Του Νίκου Μπογιόπουλου
Ο κ.Τσίπρας, με την απόφαση της κυβέρνησής του για τους πλειστηριασμούς, είναι αλήθεια ότι το «τερμάτισε». Που σημαίνει:
Ο κ.Τσίπρας, προεκλογικά, έλεγε αυτά:
Ο ΣΥΡΙΖΑ, προεκλογικά, έλεγε αυτά:
Αλλά μετά απ’ αυτά, ο κ.Τσίπρας, εκείνος που δεν θα επέτρεπε «ποτέ» στα «κοράκια» να ξεσπιτώσουν τους ανθρώπους του λαού, εκείνος που δεν θα επέτρεπε «ποτέ» να βγουν λαϊκά σπίτια στο σφυρί, προχώρησε σε κάτι που ούτε οι κυβερνήσεις των Σαμαρά – Βενιζέλου δεν είχαν διανοηθεί να διαπράξουν:
Παρέδωσε εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά στα νύχια των περίφημων «funds».
Κατάργησε , στην ουσία, κάθε προστασία ακόμα και της πρώτης κατοικίας για εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες που τα προηγούμενα χρόνια ρημάχτηκαν από τις πολιτικές των Μνημονίων και που σήμερα τις αναγκάζει να έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο αντιμέτωπες με το φάσμα του ξεσπιτωμού.
Τα ψέματα της κυβέρνησης για την συμφωνία της με την τρόικα – μια συμφωνία που «επετεύχθη» ανήμερα της επετείου του Πολυτεχνείου - είναι ανάξια κάθε σχολιασμού.
Η αθλιότητά της, από τη μια να βαφτίζει «επώδυνη συμφωνία» και από την άλλη να αποκαλεί «προστασία των αδύναμων» το τερατούργημα που ετοιμάζεται να νομοθετήσει στο άψε – σβήσε αύριο κιόλας, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την κατάντια να υπογράφουν Μνημόνια εκείνοι που υποτίθεται ότι θα τα καταργούσαν «σε ένα νόμο με ένα άρθρο».
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια.
Ο κ.Τσίπρας – προσωπικά – και ο ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνουν μεγάλη ευθύνη. Όχι μόνο για τον εξευτελισμό της έννοιας της συνέπειας, της αξιοπιστίας, της φερεγγυότητας και, τελικά, της ίδιας της έννοιας «πολιτική».
Το λιγότερο, πια, δεδομένου ότι πλέον όλοι έχουν καταλάβει την συγκεκριμένη αγυρτεία, είναι ότι με την τακτική τους και με την συμπεριφορά τους λερώνουν την λέξη «Αριστερά» κάθε φορά που την πιάνουν στο στόμα τους.
Ο κ.Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, και αυτό είναι το κύριο, αναλαμβάνουν τεράστια ευθύνη καθώς με την πολιτική τους, πάνω στα κοινωνικά ερείπια, έρχονται να σπείρουν το κοινωνικό χάος.
Ο κ.Τσίπρας έχει πάρει από καιρό θέση. Μαζί με την τρόικα, τους ευρωεταίρους του, το ΔΝΤ, τους εγχώριους μνημονιακούς και την πλουτοκρατία που παριστάνει ότι την… αντιμάχεται, κινείται χωρίς ντροπή και χωρίς καμία συστολή στον δρόμο που κοινωνικού ξεκληρίσματος που άνοιξαν οι προκάτοχοί του.
Στην άλλη όχθη βρίσκονται οι φτωχοποιημένοι, οι φορογδαρμένοι, οι άνεργοι και σε λίγο οι ξεσπιτωμένοι.
Το «όλοι για έναν και ένας για όλους» δεν έπαψε ποτέ να αποτελεί πυξίδα σωτηρίας και τώρα πλέον αναδεικνύεται στο μοναδικό μονοπάτι απόδρασης από την φρίκη και τον κοινωνικό δαρβινισμό.
Οι πλειστηριασμοί σπιτιών για να γίνουν δεν αρκούν οι αποφάσεις της κυβέρνησης και της τρόικας. Πρέπει να το επιτρέψουν και οι γείτονες. Πρέπει να το επιτρέψουν και οι φίλοι. Πρέπει να το επιτρέψουν και οι λαϊκές επιτροπές στήριξης των αδύναμων που ήρθε η ώρα να γεννηθούν και να αναγεννηθούν σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό σε κάθε γειτονιά.
Οι γείτονες ας έχουν το νου τους, λοιπόν. Για να μη μείνει κανένας μόνος του, αβοήθητος, έρμαιο στις ορέξεις των εκποιητών. Για να μην επιτραπεί κανένας πλειστηριασμός, καμιάς λαϊκής κατοικίας, πουθενά στην Ελλάδα.
Το κανένα σπίτι στα χέρια των «κορακιών» μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να το μετέτρεψε σε σύνθημα εξαπάτησης. Αποτελεί, όμως, σύνθημα αξιοπρέπειας, αποτελεί, χωρίς υπερβολή, ζήτημα ζωής και θανάτου για τα μικρομεσαία στρώματα του λαού.
