Δυο άρθρα του Νίκου Μπογιόπουλου, σημερινό και του 2008
Ας θυμηθούμε:
«(…) η Μακεδονία να επιλύσει την εκκρεμότητα με την Ελλάδα γύρω από το όνομα»
Η δήλωση είναι της Mέρκελ. Έγινε στις 22/8/2011. Θυμάστε εσείς καμία «παρατήρηση» από ελληνικής πλευράς για την χρήση του όρου «Μακεδονία» από την γερμανίδα καγκελάριο;
Παρατήρηση πρώτη: Όταν ένας κρατικός αξιωματούχος, όταν ένας κυβερνητικός αξιωματούχος μιλάει, όπως ο κ.Μουζάλας, πρέπει να προσέχει τι λέει.
Παρατήρηση δεύτερη: Αφού την ώρα που ο κόσμος καίγεται κάποιοι αποφάσισαν να παραστήσουν την «Μαργιορή» που χτενίζεται για εσωτερική κατανάλωση, να θυμίσουμε ποια είναι η θέση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής για την ονομασία των Σκοπίων:
Σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό για χρήση έναντι όλων.
Πρόκειται για την θέση που επιμόνως υποστήριζαν οι κομμουνιστές (σε συνδυασμό με την απάλειψη των αλυτρωτισμών και τη διασφάλιση εγγυήσεων για τη μη έγερση πλαστών εθνολογικών ισχυρισμών) και στην οποία σύρθηκαν από τα πράγματα όλες οι δυνάμεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ με την συνεπικουρία σε πρώτη φάση και του ΣΥΝ) που επιδόθηκαν στον «σκοπιανοφαγικό» σωβινισμό και εθνικισμό στις αρχές της δεκαετίας του ’90.
Παρατήρηση τρίτη: Η υπόθεση της ονομασίας των Σκοπίων είναι πολύ σοβαρή. Η σοβαρότητά της κινείται πέρα από την πατριδοκαπηλία και τον γκαιμπελισμό που διαπερνά το λόγο των διαφόρων ακροδεξιών αποβλήτων και έχει να κάνει με το γεγονός ότι:
α) Η ονομασία των Σκοπίων συνδέεται με τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τη ΝΑΤΟποίηση και τον κατακερματισμό της περιοχής σε προτεκτοράτα,
β) τον κίνδυνο να συνταυτιστεί η Ελλάδα με την πειρατική αμερικανική και ευρωενωσιακή απαίτηση για αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου προσθέτοντας έτσι μια ακόμα «νάρκη» σε υποθέσεις που ξεκινούν από την Κύπρο και φτάνουν στη Θράκη,
γ) συνδέεται με τις «ντε φάκτο» και «ντε γιούρε» ανατροπές των συνόρων από τη Βαλκανική μέχρι τη Μέση Ανατολή στη σκακιέρα του ενεργειακού παιχνιδιού που παίζουν «σύμμαχοι» και «εταίροι» στην περιοχή στρώνοντας τους δρόμους των πετρελαίων με εντάσεις και με αίμα,
δ) η ονομασία των Σκοπίων είναι σοβαρή υπόθεση γιατί επιπλέον αξιοποιείται χρόνια τώρα από τις κυβερνήσεις και τις δυνάμεις του ευρωατλαντικού μονοδρόμου στο πλαίσιο του «ανήκομεν εις την Δύσιν» σαν το «δέντρο» για να κρύβεται το «δάσος» των κινδύνων που έχει φέρει η «νέα τάξη» στην περιοχή. Και για όσους προσποιούνται ότι δεν καταλαβαίνουν τι λέμε, θα το κάνουμε «λιανά»: Το Κόσσοβο επί αιώνες «Κόσσοβο» λέγεται και ουδείς αμφισβήτησε ή διεκδίκησε ποτέ το όνομά του. Αλλά αυτό ούτε τις βόμβες απέτρεψε, ούτε τη μετατροπή του σε όχημα ανατροπής των μεταπολεμικών συνόρων στα Βαλκάνια.
