Εντελώς αντίξοες είναι οι πολιτικές συνθήκες υπό τις οποίες θα βρεθεί σήμερα στην Αθήνα ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ. Αφενός οι ελληνορωσικές σχέσεις βρίσκονται από πολιτική σκοπιά στο χειρότερο σημείο τους εδώ και 35 (!) χρόνια τουλάχιστον. Από τότε δηλαδή που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής πραγματοποίησε το 1979 το πρώτο ταξίδι Ελληνα πρωθυπουργού στη Σοβιετική Ενωση.
Αφετέρου ο Λαβρόφ δεν έρχεται για επίσημες συνομιλίες με την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου.
Οι πάντες γνωρίζουν ότι οι ελληνορωσικές σχέσεις πήραν κυριολεκτικά την κάτω βόλτα μόλις ο Κώστας Καραμανλής, επί των ημερών του οποίου οι σχέσεις Αθήνας - Μόσχας εκτινάχθηκαν στο απόγειό τους, έχασε το 2009 τις εκλογές από τον Γιώργο Παπανδρέου.
Αιτία της ραγδαίας επιδείνωσης των ελληνορωσικών σχέσεων είναι ότι τόσο η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου όσο και αυτή των Σαμαρά - Βενιζέλου υπονομεύουν συνειδητά τη συνεργασία Ελλάδας - Ρωσίας στον ενεργειακό τομέα.
Η ενεργειακή συνεργασία όμως αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της συνεργασίας των δύο χωρών τη σημερινή εποχή. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν είχε φθάσει μέχρι του σημείου -μιλώντας επί της ουσίας, όχι προσχηματικά- να συναινέσει στην κατασκευή του άχρηστου για τα ρωσικά συμφέροντα πετρελαιαγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη που τόσο ήθελε η Ελλάδα, προκειμένου να διευκολύνει τον Κώστα Καραμανλή να συναινέσει στη συμμετοχή της χώρας μας στον εξαιρετικής σημασίας για τη Ρωσία αγωγό φυσικού αερίου «Σάουθ Στριμ» με έναν κλάδο Βουλγαρίας, Ελλάδας και μέσω Αδριατικής στην Ιταλία.
Ο Γιώργος Παπανδρέου τίναξε στον αέρα τον «Σάουθ Στριμ» μέσω Ελλάδας και τορπίλισε ευθέως τον πετρελαιαγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη.
Η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου αποτελείωσε το έργο του Γιώργου Παπανδρέου, αποφασίζοντας φέτος να συμμετάσχει στην κατασκευή και στο πέρασμα μέσω ελληνικού εδάφους του αμερικανικών συμφερόντων αγωγού φυσικού αερίου TAP.
Ο αγωγός αυτός ανταγωνίζεται ευθέως τον ρωσικό αγωγό και στόχο έχει σταδιακά να εκτοπίσει το ρωσικό φυσικό αέριο από τις αγορές της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Ιταλίας, προωθώντας φυσικό αέριο από την Κασπία που ανήκει στο Αζερμπαϊτζάν.
Παρόλο που σύμφωνα με τους πιο αισιόδοξους υπολογισμούς θα περάσουν τουλάχιστον έξι χρόνια μέχρι να κατασκευαστεί και να αρχίσει να λειτουργεί αυτός ο αγωγός, ο TAP, ο Ελληνας πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, άρχισε από τώρα τις προσπάθειες δημιουργίας συνθηκών που θα οδηγήσουν σταδιακά στο να μειώσει δραστικά η Ελλάδα τις αγορές ρωσικού φυσικού αερίου και να το αντικαταστήσει με αζερινό φυσικό αέριο.
Αυτή η στάση των τελευταίων ελληνικών κυβερνήσεων οφείλεται στο ότι τόσο ο Γ. Παπανδρέου όσο και οι Αντ. Σαμαράς και Ευ. Βενιζέλος έχουν κάνει τη στρατηγική επιλογή να συμπαραταχθούν με τα αμερικανικά ενεργειακά συμφέροντα, κλείνοντας οριστικά το κεφάλαιο της ενεργειακής συνεργασίας με τη Ρωσία, που άνθησε επί εποχής Κώστα Καραμανλή.
Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής επιλογής τους εντάσσεται και ο πολιτικά προκλητικός τρόπος με τον οποίο έδωσαν τον ΔΕΣΦΑ, τον οργανισμό διαχείρισης του φυσικού αερίου στη χώρα μας, στους Αζέρους και όχι στους Ρώσους, παρόλο που η Μόσχα προσέφερε υπερδιπλάσια χρήματα!
Το τραγικό είναι ότι αν η Ελλάδα αρχίσει να προμηθεύεται αζερινό φυσικό αέριο, αυτομάτως καθίσταται ενεργειακός όμηρος του μεγαλύτερου εχθρού της, της Τουρκίας!
Αν μάλιστα, όπως πολύ πιθανό το θεωρούμε, η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου με διάφορα προσχήματα απορρίψει τις ρωσικές προσφορές για την αγορά ολόκληρου του ΟΣΕ σε συνδυασμό με τον Οργανισμό Λιμένος Θεσσαλονίκης, η πολιτική ζημιά για τη χώρα μας θα είναι πολύ σοβαρή.
Πρέπει να αναμένουμε σταδιακή απομάκρυνση της Ρωσίας από την επί δεκαετίες πολιτική της υπέρ των ελληνικών θέσεων στο Κυπριακό και τη διακριτική στήριξη της Ελλάδας σε ορισμένες από τις διαφορές της με την Τουρκία.
Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ θα προσπαθήσει να καθυστερήσει την πρόθεση της ελληνικής κυβέρνησης να δεσμεύσει με τρόπο χωρίς επιστροφή για τη χώρα μας στο αμερικανικό ενεργειακό στρατόπεδο την Ελλάδα.
Η αποστολή του είναι πολύ δύσκολη. Οι συνομιλητές του έχουν πρώτιστο μέλημα πώς να εξασφαλίσουν την αμερικανική υποστήριξη στο πρόσωπό τους μήπως και διασωθούν πολιτικά και υπ' αυτό το πρίσμα καθορίζουν τα... «εθνικά» συμφέροντα.
Του Γιώργου Δελαστίκ
Αντανάκλαση: ethnos