντίον των εργαζομένων της πατρίδας μας. Ενθαρρύνει πογκρόμ εκατοντάδων χιλιάδων απολύσεων, μειώνοντας στο μισό τη σχετική αποζημίωση. Καταργεί τον κατώτερο μισθό για τους νέους και μετατρέπει τη «γενιά των 700 ευρώ» σε «γενιά των 500», αφού μειώνει τον σημερινό κατώτατο μισθό των 740 ευρώ σε... 518 (!) ευρώ για τους νέους. Τορπιλίζει τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Καταργεί ουσιαστικά τη διαιτησία, δίνοντας το δικαίωμα στην εργοδοσία να την αρνείται.

Θανατηφόρος ο συνδυασμός των μέτρων αυτών που ενθαρρύνουν τις απολύσεις, ιδίως εργαζομένων άνω των 45 ετών, με τα προηγηθέντα επαίσχυντα μέτρα μείωσης του ύψους των συντάξεων και απαίτησης να δουλεύει κανείς σαράντα ολόκληρα χρόνια για να πάρει μετά τα 65 του μια σύνταξη πολύ μικρότερη από όση θα έπαιρνε σήμερα με 35 χρόνια δουλειάς. Εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι αυτής της ηλικίας θα περιφέρονται 10 και 15 χρόνια χωρίς δουλειά ούτε σύνταξη!
Μυριάδες νέοι θα δουλεύουν παράλληλα για ένα πεντακοσάρικο, αδυνατώντας φυσικά να ζήσουν με αυτό το ποσό - πόσω μάλλον να κάνουν οικογένεια για να ξεκινήσουν τη δική τους ζωή. Αν μάλιστα επιβεβαιωθούν οι εφιαλτικές προβλέψεις για ακόμη 500.000 νέους ανέργους φέτος και εκτίναξη του πραγματικού ποσοστού ανεργίας γύρω στο 30% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, η κοινωνική κατάσταση θα γίνει τραγική. Το ένα τρίτο του πληθυσμού, νέοι και μεσήλικες, θα περιθωριοποιηθούν και δεν θα έχουν καν τα μέσα επιβίωσης.
Η Ελλάδα του ΠΑΣΟΚ. Οι εργαζόμενοι σε απόγνωση και οργή. Οι νέοι στην ανεργία αλλά και στην εξαθλίωση του πεντακοσάρικου αν ποτέ βρουν δουλειά. Οι συνταξιούχοι στον Καιάδα. Ο κόσμος πανικόβλητος ξοδεύει διαρκώς λιγότερα, κρατώντας τα λεφτά του για να επιβιώσει στην άβυσσο του ΔΝΤ που μας έριξε η κυβέρνηση Παπανδρέου. Δεκάδες χιλιάδες μικρομάγαζα και επιχειρήσεις θα κλείνουν κάθε μήνα από το φθινόπωρο. Η οικοδομή στο ναδίρ. Δημόσια έργα μηδέν. Το κράτος δεν πληρώνει ούτε αυτά που χρωστάει.
Η κυβέρνηση εμπαίζει τον ελληνικό λαό. Ο πρωθυπουργός δηλώνει ότι αν ήταν εργαζόμενος θα διαδήλωνε κι αυτός κατά των μέτρων. Αυτή όμως η υποκριτική «κατανόηση» των εργαζομένων δεν τον αποτρέπει από την εφαρμογή ακόμη σκληρότερων την επόμενη μέρα. Διαρκείς οι κακόγουστες θεατρικές παραστάσεις του υπουργού Εργασίας, Ανδρέα Λοβέρδου. Εφτασε μέχρι του σημείου να δηλώσει ότι... διαφωνεί δήθεν με τα αντεργατικά μέτρα που αυτός κατάρτισε, αλλά φυσικά ούτε που πέρασε από το μυαλό του ότι σε τέτοιες περιπτώσεις οι υπουργοί ή παραιτούνται ή σιωπούν!
Ποια συμφέροντα υπηρετούν τα μέτρα που προωθεί ο Γ. Παπανδρέου; Σίγουρα όχι των εργαζομένων, αυτό είναι αυτονόητο. Ούτε όμως και των βιομηχάνων, αν δεχθούμε ως ειλικρινή τη δήλωση του προέδρου του ΣΕΒ, Δημήτρη Δασκαλόπουλου, ότι «η εργοδοτική κοινότητα δεν ζήτησε και δεν επιχαίρει για το νέο εργασιακό πλαίσιο που ανακοίνωσε το υπουργείο Εργασίας». Ούτε και των εμπόρων, δεδομένου ότι ο πρόεδρος της συνομοσπονδίας τους (ΕΣΕΕ), Βασίλης Κορκίδης, δήλωσε σαφώς ότι «οι εκπρόσωποι του ελληνικού εμπορίου δεν συμφωνούν με το νέο καθεστώς προσλήψεων και απολύσεων».
Ως εντολοδόχος του ΔΝΤ και μόνο κυβερνά επομένως σήμερα ο Γ. Παπανδρέου; Αν οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι συνταξιούχοι, οι βιομήχανοι, οι έμποροι απορρίπτουν την πολιτική του στα εργασιακά θέματα, ο πρωθυπουργός έχει τεράστιο πολιτικό πρόβλημα. Εμφανίζεται να εκπροσωπεί μόνο τους ξένους επικυρίαρχους του καθεστώτος στο οποίο υπήγαγε τη χώρα μας.
Ολέθρια η επιλογή του. Οφείλει να ακούσει και τον ελληνικό λαό, ο οποίος τον εξέλεξε θριαμβευτικά. Βαρύνεται ήδη με το γεγονός ότι ακολουθεί την εντελώς αντίθετη πολιτική από εκείνη που είχε εξαγγείλει προεκλογικά και για την οποία ψηφίστηκε. Οι Ελληνες τον εξέλεξαν. Οχι το ΔΝΤ ή η ΕΕ.

