Ονομάζουν ανάπτυξη αυτήν την επέλαση κι αυτήν την ανάπτυξη θέλουν να σώσουν όλοι όσοι εμφανίζονται να δηλώνουν εγγυητές της ευρωπαϊκής προοπτικής, όπως διαβεβαιώνουν στη σειρά οι Σαμαράς, Βενιζέλος και Τσίπρας.
Από την πλευρά της η αστική τάξη δεν κρύβεται. Τώρα που τα διλήμματα περί χάους δεν πιάνουν, τώρα μπαίνουν στο ψητό: ποιοι είναι με την Ευρωπαϊκή Ενωση και ποιοι όχι.
Από τη σκοπιά των συμφερόντων του κεφαλαίου, έχει δίκιο όταν ζητάει να πέσουν οι τόνοι γιατί μαζί θα χρειαστεί να κυβερνήσουν όλοι αυτοί αύριο. Και αυτοί που θα είναι στην κυβέρνηση και αυτοί που θα παριστάνουν την αντιπολίτευση αλλά θα στηρίζουν τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Η αστική τάξη έχει βάλει πλώρη για αλλαγές στο πολιτικό σύστημα έτσι που αυτό να μπορεί να ανταποκριθεί στην επελαύνουσα βαρβαρότητα. Κι απ' αυτή τη σκοπιά το κύριο για τους καπιταλιστές δεν είναι ποιο κόμμα θα κυβερνήσει, αλλά το πώς η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα θα παραμείνουν εγκλωβισμένα.
Σε άμεση ανταπόκριση αυτού του στόχου, χτες το βράδυ ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ με μια ομιλία όπου κυριαρχούσε σε «αριστερή» εκδοχή η «εθνική ενότητα», αποκάλυψε γιατί πριν από δυο μέρες κατέφυγε σε παράφραση του κομμουνιστικού μανιφέστου ώστε να εμφανίσει ως φάντασμα που δήθεν απειλεί την αστική εξουσία, τον ΣΥΡΙΖΑ. Αποκάλυψε, δηλαδή , ότι ακριβώς επειδή ο κομμουνισμός παραμένει το φάντασμα που απειλεί τους καπιταλιστές, ακριβώς γι' αυτό στα πλαίσια του καταμερισμού μεταξύ των αστικών δυνάμεων πρέπει ο ίδιος να εμφανίσει ένα άλλο φάντασμα, φάντασμα μαϊμού - δίχτυ εγκλωβισμού της ογκούμενης λαϊκής δυσαρέσκειας, μια σύγχρονη καρικατούρα της παπανδρεϊκής απάτης του 1981.
***
Δυο μέρες πριν την κάλπη η εικόνα στο αστικό στρατόπεδο διαμορφώνεται ως εξής: το ΠΑΣΟΚ ζητάει την πρωτιά, η ΝΔ ζητάει αυτοδυναμία, ο Τσίπρας όρκισε ήδη κυβέρνηση.
Καθένας μπορεί να ονειρεύεται ό,τι θέλει.
Αρκεί το όνειρό του να μη καταλήγει σε εφιάλτη για το λαϊκό συμφέρον.
Το όνειρο των αστικών δυνάμεων κάθε απόχρωσης οδηγεί κατευθείαν σε εφιάλτη.
Και οι τρεις έχουν κοινό στοιχείο την προσήλωσή τους στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Και οι τρεις έχουν κοινό στοιχείο ότι έχουν τσακίσει την εργατική τάξη ο καθένας από το πόστο του. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ κυβερνώντας, ο ΣΥΝ από τις θέσεις του στα συνδικάτα όπου μαζί με ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ υπέγραψαν ένα προς ένα τα μέτρα που τσακίζουν τους εργάτες, έκαναν τα πάντα για να κρατήσουν παροπλισμένες μεγάλες μάζες εργατών.
***
Εχουν το θράσος τώρα και οι τρεις, αυτοί οι «292» που ψήφισαν το Μάαστριχτ, αυτοί που τρομοκράτησαν ξανά και ξανά τους εργάτες για το κακό που θα πάθουν αν εμπιστευτούν τους κομμουνιστές, έχουν το θράσος να ζητάνε ξανά να κάτσουν στο σβέρκο του λαού.
Νομίζουν πως αρκεί μια καλή διαφημιστική καμπάνια για να τα καταφέρουν.
Ακόμα κι αν τα καταφέρουν, στις 6 του Μάη, υπάρχει και η 7η του Μάη.
Τότε που απέναντι στην εργατική τάξη θα υπάρχει η κατάργηση των συμβάσεων, τότε που ο εργάτης, ό,τι κι αν έχει ψηφίσει την προηγούμενη μέρα, θα 'ναι αυτός απέναντι στο αφεντικό.
Τότε που μόνη απαντοχή του ο εργάτης θα 'χει το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, μόνη στήριξη και μπροστάρη στον αγώνα του θα 'χει το ΚΚΕ.
***
Το βράδυ της 6 Μάη θα κριθεί ποιος θα πανηγυρίζει.
Οι εργάτες που από ενισχυμένες θέσεις, με το ΚΚΕ ισχυρότερο, θα ετοιμάζουν την πάλη από την επομένη μέρα μέσα στους χώρους δουλειάς, ή, η αστική τάξη γιατί θα έχει κατορθώσει και πάλι να στήσει ανάχωμα στη λαϊκή οργή, θα έχει κερδίσει χρόνο στον πόλεμο που έχει εξαπολύσει στα λαϊκά στρώματα.
Το βράδυ της 6ης Μάη θα ξέρουμε αν η αστική τάξη θα έχει καταφέρει να επιβάλει κάποιον από τους διαθέσιμους «Μανωλιούς» ως νέο βεζύρη, ή το λαϊκό κίνημα θα έχει κάνει ένα αποφασιστικό βήμα μπροστά για να βάλει εμπόδια στην αστική εξουσία, να ανοίξει το δρόμο για την δική του εξουσία.
***
Από το σύνολο των δυνάμεων που με τον ένα ή τον άλλο τίτλο διεκδικούν την ψήφο του λαού, μόνο το ΚΚΕ είναι αυτό που λέει καθαρά στο λαό: οι εκλογές είναι μια μάχη, κοίτα να μη σκορπίσεις τις σφαίρες σου, την επόμενη μέρα ο πόλεμος συνεχίζεται, φρόντισε το οπλοστάσιό σου να είναι πιο ισχυρό. Αυτό είναι η ψήφος στο ΚΚΕ. Γι' αυτήν την ψήφο γυρνάμε ξανά πόρτα πόρτα στις ώρες που απομένουν συγκεντρώνοντας δυνάμεις για την αντεπίθεση.