Παρατήρηση τέταρτη: Πώς γίνεται αυτοί που όταν ακούνε «Μακεδονία» στο εσωτερικό της χώρας να μη σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους (κι αυτό όχι πάντα), αλλά όταν ακούνε τον όρο «Macedonia» στο εξωτερικό ή από το εξωτερικό να το κάνουνε «γαργάρα»;
«(…) η Μακεδονία να επιλύσει την εκκρεμότητα με την Ελλάδα γύρω από το όνομα»
Η δήλωση είναι της Mέρκελ. Έγινε στις 22/8/2011. Θυμάστε εσείς καμία «παρατήρηση» από ελληνικής πλευράς για την χρήση του όρου «Μακεδονία» από την γερμανίδα καγκελάριο;
- Λίγες μέρες αφότου ο ΓΓ του ΝΑΤΟ, ο Γενς Στόλτενμπεργκ, χόρεψε αγκαζέ με τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά το «We are The World», προσερχόμενος στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (18/5/2015) και συμμετέχοντας στην κοινή συνεδρίαση των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας των «28» αποκάλεσε (4 φορές) τα Σκόπια με τον όρο «Μακεδονία»
- Η κυρία Βικτόρια Νούλαντ, η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ την οποία και υποδεχτήκαμε μετά βαΐων και κλάδων πριν από μερικές μέρες στην Ελλάδα, κατά την διάρκεια της επίσκεψής της στα Σκόπια (15/7/2014) και σε κοινές της δηλώσεις με τον πρωθυπουργό της ΠΓΔΜ Νίκολα Γκρουέφσκι, δήλωνε: «(…) η Μακεδονία αποτελεί παράγοντα της ασφάλειας»
- Στις 3/12/2014 στη σύνοδο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλες που διοργανώθηκε υπό την αιγίδα των ΗΠΑ, οι Αμερικανοί – και παρά την επιστολή διαμαρτυρίας από την Ελλάδα στον Τζον Κέρι και την μη συμμετοχή του τότε υπουργού Εξωτερικών Ε.Βενιζέλου στη σύνοδο - προσκάλεσαν τα Σκόπια σαν «Μακεδονία».
- Τα ίδια επαναλήφθηκαν στις 29/9/2015 όταν ο Ομπάμα συγκάλεσε σύσκεψη στο πλαίσιο του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη με θέμα τον ISIS προσκαλώντας τα Σκόπια με την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και τούτο παρά το αίτημα από την Ελλάδα να συμμετάσχουν τα Σκόπια με την ονομασία FYROM. Ο Τσίπρας αρνήθηκε να συμμετάσχει (και καλώς) με τον Αμερικανό πρόεδρο να εκφωνεί λόγο ενώπιον του «Μακεδόνα» καλεσμένου του, αλλά με άδεια την καρέκλα του Έλληνα πρωθυπουργού.
- Πριν από μερικές μέρες, στις 7/3/2016, ο εκπρόσωπος του Στέητ Ντιπάρτμεντ κατά την ενημέρωση των δημοσιογράφων ανεβοκατέβαζε την FYROM σαν «Μακεδονία». Η μόνη αντίδραση προήλθε από παραβρισκόμενο Έλληνα δημοσιογράφο (τον κ.Δημάδη).
- Ήδη από τις 4/11/2004 «μονομερώς» οι ΗΠΑ έχουν προχώρησε σε αναγνώριση της ΠΓΔΜ με το όνομα «Μακεδονία» υπονομεύοντας ακόμα και τη διαδικασία που είχε συμφωνηθεί μεταξύ των κυβερνήσεων Ελλάδας - ΠΓΔΜ, η οποία προέβλεπε την εξεύρεση μιας αμοιβαία αποδεκτής λύσης στο ζήτημα του ονόματος στα πλαίσια του ΟΗΕ.
- Στις 4/3/2015 η ίδια η καλή μας η ΕΕ, δια της Ύπατης Εκπροσώπου Εξωτερικής Πολιτικής της ΕΕ, της Ιταλίδας Φεντερίκα Μογκερίνι, σε συνέντευξή της αποκαλούσε τα Σκόπια με τον όρο «Μακεδονία». Όπως μάλιστα είχε πει «(…) η Μακεδονία είναι στην ατζέντα» της διεύρυνσης της ΕΕ.
- Από τα 5 μόνιμα μέλη του ΟΗΕ τα 4 (ΗΠΑ, Βρετανία, Ρωσία, Κίνα) έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια σαν «Μακεδονία».