«Αλήτες - ρουφιάνοι - ΔουΝουΤογράφοι»!
18/06/2010 Ριζοσπάστης
«Μια πρόσθετη υπηρεσία η οποία μας ζητήθηκε κάποια στιγμή που οι εκπρόσωποι της τρόικας - μετά την υπογραφή του μνημονίου - θέλησαν να επικοινωνήσουν με τα Μέσα Ενημέρωσης, ήταν να μας αναθέσουν να πάρουμε τηλέφωνα κάποιους δημοσιογράφους και να τους πούμε να πάνε την τάδε ώρα στη "Μεγάλη Βρετάνια" για να τους μιλήσουν οι άνθρωποι του ΔΝΤ».
*
«Κάποιες φορές, όταν μας το ζητούν οι πελάτες μας μπορεί να συμμετέχουν και ζητάμε δημοσιογράφους να συμμετέχουν σ' αυτό».
*
Είναι δυο χαρακτηριστικές απαντήσεις που δόθηκαν κατά την εξέταση μάρτυρα στην εξεταστική για τη «Ζήμενς». Απαντήσεις που αφορούν,
η πρώτη σε επαφές του ΔΝΤ με ΜΜΕ και δημοσιογράφους,
η δεύτερη σε επαφές δημοσιογράφων με «πελάτες», όπως η «Ζήμενς»...
*
Οι τοποθετήσεις αυτές και οι συζητήσεις που ακολούθησαν
(για την παροχή υπηρεσιών, από εταιρείες δημοσίων σχέσεων και από δημοσιογράφους, ώστε η γερμανική πολυεθνική και το ΔΝΤ να «επικοινωνήσουν» τα μηνύματά τους στον ελληνικό λαό)
έδωσαν την ευκαιρία σε ορισμένους να καμώνονται
ότι... «έπεσαν από τα σύννεφα».
***
Ας υποδύονται τους «έκπληκτους» όσο θέλουν. Η πραγματικότητα είναι πως «από τα σύννεφα έπεσαν» μόνο αυτοί που ήθελαν να πέσουν.
Για έναν πολύ απλό λόγο: Επειδή τους αρέσει να προσποιούνται ότι «ζουν στα σύννεφα».
Εμείς οι υπόλοιποι, πάντως, που κατοικούμε στη Γη, κάτι διαισθανόμασταν, κάτι υποπτευόμασταν...
*
Ξεκαθαρίζουμε εκ προοιμίου:
Αυτού του τύπου η παροχή υπηρεσιών συνιστά την τυπική λειτουργία, όχι μόνο της συγκεκριμένης επικοινωνιακής εταιρείας, αλλά όλων των αντίστοιχων εταιρειών.
Επιπλέον: Παρά την καλή μας διάθεση να δεχτούμε τους ισχυρισμούς και τις «διευκρινίσεις» που ακολούθησαν, δε διαθέτουμε τόση φαντασία, ώστε να πιστέψουμε ότι εφόσον υπάρχουν τέτοιες επαφές, εμπίπτουν στην... «αχρήματο οικονομία». Δε συνηθίζεται...
Σχέσεις, όπως οι παραπάνω, αντίθετα, οικοδομούνται επί τη βάσει υλικών κινήτρων και ουχί ιδεολογικών. Απορούμε, μάλιστα: Οταν η είδηση, η ενημέρωση, η πληροφορία συνιστούν «εμπορεύματα», οι υπέρμαχοι του συστήματος όπου «όλα πωλούνται και όλα αγοράζονται» ποιον νομίζουν ότι πείθουν όταν παριστάνουν τους... εμβρόντητους (!) στο άκουσμα της παραπάνω διαπίστωσης;
***
Πέραν, όμως, εκείνων που υποπτευόμαστε και των όσων διαισθανόμαστε, υπάρχουν και αυτά που γνωρίζουμε.
*
Δεν περιμέναμε τη «Ζήμενς», δηλαδή, για να μάθουμε την ύπαρξη της λεγόμενης «ενσωματωμένης δημοσιογραφίας». Εχουμε ενημερωθεί σχετικά, εδώ και χρόνια - ειδικά δε κατά τη διάρκεια της απόβασης των Αμερικανών στο Ιράκ - για την αγαστή συνεργασία των πεζοναυτών με τους «ενσωματωμένους δημοσιογράφους» των διεθνών ΜΜΕ και λοιπών «επικοινωνιακών πρακτορείων».
*
Δεν περιμέναμε, επίσης, είτε να ακουστούν είτε να διαψευστούν τα περί των «περίεργων» επαφών μεταξύ διεθνών οργανισμών με δημοσιογράφους, για να ψυλλιαστούμε τι (μπορεί να) συμβαίνει.
Αλλωστε, όπως αποκαλύφθηκε στην εφημερίδα «Ελ Μούντο» (31/5/1999), στις μυστικές εκθέσεις του ΝΑΤΟ, ιδού τι ορίζεται ως ένα από τα βασικά καθήκοντα της συμμαχίας:
«Ο εντοπισμός εκείνων των δημοσιογράφων κάθε χώρας που είναι ικανοί... να προσκληθούν σε συνάντηση, όπου θα εκθέσουν τις ιδέες τους πάνω σε τρόπους βελτίωσης του μηνύματός μας προς την κοινή γνώμη».
***
Σημειώστε ότι τότε - στο πλαίσιο της «βελτίωσης του μηνύματος» - το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε τη Γιουγκοσλαβία. Μετά από κάθε βομβαρδισμό, «διμοιρίες πρόθυμων δημοσιογράφων» παρομοίαζαν τα Στελθ, που πετούσαν πάνω από το Βελιγράδι, με «φτερά αγγέλων»!
Αραγε, όταν τέτοια κόλπα είναι γνωστά στο ΝΑΤΟ εδώ και πάνω από μια δεκαετία, λέτε στο ΔΝΤ ή στις «Ζήμενς» να είναι άγνωστα;...

Τα λάφυρα του Νέρωνα ...

Ο αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη ψυχορραγεί με όλες τις γεωπολιτικές συνέπειες, αλλά ο γιος του Ανδρέα μάς κομίζει ενεργειακές μπίζνες εκ Δυτικής Λιβύης -άφεριμ!

Μήπως ωσάν εκείνες που οδήγησαν σε χρεωκοπία, κάποτε, την κραταιά τότε ΕΔΟΚ-ΕΤΕΡ;

Οχι, προς Θεού, ότι είναι μπαταχτσής ο Λίβυος Ηγεμών, αλλά όταν οδηγεί σε χρεωκοπία τους συνεταίρους του αφήνοντάς τους απλήρωτους, ποιους να βρει μετά να εξοφλήσει; τους πτωχεύσαντες;
 Στο τέλος θα κάνουμε και Εξεταστικές Επιτροπές για τις Εξεταστικές Επιτροπές.
Ομως. Εκτός απ' τον εξευτελισμό του πράγματος, είτε με τα πέντε πορίσματα (σαν να 'ταν πέντε φάσκελα) εις ό,τι αφορά το Βατοπέδι είτε με τις τοστεροφρυγανιέρες του κυρ Χριστοφοράκου,
είναι σκάνδαλο (μόνον) η Ζήμενς, και δεν είναι σκάνδαλο το ξεπούλημα του ΟΤΕ στην Ντόυτσε Τέλεκομ;
Είναι σκάνδαλο (μόνον) τα σιφοράι και δεν είναι σκάνδαλο τα ληστρικά επιτόκια των Τραπεζών;
Είναι σκάνδαλο (μόνον) τα σπίτια του Ακη, και δεν είναι σκάνδαλο η υποθήκευση όλης της χώρας; της περιουσίας της; η εκσκλάβωση του εργασιακού της συστήματος;
 Τι άλλαξε, οκτώ μήνες τώρα; Κόπηκαν οι μίζες και οι άχρηστοι υπερεξοπλισμοί; Σταμάτησε η αιμορραγία προς τις ΜΚΟ, η διασπάθιση στα Νοσοκομεία, το μπουρδολογείν στην εκπαίδευση; Δεν είναι όλα αυτά κι άλλα τόσα το μεγαλύτερο απ' όλα τα σκάνδαλα;
Και τούτο ποιείν κακείνο μη αφιέναι, έλεγε το προγονικό. Και τα σκάνδαλα θα έπρεπε να έχουν εξιχνιασθεί και η παθογένεια που τα γεννά θα έπρεπε να έχει αντιμετωπισθεί.
Αντιθέτως η κυβέρνηση τα θεραπεύει (με την έννοια του υπηρετεί) και τα δύο! και τα σκάνδαλα και τον μηχανισμό που τα γεννά.
***
Δεν ξέρει τι να διαλέξει κανείς όταν αναρωτιέται τι τον βλάπτει περισσότερο! Τα σκάνδαλα ή το σύστημα; Και δεν χρειάζεται! Το σύστημα είναι τα σκάνδαλά του. Μόνον με σκάνδαλα μπορεί να λειτουργεί πλέον, μάλιστα στην πιο απεχθή του μορφή. (Που πάει και για πολεμική)
Παγιδευμένη η κυβέρνηση (εκουσίως) μέσα σε αυτόν τον μονόδρομο της υποτέλειάς της στην άρχουσα τάξη (η οποία συνεχίζει να κονομάει, η οποία ετοιμάζει την επόμενη κρίση για να κονομήσει ακόμα περισσότερο), γενίκευσε αυτήν την υποτέλεια σε εθνικό επίπεδο.
Ουδείς έδωσε την εντολή στον Γιωργάκη να περικόψει μισθούς και συντάξεις, να θέσει τη χώρα υπό καθεστώς Κατοχής και να μετατρέψει την εργασία για τα επόμενα πολλά χρόνια σε σκλάβα.
Με το έτσι θέλω, αποφασίζοντας και διατάσσοντας αυτός ο μοιραίος άνθρωπος, αφού πρώτα μας ξεφτίλισε σ' όλη την Οικουμένη ως τεμπέληδες κι ανεπρόκοπους, στη συνέχεια, παραπλανώντας το Κοινοβούλιο με τον πιο ιταμό τρόπο, έκανε το Μνημόνιο νόμο του κράτους και Μνημείο υποταγής στους ξένους.
Για τη σωτηρία της πατρίδας!
Ποιας πατρίδας; Αυτής που παράγει ή αυτής που τα τρώει; Της δικής μας ή των λαμόγιων;
Τι κάνει λοιπόν ο Γιωργάκης και οι συν αυτώ Παμπούκηδες και Πριγκιπονικολάκηδες;
Για να «σώσει» την πατρίδα, βουτάει, αρπάζει και υπεξαιρεί τα 2/14 από το υστέρημα του συνταξιούχου.
Αν όμως έπαιρνε τα 2/14 από το περίσσευμα των Τραπεζών (που κατέχουν πλούτο ίσα με 600 δισ. ευρώ) θα εξοικονομούσε, για την πατρίδα πάντα, 86 δισ.! (Στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας)
Αν αντί να βουτήξει τα 2/14 από το υστέρημα του μισθωτού έπαιρνε τα 2/14 απ' το περίσσευμα των πολυεθνικών (όπως καλή ώρα η Ζήμενς) -και οι οποίες κατέχουν πλούτο ίσα με 700 δισ. θα μάζευε άλλα 100 δισ. ευρώ (τα στοιχεία απ' τον ICAP)
Αν, τέλος, έπαιρνε τα 2/14 απ' το περίσσευμα των 500 δισ. που διακινούνται ετησίως μέσω οφ σορ, θα εξασφάλιζε ακόμα 72 δισ. ευρώ. (Τα στοιχεία απ' τον ΣΔΟΕ)
Με έναν λόγο και με τρεις κινήσεις, η κυβέρνηση, αν ήταν του λαού κι όχι των λαμόγιων, θα μάζευε σε πρώτη δόση 258 δισ. ευρώ, στέλνοντας το δημόσιο χρέος προς εξόφλησιν...
[Τα παραπάνω στοιχεία συγκέντρωσε ο εκλεκτός συνάδελφος, δημοσιογράφος στον «Ριζοσπάστη», κ. Νίκος Μπογιόπουλος].
Βεβαίως τέτοιες λύσεις θεωρούνται ανεδαφικές, αντιπαραγωγικές, ανίερες και κινδυνώδεις -από ποιους; Απ' τους θύτες μας! Λογικόν, «νόμιμο και ηθικό» για αυτούς είναι να αφαιμάσσουν τον λαό, αφού μάλιστα αυτήν την εντολή τούς δίνει, λένε, ο λαός κάθε φορά στις εκλογές!
Τόμπολα...


