Αυτό που πραγματικά χρεοκόπησε μετά τις πρόσφατες εξελίξεις με το νέο μνημόνιο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι η άποψη πως είναι δυνατόν να υπάρξει διέξοδος για το λαό χωρίς ρήξη με το κεφάλαιο, την εξουσία του και την ΕΕ. Όλα τα επιχειρήματα πάνω στα οποία βασίστηκε η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ, από το 2012 μέχρι το 2015, ότι μπορεί μια κυβερνητική εναλλαγή εντός του συστήματος, μια άλλη διαπραγμάτευση εντός των θεσμών της ΕΕ, να φέρουν θετικές εξελίξεις για το λαό έχουν στην πραγματικότητα καταρρεύσει.
Αποδείχθηκε ότι το αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της ΕΕ είναι δεσμευτικό, δεν χωρά πολλές αναπροσαρμογές και εναλλακτικές. Η αλήθεια είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ υπολόγιζε σε μια δυνατότητα αλλαγής στο μείγμα διαχείρισης σε επίπεδο ΕΕ, περνώντας σε μια λιγότερη περιοριστική πολιτική.
Ποντάρισε σε μια έστω μικρή ανάκαμψη που θα του επέτρεπε να δώσει με το ένα χέρι λίγα ψίχουλα σαν αυτά που υπήρχαν στο περίφημο Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, ενώ με το άλλο χέρι θα προωθούσε με πιο ευέλικτο τρόπο απ' τους προηγούμενους μια σειρά αντιλαϊκές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις αναγκαίες για τη στήριξη της ανάκαμψης των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων.
Τα πράγματα όμως του ήρθαν αλλιώς. Ούτε οι εξελίξεις στην Ευρωζώνη και την ΕΕ, ούτε η πορεία της καπιταλιστικής οικονομίας στην Ελλάδα και διεθνώς δεν επιτρέπουν πολλές εναλλακτικές λύσεις, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια ελιγμών.
Τα πράγματα όμως του ήρθαν αλλιώς. Ούτε οι εξελίξεις στην Ευρωζώνη και την ΕΕ, ούτε η πορεία της καπιταλιστικής οικονομίας στην Ελλάδα και διεθνώς δεν επιτρέπουν πολλές εναλλακτικές λύσεις, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια ελιγμών.
Έτσι, μέσα σε ένα πεντάμηνο βρέθηκε αντιμέτωπος με το δίλημμα: Είτε αποδοχή της συνέχισης μιας αυστηρής περιοριστικής πολιτικής με νέα αντιλαϊκά μέτρα και νέα μνημόνια είτε αποδοχή μιας ελεγχόμενης ή ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας με έξοδο απ' το ευρώ.
Σε αυτήν τη φάση, τα συμφέροντα της μεγαλύτερης μερίδας του ελληνικού κεφαλαίου συνέκλιναν στην πρώτη εκδοχή. Αναγκάστηκε, λοιπόν, εκ των πραγμάτων να υιοθετήσει τη θέση που είχαν όλες οι προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις.
Δηλαδή ότι τα αντιλαϊκά μνημονιακά μέτρα είναι αναγκαία για να γλιτώσουμε από την καταστροφή και τη χρεοκοπία.
Αντανάκλαση: Ριζοσπάστης