| Από: tvxs.gr |
Τη δημιουργία κινήματος για τον έλεγχο κι έπειτα την «άρνηση του απεχθούς χρέους» συνυπογράφει η ανεξάρτητη βουλευτής Σοφία Σακοράφα. Απαντώντας σε ερωτήσεις του tvxs.gr, τάσσεται απέναντι στην κυβέρνηση Παπανδρέου και χαρακτηρίζει την Κίνηση Δημαρά και Οικονόμου «στρατηγικό σύμμαχο για τη συγκρότηση μετώπου, με όποιες αποστάσεις πολιτικές μπορεί να έχουμε».
Η κα Σακοράφα, η οποία διαγράφηκε από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ καθώς καταψήφισε το Μνημόνιο, δηλώνει ότι αισθάνεται «απολύτως προδομένη» από το κυβερνών κόμμα «λόγω μιας σαφούς πολιτικής δέσμευσης, που από τις εκλογές και μετά προσέλαβε το χαρακτήρα λαϊκής εντολής, η οποία όμως προδόθηκε με βάναυσο τρόπο».
Περιγράφοντας μέρος του χρέους το οποίο κατά τη γνώμη της άδικα, αν όχι παράνομα, καταλογίζεται στο ελληνικό δημόσιο, αναφέρεται σε «όλες τις συμβάσεις που υπογράφτηκαν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες» και στις «συμβάσεις τύπου της Siemens».
Μιλώντας για την προτεινόμενη Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου, σπεύδει να τονίσει ότι «δεν υποκαθιστά κανένα πολιτικό σχηματισμό, έχει συγκεκριμένη αποστολή, με συστηματοποιημένη μεθοδολογία και καταλήγει αυστηρά και μόνο στο μέρος εκείνο του χρέους που είναι παράνομο, με συνέπεια την άρνηση του ως απεχθές».
«Η ΕΛΕ έχει συσταθεί σε χώρες με τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά και δομές και έχει παράξει σημαντικά αποτελέσματα», σημειώνει, ερωτηθείσα αν η ίδια έχει «μετρήσει» τις συνέπειες για τη χώρα ύστερα από μία ανάλογη κίνηση.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη με την κ. Σοφία Σακοράφα:
Σε ποιο στάδιο βρίσκεται η πρωτοβουλία με στόχο τη δημιουργία Διεθνούς Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του δημόσιου χρέους; Με ποιο τρόπο την προωθείτε;
Η δημιουργία της Επιτροπής διατυπώνεται σαν αίτημα. Ένα αίτημα που σέβεται τους θεσμούς, που προστατεύει τη διαφάνεια, που ενημερώνει αυτόν που σήμερα καλείται να πληρώσει το μάρμαρο, τον ελληνικό λαό δηλαδή, από που προήλθε αυτό το χρέος, που δυναμώνει τη διαπραγματευτική ισχύ της Ελλάδας έναντι των πιστωτών της. Όπως όλα τα αιτήματα οφείλει να αποκτήσει κοινωνική ισχύ, κοινωνική δυναμική. Σε πρώτη φάση λοιπόν προσυπογράφεται μια διακήρυξη από προσωπικότητες και δυνάμεις της ίδιας της κοινωνίας, από το χώρο της πολιτικής, του πολιτισμού, της εργασίας, από την πανεπιστημιακή κοινότητα, από την τοπική αυτοδιοίκηση, από πιο εξειδικευμένους χώρους, όπως συνταγματολόγοι και οικονομολόγοι.
Σε δεύτερη φάση (και αυτό είναι το κρίσιμο στοίχημα) αυτό το αίτημα πρέπει να αποκτήσει πλατύ κοινωνικό έρεισμα. Είναι σημαντικό για παράδειγμα για τον έλεγχο συμβάσεων τύπου ΟΣΕ να έχει πειστεί ένα μεγάλο κομμάτι εργαζομένων στον οργανισμό να μετέχει ενεργά στη διαδικασία.
Μόνον με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζεις την κινητοποίηση της κοινωνίας αφενός, αλλά και την ταυτόχρονη απελευθέρωσή της από θέσφατα, όπως ο μονόδρομος.
