Νίκος Μπογιόπουλος Ο Γ. Παπανδρέου ζήλωσε τη δόξα της …Τατιάνας Στεφανίδου.
Εκείνη ήταν η τελευταία (και από προχτές η προτελευταία) που πριν μερικά χρόνια, επιεικώς …παράταιρα, επιχείρησε να συνδέσει την τηλεοπτική ύπαρξή της με τον …Γιάννη Ρίτσο (!!), και μάλιστα για τις ανάγκες εκείνου του τηλεσκουπιδιού, του «Φέιμ Στόρι»…
Τη σκυτάλη από την κυρία Στεφανίδου πήρε το Σάββατο ο απερχόμενος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος προέβη σε μια κίνηση που μόνο όποιος είναι αρχιΠΑΣΟΚος θα μπορούσε να διαπράξει:
Προσπάθησε να «ντύσει» και να «αποδώσει» την πολιτική που εφάρμοσε ο ίδιος και συνεχίζει να εφαρμόζει το κόμμα του, την πολιτική των Μνημονίων και των ΔΝΤ,
με τους στίχους του Γιάννη Ρίτσου!!!
*
«Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδελφέ μου από τον κόσμο. Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο», γράφει ο Ρίτσος στο «Καπνισμένο τσουκάλι»,
και με αυτά τα λόγια επέλεξε να ξεκινήσει την ομιλία του ο …Παπανδρέου στη συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ!
*
Αλλά, προφανώς, ο Ρίτσος το «σμίξιμο» κάπως αλλιώς το εννοούσε απ’ ό,τι ο Παπανδρέου.
Ο Ρίτσος, προφανώς, δεν εννοούσε ως «σμίξιμο» των ανθρώπων το στρίμωγμά τους στις ουρές της ανεργίας, όπως αυτές που προκάλεσε η πολιτική του Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ.
Ο Ρίτσος, προφανώς, δεν εννοούσε ως «σμίξιμο» των ανθρώπων το συνωστισμό τους στις ουρές των συσσιτίων, όπως αυτές που προκάλεσε η πολιτική του Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ.
Ο Ρίτσος, προφανώς, δεν εννοούσε ως «σμίξιμο» των ανθρώπων το τσουβάλιασμά τους κατά εκατομμύρια στα έγκατα της χρεοκοπίας, της πτώχευσης και του κοινωνικού αποκλεισμού, όπως αυτά που προκάλεσε η πολιτική του Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ.
*
Και κάτι ακόμα προφανέστερο:
Το τι εννοούσε και το τι υπηρέτησε ο ποιητής με τη ζωή και το έργο του δεν έχει κανένα
- μα κανένα – νόημα
να το εξηγήσει κανείς ούτε στους Παπανδρέου ούτε στους Βενιζέλους του ΠΑΣΟΚ, ούτε και στους κάθε λογής μικρόνοες και ανερυθρίαστους που νομίζουν, οι καημένοι, ότι μπορούν να καπηλευτούν τον Ρίτσο…
Αντανάκλαση: Ριζοσπάστης