Ο κ.Τσίπρας, με την απόφαση της κυβέρνησής του για τους πλειστηριασμούς, είναι αλήθεια ότι το «τερμάτισε». Που σημαίνει:
Όταν η αγριότητα ορθώνεται μπροστά μας σαν νόμος, τότε ο δρόμος της αντίστασης, της αντίδρασης και της κοινωνικής αλληλεγγύης, δίπλα σε όποιον υφίσταται την απειλή της εξόντωσης, μετατρέπεται σε καθήκον.
Όταν η αγριότητα ορθώνεται μπροστά μας σαν νόμος, τότε ο δρόμος της αντίστασης, της αντίδρασης και της κοινωνικής αλληλεγγύης, δίπλα σε όποιον υφίσταται την απειλή της εξόντωσης, μετατρέπεται σε καθήκον.
Παρέδωσε εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά στα νύχια των περίφημων «funds».
Κατάργησε , στην ουσία, κάθε προστασία ακόμα και της πρώτης κατοικίας για εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες που τα προηγούμενα χρόνια ρημάχτηκαν από τις πολιτικές των Μνημονίων και που σήμερα τις αναγκάζει να έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο αντιμέτωπες με το φάσμα του ξεσπιτωμού.
Τα ψέματα της κυβέρνησης για την συμφωνία της με την τρόικα – μια συμφωνία που «επετεύχθη» ανήμερα της επετείου του Πολυτεχνείου - είναι ανάξια κάθε σχολιασμού.
Η αθλιότητά της, από τη μια να βαφτίζει «επώδυνη συμφωνία» και από την άλλη να αποκαλεί «προστασία των αδύναμων» το τερατούργημα που ετοιμάζεται να νομοθετήσει στο άψε – σβήσε αύριο κιόλας, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την κατάντια να υπογράφουν Μνημόνια εκείνοι που υποτίθεται ότι θα τα καταργούσαν «σε ένα νόμο με ένα άρθρο».
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια.
Ο κ.Τσίπρας – προσωπικά – και ο ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνουν μεγάλη ευθύνη. Όχι μόνο για τον εξευτελισμό της έννοιας της συνέπειας, της αξιοπιστίας, της φερεγγυότητας και, τελικά, της ίδιας της έννοιας «πολιτική».
Το λιγότερο, πια, δεδομένου ότι πλέον όλοι έχουν καταλάβει την συγκεκριμένη αγυρτεία, είναι ότι με την τακτική τους και με την συμπεριφορά τους λερώνουν την λέξη «Αριστερά» κάθε φορά που την πιάνουν στο στόμα τους.
Ο κ.Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, και αυτό είναι το κύριο, αναλαμβάνουν τεράστια ευθύνη καθώς με την πολιτική τους, πάνω στα κοινωνικά ερείπια, έρχονται να σπείρουν το κοινωνικό χάος.
Ο κ.Τσίπρας έχει πάρει από καιρό θέση. Μαζί με την τρόικα, τους ευρωεταίρους του, το ΔΝΤ, τους εγχώριους μνημονιακούς και την πλουτοκρατία που παριστάνει ότι την… αντιμάχεται, κινείται χωρίς ντροπή και χωρίς καμία συστολή στον δρόμο που κοινωνικού ξεκληρίσματος που άνοιξαν οι προκάτοχοί του.
Στην άλλη όχθη βρίσκονται οι φτωχοποιημένοι, οι φορογδαρμένοι, οι άνεργοι και σε λίγο οι ξεσπιτωμένοι.
Το «όλοι για έναν και ένας για όλους» δεν έπαψε ποτέ να αποτελεί πυξίδα σωτηρίας και τώρα πλέον αναδεικνύεται στο μοναδικό μονοπάτι απόδρασης από την φρίκη και τον κοινωνικό δαρβινισμό.
Οι πλειστηριασμοί σπιτιών για να γίνουν δεν αρκούν οι αποφάσεις της κυβέρνησης και της τρόικας. Πρέπει να το επιτρέψουν και οι γείτονες. Πρέπει να το επιτρέψουν και οι φίλοι. Πρέπει να το επιτρέψουν και οι λαϊκές επιτροπές στήριξης των αδύναμων που ήρθε η ώρα να γεννηθούν και να αναγεννηθούν σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό σε κάθε γειτονιά.
Οι γείτονες ας έχουν το νου τους, λοιπόν. Για να μη μείνει κανένας μόνος του, αβοήθητος, έρμαιο στις ορέξεις των εκποιητών. Για να μην επιτραπεί κανένας πλειστηριασμός, καμιάς λαϊκής κατοικίας, πουθενά στην Ελλάδα.
Το κανένα σπίτι στα χέρια των «κορακιών» μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να το μετέτρεψε σε σύνθημα εξαπάτησης. Αποτελεί, όμως, σύνθημα αξιοπρέπειας, αποτελεί, χωρίς υπερβολή, ζήτημα ζωής και θανάτου για τα μικρομεσαία στρώματα του λαού.
Ο κ.Τσίπρας, με την απόφαση της κυβέρνησής του για τους πλειστηριασμούς, είναι αλήθεια ότι το «τερμάτισε». Που σημαίνει:
Όταν η αγριότητα ορθώνεται μπροστά μας σαν νόμος, τότε ο δρόμος της αντίστασης, της αντίδρασης και της κοινωνικής αλληλεγγύης, δίπλα σε όποιον υφίσταται την απειλή της εξόντωσης, μετατρέπεται σε καθήκον.
Αντανάκλαση: enikos