Η πίστη της κοινωνίας ότι μπορεί να υπάρξει και άλλος δρόμος είναι χειραφέτηση, γνώση, διατύπωση εναλλακτικής πρότασης. Αυτά τα χαρακτηριστικά είναι ικανά να αποτελέσουν τον πυρήνα ενός κινήματος με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και συγκροτημένη πρόταση.
Υπάρχουν σαφείς ενδείξεις για πολιτικές δυνάμεις ή προσωπικότητες οι οποίες στηρίζουν τη συγκεκριμένη πρόταση;
Υπάρχουν σαφείς ενδείξεις για πολιτικές δυνάμεις ή προσωπικότητες οι οποίες στηρίζουν τη συγκεκριμένη πρόταση;
Είναι σαφές ότι οι δυνάμεις που υποστήριξαν το μνημόνιο και εξακολουθούν να το υποστηρίζουν ως τη μόνη λύση δεν χωρούν σε μια τέτοια πρόταση. Δεν χωρούν με την έννοια της πολιτικής θέσης και αντίληψης.
Η ΕΛΕ βρίσκεται στον αντίποδα αυτής της αντίληψης και έχει σα στρατηγικό στόχο την πλαισίωσή της από ένα ζωντανό λαικό κίνημα. Στη βάση αυτή οι δυνάμεις που τη στηρίζουν πρέπει και αυτές να βρίσκονται στον αντίποδα της λογικής του μνημονίου, αλλά και να πιστεύουν βαθιά ότι τα κοινωνικά κινήματα είναι αυτά που αποτελούν τους κινητήριους μοχλούς κάθε φορά που η ιστορία και οι κοινωνίες αναζητούν διέξοδο.
Είστε σε θέση να εντοπίσετε ήδη, και να περιγράψετε, μέρος του χρέους το οποίο άδικα αν όχι παράνομα καταλογίζεται στο ελληνικό δημόσιο;
Η διαδικασία του εντοπισμού είναι αυτή ακριβώς η συστηματοποιημένη διαδικασία που αφορά στο έργο της ΕΛΕ. Η περιγραφή είναι ήδη δεδομένη χωρίς εξαιρέσεις, χωρίς διακρίσεις, χωρίς να κλείνει το μάτι σε καμία κυβέρνηση από τη μεταπολίτευση και μετά. Πολύ πρόχειρα, αλλά άκρως ενδεικτικά να αναφέρω όλες τις συμβάσεις για παράδειγμα που υπογράφτηκαν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες ή για τις συμβάσεις τύπου της Siemens. Αυτό που χρειάζεται είναι να υπάρχει η πολιτική βούληση για να βρεθεί το παράνομο χρέος, το απεχθές. Γιατί είναι αποδεδειγμένο πλέον, ότι όποια επιτροπή έχει συσταθεί στα όρια του επίσημου πολιτικού συστήματος, ανεξάρτητα από τις προθέσεις των βουλευτών, έχει σαν αποτέλεσμα τη διάσωσή του και όχι τη διάσωση της Ελλάδας, αποτελεί τελικά κολυμπήθρα εξαγνισμού και όχι διαδικασία απονομής πραγματικών πολιτικών ευθυνών και δικαιοσύνης.
Έχετε «μετρήσει» τις συνέπειες για τη χώρα ύστερα από μία τέτοια κίνηση;
Έχω ξαναπεί ότι δεν ανακαλύπτουμε τον τροχό. Η ΕΛΕ έχει συσταθεί σε χώρες με τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά και δομές και έχει παράξει σημαντικά αποτελέσματα. Στόχος μας είναι η άρνηση του απεχθούς χρέους, δηλαδή να αναζητήσουμε όχι εάν μπορεί η Ελλάδα να αποπληρώσει το χρέος, αλλά τι πρέπει η Ελλάδα να πληρώσει από το χρέος.
