 |
| Από: www.ellispoint.gr |
Ελληνικά. Πανάρχαια γλώσσα, αποτέλεσε και τη βάση, το θεμέλιο για τη γέννηση πολλών άλλων γλωσσών, γραμματικών συστημάτων, συντακτικού αλλά και εννοιών. Δεν γράφω εθνικιστικά, δεν «πουλάω τουπέ» για την Ελλάδα ή την Ελληνική γλώσσα. Είναι μια κοινώς αποδεκτή αλήθεια όλα αυτά. Όπως είναι και μια πραγματικότητα η καταστροφή αυτής της γλώσσας.
Για την ακρίβεια, είναι ένας αργός, ύπουλος θρυμματισμός της γλώσσας, ως χειροπιαστό αντικείμενο, ως λέξεις, ως απόδοση των εννοιών αλλά και ως αποτύπωμα στο χαρτί, ή το «διαδικτυακό χαρτί», αν μπορούμε να το πούμε έτσι.
Σκεφτείτε, πώς ήταν η γλώσσα, ποια ήταν η μορφή και η όψη της στα αρχαία κείμενα, και πώς έχουμε φτάσει να τη βλέπουμε σήμερα. Οι διαφορές είναι οπτικές αλλά υπάρχουν και στο συντακτικό, τη γραμματική, ίσως και νοηματικά.
Γιατί άλλο να γράφεις “1 xero, oti den gnorizo tipote” και άλλο «ἓν οἶδα ὅ, τι οὐδὲν οἶδα». Αν προσπαθήσεις να γράψεις αρχαία στον τοίχο σου στο Facebook, για παράδειγμα, θα σου λείπουν στοιχεία, όπως τα σημεία στίξεως, θα σου κάνουν όμως και καζούρα οι υπόλοιποι friends… «Ου σπασικλάκι, τι γράφεις!!». Δεν είναι δηλαδή απλά ότι δεν μπορείς να γράψεις. Είναι πως και να καταφέρεις να γράψεις, δεν γίνεται αποδεκτό!! Επί πλέον, αλλάζουν και τα νοήματα. Τι θα πει “1 xero oti den gnorizo tipote”; Αυτό ήθελε να πει ο συγχωρεμένος ο Σωκράτης όταν έλεγε «ἓν οἶδα ὅ, τι οὐδὲν οἶδα»; Φυσικά και όχι. Αλλά το νόημά του δεν ήταν μόνο στην ιστορία που κουβαλά το «ἓν», το «οἶδα» και η κάθε μια λέξη μόνη της. Είναι και στη συνολική εικόνα αυτής της φράσης, στους τόνους της και στην ομορφιά της. Ακόμη και το κόμμα (,) στο «ὅ, τι» μπορεί να αλλάξει όλο το νόημα, τα πνεύματα υπάρχει λόγος που είναι έτσι!
Μικρές ψηφίδες ενός μεγάλου έργου τέχνης, που τείνουμε να καταστρέψουμε, στο όνομα της ταχύτητας, της συντομίας και του διαδικτύου. Greeklish λέει. Δηλαδή, θα χρησιμοποιώ τα ξένα σύμβολα για να γράφω ελληνικά, χωρίς ορθογραφία επομένως, και για συντομία (ξανά!) θα βάζω και αριθμούς. Γιατί το «θ» στα αγγλικά δεν υπάρχει. Οπότε θα βάλω το «8» και θα γράψω “8elo”. Και θα με καταλάβουν κιόλας…!!
Θυμάμαι πόσο γέλασα, όταν ένας καθηγητής μου είχε πει «θα επιστρέψουμε στη γραμμική Β΄ γραφή. Όσο πάμε και αφαιρούμε στοιχεία, γράμματα…». Κι όμως πόσο δίκιο είχε! Μια γλώσσα τόσο όμορφη οπτικά, νοηματικά, μια τέχνη να γράφεις Ελληνικά και κάτι τόσο δύσκολο, γιατί είναι δύσκολη γλώσσα, και του χτυπάμε έτσι τα θεμέλια… Πολλοί πιτσιρικάδες αγνοούν την ορθογραφία!
Τα Ελληνικά είναι όμορφα, όσο όμορφος είναι και ο δρόμος της φιλοσοφίας τους, αν έχεις τηνυπομονή να τον «περπατήσεις». Το χαρτί και το μολύβι είναι πάθος και επιθυμία. Πάθος και επιθυμία συνεπάγεται γοητεία!