Να σώσουμε τους ομήρους!

02/06/10 Έθνος
Ξυλοδαρμός ανελέητος του Βαγγέλη Πισσία, του επικεφαλής της ελληνικής ανθρωπιστικής αποστολής συμπαράστασης προς τους Παλαιστινίους της Γάζας, από ένα τσούρμο Ισραηλινούς ασφαλίτες, επειδή αρνείται να τους δώσει τα δακτυλικά του αποτυπώματα. Κουκουλοφόροι Ισραηλινοί «γιατροί», κατά δήλωσή τους, του κάνουν με τη βία ενέσεις.

Ανώδυνα φάρμακα ή μόλυνσή του με ιούς ή μικρόβια, που μπορεί στο μέλλον να του προκαλέσουν θανατηφόρες ασθένειες, κάτι στο οποίο οι Ισραηλινοί δήμιοι έχουν ειδικότητα γνωστή διεθνώς όπως και οι ναζί πριν από αυτούς; Αγριος ξυλοδαρμός και του καπετάνιου του ελληνικού πλοίου «Σφενδόνη», Θοδωρή Μπούκα, ο οποίος αρνιόταν να παραδώσει το πηδάλιο του πλοίου του στους Ισραηλινούς πειρατές, αφού βρισκόταν σε διεθνή ύδατα. Ηλεκτροσόκ στους κρατούμενους ομήρους που απήγαγαν οι Ισραηλινοί στρατιώτες, κλοπή όλων των χρημάτων και αντικειμένων αξίας που είχαν πάνω τους οι απαχθέντες, βασανιστήρια, εξευτελιστικοί έλεγχοι με διαρκές ξεγύμνωμα...
Αυτή είναι η εικόνα που μετέφεραν από πρώτο χέρι οι τέσσερις από τους έξι Ελληνες ακτιβιστές που επέστρεψαν χθες σώοι από την κόλαση της ομηρείας στο Ισραήλ, σε συνέντευξη Τύπου που έδωσαν. Το εφιαλτικό πρόσωπο του ολοκληρωτικού καθεστώτος του Ισραήλ σε όλο του το «μεγαλείο».
Παράλληλα, σόκαρε η μαρτυρία ενός εξ αυτών του, Μιχάλη Γρηγορόπουλου, ο οποίος αποκάλυψε ότι μόλις έφτασαν στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» οι απελαθέντες ακτιβιστές, υπάλληλοι του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών τους ξεμονάχιασαν και τους παρότρυναν να μη δημοσιοποιήσουν την κακομεταχείριση που υπέστησαν από τους Ισραηλινούς δημίους, αλλά να πουν ότι... «όλα πήγαν καλά»!!!
Δεν χρειάζονται αναλύσεις για να αντιληφθεί κανείς ότι όσο το θέμα χειρίζεται ένας κύκλος «γραικύλων» του υπουργείου Εξωτερικών, οι 31 Ελληνες που βρίσκονται στις ισραηλινές φυλακές διατρέχουν πολύ μεγάλο κίνδυνο.
Είναι προφανές ότι απαιτείται ένα ευρύτερο κίνημα με πολυσχιδείς ενέργειες, διαμαρτυρίες, καταγγελίες και πιέσεις για να αποσπάσουμε από τα νύχια των Ισραηλινών όχι μόνο τους τριάντα Ελληνες αλλά και τους 629, κατά το Τελ Αβίβ, συνολικά απαχθέντες ακτιβιστές της αποστολής.
Εχει τεράστια σημασία να μην αφεθεί πίσω ούτε ένας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το φασίζον καθεστώς του Τελ Αβίβ θα προσπαθήσει να κρατήσει κάποιους και να στήσει πλεκτάνη περί δήθεν «τρομοκρατικών σχεδίων» και όλες αυτές τις ανοησίες και γελοιότητες που προβάλλουν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα σε ανάλογες περιστάσεις.
Σταδιακά, οι τυφλωμένοι από αλαζονεία εξαιτίας της ατιμωρησίας τους Ισραηλινοί συνειδητοποιούν ότι αυτήν τη φορά δεν θα ξεμπλέξουν τόσο εύκολα με τις συνέπειες του νέου εγκλήματός τους, όσο και αν έχουν τη συνήθη κάλυψη πολλών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και φυσικά εκείνης των ΗΠΑ.
Η απαγωγή περίπου 700 ατόμων από το Ισραήλ και η διά της βίας μεταφορά τους από τα διεθνή ύδατα στο κράτος του Ισραήλ και η εκεί φυλάκισή τους και ο βασανισμός τους, πέρα από τον άγνωστο αριθμό δολοφονιών, δεν μπορεί και δεν πρέπει να περάσουν έτσι από πλευράς απαχθέντων πολιτών.
Με την υποστήριξη ανθρωπιστικών, πολιτικών και νομικών οργανώσεων, θα υπάρξουν εκατοντάδες προσφυγές στα διεθνή δικαστήρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εγκλημάτων πολέμου, που θα καθίσουν το Ισραήλ στο σκαμνί του κατηγορουμένου, μετατρέποντάς το σε κράτος - παρία της διεθνούς κοινότητας στη συνείδηση της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης.
Αυτό φυσικά είναι αδιάφορο για τους ακροδεξιούς σφαγείς που κυβερνούν στο Τελ Αβίβ, αλλά έχει μεγάλη σημασία για τον υπόλοιπο κόσμο και για τον ανθρώπινο πολιτισμό, που έχει καθήκον να απομονώνει βάρβαρα κράτη όπως αυτό του Ισραήλ.
Ολα αυτά όμως έπονται. Το άμεσο και πρώτιστο καθήκον είναι να επιτευχθεί να γυρίσουν σώα στις πατρίδες τους όλα ανεξαιρέτως τα θύματα της ισραηλινής πειρατείας και απαγωγής.
Απαχθέντες
Τρεις Ελληνες δημοσιογράφοι
Φυλακισμένοι βρίσκονται ακόμη στο Ισραήλ τρεις Ελληνες δημοσιογράφοι που συμμετείχαν στην ανθρωπιστική αποστολή βοήθειας προς τη Γάζα και απήχθησαν και αυτοί, όπως σχεδόν 700 άτομα, από τα αιμοσταγή στρατεύματα του Τελ Αβίβ και οδηγήθηκαν παρά τη θέλησή τους στο Ισραήλ υπό την απειλή των όπλων.
Η Μαρία Ψαρά, η Κατερίνα Κιτίδη και ο Αρης Χατζηστεφάνου είναι οι τρεις νέοι σε ηλικία συνάδελφοί μας που κρατούνται στις φυλακές της πόλης Μπεγιέρ Σεβά, στις αρχές της ερήμου Νεγκέβ, όπου βρίσκονται και οι πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ισραήλ. Η άμεση απελευθέρωσή τους πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο άμεσων ενεργειών της ΕΣΗΕΑ.