Η πρώτη παραγόμενη συνέπεια αφορά λοιπόν στον ελληνικό λαό και είναι λυτρωτική. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να αντιστρέψω την ερώτηση. "Μέτρησε" ποτέ η κυβέρνηση τις συνέπειες από την προσφυγή στο ΔΝΤ; Γιατί για αυτές τις συνέπειες έχουμε δύο δεδομένα. Πρώτο, τις απτές αποδείξεις αυτής της απόφασης στην Ελλάδα, που σημαίνει Ελλάδα με μειωμένη κυριαρχία και εξουθενωμένη κοινωνία, δεύτερο τις απτές αποδείξεις από άλλες χώρες που πολύ νωρίτερα από εμάς μπήκαν στο ΔΝΤ.
Τα πράγματα είναι απολύτως ξεκάθαρα, εάν θέλουμε να τα δούμε ξεκάθαρα. Έγινε μια καταστροφική πολιτική επιλογή, με καταστροφική προιστορία από τη μία, από την άλλη προτείνεται μία άλλη πολιτική λύση με θετική προιστορία, η οποία αρνείται αυτές ακριβώς τις τραγικές συνέπειες.
Τα πράγματα είναι απολύτως ξεκάθαρα, εάν θέλουμε να τα δούμε ξεκάθαρα. Έγινε μια καταστροφική πολιτική επιλογή, με καταστροφική προιστορία από τη μία, από την άλλη προτείνεται μία άλλη πολιτική λύση με θετική προιστορία, η οποία αρνείται αυτές ακριβώς τις τραγικές συνέπειες.
Ας υποθέσουμε ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η Ελλάδα ξεπερνά το «σκόπελο» του χρέους. Τι ακολουθεί; Ποια αναπτυξιακή πρόταση εκ μέρους σας συνοδεύει το στόχο για την αναδιάρθρωση του χρέους μέσω της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου;
Καταρχήν η ΕΛΕ να το ξεκαθαρίσουμε δεν υποκαθιστά κανένα πολιτικό σχηματισμό, έχει συγκεκριμένη αποστολή, με συστηματοποιημένη μεθοδολογία και καταλήγει αυστηρά και μόνο στο μέρος εκείνο του χρέους που είναι παράνομο, με συνέπεια την άρνηση του ως απεχθές. Η ΕΛΕ είναι το εργαλείο ακριβώς για να ξεπεραστεί ο σκόπελος του χρέους, αλλά με συγκεκριμένο τρόπο.
Γιατί ο τρόπος έχει μεγάλη σημασία, έχει πολιτική κατεύθυνση και πολιτικό πρόσημο. Και ο συγκεκριμένος τρόπος δε συνιστά εξόντωση του ελληνικού λαού, αλλά ακριβοδίκαιη αποπληρωμή.
Η αναπτυξιακή όμως πρόταση, ξεπερνά το χαρακτήρα της ΕΛΕ. Έχει ιδεολογικό προσανατολισμό και πολιτικό περιεχόμενο. Έχει στρατηγική. Σε ό,τι με αφορά ο προσανατολισμός είναι σοσιαλιστικός, το περιεχόμενο δημοκρατικό και στρατηγική, η ανάπτυξη της χώρας με βάση τις παραδοσιακές παραγωγικές της δυνατότητες, αλλά και την αξιοποίηση της πράσινης οικονομίας. Στην Ελλάδα χάθηκε το τρένο της βιομηχανικής επανάστασης, χάσαμε – και αυτό ήταν καταστροφή- το τρένο της τεχνολογίας και όπως φαίνεται χάνουμε και την τελευταία ευκαιρία, ενώ εδώ και χρόνια έχουμε καταστρέψει την αγροτική παραγωγή και έχουμε υπονομεύσει σχεδόν με χυδαιότητα τον πολιτισμό μας και την παιδεία.
Πώς προσεγγίζετε την πολιτική πρωτοβουλία των έτερων συναδέλφων σας οι οποίοι καταψήφισαν το Μνημόνιο; Για ποιους λόγους δεν ακολουθήσατε τους κ.κ. Δημαρά και Οικονόμου στην ίδρυση της Ένωσης Ανεξάρτητων Πολιτών; Είναι οριστική η επιλογή σας να κρατήσετε αποστάσεις από το εγχείρημα;
Είναι σημαντικό η όποια αντίθεση στο μνημόνιο να σχηματοποιείται πολιτικά και είναι ακόμη σημαντικότερο αυτά τα πολιτικά σχήματα να κινητοποιούν και να εκπροσωπούν κοινωνικές δυνάμεις.
