| Από: www.protagon.gr |
Δεν είναι μόνο οι δραματικές εξελίξεις στο Βήμα. Στο συγκρότημα του ΣΚΑΙ πέφτουν οι πρώτες αναγνωριστικές βολές, καθώς η Ενωση Συντακτών (ΕΣΗΕΑ) προειδοποιεί για κινητοποιήσεις, εάν προχωρήσει το σχέδιο για ατομικές συμβάσεις. Από το ραδιόφωνο του ΑΝΤ1 απολύθηκαν στα μέσα της εβδομάδας οι εναπομείναντες δημοσιογράφοι – ορισμένοι εκ των οποίων έπειτα από 20 χρόνια στον συγκεκριμένο σταθμό. Από το ALTER δεν είναι σε θέση να δώσουν εγγυήσεις στην ΕΣΗΕΑ για την διασφάλιση των θέσεων εργασίας.
Οι δημοσιογράφοι – εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα βιώνουν την κρίση σε όλο της το μεγαλείο. Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι τα προβλήματα διαχέονται και οι εξελίξεις επιταχύνονται. Και όσοι νόμιζαν ότι το μεγάλο μέρος του «λογαριασμού» θα πέσει στους ώμους των δημοσίων υπαλλήλων, βρίσκονται μακριά νυχτωμένοι...
Οχι ότι και εκεί δεν πόνεσαν οι περικοπές μισθών και επιδομάτων. Αλλά, τουλάχιστον προς το παρόν, στο Δημόσιο δε γίνονται απολύσεις. Ωστόσο, ούτε εκεί μπορεί να βρει κανείς καταφύγιο: στην ΕΡΤ διεκδικούν 571 άτομα τις 19 θέσεις ραδιοφωνικών παραγωγών - 2370 τις 171 θέσεις δημοσιογράφων – και 415 τις 20 θέσεις ηχοληπτών που επρόκειτο να προκηρυχθούν αυτές τις ημέρες (στοιχεία από την Ελευθεροτυπία), αλλά όλα δείχνουν ότι οι σχετικές διαδικασίες μπαίνουν στην κατάψυξη, ελέω Τρόικας.
Υπάρχουν και άλλα, όπως περικοπές μισθών και υπερωριών από δω κι από κει, αλλά αυτά θεωρούνται πλέον «συνηθισμένα» στις ημέρες μας, οπότε δεν έχει νόημα να μπούμε σε λεπτομέρειες.
Η κρίση βρίσκεται εντός των τειχών του ελληνικού Τύπου και βρισκόμαστε – πιθανώς – ακόμη στην αρχή. Οι προβλέψεις είναι δυσοίωνες, καθώς η διαφήμιση περιορίζεται ακολουθώντας τους δείκτες της ελληνικής οικονομίας στο μεγάλο τους κατήφορο. Πόσο γρήγορα θα φτάσουμε στον πάτο; Δύσκολο να πει κανείς. Ανάκαμψη; Ούτε με το κιάλι.
Πού είναι η Ενωση Συντακτών; Eμφανώς αιφνδιασμένη, ανέτοιμη να δώσει απαντήσεις, αποδυναμωμένη από εσωτερικές έριδες και από τα παιχνιδάκια δημοσιογράφων – κομματαρχών. Οχι συνδικαλιστική ενότητα δεν είναι σε θέση να διασφαλίσει, αλλά ούτε καν ομοψυχία μεταξύ των μελών της. Ας πράξει τουλάχιστον το καθήκον της, έστω κατόπιν εορτής: να καταλήξει σε μία θέση και να την υπερασπιστεί.
ΥΓ: Ολα αυτά, όχι για να λυπηθεί κανείς εμάς τους δημοσιογράφους. Αλλωστε, δεν μας αξίζει περισσότερο από ό,τι σε άλλους, που για πολύ καιρό πέρασαν πολύ δύσκολα. Απλώς, για να γνωρίζετε ότι όλοι καθόμαστε πάνω στο ίδιο κλαδί, που τρίζει επικίνδυνα...