Ο «νόμος» του Γκαίρινγκ

Οταν ο Γκαίρινγκ, υπαρχηγός του Χίτλερ και επικεφαλής της Γκεστάπο, ανέλαβε την ηγεσία του υπουργείου των Εσωτερικών στην κυβέρνηση των ναζί, απευθυνόμενος στην αστυνομία του Ντόρτμουντ, δήλωσε:
«Δύο είδη νόμου ξέρω, γιατί ξέρω και δύο είδη ανθρώπων: αυτούς που είναι με το μέρος μας και αυτούς που είναι εναντίον μας»!

*
Αυτός ο «νόμος», ο «νόμος» του «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας», ο «νόμος» των ναζί, έγινε παγκόσμιος νόμος της «νέας τάξης πραγμάτων» στο λυκαυγές του 21ου αιώνα, τον βαφτισμένο από τα γεράκια της Ουάσιγκτον και ως «νέος αμερικανικός αιώνας»...

***
Ο «νόμος» που εφαρμόζει σήμερα το Ισραήλ, αυτή η ιστορική παραφροσύνη που αναβιώνει εφτά ολόκληρες δεκαετίες μετά το Δικαστήριο της Νυρεμβέργης, αυτή η ύβρις κατά του Ανθρώπου, αποτελεί μετουσίωση του χιτλερικού δόγματος:
«Εφόσον σε παρακολουθώ είσαι ύποπτος, εφόσον σε εκτελώ είσαι ένοχος, εφόσον σε βομβαρδίζω είσαι τρομοκράτης»!

*
Η «λογική» του φασισμού στην ισραηλινή εκδοχή λέει:
Δεν είναι ο Εχουντ Μπάρακ ο δολοφόνος. Δεν φταίει αυτός. Φταίνε τα... θύματά τους, φταίνε οι εκτελεσμένοι, φταίνε οι δολοφονημένοι! Και φταίνε γιατί είναι Παλαιστίνιοι, γιατί είναι Λιβανέζοι, γιατί είναι Σύροι, γιατί είναι άνθρωποι από κάθε γωνιά του κόσμου που υπέπεσαν στο «έγκλημα» να μη συμφωνούν με το Ισραήλ.

*
Ο ίδιος φασισμός, πριν 70 χρόνια έλεγε:
«Ο Χίτλερ δεν ήταν αντισημίτης. Απλώς, εκείνοι έκαναν το "λάθος" να είναι Εβραίοι»!

***
Κατά την ορολογία της περίφημης «διεθνούς κοινότητας», η γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης από το Ισραήλ δεν είναι έγκλημα. Δεν είναι δολοφονία. Δεν είναι βαρβαρότητα. Κατά την ορολογία του ΟΗΕ, πρόκειται απλώς για μια ...«υπερβολή»!
Ετσι αποκαλούσαν το προς διετίας μακελειό στη Γάζα. Για «υπερβολή» μίλησαν και χτες...


*
Η εκτέλεση παιδιών και γυναικών, το θανατικό για χιλιάδες αμάχους Παλαιστίνιους δεν είναι χιτλερική τακτική, δεν είναι ναζισμός, δεν είναι φρικαλέος ιμπεριαλισμός.
Κατά την ΕΕ πρόκειται απλώς για μια ...«δυσανάλογη» πράξη! Ετσι περιέγραφαν οι Ευρωπαίοι το ολοκαύτωμα της Γάζας, της Ράφα, του Λιβάνου, αυτά επανέλαβαν και χτες...

***
Η πολεμική μηχανή του Ισραήλ ξεκληρίζει λαούς, εξοντώνει πολίτες όλου του κόσμου με μοναδική «κατηγορία» την αλληλεγγύη τους προς τους Παλαιστίνιους.
Κι αυτοί, οι μεγάλες Δυνάμεις, οι διεθνείς οργανισμοί του «νεοταξίτικου» γκανγκστερισμού, η «παλιά» και η «νέα» Ευρώπη, ο παλιός και ο «Νέος Κόσμος» της ιμπεριαλιστικής παλιανθρωπιάς, παίζουν με τις λέξεις.

*
Εμείς δε θα παίξουμε. Οι σφαγείς του κράτους του Ισραήλ, μαζί με εκείνους που κάνουν πλάτες στους σφαγείς, είναι «απλώς» ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ.

***
Δεσπόζουσα θέση μεταξύ των καθαρμάτων έχουν οι εκάστοτε εκπρόσωποι της «ηγέτιδας δύναμης» του «ελεύθερου κόσμου».
Είναι αυτοί - οι των ΗΠΑ - που έχουν εμποδίσει στον ΟΗΕ πάνω από 50 φορές ακόμα και την έκδοση τυπικών ψηφισμάτων συμπαράστασης στο λαό της Παλαιστίνης.
Είναι αυτοί που διά στόματος του υποψηφίου για την προεδρία του Λευκού Οίκου δήλωναν:

*
«Το Ισραήλ αποτελεί ένα "θαύμα" που συνέβη στη Μέση Ανατολή (...). Είμαστε εξαιρετικά ευγνώμονες, όχι μόνο ως Αμερικανοί, αλλά επίσης και ως πολίτες του κόσμου για τις υπηρεσίες σας»...
(Μπάρακ Ομπάμα, δηλώσεις από την Ιερουσαλήμ, 23/7/2008).




