Αποχαιρετισμός

Από: www.pressinaction.gr

Γνώρισα τον ποιητή Τάκη Βαρβιτσιώτη πριν πολλά χρόνια και θυμάμαι τη συγκίνηση που ένιωσα όταν τον επισκέφθηκα στο σπίτι του, δηλαδή στο «μέγαρο Βαρβιτσιώτη» επί της οδού Εγνατία.

Το σπίτι του Τάκη ήταν θρύλος. Πίνακες μεγάλων ζωγράφων, ακριβά χαλιά, κόκκινα βελούδα, βαριά, παλαιά και υψηλής αισθητικής επίπλωση.

Το πλέον εντυπωσιακό, ήταν ο προσωπικός του χώρος σ ένα εκπληκτικό ανατολίτικης έμπνευσης δώμα, όπου απόλαυσα τη ποίησή του από ένα επαγγελματικό μαγνητόφωνο όπου μετά από κάθε του απαγγελία, σχολίαζε… ο Ανδρέας Εμπειρίκος.

Ο Τάκης, είχε άριστες με μεγάλους ποιητές Γάλλους και Ισπανούς οι οποίοι τον τιμούσαν κι έχουν διοργανώσει πάμπολλες εκδηλώσεις για το έργο του.

Ο Τάκης Βαρβιτσιώτης ήταν ευπατρίδης. Ουδέποτε τον άκουσα να «σχολιάζει» αρνητικά οποιοδήποτε συνάδελφο του ποιητή ή συγγραφέα.

Μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός πως το 1977,όταν γνώρισα τον μεγάλο ποιητή Γιάννη Ρίτσο, μου μίλησε με θερμά λόγια για τη ποίηση του Τάκη με τον οποίο αλληλογραφούσε.

Δεν ξέρω που πάνε οι ποιητές όταν φεύγουν μετά… Ο Τάκης πάντως φεύγει πλήρης ημερών και ανθρώπων.

Βιογραφικό Σημείωμα

Ο Τάκης Βαρβιτσιώτης γεννήθηκε το 1916 στη Θεσσαλονίκη. Έχει δημοσιεύσει είκοσι δύο ποιητικές συλλογές μέχρι σήμερα. Το έργο του έχει μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες και ο ίδιος έχει μεταφράσει Γάλλους, Ισπανούς και λατινοαμερικάνους ποιητές. Είναι μέλος της Παγκόσμιας Οργάνωσης των Ποιητών και επισκέφθηκε ως επίσημος καλεσμένος τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Ρουμανία και την Ισπανία. Έχει λάβει μέρος σε πολλά φεστιβάλ Ποίησης ενώ έχει παρευρεθεί και ως εκπρόσωπος της Ελλάδας σε παγκόσμια συνέδρια και σε διεθνείς συναντήσεις συγγραφέων. Έχει τιμηθεί με το Βραβείο της Ομάδας των Δώδεκα, το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης, το Βραβείο Ποίησης της Ακαδημίας Αθηνών, το Βραβείο Ουράνη, το Παγκόσμιο Βραβείο Ποίησης Φερνάντο Ριέλο, ο τίτλος του Ιππότη του Γαλλικού Τάγματος των Γραμμάτων και των Τεχνών και το ευρωπαϊκό Βραβείο Χέρντερ. Το 1995 εκλέχθηκε μέλος της Διεθνούς Ακαδημίας Μιχαήλ Εμινέσκου που εδρεύει στην Ρουμανία και του απονεμήθηκε το Χρυσό μετάλλιο τιμής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Εργογραφία

Φύλλα ύπνου, (ιδιωτική έκδοση), 1949 Επιτάφιος, (ιδιωτική έκδοση), 1951 Χειμερινό ηλιοστάσιο, (ιδιωτική έκδοση), 1955Το ξύλινο άλογο, (ιδιωτική έκδοση), 1955 Αλφαβητάριο, (ιδιωτική έκδοση), 1955 Η γέννηση των πηγών, Βραβείο Ποιήσεως των Δώδεκα, Βραβείο του Δήμου Θεσσαλονίκης, (ιδιωτική έκδοση), 1959Τ ο πέπλο και το χαμόγελο, (ιδιωτική έκδοση), 1963 Η μεταμόρφωση,  1975 Ταπεινός αίνος προς την Παρθένο Μαρία, (ιδιωτική έκδοση), Βραβείο Ποιήσεως της Ακαδημίας Αθηνών, 1977 Η Άννα της απουσίας, (ιδιωτική έκδοση), 1979 Ενωμένα χέρια, (ιδιωτική έκδοση), 1980 Σύνοψη, ποιήματα, (τόμος Α΄), Θεσσαλονίκη, Εγνατία, 1980, σελ. 184 Σύνοψη, ποιήματα, (τόμος Β΄), Θεσσαλονίκη. Εγνατία, 1981, σελ. 176 Καλειδοσκόπιο, Θεσσαλονίκη, Μπίμπης, 1983 Η Ατραπός, Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Θεσσαλονίκη, Μπίμπης, 1984 Fragmenta ή H βλάστηση των ορυκτών, Αθήνα Παρατηρητής, 1985 Δέκα ποιήματα της οργής και του χρέους μαζί με το Δοξαστικό της Ελευθερίας, Αθήνα, Παρατηρητής, 1986 Ακόμα ένα καλοκαίρι, Θεσσαλονίκη, Μπίμπης, 1987,  Σύνοψη, ποιήματα, (τόμος Γ΄), Θεσσαλονίκη, Παρατηρητής, 1988, Φαέθων, Θεσσαλονίκη, Μπίμπης, 1992, Η θαυμαστή αλιεία, Θεσσαλονίκη, Μπίμπης, 1993,  Παγκόσμιο Βραβείο Ποίησης Fernando Rielo στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, Νέα Υόρκη, 1988.Νήματα της Παρθένου, Αθήνα, Κέδρος, 1997,  Άρωμα ενός κομήτη, Αθήνα, Καστανιώτης, 1997,  Όχι πια δάκρυα, Αθήνα, Κέδρος, 1998,
Τα δώρα των Μάγων, Αθήνα Καστανιώτης, 1999, Άτριον, Αθήνα, Κέδρος, 2000

Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί ακόμα στα πολωνικά, στα βουλγαρικά, στα ρουμανικά, στα ουγγρικά, στα σερβοκροάτικα και στα πορτογαλικά σε ανθολογίες, περιοδικά και εφημερίδες. Ο ίδιος έχει μεταφράσει Σαιν - Τζων Περς, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, Πάμπλο Νερούντα, Αλαίν Μποσκέ και Στεφάν Μαλλαρμέ ενώ έχει γράψει και δύο δοκίμια σχετικά με το Γ. Σαραντάρη και το Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα.

Η κηδεία του θα γίνει αύριο Τετάρτη στις 10 το πρωί από τον Ιερό Ναό της Αγίας Σοφίας.