Από την άλλη αυτό δε σημαίνει ότι όλες οι δυνάμεις που αντιστέκονται στο μνημόνιο -ενώ υπάρχει αυτός ο κοινός προσανατολισμός που έχει τη δυνατότητα να συγκροτήσει ένα ενιαίο μέτωπο- δεν έχουν μεταξύ τους πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές. Με την έννοια αυτή η Ένωση Ανεξάρτητων Πολιτών είναι ένας στρατηγικός σύμμαχος για τη συγκρότηση μετώπου, με όποιες αποστάσεις πολιτικές μπορεί να έχουμε.
Προσανατολίζεστε σε κάποια μορφή συνεργασίας με άλλες δυνάμεις του λεγόμενου σοσιαλιστικού χώρου και της αριστεράς;
Ήδη σας μίλησα για μέτωπο, για στρατηγική συνεργασία με όλες αυτές τις δυνάμεις του σοσιαλιστικού χώρου, της κοινοβουλευτικής και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.
Αυτή τη στιγμή δεχόμαστε την πλέον βίαιη επίθεση. Αυτή η επίθεση για να απαντηθεί χρειάζεται συμπαγές κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο. Σε αυτό το μέτωπο οι θέσεις, οι αντιθέσεις και οι συνθέσεις είναι πλούτος, ο κοινός προσανατολισμός είναι δύναμη και οι διαχωριστικές γραμμές είναι δημοκρατία.
Σήμερα, τοποθετείστε απέναντι ή απλώς κρατάτε αποστάσεις από το κυβερνών κόμμα; Επίσης, αισθάνεστε «προδομένη» από την κυβέρνηση Παπανδρέου ή από την αρχική σας εκτίμηση αναφορικά με τις προθέσεις και τους στόχους της;
Απολύτως προδομένη, όχι λόγω μιας μεταφυσικής εκτίμησης αναφορικά με τις προθέσεις και τους στόχους του ΠΑΣΟΚ, αλλά λόγω μιας σαφούς πολιτικής δέσμευσης, που από τις εκλογές και μετά προσέλαβε το χαρακτήρα λαικής εντολής, η οποία όμως προδόθηκε με βάναυσο τρόπο. Είναι σαφέστατο ότι όποιος παρακολουθεί την πορεία μου από το μνημόνιο και μετά έχει αντιληφθεί ότι βρίσκομαι απέναντι.
Σε τέτοιες κρίσιμες εποχές όπου γκρεμίζονται κεκτημένα χρόνων, οι αποστάσεις ασφαλείας είναι πολιτική υποκρισία.Σήμερα περισσότερο από ποτέ δεν υπάρχει ολίγον από αντίσταση, ολίγον από αγώνα. Η επαναστατική γυμναστική ανήκει σε άλλες εποχές. Σήμερα χρειάζεται ρήξη και ανατροπή.
«Βλέπετε» πρόωρες εκλογές;
Το σενάριο υπάρχει. Κατά την άποψή μου όμως το μείζον πολιτικό ζητούμενο αυτή τη στιγμή είναι η διατύπωση μιας άλλης πολιτικής λύσης, με διαφορετικό προσανατολισμό. Θετική εξέλιξη θα είναι η πρόκριση αυτής της πολιτικής λύσης. Οι πολιτικές λύσεις ξεκινούν από την κοινωνία και τα κινήματα, ζυμώνονται και αποκτούν δυναμική εντός της κοινωνίας και τελικά αποκτούν σάρκα και οστά και μέσα από την εκλογική διαδικασία.
Εάν δεν υπάρχει αυτή η άλλη πρόταση, που θα ενσωματώνει ταυτόχρονα και την αντίσταση, αλλά και το νέο προσανατολισμό, οποιαδήποτε εκλογική διαδικασία, θα νομιμοποιεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο παρόμοιες πολιτικές επιλογές.