Το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα σήμερα και η στάση του ΚΚΕ
Τρίτο μέρος
Η αναγνώριση της επικαιρότητας και ρεαλιστικότητας του σοσιαλισμού
Είναι υποχρέωση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, όλων των ΚΚ να συμμετάσχουν στη συζήτηση για να απαντηθούν τα ερωτήματα που προκύπτουν από τη διαδικασία της αντεπανάστασης στην ΕΣΣΔ και στις χώρες της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης. Αναφέρει η Εισήγηση της ΚΕ στο 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ: «Είναι αδύνατο ένα κομμουνιστικό κόμμα να δρα σήμερα με τη μεγαλύτερη δυνατή αποτελεσματικότητα, να έχει επιστημονικά επεξεργασμένη επαναστατική στρατηγική, να δίνει απαντήσεις σε μεγάλα ερωτήματα, βάζοντας στο ράφι τη θετική και αρνητική πείρα της Σοσιαλιστικής επανάστασης και οικοδόμησης»5.
Βεβαίως, για τη συμμετοχή στη συζήτηση υπάρχουν ορισμένα προαπαιτούμενα:
-- Πρώτ' απ' όλα, η στάση που κρατούν τα ΚΚ απέναντι στο σοσιαλισμό που οικοδομήθηκε τον 20ό αιώνα, η αναμέτρηση με τις συκοφαντικές επιθέσεις των αστικών και των οπορτουνιστικών δυνάμεων που συντάσσονται μαζί τους, η κριτική αποτίμηση των λαθών και παραλείψεων που οδήγησαν στην αντεπανάσταση, αλλά και η τοποθέτησή τους απέναντι στη σοσιαλιστική προοπτική.
-- Η υπεράσπιση των κατακτήσεων της μεγάλης Σοσιαλιστικής Οχτωβριανής Επανάστασης, του πρώτου ιστορικού εγχειρήματος της εργατικής τάξης να οικοδομήσει τη δικιά της εξουσία και κοινωνία, να καταργήσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό και τον εργατικό - κοινωνικό έλεγχο. Η αναγνώριση ότι έγινε πραγματικότητα η ιστορική δυνατότητα η οικονομική ανάπτυξη να ικανοποιεί τις κοινωνικές ανάγκες με την εξασφάλιση του δικαιώματος της δουλειάς για όλους τους ικανούς προς εργασία, τη δωρεάν Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, τα ασφαλιστικά δικαιώματα, το λαϊκό Πολιτισμό και Αθλητισμό. Η αναγνώριση της συμβολής του σοσιαλιστικού συστήματος στην αντιιμπεριαλιστική πάλη, την πάλη για την ειρήνη, για την κατάργηση της αποικιοκρατίας.
-- Είναι προϋπόθεση η αντιπαράθεση με την παραχάραξη της Ιστορίας, την προσπάθεια ταύτισης του κομμουνισμού με το φασισμό, για να σβηστεί από την ιστορική μνήμη ο τιτάνιος αγώνας του ΚΚΣΕ, των μπολσεβίκων, του σοβιετικού λαού και η νίκη τους κατά του φασίστα επιδρομέα που στοίχισε πάνω από 20 εκατομμύρια νεκρούς, εκατομμύρια τραυματίες, ανυπολόγιστες υλικές καταστροφές. Το μέτωπο ενάντια στη «σταλινολογία» είναι μέτωπο υπεράσπισης της περιόδου στην οποία διαμορφώθηκαν οι βάσεις της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.
Είναι καθαρό ότι στη συζήτηση αυτή δε χωράνε «όσοι εγκατέλειψαν αυτό το δρόμο, πριν τη νίκη της αντεπανάστασης και μετά, στο όνομα της ανανέωσης, οδηγήθηκαν τελικά στην υποβάθμιση έως και άρνηση της πάλης για το σοσιαλισμό»6.
Είναι αναγκαία η κριτική εξέταση να εστιάσει στο ζήτημα της ανάπτυξης και κυριαρχίας των οπορτουνιστικών παρεκκλίσεων στα ΚΚ που βρίσκονταν στην εξουσία, παρεκκλίσεις που τελικά οδήγησαν στη μετατροπή αυτών των κομμάτων από κόμματα της επανάστασης σε κόμματα της αντεπανάστασης και της καπιταλιστικής παλινόρθωσης.
Η αδυναμία ενσωμάτωσης συμπερασμάτων από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ό αιώνα και από την πορεία του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος είναι έκδηλη στα προγράμματα και τη στρατηγική πολλών ΚΚ. Πολλά είναι τα ΚΚ που δεν κατάφεραν ακόμα να προσαρμόσουν τη στρατηγική τους στις σύγχρονες συνθήκες, να επικεντρωθούν στην πάλη για το σοσιαλισμό. Διατηρούνται στρατηγικές επεξεργασίες περασμένων χρόνων, παραμένουν στόχοι για «ενδιάμεσα στάδια» ανάμεσα στο σοσιαλισμό και τον καπιταλισμό, στόχοι «αντιμονοπωλιακών» κυβερνήσεων με διαχειριστικό περιεχόμενο.
Η συζήτηση αυτή είναι κρίσιμη, γιατί η παραπάνω καθυστέρηση μεταξύ άλλων αγνοεί και ορισμένες αντικειμενικές εξελίξεις που έχουν συντελεστεί: Ο καπιταλισμός αναπτύχθηκε παραπέρα, ενισχύθηκαν τα μονοπώλια, επεκτάθηκαν και δυνάμωσαν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και παράλληλα αυξήθηκε ακόμα και σε ορισμένες σχετικά πιο καθυστερημένης ανάπτυξης χώρες η εργατική τάξη, έχουν ωριμάσει σε σχέση με παλιότερα χρόνια ακόμα περισσότερο οι υλικές προϋποθέσεις για το σοσιαλισμό. Η ενσωμάτωση στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις οξύνει τις αντιθέσεις, τη βασική αντίθεση, κάνει πιο ώριμο το έδαφος για την επίλυσή της.
Η αντίθεση στις ανισότιμες σχέσεις στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, στην ισχυρή παρουσία του πολυεθνικού κεφαλαίου σε ορισμένα κράτη, πρέπει να αποκτάει αντιιμπεριαλιστικό, αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο, ξεπερνώντας θέσεις που συντάσσονται με την ισχυροποίηση ορισμένων τμημάτων του εγχώριου κεφαλαίου και την αντίστοιχη αναβάθμιση της χώρας τους στο ιμπεριαλιστικό σύστημα.
Η επεξεργασία του ΚΚΕ μπορεί να συμβάλει στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, στην ανάπτυξη του προβληματισμού. Οπως διατυπώνεται και στο Πρόγραμμα του Κόμματος «Ο Ελληνικός λαός θα απαλλαγεί από τα δεσμά και τις συνέπειες της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, της ιμπεριαλιστικής καταπίεσης και εξάρτησης, όταν η εργατική τάξη, με τους συμμάχους της, πραγματοποιήσει τη σοσιαλιστική επανάσταση και προχωρήσει στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού»7.
Η αντιμετώπιση της αντιιμπεριαλιστικής αντιμονοπωλιακής δημοκρατικής γραμμής πάλης, ως του δρόμου που βοηθάει ν' αλλάξει ο συσχετισμός των δυνάμεων, να γίνει η προσέγγιση και κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις να πραγματοποιηθεί το πέρασμα στο σοσιαλισμό, είναι, βασικός όρος για τη διαμόρφωση τακτικής που θα υπηρετεί τη στρατηγική.
Πολλά είναι τα κομμουνιστικά κόμματα που προβληματίζονται για τη σχέση εθνικού - διεθνικού στην ταξική πάλη. Βεβαίως, οι αντεπαναστατικές αλλαγές, η αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων υπέρ του ιμπεριαλισμού ενίσχυσαν την επίδραση του διεθνούς παράγοντα, αυτό όμως δεν ακυρώνει τη σημασία των εσωτερικών αντιθέσεων και συνθηκών που εκπληρώνουν τον κύριο ρόλο στην ταξική πάλη, στην επαναστατική διαδικασία.
Η ανισόμετρη ανάπτυξη διαμορφώνει και διαφορετικό επίπεδο ωρίμανσης των οικονομικών και πολιτικών προϋποθέσεων για το πέρασμα στο σοσιαλισμό, καθιστώντας πολύ επίκαιρη τη δοκιμασμένη λενινιστική θέση για τον αδύνατο κρίκο.
Σύγκρουση με όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις
Συνεπής αντιιμπεριαλιστική πάλη είναι αυτή που στρέφεται ενάντια στον ιμπεριαλισμό ως σύστημα, δηλαδή στον καπιταλισμό στο ανώτατο στάδιο ανάπτυξής του. Συνεπώς, πρέπει να στρέφεται ενάντια στο σύνολο των ιμπεριαλιστικών ενώσεων και οργανισμών. Η ενδυνάμωση αυτής της γραμμής πάλης είναι υπόθεση του κομμουνιστικού κινήματος. Είναι ιδιαίτερα υπόθεση των ΚΚ της Ευρώπης η διαμόρφωση κινήματος σύγκρουσης και ρήξης με την ΕΕ.
Πρέπει να αντιμετωπιστεί στο κομμουνιστικό κίνημα - και όχι μόνο το ευρωπαϊκό - η λογική που αντιμετωπίζει την ΕΕ ως το μικρότερο κακό, ως οργανισμό που αντιτίθεται στις ΗΠΑ και το NATO. Μια τέτοια τοποθέτηση παροπλίζει το εργατικό λαϊκό κίνημα, εγκλωβίζει σε αυταπάτες για φιλολαϊκή εξέλιξη της ΕΕ με μια δήθεν αλλαγή του συσχετισμού στο εσωτερικό της προς όφελος των «αντινεοφιλελεύθερων» δυνάμεων. Τα κομμουνιστικά κόμματα που τάσσονται υπέρ της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ακόμα και όταν καθορίζουν τη στάση τους υπό την πίεση εκβιαστικών διλημμάτων, είναι ανάγκη να προβληματιστούν βαθύτερα, να πάρουν υπόψη τους ότι η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα εντείνεται και θα ενταθεί περισσότερο το επόμενο διάστημα λόγω και της οικονομικής κρίσης.
Η Ευρωπαϊκή Ενωση αποτελεί προωθημένη συμμαχία ιμπεριαλιστικών κρατών. Η δημιουργία της προέκυψε από την ανάγκη των ευρωπαϊκών μονοπωλίων να διευρύνουν την επιχειρηματική τους δραστηριότητα σε μια ενιαία αγορά, ν' ανοιχτούν σε νέα πεδία κερδοφορίας με όρους ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας σε σχέση με τα αμερικανικά και ιαπωνικά μονοπώλια. Οι αναδιαρθρώσεις που μειώνουν την τιμή της εργατικής δύναμης και χειροτερεύουν την κατάσταση της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, κατά των φτωχών αγροτών μέσα από την εφαρμογή της κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ), η θεσμική κατασταλτική θωράκιση απέναντι στο εργατικό λαϊκό κίνημα με διαμόρφωση ισχυρότερων θεσμών χειραγώγησης και ενσωμάτωσης, δεν αποτελούν επιλογές ενός συγκεκριμένου συσχετισμού στο εσωτερικό της, αλλά πηγάζουν από τον ίδιο το σκοπό της δημιουργίας της.
Αυτή η στρατηγική υπηρετείται από την ιδρυτική Συνθήκη του Μάαστριχτ με τις περίφημες 4 ελευθερίες της, επιβεβαιώθηκε πρόσφατα τόσο στη στρατηγική της Λισαβόνας του 2000 και την αναθεώρηση του 2005, όσο και στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό Σχέδιο Ανάκαμψης από την οικονομική κρίση.
Ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας της Ευρωπαϊκής Ενωσης αποδεικνύεται και από την Κοινή Εξωτερική Πολιτική, από την Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας, τους πολέμους, τις επεμβάσεις στο πλευρό των ΗΠΑ και του NATO.
Ταυτόχρονα, στο φόντο της οικονομικής κρίσης οξύνονται και οι αντιθέσεις σε σχέση με το μοίρασμα των αγορών, την αναδιάταξη των διεθνών συμμαχιών, ανάμεσα σε μια σειρά χώρες της ΕΕ (π.χ. Γερμανία) και τις ΗΠΑ, χωρίς ν' αλλάξει ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας της ΕΕ.
Πρέπει ιδιαίτερα να γκρεμιστούν οι αυταπάτες, τόσο σε μια σειρά ΚΚ όσο και σε μια σειρά εθνικοαπελευθερωτικά, αντικατοχικά και αντιιμπεριαλιστικά κινήματα άλλων περιοχών του πλανήτη (Μ. Ανατολής, Αφρικής, Λ. Αμερικής), σε σχέση με το ρόλο της ΕΕ σε διεθνή ζητήματα. Η ΕΕ ούτε θέλει ούτε μπορεί να συμβάλει στην επίλυση μιας σειράς διεθνών ζητημάτων, όπως το Παλαιστινιακό ή το Κυπριακό, προς όφελος των λαών. Είναι συνένοχη των εγκλημάτων του Ισραήλ, ταυτίζοντας το θύμα με το θύτη. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις αρχές του 2009, κατά τη διάρκεια της επίθεσης των Ισραηλινών στη Λωρίδα της Γάζα, αναβάθμισε τις σχέσεις με το Ισραήλ. Σε σχέση με το Κυπριακό, η Ευρωπαϊκή Ενωση στήριξε το «σχέδιο Ανάν» που ολοκληρώνει τη διχοτόμηση της Κύπρου, η οποία ξεκίνησε με την τουρκική εισβολή και κατοχή σημαντικού τμήματος του κυπριακού κράτους.
Η κοινή παρέμβαση 21 Κομμουνιστικών Κομμάτων για τις ευρωεκλογές έχει μεγάλη σημασία και δείχνει το δρόμο, εντείνοντας τη διαπάλη με τις δυνάμεις της οπορτουνιστικής εκδοχής του ευρωμονόδρομου.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Σημειώσεις:
5. Εισήγηση της ΚΕ του ΚΚΕ στο 18ο Συνέδριο για το πρώτο θέμα, ΚΟΜΕΠ, τ. 2/2009 σελ. 15.
6. Εισήγηση της ΚΕ του ΚΚΕ στο 18ο Συνέδριο για το πρώτο θέμα, ΚΟΜΕΠ, τ. 2/2009 σελ. 15.
7. Πρόγραμμα του ΚΚΕ, ειδική έκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ, σελ. 250.



