Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2016

Για κάθε Στιβ, υπάρχουν 100 σαν την Κατίνα Μανιταρά

Χιλιάδες Γιατζόγλου ζουν ανάμεσά μας, αλλά ποτέ δεν θα γίνουν περισσότεροι από τις Κατίνες Μανιταρά
Αν κάτι μας έχει προκαλέσει η πλήρης αποβλάκωση της κατευθυνόμενης ενημέρωσης/ψυχαγωγίας, είναι να κάνουμε focus σε λάθος πράγματα. Να ασχολούμαστε με τα ασήμαντα και να αφήνουμε στην άκρη τα πραγματικά σοβαρά ζητήματα.

Το φαινόμενο δεν είναι ελληνικό, είναι παγκόσμιο και στην Ελλάδα δεν είμαστε δα και τίποτα ξεχωριστοί, για να μην πέφτουμε στην λούμπα. Μπορεί ας πούμε στην Αμερική να ασχολούνται με τη γυναίκα του Τραμπ και τις προ 20ετίας γυμνές φωτογραφίσεις της και όχι με την ουσία του πράγματος και πόσο επικίνδυνα φασίστας, είναι ο υποψήφιος για πρόεδρος των ΗΠΑ.

Στην Ελλάδα ας πούμε κάνουμε θέμα συζήτησης κάποιον «αγάπη μόνο» και περνάμε στα ψιλά τα χιλιάδες πτώματα που βρίσκονται στο βυθό του Αιγαίου.

Από σήμερα βρήκαμε νέο πρόσωπο. Τον Στιβ (τον) Γιατζόγλου, που έδωσε το παρών σ' εκδήλωση της Χρυσής Αυγής.

Τον άνθρωπο που την περσινή χρονιά μας διασκέδαζε με τις ατάκες του όντας προπονητής μπάσκετ ή απλά χαβαλετζής. Ο Ελληνοαμερικανός, θα μπορούσε να πει κανείς πως δεν έχει ιδέα για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον που έχουν στο μυαλό τους οι ναζιστές, από τους οποίους περιτριγυριζόταν, όμως κι αυτό να συμβαίνει, δεν αποτελεί δικαιολογία.

Οι δικαιολογίες περί παραπλάνησης ψηφοφόρων των ναζιστών, αν υπήρχαν στην αρχή, πλέον δεν υπάρχουν. Τώρα ξέρεις τι είναι και αυτοί και όσοι τους προωθούσαν με στημένα ρεπορτάζ για αχρείους και γριούλες. Το αίμα του Παύλου Φύσσα και των άτυχων μεταναστών που βρέθηκαν στο δρόμο τους, σταμάτησε το ξέπλυμα των φασιστών. Αστειάκια και δικαιολογίες, κομμένα!

Όσο για τον Στιβ, όσο και να θέλει κάποιος να τον δικαιολογήσει ως ανίδεο και παρασυρόμενο «πατριώτη», μάλλον δεν έχει και πολλά περιθώρια. Ο Ελληνοαμερικανός, γνωρίζει από πολιτική αφού το 2006 κατέβηκε με το συνδυασμό της Νέας Δημοκρατίας με υποψήφιο υπερνομάρχη τον Αργύρη Ντινόπουλο και προφανώς είναι απ' αυτούς τους πολλούς ακροδεξιούς που είχε ή έχει ακόμα στις τάξεις του το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτό το “γνωρίζει” βέβαια, μην το παίρνετε και πολύ στα σοβαρά.

Ο ίδιος μπορεί να νομίζει πως βρίσκεται σ' ένα αντισυστημικό και πατριωτικό κόμμα, την ίδια στιγμή που τίποτα από τα δύο δεν ισχύει. Ούτε αντισυστημικοί είναι, αφού την ασυλία που τους παρέχει το σύστημα δεν τη συναντάς εύκολα, μα ούτε πατριώτες μπορούν να χαρακτηριστούν τα άξια τέκνα του Χίτλερ.

Θα αναρωτηθεί κάποιος, μα πως θα μπορέσεις αυτός ο άνθρωπος να μιλήσει στους μη Έλληνες παίκτες του; Μα είπαμε, κομμένα τα αστειάκια. Και θα μιλήσει και θα γελάσει και πανηγυρίσει. Το πρόβλημα δεν είναι ο ξένος. Το πρόβλημα είναι ο φτωχός ξένος.

Το πρόβλημα είναι καθαρά ταξικό και στην πραγματικότητα το πιο μεγάλο πρόβλημα, είναι ότι δεν έχουμε αντιληφθεί την ρίζα του. Αυτό το «ναι» στον τουρίστα που στ' ακουμπάει και μπορεί να σου κάψει το σπίτι και το “όχι” στον πρόσφυγα που του έκαψαν το σπίτι και τρέχει να σωθεί, είναι μεγάλο κοινωνικό πλήγμα. Είναι η τρανή απόδειξη της χρηματολαγνείας και του εκφασισμού που εξαπλώνεται, αλλά για κακή του τύχη βρίσκει απέναντί του πολύ κόσμο και ένα λαμπρό αντιφασιστικό κίνημα.

Συγχωρήστε με λοιπόν, αλλά για να φτάσουμε στην ουσία του πράγματος, Στιβ Γιατζόγλου υπάρχουν αρκετοί ανάμεσά μας, όμως δεν είναι και δεν θα γίνουν ποτέ περισσότεροι από ανθρώπους όπως η Κατίνα Μανιταρά .

Η συνταξιούχος, που έχει πολεμήσει τους Γερμανούς, έχει περάσει πείνα, έχει βιώσει στο πετσί της τον εθνικό διχασμό και εχθές, στα 85 της χρόνια δέχτηκε τα χημικά των ΜΑΤ. Πιο νέα, πιο ζωντανή, πιο άνθρωπος απ' όλους μας. Με τη φλόγα του αγώνα για επιβίωση να λαμπυρίζει στα μάτια της και την ελπίδα πως κάτι θ' αλλάξει, να της δίνει δύναμη να συνεχίζει ακόμα και στα 85.

Αυτός ο κόσμος έχει ανάγκη από ανθρώπους. Κανονικούς ανθρώπους. Κι όσο οι Κατίνες θα είναι περισσότερες από τους Στιβ, να κοιμάστε ήσυχοι τα βράδια.

Αντανάκλαση: sport24