- Στο πλαίσιο του ΟΗΕ είναι 99 οι χώρες (και τουλάχιστον 55 ακόμα που η στάση τους είναι… ασαφής) που έχουν αναγνωρίσει ευθέως τα Σκόπια σαν «Μακεδονία». Ανάμεσα στις χώρες που ευθέως έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια σαν «Μακεδονία» είναι 16 χώρες του ΝΑΤΟ και 15 χώρες της ΕΕ.
- Ήταν 27/6/2009 όταν με αεροσκάφος που έφερε το όνομα και τα διακριτικά «Δημοκρατία της Μακεδονίας» προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο της Κέρκυρας ο υπουργός Εξωτερικών των Σκοπίων Αντόνιο Μιλόσοσκι μαζί με την αντιπροσωπεία της χώρας του για τη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών των 56 χωρών του ΟΑΣΕ.
***
Παρατήρηση πρώτη: Όταν ένας κρατικός αξιωματούχος, όταν ένας κυβερνητικός αξιωματούχος μιλάει, όπως ο κ.Μουζάλας, πρέπει να προσέχει τι λέει.
Παρατήρηση δεύτερη: Αφού την ώρα που ο κόσμος καίγεται κάποιοι αποφάσισαν να παραστήσουν την «Μαργιορή» που χτενίζεται για εσωτερική κατανάλωση, να θυμίσουμε ποια είναι η θέση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής για την ονομασία των Σκοπίων:
Σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό για χρήση έναντι όλων.
Πρόκειται για την θέση που επιμόνως υποστήριζαν οι κομμουνιστές (σε συνδυασμό με την απάλειψη των αλυτρωτισμών και τη διασφάλιση εγγυήσεων για τη μη έγερση πλαστών εθνολογικών ισχυρισμών) και στην οποία σύρθηκαν από τα πράγματα όλες οι δυνάμεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ με την συνεπικουρία σε πρώτη φάση και του ΣΥΝ) που επιδόθηκαν στον «σκοπιανοφαγικό» σωβινισμό και εθνικισμό στις αρχές της δεκαετίας του ’90.
Παρατήρηση τρίτη: Η υπόθεση της ονομασίας των Σκοπίων είναι πολύ σοβαρή. Η σοβαρότητά της κινείται πέρα από την πατριδοκαπηλία και τον γκαιμπελισμό που διαπερνά το λόγο των διαφόρων ακροδεξιών αποβλήτων και έχει να κάνει με το γεγονός ότι:
α) Η ονομασία των Σκοπίων συνδέεται με τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τη ΝΑΤΟποίηση και τον κατακερματισμό της περιοχής σε προτεκτοράτα,
β) τον κίνδυνο να συνταυτιστεί η Ελλάδα με την πειρατική αμερικανική και ευρωενωσιακή απαίτηση για αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου προσθέτοντας έτσι μια ακόμα «νάρκη» σε υποθέσεις που ξεκινούν από την Κύπρο και φτάνουν στη Θράκη,
γ) συνδέεται με τις «ντε φάκτο» και «ντε γιούρε» ανατροπές των συνόρων από τη Βαλκανική μέχρι τη Μέση Ανατολή στη σκακιέρα του ενεργειακού παιχνιδιού που παίζουν «σύμμαχοι» και «εταίροι» στην περιοχή στρώνοντας τους δρόμους των πετρελαίων με εντάσεις και με αίμα,
δ) η ονομασία των Σκοπίων είναι σοβαρή υπόθεση γιατί επιπλέον αξιοποιείται χρόνια τώρα από τις κυβερνήσεις και τις δυνάμεις του ευρωατλαντικού μονοδρόμου στο πλαίσιο του «ανήκομεν εις την Δύσιν» σαν το «δέντρο» για να κρύβεται το «δάσος» των κινδύνων που έχει φέρει η «νέα τάξη» στην περιοχή. Και για όσους προσποιούνται ότι δεν καταλαβαίνουν τι λέμε, θα το κάνουμε «λιανά»: Το Κόσσοβο επί αιώνες «Κόσσοβο» λέγεται και ουδείς αμφισβήτησε ή διεκδίκησε ποτέ το όνομά του. Αλλά αυτό ούτε τις βόμβες απέτρεψε, ούτε τη μετατροπή του σε όχημα ανατροπής των μεταπολεμικών συνόρων στα Βαλκάνια.