Νάτα τα λεφτά!
Η είδηση είναι προχτεσινή, αλλά πέρασε ολίγον στα ψιλά.
*
Σύμφωνα με έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
(η οποία συντάχθηκε για άλλους λόγους, αλλά «παρεμπιπτόντως» περιλαμβάνει πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία)
*
οι κρατικές ενισχύσεις που μετά από σχετική άδεια της Κομισιόν παρασχέθηκαν τα δυο τελευταία χρόνια στις τράπεζες της ΕΕ
*
αγγίζουν (σ.σ.: κρατηθείτε!)
το αστρονομικό ποσό των 4,131 τρισεκατομμυρίων (τρισ.!) ευρώ!
*
Από τα 4 και πλέον τρισ., αναφέρει η έκθεση, πάνω από 3 τρισ. είναι οι κρατικές εγγυήσεις που (με τη σύμφωνη πάντα γνώμη της Επιτροπής) παρείχαν 19 κυβερνήσεις προς τις τράπεζεςαντιστοίχων κρατών - μελών της ΕΕ.
***
Με άλλα λόγια, οι κυβερνήσεις που στην Ελλάδα, στη Γαλλία, στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στη Γερμανία, παντού, κόβουν μισθούς, απολύουν εργαζομένους, αυξάνουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και «καταγγέλλουν» τους λαούς ότι «ζουν πέραν των δυνατοτήτων τους» (!),
*
οι ίδιες αυτές κυβερνήσεις είναι που
- νόμιμα και ...ηθικά -
έχουν ανοίξει το «πουγκί» του κρατικο-μονοπωλιακού καπιταλισμού καιπαρέχουν τρισεκατομμύρια στους κεφαλαιοκράτες.
Σε εκείνους δηλαδή που προκάλεσαν την παγκόσμια οικονομική κρίση!
*
Μέχρι στιγμής, μάλιστα, από τον ανωτέρω πακτωλό έχει γίνει ήδη η χρήση των 1,235 τρισ. στο πλαίσιο προγραμμάτων που είτεαφορούσαν σε γενικά προγράμματα στήριξης του τραπεζικού τομέα, είτε επρόκειτο για ζεστό χρήμα, που εκταμιεύθηκε απευθείας για τη λήψη μέτρων προς όφελος συγκεκριμένων τραπεζών.
*
Ενδιαφέρον, δε, παρουσιάζει μια ακόμα επισήμανση:
Ανεξάρτητα, όπως αναφέρεται στην έκθεση, από το γεγονός ότι οι εγγυήσεις αυτές δεν χρησιμοποιήθηκαν ακόμα στο σύνολό τους,
εντούτοις αυτού του είδους η πολιτική στήριξης των κάθε λογής «Λίμαν Μπράδερς» κρίνεται εξόχως «αποδοτική» καθότι (σύμφωνα με την Κομισιόν)
παρείχε όλες τις αναγκαίες διασφαλίσεις προς τις «αγορές».
*
Πρόκειται για τις ίδιες «αγορές»,
των κερδοσκόπων και των τοκογλύφων,
τις οποίες η ελληνική κυβέρνηση από κοινού και αντάμα με την ΕΕ, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ θέλουν να «κατατροπώσουν», μέσω του «μηχανισμού σωτηρίας»...


