 |
| Aπό: antinews |
Που και που, ο καθεστωτικός έλεγχος των συμβατικών ΜΜΕ παρουσιάζει κάποια ρωγμή. Σε μια προσπάθεια να αυξήσουν την τηλεθέαση τους, οι mainstream ειδησεογραφικές εκπομπές προσκαλούν κάποιον ενδιαφέροντα καλεσμένο, αλλά όταν αυτός ξεφύγει από το προβλεπόμενο σενάριο, τότε ολόκληρο το σύστημα μπουρδουκλώνεται.
Κάτι τέτοιο έγινε πρόσφατα, όταν δυο «infobabes» του CNN κάλεσαν τον πρώην αναλυτή της CIA Michael Scheuer, για να συζητήσουν τη κατάσταση στη Λιβύη. Τον ρώτησαν σχετικά με την ανάμιξη της CIA στη χώρα, αλλά πολύ γρήγορα η κατάσταση βγήκε εκτός ελέγχου, αφού η συζήτηση κινήθηκε σε κατεύθυνση που οι «μπίμπο» δεν ήθελαν, ούτε και περίμεναν.
Αντί να μείνει πιστός στο σενάριο «Δημοκρατικοί ή Ρεπουμπλικάνοι», ο Scheuer ξέφυγε, κατηγορώντας και τους δυο, και αναλύοντας τους λόγους για τους οποίους η Αμερική δεν έπρεπε να μπλεχτεί στη Λιβύη εξ αρχής.Οι δυο παρουσιάστριες αγχώθηκαν καθώς ο καλεσμένος τους εξήγησε πως η πλειοψηφία των επαναστατών στη Λιβύη έχουν πολεμήσει εναντίον των Αμερικανών στα Βαλκάνια, στο Αφγανιστάν, και στο Ιράν. Μάλιστα ανέφερε πως ο εμφύλιος πόλεμος της Λιβύης «δεν είναι δουλειά μας», και πως όλος ο υπόλοιπος κόσμος θεωρεί πως οι Αμερικάνοι, για μια ακόμη φορά «σκοτώνουν Μουσουλμάνους για το πετρέλαιο». Οι infobabes ταράχτηκαν πραγματικά. Το πιο αστείο κομμάτι της συνέντευξης ήταν όταν ο Scheuer κατηγόρησε τη μία από τις δύο «δημοσιογράφους», ότι «κουβαλάει νερό στο μύλο του Ομπάμα». Προφανώς αιφνιδιασμένη, η κοπέλα πήγε αμέσως σε διαφήμιση.
Σαφέστατα, ο Scheuer έχει δίκιο. Οι ΗΠΑ δεν έπρεπε να εμπλακούν στα εσωτερικά της Λιβύης. Εδώ και δεκαετίες συμβαίνουν γενοκτονίες σε ολόκληρη την Αφρική, όμως η Αμερική ποτέ δεν νοιάστηκε. Σήμερα όμως βλέπουμε τα παραδοσιακά ΜΜΕ να προσπαθούν να περάσουν τον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης ως μια τεράστια «ανθρωπιστική κρίση».
Αυτό μπορεί να πείθει κάποιους Αμερικανούς, αλλά όπως πολύ σωστά τόνισε ο Scheuer, ο υπόλοιπος κόσμος απλά βλέπει μια ακόμη αμερικανική εμπλοκή για το πετρέλαιο.
Όλα τα ΜΜΕ ελέγχονται από και ανήκουν στο κατεστημένο. Και το κατεστημένο υποστηρίζει τον πόλεμο στη Λιβύη. Όλα τα ΜΜΕ έχουν την ίδια γεύση, κι αυτό γιατί όλα έχουν κοινή γραμμή και κοινή ιδιοκτησία. Το 1983 περίπου 50 εταιρίες ήλεγχαν τη μεγάλη πλειονότητα όλων των ειδησεογραφικών ΜΜΕ των ΗΠΑ. Σήμερα, ο αριθμός έχει πέσει στις 6. Αυτές οι 6 ελέγχουν το τι βλέπουμε, το τι ακούμε, και το τι διαβάζουμε σε καθημερινή βάση. Έχουν στην ιδιοκτησία τους τηλεοπτικά δίκτυα, καλωδιακά κανάλια, κινηματογραφικά στούντιο, εφημερίδες, περιοδικά, εκδοτικούς οίκους, δισκογραφικές εταιρίες, και τους περισσότερους ιστότοπους.