Παρατήρηση τέταρτη: Πώς γίνεται αυτοί που όταν ακούνε «Μακεδονία» στο εσωτερικό της χώρας να μη σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους (κι αυτό όχι πάντα), αλλά όταν ακούνε τον όρο «Macedonia» στο εξωτερικό ή από το εξωτερικό να το κάνουνε «γαργάρα»;
Αντανάκλαση: enikos
Ο γεωγραφικός όρος Μακεδονία
Ο όρος Μακεδονία με τη σύγχρονή του έννοια (θα έπρεπε να) παραπέμπει σε μία γεωγραφική περιοχή. Σε τίποτα περισσότερο.
Οι Οθωμανοί την είχαν χωρίσει διοικητικά σε βιλαέτια και σαντζάκια. Στα μέσα του 19ου αιώνα, όταν αυτός ο γεωγραφικός όρος επανήλθε στην επικαιρότητα, ως αποτέλεσμα της αποσάθρωσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η γεωγραφική Μακεδονία οριζόταν προς τα βόρεια από τον Αίμο, προς τα νότια από τον Ολυμπο και την Πίνδο, προς τα ανατολικά από τη Ροδόπη και προς τα δυτικά από τη λίμνη της Οχρίδας.
Η έκταση του γεωγραφικού όρου Μακεδονία ήταν 62.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα και την κατοικούσαν περί τα 2 εκατομμύρια άνθρωποι. Την αποτελούσαν τα βιλαέτια της Θεσσαλονίκης και του Μοναστηρίου, ένα μέρος του βιλαετιού του Κοσσυφοπεδίου και το αυτόνομο σαντζάκι του Σέλφιτσε (Σερβίας).
*
Ουδέποτε ιστορικός, είτε σοβαρός και με ανεξαρτησία πνεύματος είτε ακόμα και τυφλός εθνικιστής αμφισβήτησε τα προαναφερόμενα γεωγραφικά όρια της Μακεδονίας.
Ουδέποτε, επίσημα το ελληνικό κράτος ή οποιοδήποτε άλλο βαλκανικό κράτος προσδιόρισε με τον γεωγραφικό όρο Μακεδονία κάτι διαφορετικό (παρά τις προσπάθειες ορισμένων ένθεν κι ένθεν να κάνουν γεωγραφία με όρους... Βουκεφάλα και όχι με όρους που αντιστοιχούν στην εποχή της σύστασης του έθνους - κράτους).
Αν επίσης ρίξει κανείς μια ματιά σε όσα έχουν γραφεί, από ελληνικής πλευράς, γύρω από το Μακεδονικό, κατά την εμφάνισή του ως πρόβλημα στο πλαίσιο του Ανατολικού ζητήματος, θα διαπιστώσει ότι λόγος γίνεται για την προαναφερόμενη γεωγραφική περιοχή και ειδικότερα για τα βιλαέτια Θεσσαλονίκης και Μοναστηρίου.
Υπό αυτή την έννοια ο ισχυρισμός διαφόρων (από μητροπολίτες μέχρι «επαγγελματίες» Ελληναράδες) ότι ο γεωγραφικός όρος Μακεδονία δεν εκτείνεται στη FYROM, είναι όχι μόνο ανιστόρητος αλλά και επικίνδυνος, με την έννοια ότι στηρίζεται σε «χάρτες» της εποχής του... Γρανικού ποταμού (σαν να λέμε δηλαδή ότι το Παλαιστινιακό θα λυθεί με όρους... αρχαίας Φοινίκης) και ως εκ τούτου εκτρέπει εκτός πάσης λογικής οποιαδήποτε ενέργεια να λυθεί το πρόβλημα του ονόματος με τα Σκόπια πάνω σε γεωγραφική βάση.
*
Το μοίρασμα της γεωγραφικής Μακεδονίας ανάμεσα στα βαλκανικά κράτη οριστικοποιήθηκε με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913, βάσει της οποίας έληξαν οι βαλκανικοί πόλεμοι.