Θα μας διώξουν από το ευρώ;
28/05/10 Έθνος
Χλευάζει η γαλλική εφημερίδα «Λιμπερασιόν» τα μέτρα ευρω-λιτότητας που εξαπολύονται σε ολόκληρη τη Γηραιά Ηπειρο κάτω από την ασφυκτική πίεση του Βερολίνου εν ονόματι της προστασίας του κοινού νομίσματος.
«Η Μέρκελ ονειρεύεται την Αγία Γερμανική Αυτοκρατορία του ευρώ» έγραφε σαρκαστικά στους τίτλους της πριν από μία εβδομάδα. Η ισπανική «Ελ Παΐς» έδειχνε το ίδιο ενοχλημένη: «Οι εννέα εντολές που παρουσίασε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ανταποκρίνονται περισσότερο στο σχέδιο μιας Γερμανικής Ευρώπης παρά στο σχέδιο μιας Ευρωπαϊκής Γερμανίας» έγραψε σε κύριο άρθρο της με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Με σπρωξίματα».
Στο Παρίσι, στη Μαδρίτη, σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες υπάρχουν σοβαρότατες αντιστάσεις στα γερμανικά σχέδια και ισχυροί πολιτικοί κύκλοι αντιδρούν, ακόμη και αν κάποιες κυβερνήσεις υποκύπτουν στις πιέσεις του Βερολίνου.
Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι π.χ. η ισπανική Δεξιά δεν κάμφθηκε από τις αφόρητες πιέσεις των Ευρωπαίων ομοϊδεατών της και στη χθεσινή ψηφοφορία τάχθηκε εναντίον των μέτρων λιτότητας που επιβλήθηκαν στη Μαδρίτη, αρνούμενη να κάνει έστω μόνο αποχή.
Το αποτέλεσμα είναι ότι τα μέτρα λιτότητας πέρασαν με... μία (!) ψήφο διαφορά -169 «ναι» και 168 «όχι»- και μάλιστα πλήρως απονομιμοποιημένα καθώς δεν συγκέντρωσαν καν την πλειοψηφία των παρόντων βουλευτών. Πέρασαν επειδή έκαναν αποχή οι εθνικιστές βουλευτές από την Καταλονία και τις Κανάριες Νήσους. Ενας από αυτούς να ψήφιζε κατά, τα μέτρα θα απορρίπτονταν και η κυβέρνηση Θαπατέρο πιθανότατα θα κατέρρεε!
«Είστε ξοφλημένος! Το πρόβλημα είστε εσείς και η κυβέρνησή σας!» είπε στον Θαπατέρο, καλώντας τον να κάνει εκλογές το 2011, ο επικεφαλής των δεξιών Καταλανών που τον διέσωσαν με την αποχή τους.
Στην Ελλάδα, αντιθέτως, ο Γ. Παπανδρέου δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα στο κοινοβούλιο. Ερχονται και επανέρχονται όμως απειλητικές φήμες σκοπιμότητας ότι δήθεν οι Γερμανοί είναι έτοιμοι να μας πετάξουν έξω από το ευρώ, αν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν συνεχίσει να δείχνει τυφλή υπακοή στους ξένους επικυρίαρχους της χώρας μας - την ΕΕ και το ΔΝΤ.
Για να γίνει πιο πειστική μάλιστα αυτή η απειλή και να καταστείλει κατά το δυνατόν τις αντιδράσεις των Ελλήνων εργαζομένων, αξιοποιούνται και απόψεις που εκφράζουν Γερμανοί οικονομολόγοι, πολιτικοί ή αρθρογράφοι να... φύγει η ίδια η Γερμανία από την Ευρωζώνη και να συγκροτήσει ένα στενό πυρήνα χωρών με ένα πολύ σκληρότερο ευρώ!
Πρόκειται περί όντως υπαρκτών απόψεων στη Γερμανία που μάλιστα γνωρίζουν άνθηση.
Δεν έχουν όμως καμιά επαφή με τις απόψεις της γερμανικής οικονομικής ελίτ και σε καμιά περίπτωση δεν αντανακλούν τις απόψεις της κυβέρνησης Μέρκελ.
Ο λόγος είναι απλούστατος. Το ευρώ έχει βοηθήσει εντυπωσιακά στην αύξηση των γερμανικών εξαγωγών προς τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης.
Σε απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι διευκολύνει τη μεταφορά πλούτου από τις 15 χώρες της Ευρωζώνης προς τη Γερμανία! Μόνο ανόητοι θα κατέστρεφαν οικειοθελώς έναν τέτοιο μηχανισμό πλουτισμού και φυσικά μόνο ανόητη δεν είναι η γερμανική πολιτική και οικονομική ελίτ.
Ενα ευρώ περιορισμένο σε λιγότερες χώρες της ΕΕ ακραιφνώς γερμανόφρονες (Αυστρία, Ολλανδία, Σκανδιναβία και ίσως κάποιες από τις... ανατολικές επαρχίες του Ράιχ στην Κεντρική Ευρώπη) μπορεί να ανταποκρίνεται στον ακροδεξιό τρόπο σκέψης κάποιων επιφανών Γερμανών, αλλά ταυτόχρονα σημαίνει και μεταφορά λιγότερου πλούτου προς τη γερμανική οικονομία.
Πόσω μάλλον που η Γερμανίδα καγκελάριος έχει απόλυτο δίκιο όταν προβάλλει την άποψη ότι σήμερα «χωρίς το ευρώ δεν υπάρχει ούτε η ΕΕ».
Πέραν των άλλων, η ύπαρξη της ΕΕ εξασφαλίζει τη γερμανική ηγεμονία σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο. Τρελή είναι η γερμανική ηγεσία να τη θέσει σε κίνδυνο;
ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
Εκδίωξή μας ίσον διάσπαση της ΕΕ
Πραξικοπηματική αποβολή της Ελλάδας από το ευρώ, η οποία θα δημιουργούσε και προηγούμενο με την Ισπανία, την Πορτογαλία, ή την Ιταλία, θα σηματοδοτούσε πιθανότατα την έναρξη της διαδικασίας διάσπασης όχι μόνο της Ευρωζώνης, αλλά και της ίδιας της ΕΕ.
Θα οδηγούσε πιθανότατα στη σύμπηξη μετώπου του ευρωπαϊκού νότου υπό την ηγεμονία της Γαλλίας, με τη Βρετανία να έχει συμφέροντα συμπαράταξης με το μέτωπο αυτό εναντίον του γερμανικού μπλοκ!
Επιστροφή στα στρατόπεδα του... 1940! Αλλο πράγμα το μαστίγωμα, ο εξευτελισμός, η εξαθλίωση στην οποία υποβάλλει το Βερολίνο σήμερα την Ελλάδα και άλλο πράγμα η ώθηση αυτής της πολιτικής σε πράξεις που μπορεί να διχάσουν την ΕΕ.

Ιστορίες για ΕS-ΕS...
Ιστορία πρώτη:
Ονομάζεται Βασίλι Κόνονοφ. Σήμερα είναι 87 ετών. Είναι Λετονός.
Το 1944, σε ηλικία 23 ετών, ήταν επικεφαλής της παρτιζάνικης σοβιετικής ομάδας που κατάφερε μετά από ηρωική μάχη να εξουδετερώσει φυλάκιο δωσίλογων συνεργατών των «SS», εξοντώνοντας 9 από αυτούς.
*
Το 1998 ο ήρωας του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου συνελήφθη από τις αρχές της Λετονίας, δικάστηκε, καταδικάστηκε και φυλακίστηκε για 20 μήνες. Η κατηγορία:«Εγκληματίας πολέμου»!
Σύμφωνα με την φιλοναζιστική κυβέρνηση της Λετονίας, ο Κόνονοφ, με την αντιστασιακή του δράση το 1994, παραβίασε τους νόμους της Λετονίας. Ομως, οι νόμοι της Λετονίας το 1944, ήταν οι νόμοι του Χίτλερ!
Τους «νόμους» των ναζί παραβίασε ο Κόνονοφ. Και τους παραβίασε υπερασπιζόμενος με το όπλο στο χέρι την ελευθερία της πατρίδας του από τους κατακτητές.
*
Δώδεκα χρόνια μετά την πρώτη σύλληψή του, και αφού αρχικά ο Κόνονοφ κέρδισε το 2007 την δικαστική μάχη στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, σήμερα βρίσκεται ενώπιον μιας νέας καταδίκης.
Το ίδιο δικαστήριο, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, αλλά αυτή τη φορά στην Ευρεία Ολομέλειά του, και μετά από προσφυγή της κυβέρνησης της Λετονίας, κατέληξε στις 17 Μάη στην οριστική του απόφαση: «Ενοχος»!
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποδέχτηκε τους ισχυρισμούς της λετονικής κυβέρνησης και επικύρωσε την καταδίκη του σοβιετικού Παρτιζάνου με το αιτιολογικό ότι το 1944, πολεμώντας εναντίον των γερμανοτσολιάδων της πατρίδας του, ο Κόνονοφ παρανομούσε εναντίον των νόμων της χώρας! «Παρανομούσε», δηλαδή, εναντίον των νόμων της χιτλερικής κατοχής!
Σήμερα, στην «δημοκρατική» Λετονία, στη χώρα - μέλος της ΕΕ, ο Κόνονοφ - με τη βούλα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου - λογίζεται «εγκληματίας». «Πατριώτες» ανακηρύσσονται οι συνεργάτες των ναζί...
***
Ιστορία δεύτερη:
Τον περασμένο Φλεβάρη ομάδα φασιστών συμμετείχε στις εκδηλώσεις για τη λεγόμενη μέρα της «ανεξαρτησίας» της Λιθουανίας. Το έμβλημα στα πλακάτ των φασιστών απολύτως εύληπτο: Η ναζιστική σβάστικα.
*
Το δικαστήριο το οποίο συνεδρίασε πριν λίγες μέρες στην λιθουανική πόλη Κλάιπεντα, απεφάνθη: Η σβάστικα είναι σύμβολο του... Ηλιου, αποτελεί «πολύτιμο σύμβολο» των χωρών της Βαλτικής και με την ανάρτησή του στις εθνικές εορτές δεν παραβιάζεται κανένας νόμος της χώρας, αφού η σβάστικα αποτελεί υπόμνηση της εθνικής κληρονομιάς της Λιθουανίας...
*
Υπενθυμίζουμε ότι στη Λιθουανία έχει απαγορευτεί διά νόμου η χρήση κομμουνιστικών συμβόλων, όπως για παράδειγμα το σφυροδρέπανο και το κόκκινο αστέρι (σ.σ.: το κόκκινο αστέρι της πολυεθνικής «Χάινεκεν» δεν συμπεριλαμβάνεται στην απαγόρευση...).
*
Στη Λιθουανία, όπου η χρήση του σφυροδρέπανου θεωρείται και διώκεται ως διαφήμιση «ολοκληρωτικού καθεστώτος», η σβάστικα, κατόπιν απόφασης δικαστηρίου, ανακηρύχτηκε«πολύτιμο σύμβολο»...
***
Περιττό να σημειώσουμε ότι και στις δύο περιπτώσεις, τόσο σε εκείνη της Λετονίας, όσο και σ' αυτή της Λιθουανίας, η ΕΕ δεν προέβη σε καμία επίσημη (ή ανεπίσημη) αντίδραση.
*
Υπενθυμίζουμε ότι η ΕΕ είναι εκείνος ο διεθνικός οργανισμός όπου οι πολιτικοί επίγονοι του ναζισμού και του φασισμού είτε αναγορεύονται κυβερνητικοί εταίροι σε μια σειρά κυβερνήσεις κρατών - μελών (π.χ. Ιταλία, Αυστρία) είτε αναδύονται σε βασικά συστατικά του αστικού πολιτικού κατεστημένου (Βρετανία, Γαλλία, Ουγγαρία, Ολλανδία κλπ.).
*
Υπογραμμίζουμε, επίσης, ότι αφ' ενός η ΕΕ είναι εκείνη που πρωτοστατεί στο ξαναγράψιμο της Ιστορίας επιδιώκοντας μέσω Μνημονίων την πολιτικά και κοινωνικά δηλητηριώδη και συκοφαντική ταύτιση του κομμουνισμού με τον φασισμό.
Αφ' ετέρου είναι αυτή η ΕΕ που στις 9 Μάη, δηλαδή κατά την 65η επέτειο της Αντιφασιστικής Νίκης - και ενώ συνέβαιναν όσα περιγράψαμε σε Λετονία και Λιθουανία - οι ηγέτες της συνεδρίαζαν και αποφάσιζαν στις Βρυξέλλες την συγκρότηση κοινού μηχανισμού με το ΔΝΤ για την παροχή επιπλέον 750 δισ. ευρώ στους τραπεζίτες.
*
Σημειωτέον ότι κάποιοι από αυτούς τους τραπεζίτες ανήκουν στις ίδιες εκείνες δυναστείες των τραστ του βιομηχανικού και χρηματικού κεφαλαίου που χρηματοδότησαν και ανέβασαν τον Χίτλερ στην Καγκελαρία, το 1933, μεσούσης της κρίσης του 1929 -'30...