Δυστυχώς, οι περισσότεροι Αμερικάνοι αγνοούν το ποιος ακριβώς τους τροφοδοτεί με όλη αυτή τη διασκέδαση και την ειδησεογραφία που διαρκώς καταναλώνουν. Και μάλλον δεν νοιάζονται. Όμως θα έπρεπε. Ο μέσος Αμερικανός παρακολουθεί 153 ώρες τηλεόρασης το μήνα. Είναι εθισμένος. Οι 6 εταιρίες που ελέγχουν όλα τα αμερικανικά ΜΜΕ είναι οι Time Warner, WaltDisney, Viacom, η News Corp του Rupert Murdoch., η CBS Corporation και η NBC Universal.
Εκτός από κάποιες σπάνιες εξαιρέσεις, όλες οι ειδήσεις σε όλα τα μέσα είναι πάντα της ίδιας γραμμής. Για αυτό και όταν παρουσιάζεται μια ρωγμή, όπως αυτή με τη συνέντευξη του αναλυτή της CIA στο CNN, πρόκειται για εξαιρετικό γεγονός.
Κάτι ανάλογο έγινε όταν πρόσφατα εμφανίσθηκε ο Donald Trump στο The View του ABC. Αν και δεν πρόκειται για κάποιον «επαναστάτη», μάλλον δεν πήρε στα σοβαρά το μήνυμα ότι δεν πρέπει να συζητά το ζήτημα του πιστοποιητικού γέννησης του Ομπάμα στη τηλεόραση. Για αυτό και η παρουσία του στη εκπομπή ήταν ανατρεπτική.
Στην Αμερική, αν κάποιος θέλει να μπει στο πανεπιστήμιο, ή να πιάσει μια καλή δουλειά, θα πρέπει να παρουσιάσει πολλές πληροφορίες για το παρελθόν του, και να διαθέτει αρκετά έγγραφα ως αποδεικτικά στοιχεία. Κάποιες μάλιστα θέσεις εργασίας, απαιτούν μια άκρως εξαντλητική και ενδελεχή έρευνα του παρελθόντος του υποψήφιου.
Ότι και να πιστεύει κανείς για τον Ομπάμα, θα πρέπει να παραδεχτεί πως κατάφερε κάτι το πραγματικά αξιοθαύμαστο. Υπέβαλλε αίτηση για τη μάλλον πιο σημαντική θέση στο πλανήτη, καταφέρνοντας να κρατήσει μυστικό ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του παρελθόντος του. Δεν παρουσίασε ποτέ το πιστοποιητικό γέννησης του, ούτε το μαθητολόγιο του πανεπιστημίου Columbia, ούτε και άλλες πληροφορίες για την εκπαίδευσή του. Υπάρχουν αρκετά χρόνια της ζωής του τα οποία παραμένουν μυστήριο, και υπάρχουν σοβαρά ερωτηματικά ακόμη και για τον αριθμό της κοινωνικής ασφάλισης του (Social Security) .
Κι όμως, κατάφερε να πείσει τους πολίτες να τον κάνουν πρόεδρό τους. Ας ελπίσουμε πως στο μέλλον θα υπάρχει κάποιος νόμος που θα υποχρεώνει τους πολιτικούς να αποκαλύπτουν όλο τους το παρελθόν.
Το πώς τα κατάφερε ο Ομπάμα είναι εκπληκτικό. Πάντως, αποτελεί ευχάριστη έκπληξη, που ακόμη και σε αυτό το ζήτημα, βλέπουμε επιτέλους κάποιες ρωγμές στα κυρίαρχα ΜΜΕ.
Είτε πρόκειται για τη Λιβύη, είτε για το παρελθόν του Ομπάμα, έχει σημασία να μπορούμε να θέτουμε ελεύθερα τα ερωτήματά μας.
Οι ιδρυτές των ΗΠΑ πίστευαν μανιωδώς στην ελευθερία της έκφρασης. Αυτή είναι που φέρνει τη αλήθεια και που υποχρεώνει τους πολιτικούς να λογοδοτούν. Η ελευθερία της έκφρασης προστατεύει τα πολιτικά δικαιώματα και κρατά τη τυραννία σε απόσταση. Είναι όμως πολύτιμο αγαθό και χάνεται πολύ εύκολα. Κι αν χαθεί, δύσκολα ξαναβρίσκεται.
Δείτε τα βίντεο των δυο περιστατικών: