Πρωτομαγιά σήμερα κι επειδή επιστρέφουμε ολοταχώς σε εποχές πρωτόγονου καπιταλισμού (ή «ανόθευτου» όπως θα τον έλεγε ένας νεοφιλελεύθερος-liberal ή νεοφιλελεύθερος-»σοσιαλδημοκράτης») ,ας αποτίσουμε φόρο τιμής σ’έναν δικό μας ήρωα που τέτοιες μέρες πριν από σχεδόν έναν αιώνα σκοτώθηκε από τις δυνάμεις της τάξης για τα δικαιώματα της εργατικής Τάξης.
Τ’ όνομα του στην Αμερική ήταν Luis Tikas,το αληθινό του όμως όνομα,έτσι όπως τον έλεγαν πριν φύγει απ’το Ρέθυμνο και πάει μετανάστης στην άλλη άκρη του Κόσμου ήταν Ηλίας Σπαντιδάκης.
Το γράφω αυτό για τους πολλούς συμπατριώτες μας που ξεχνάνε εύκολα ότι φτωχοί-μετανάστες υπήρξαμε (σε μεγάλη κλίμακα) κι εμείς στο παρελθόν και πολύ πιθανό είναι να ξαναβρεθούμε σύντομα γι’ακόμα μια φορά σ’αυτή τη μοίρα.
Πριν κάνουν λοιπόν τα ρατσιστικά τους σχόλια,ας σκεφτούν λίγο καλύτερα (αν μπορούν να σκεφτούν,πράγμα συζητήσιμο για την κατηγορία των ρατσιστών),ποιοι είμαστε ή μάλλον ποιοι ήμασταν κι εμείς κάποτε.
Η Ιστορία του Τίκα είναι αρκετά γνωστή,υπήρξε ένας ήρωας του Αμερικάνικου συνδικαλιστικού κινήματος και υπάρχει σε διάφορα sites.
Υπάρχει μέχρι και στην εντελώς mainstream wikipedia http://en.wikipedia.org/wiki/Louis_Tikasόπως και η «σφαγή του Ludlow» όπου ο Leo σκοτώθηκε από τους πολιτοφύλακες του ιδιοκτήτη των ανθρακωρυχείων Ροκφέλερ (πήγε να συνομιλήσει ως εκπρόσωπος των εργατών και χτυπήθηκε άνανδρα)
Μάλιστα το γεγονός έχει γίνει και τραγούδι απ’τον Woody Guthrie.
Ηταν μία από τις πολλές μάχες που είχε δώσει η εργατική Τάξη σ’ Αμερική κι Ευρώπη για να φτάσει να έχει ένα σεβαστό επίπεδο μεταπολεμικά.
Αυτά μέχρι τη δεκαετία του 80.Μετά ήρθε ο νεοφιλελευθερισμός της Θάτσερ,του Ρέηγκαν και κάποιων….»σοσιαλιστών» της συνομοταξίας των πασόκων εκσυγχρονιστών και προσπαθεί εδώ και τριάντα χρόνια να το ξαναρίξει στα τάρταρα.
Ο Πόλεμος όμως έχει ακόμα δρόμο.
Αντανάκλαση: erotokritosx