Ανταπόκριση – Σοκ: Αλλαγή του πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα βλέπει η Κίνα!


Άνθρωποι που γνωρίζουν τον πρόεδρο (Hu Jintao) απόρησαν με την απόφαση του να αποστείλει τον εκτελεστικό του βραχίονα Jiafu (σσ. Τον πρόεδρο της Cosco) στην Ελλάδα υπό την παρούσα κυβέρνηση και οικονομική συγκυρία.
Ο πρόεδρος Ζιντάο βλέπετε είναι πραγματικά ένας σύγχρονος Χαν και διατηρεί τον κώδικα τιμής του αναλλοίωτο και στην εφαρμογή πολιτικής. Ακόμα και αν αυτό δεν είναι προς το πολιτικό του συμφέρον σε κάποια απόφαση. Όλοι λοιπόν γνώριζαν ότι ο Ζιντάο δεν τρέφει καμμία εκτίμηση για τον νυν πρωθυπουργό της Ελλάδας καθώς θεωρεί ότι προσέβαλε την εμπιστοσύνη του και την τιμή που του έκανε να τον δεχτεί πριν γίνει πρωθυπουργός (σσ. το μεγάλο ατόπημα του ΓΑΠ όπου του μιλούσε για “πράσινη ανάπτυξη” και άλλα δυτικά φληναφήματα).
Οικονομοτεχνικά επίσης αυτή η απόφαση ήταν ακατανόητη. Κανονικά η Κίνα θα έπρεπε να... 
ψάχνει αφορμές ώστε να αποτραβηχτεί από τις συμφωνίες λόγω της έλευσης του ΔΝΤ στην Ελλάδα. Το να επενδύει η Κίνα χρήματα σε μία χώρα που βρίσκεται υπό το καθεστώς του ΔΝΤ είναι σα να πετάει χρήματα σε ένα βαρέλι χωρίς πάτο. Η δράση του ΔΝΤ καθιστά αυτομάτως μία χώρα απαγορευτική για Κινεζικες επενδύσεις αφού όπου επεισέρχεται το ΔΝΤ καταρρέει η ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα στοιχεία απαραίτητα στους φρενήρεις ρυθμούς της Κινέζικης ανάπτυξης. Επίσης η παρουσία του ΔΝΤ καθιστά επισφαλείς τις όποιες Κινέζικες επενδύσεις.
Παρ’ όλα αυτά ο πρόεδρος προχώρησε σε αυτή την κίνηση τραβώντας την προσοχή της Δύσης και όχι μόνο της Ελλάδας. Η παρουσία του Jiafu σήμανε συναγερμό στην άλλη άκρη του Ατλαντικού (σσΟ: λέτε οι περίεργες καταστάσεις με τα τηλέφωνα του πρωθυπουργού να σχετίζονται;) καθώς ο σκληρός πυρήνας της κυβέρνησης (σσ. ΓΑΠ – Παπακωνσταντίνου) φαίνεται ότι δε γνώριζε και άρα δε μπορούσε να δώσει και εξηγήσεις γι’ αυτή την ξαφνική αναθέρμανση του Κινεζικου ενδιαφέροντος.
Ο κύριος λόγος αυτής της πρωτοβουλίας τη συγκεκριμένη στιγμή είναι ότι η ηγεσία έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι επίκειται ραγδαία αλλαγή του πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα αμέσως μετά το καλοκαίρι στο τόξο Σεπτεμβρίου – Νοεμβρίου! Οι επιτελείς είναι πεπεισμένοι ότι αυτό θα γίνει γι’ αυτό και θέλουν να τοποθετηθούν σταθερά θεωρώντας ότι οι εξελίξεις θα δικαιώσουν την επιλογή της Ελλάδας ως στρατηγικού εταίρου στην Ευρώπη. Αυτή η επιλογή είχε τεθεί σε μεγάλη αμφισβήτηση μετά την εκλογή Παπανδρέου με τόσο μεγάλη άνεση.
Δική μου αίσθηση είναι ότι αυτή η αλλαγή θα σημάνει και τελείως διαφοροποιημένη εικόνα στις οικονομικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Θα επιμείνω ότι η Κίνα δε μπορεί να επενδύσει σε μία χώρα που βρίσκεται στον έλεγχο του ΔΝΤ γιατί πολύ απλά δε μπορεί να εγγυηθεί τις επενδύσεις της.
Οι Κινέζοι επιπλέον δεν υπάρχει περίπτωση να συνεργαστούν με τον κύριο Παπακωνσταντίνου που πρόσφατα έβαλε μεσάζοντα Αμερικάνικη τράπεζα ενώ η Κίνα προτίθετο να αναλάβει μέρος του Ελληνικού δανεισμού! Η Αμερικάνικη τράπεζα δεν είναι δεκτή γιατί κοιτάζει τα συμφέροντα της και όχι τα συμφέροντα της Ελλάδας και της Κίνας. Υπάρχει μεγάλη απορία στην Κίνα (σε δόση χιούμορ) για το ποιού τα συμφέροντα κοιτάζει ο εν λόγω άνθρωπος!
Η πρωτοβουλία συντονίστηκε μέσω της κυρίας υπουργού Κατσέλη που χαίρει μεγάλης εκτίμησης αφού εδώ και καιρό έχει διαχωρήσει την θέση της στις ρατσιστικές δηλώσεις που έκαναν άλλοι του κόμματος της για τις Κινεζικές επενδύσεις στην Ελλάδα. Θερμά αισθήματα τρέφει η ηγεσία και για την κυρία Βάσω Παπανδρέου για λόγους που μάλλον είναι προγενέστεροι. Γνώριζε όμως και αυτή αφού χαίρει της ίδιας εμπιστοσύνης.
Η ηγεσία πάντως αποφεύγει να κάνει ανοίγματα ή να εκδηλώνεται. Όταν το κάνει όπως στην περίπτωση της Ελλάδας είναι απολύτως σίγουρη για τον σχεδιασμό της και συνήθως πέφτει μέσα στις αναλύσεις / προβλέψεις της.