Εκτοτε, οι διεθνείς συνθήκες που ακολούθησαν - τόσο αυτές με τις οποίες σφραγίστηκε το τέλος του Α' Παγκόσμιου Πολέμου όσο και εκείνες που οριστικοποίησαν το συνοριακό στάτους κβο μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο - επαναβεβαίωσαν όσα προέβλεψε η Συνθήκη του Βουκουρεστίου.
Βάσει λοιπόν αυτής της Συνθήκης το 51% της γεωγραφικής Μακεδονίας (το τμήμα δηλαδή που ονομάζεται και Μακεδονία του Αιγαίου) πέρασε στην Ελλάδα, το 39% στη Σερβία (Μακεδονία του Βαρδάρη), το 9,5% στη Βουλγαρία (Μακεδονία του Πιρίν) και το 0,5% στην Αλβανία.
*
Ο γεωγραφικός όρος Μακεδονία χρησιμοποιούνταν πάντοτε, όχι μόνο στο τμήμα που πέρασε στην Ελλάδα αλλά και στα υπόλοιπα τμήματα που πήραν τα άλλα βαλκανικά κράτη, κάτι που ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει κρυπτόμενος πίσω από το γεγονός ότι μέχρι το 1945 που δημιουργήθηκε η Γιουγκοσλαβία υπό τον Τίτο, τα σημερινά εδάφη της FYROM είχαν ενσωματωθεί στη Σερβική επικράτεια (σσ: από το τέλος του Α' Παγκόσμιου Πολέμου ως το 1945 η Γιουγκοσλαβία ήταν ομόσπονδο κράτος της Σερβίας, της Κροατίας και της Σλοβενίας). Επιπλέον πρέπει να σημειωθεί ότι η Ελλάδα μεταπολεμικά είχε αναγνωρίσει τη Γιουγκοσλαβία του Τίτο, η οποία είχε στη σύνθεσή της και τη Δημοκρατία της Μακεδονίας.
Επομένως, το να επιμένουν όσοι το προβάλλουν ότι η ΠΓΔΜ απαγορεύεται να χρησιμοποιεί στην ονομασία της τον όρο «Μακεδονία» ως γεωγραφικό προσδιορισμό, (άλλωστε και τώρα λέγεται Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας), είναι τόσο παράλογο όσο να λες ότι η Ανατολική Θράκη δεν ανήκει στην Τουρκία. Το να μην έχει, όμως, η ΠΓΔΜ (και μέσω της ΠΓΔΜ όσοι το επιδιώκουν) τη δυνατότητα να προωθούν μέσα από τη χρήση του γεωγραφικού όρου Μακεδονία τον αλυτρωτισμό, τις εθνολογικές ακροβασίες (για να μην πούμε ανοησίες) και την αμφισβήτηση συνόρων, είναι σωστό και επιβεβλημένο.
*
Το Μακεδονικό όμως ζήτημα στη σύγχρονη φάση του και μάλιστα υπό συνθήκες απόσχισης του Κοσσόβου, δεν μπορεί να περιοριστεί απλά και μόνο στο θέμα της χρήσης του ονόματος ή του ονόματος με το οποίο θα αναγνωριστεί τελικά η ΠΓΔΜ.
Η «ανεξαρτητοποίηση» του Κοσσόβου μπορεί να προκαλέσει ντόμινο διεκδικήσεων για εδαφικές επεκτάσεις σε όλα τα Βαλκάνια, εκ νέου διαμόρφωση του χάρτη των κρατών των Βαλκανίων και ως εκ τούτου, το σοβαρότερο, ανατροπή της Συνθήκης του Βουκουρεστίου.
Υπό αυτή την έννοια το πρόβλημα της Ελλάδας αναφορικά με το όνομα της ΠΓΔΜ είναι μέρος του συνολικότερου προβλήματος της σταθερότητας στα Βαλκάνια, της ανεξαρτησίας των βαλκανικών κρατών, της φιλίας και της συνεργασίας μεταξύ τους, χωρίς εδαφικές ή άλλου είδους διεκδικήσεις.
Συνεπώς, με δεδομένο ότι το χάρτη τον αλλάζουν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, πρόβλημα η Ελλάδα δεν έχει μόνο και πρωτίστως με την ΠΓΔΜ, αλλά με τους «συμμάχους» και «ετέρους» της.
Αντανάκλαση: Ριζοσπάστης