 |
| Από: rizospastis |
Το ΚΚΕ παρουσίασε χτες μια ολοκληρωμένη ανάλυση για την καπιταλιστική κρίση και ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για το τι μπορεί να κάνει η λαϊκή εξουσία.
Και η ανάλυση και το σχέδιο εξαφανίστηκαν από τα κανάλια της «πολυφωνικής» αστικής προπαγάνδας. Αντίθετα, οι οθόνες πλημμύρισαν και πάλι από την αγωνία της αστικής τάξης γιατί δεν προχωράνε όπως θέλει τα σχέδιά της και την επίσης αγωνία των πολιτικών εκπροσώπων της, που πασχίζουν αλλά δεν μπορούν να εξασφαλίσουν την απαραίτητη λαϊκή συναίνεση.
Οι αστοί πολιτικοί, στο κυβερνητικό κόμμα αλλά και στα άλλα κόμματα που στηρίζουν την πολιτική του κεφαλαίου, νιώθουν τη λαϊκή ανάσα στο σβέρκο τους και υποχρεώνονται σε ελιγμούς.
Δεν κάνουν, όμως, ρούπι πέρα από τον κεντρικό στόχο τους: Πώς θα συγκεντρώσουν το χρήμα που απαιτούν οι καπιταλιστές για να κάνουν πιο κερδοφόρες τις επιχειρήσεις τους, πώς θα μειώσουν κι άλλο την τιμή της εργατικής δύναμης.
Η αστική τάξη κατανοεί μεν το πρόβλημα των πολιτικών εκπροσώπων της, δε μειώνει όμως την πίεσή της καθώς έχει να αντιμετωπίσει ένα μεγαλύτερο πρόβλημα: Δεν έχει έτοιμη ακόμη ούτε την εναλλακτική λύση, αλλά ούτε και βλέπει φως στο τούνελ της ίδιας της καπιταλιστικής κρίσης. Είναι υποχρεωμένοι να «κάψουν» και μέρος από το πολιτικό προσωπικό τους προκειμένου να πάρουν όσο το δυνατόν περισσότερα στην αναμπουμπούλα.
Το βάσανο των υπουργών του ΠΑΣΟΚ και τα προβλήματα της αστικής τάξης πρέπει να αφήσουν παγερά αδιάφορη την εργατική τάξη, που πρέπει να εντείνει την πίεση, να οξύνει τα αδιέξοδα του συστήματος.
Αυτή η πίεση πρέπει να εκφράζεται και προς τον προπαγανδιστικό μηχανισμό των αστών. Που επίσης βλέπει πως η λαϊκή οργή τον συμπεριλαμβάνει.
Με παράλληλα άρθρα στις κορυφαίες αστικές εφημερίδες έγινε και χτες προσπάθεια να φύγει από τον αστικό Τύπο η «ρετσινιά» ότι δουλεύει για την κυβέρνηση, ότι είναι μέρος του προβλήματος, ότι τελικά η θέση του είναι ενάντια στο λαό.
Πίσω από μια δόση κάλπικης αυτοκριτικής, περνάνε τη θέση ότι μπροστά στην απουσία ενημέρωσης είναι καλύτερη μια λειψή ενημέρωση. Η κομπίνα είναι στο γεγονός ότι ταυτίζουν την ενημέρωση με τη δική τους ύπαρξη. Τους διαψεύδει η ίδια η ύλη των εφημερίδων τους. Οπου η πραγματικότητα που βιώνει η εργατική τάξη προβάλλεται περίπου ως θεομηνία, οι αγώνες της εξαφανίζονται και στη θέση τους προβάλλονται μόνο καρικατούρες «αγώνα» και διάφορα ακίνδυνα για το σύστημα ξεσπάσματα. Δεν υπάρχει ούτε μια αστική εφημερίδα που να μην έχουν προνομιακή προβολή οι κυβερνητικές θέσεις. Δεν υπάρχει ούτε μία αστική εφημερίδα που με κάθε ευκαιρία να μην προβοκάρει τις θέσεις του ΚΚΕ, του ταξικού κινήματος.
Οσο τα πράγματα σφίγγουν, όσο περισσότερο οι αστοί θα είναι υποχρεωμένοι να προβάλλουν ως λύση κάποιο «μικρότερο κακό», για να συντηρηθεί το καπιταλιστικό σύστημα και η εξουσία του, τόσο περισσότερο θα πρέπει να γίνεται καθαρό για τους εργάτες ότι μόνο στηριγμένοι στις δικές τους δυνάμεις, δίνοντας τον αγώνα στηριγμένοι στο κόμμα τους, το ΚΚΕ, και με πληροφόρηση μέσα από τα δικά τους έντυπα, τον «Ριζοσπάστη» κατά κύριο λόγο, μπορούν να ανοίξουν δρόμο που θα τους οδηγεί σ' έναν κόσμο κι ένα σύστημα που να ικανοποιεί τις δικές τους ανάγκες. Η απόκρυψη και διαστρέβλωση των θέσεων του ΚΚΕ από τα αστικά μέσα, αυτό θέλει να προλάβει.
Μέχρι τότε ενημέρωση θα είναι τα δισέλιδα για τα αδέσποτα της Μιλένας ή κάτι άρθρα που εντοπίζουν ως πρόβλημα της Αθήνας την έλλειψη μαγαζιών που να πουλάνε «φελάφελ με πίτα», όπως έγραφε χτες μια κυρία που τις άλλες μέρες συνήθως διαμαρτύρεται για τις διαδηλώσεις.
Μέχρι τότε ενημέρωση θα παρέχουν οι εφοπλιστές και οι βιομήχανοι με ρεπορτάζ όπως αυτά για τη Ζώνη, όπου ο άγριος ξυλοδαρμός των εργατών από τα ΜΑΤ παρουσιάστηκε σαν κάτι που άξιζε στους εργάτες, αφού όχι μόνο ζητάνε μεροκάματα αλλά είναι και συσπειρωμένοι στο ΠΑΜΕ! Ενημέρωση θα είναι η παρέλαση από τον ΣΚΑΪ διαφόρων που όπως χτες ισχυρίστηκαν πως για την ανεργία φταίει ότι οι εργάτες της Ζώνης με την καθοδήγηση του ΚΚΕ αρνούνται να γίνουν Κινέζοι.