Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2019

Είναι το λίθιο ηλίθιε

Γιατί και ποιος βρίσκεται πίσω από τα γεγονότα στη Βολιβία

Το παγκόσμιο κεφάλαιο θέλει να βάλει χέρι στο λίθιο, ένα χημικό στοιχείο στρατηγικής σημασίας για την παραγωγή μπαταριών όχι μόνο για την κινητή τηλεφωνία, αλλά κυρίως για τη νέα παγκόσμια αγορά ηλεκτρικών αυτοκινήτων που απαιτούν μπαταρίες με πολύ μεγαλύτερες ποσότητες του νέου μαύρου χρυσού. (Η μπαταρία ενός ηλεκτρικού αυτοκινήτου Tesla Model S χρειάζεται κάπου 63,5 κιλά λιθίου, όσα χρειάζονται για τις μπαταρίες 10.000 κινητών τηλεφώνων.)

Τα τελευταία χρόνια, η παγκόσμια «κούρσα για το λίθιο» έχει προκαλέσει σημαντική αύξηση των τιμών αυτού του ορυκτού και κατά συνέπεια στα κέρδη των εταιριών εξόρυξης. Το Λίθιο έχει μοναδικές ιδιότητες. Είναι το ελαφρύτερο από όλα τα μέταλλα, έχει αντίσταση στην υψηλή θερμοκρασία και μπορεί να αποθηκεύσει μεγάλες ποσότητες ενέργειας για να λειτουργήσει σαν μπαταρία.

Με τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα να μπαίνουν δυναμικά στην αγορά, οι ανάγκες για ισχυρότερες μπαταρίες είναι ακόμη πιο μεγάλες. Στη φαρμακολογία χρησιμοποιείται στη θεραπεία της διπολικής διαταραχής. Ακόμη χρησιμοποιείται στα κεραμικά και στα υαλικά για να ενισχύσει την ανθεκτικότητά τους στη θερμοκρασία και στα λιπαντικά.

Η Βολιβία κατέχει το σημαντικότερο απόθεμα λιθίου στον κόσμο με τη χώρα να μην περιορίζεται μόνο στην εξόρυξη του ορυκτού, αλλά και στην παραγωγή του τελικού προϊόντος (μπαταρίες) αφού διατηρεί το μονοπώλιο στην εξόρυξη και την επακόλουθη παραγωγή από τις (100% κρατικές) βιομηχανίες όπως ήταν μέχρι τώρα η μεταλλευτική βιομηχανία, η οποία έχει ανατεθεί αποκλειστικά στην «Yacimientos de Litio Boliviano».

Τα παγκόσμια αποθέματα λιθίου εκτιμάται ότι είναι 53 εκατομμύρια τόνοι. Την πρωτιά στην εξόρυξη λιθίου κατέχει η Αυστραλία, αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό των αποθεμάτων βρίσκεται στη Νότια Αμερική.

Η κυβέρνηση Μοράλες και το λίθιο της Βολιβίας

Η κυβέρνηση Μοράλες  θέλησε να εκμεταλλευτεί το λίθιο για να προσφέρει στον φτωχό πληθυσμό της Βολιβίας ένα σταθερό εισόδημα και την ευκαιρία να εκπαιδευτούν σε επιστημονικό και τεχνολογικό επίπεδο ώστε να αποτελούν μέρος της παγκόσμιας οικονομίας.

Επί 500 χρόνια υπέφεραν από τον Ισπανικό αποικισμό. Η βάρβαρη εξουσία της Ισπανικής Αυτοκρατορίας εξανάγκασε τους ιθαγενείς να δουλεύουν υπόδουλοι στα ορυχεία αργύρου ή στους Ισπανούς γαιοκτήμονες, χωρίς καμία ευκαιρία για εκπαίδευση ή οικονομική ευημερία.

Το 1825, ανεξαρτητοποιήθηκαν πλήρως και ιδρύθηκε το ανεξάρτητο κράτος της δημοκρατίας της Βολιβίας. Από τότε όμως ακολούθησαν δικτατορικές κυβερνήσεις που βύθισαν τη χώρα στη διαφθορά. Ενώ, ένα ακόμη χτύπημα για την οικονομική ευμάρεια της χώρας δόθηκε, το 1905, όταν έχασε την ακτογραμμή της στον Ειρηνικό Ωκεανό μετά τον πόλεμο με τη Χιλή. Οι δύο βασικοί γηγενείς πληθυσμοί οι «Quechua» και «Aymara», είναι ακόμα οικονομικά δέσμιοι από τους Ευρωπαίους ολιγάρχες.

Αντίθετα με τη Χιλή, που εκμεταλλεύεται η ίδια τους φυσικούς της πόρους, η Βολιβία πριν την διακυβέρνηση Μοράλες, πουλούσε κατά καιρούς τους πόρους της για γρήγορες απολαβές που γρήγορα όμως εξανεμίστηκαν.

Η κυβέρνηση του Έβο Μοράλες υποσχέθηκε να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο. 100% κρατικό!

Στόχος ήταν να κρατικοποιήσει τα κοιτάσματα λιθίου, όπως έκανε και με τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου που ήταν όλα ιδιωτικοποιημένα μέχρι το 2006.

Ο Μοράλες κατάγεται από τη φυλή των Aymara, βασικό πληθυσμό στην περιοχή του Σαλάρ και η κρατικοποίηση της λίμνης  Σαλάρ Ντε Ουγιούνι (Salar de Uyuni), με έκταση 10.582 τετραγωνικά χιλιόμετρα, στο υψίπεδο των Άνδεων όπου και βρίσκεται το τεράστιο απόθεμα λιθίου, σημαίνει δουλείες για τους κατοίκους.

Δε ήθελαν καμία βιομηχανία ιδιωτικών και δη ξένων συμφερόντων να τους εκμεταλλευτεί και έβαλαν σκοπό να φτάσουν την εξόρυξη σε βιομηχανικό επίπεδο που σημαίνει ότι πρέπει να παράγουν 15.000 τόνους το χρόνο με καθαρότητα 99,5%.

Το Φλεβάρη του 2019, η κρατική εταιρία «Yacimientos de Litio Bolivianos» σύναψε συμφωνία με την κινεζική TBEA Group Co Ltd που αγόρασε με αντίτιμο 2,3 δισεκατομμύρια δολάρια, το 49% της κρατικής εταιρείας λιθίου.


Πώς πραγματοποιείται η εξόρυξη Λιθίου

Το λίθιο μπορεί να απομονωθεί τόσο από ορυκτά όσο και από άλμη. Η εξόρυξή του από τα ορυκτά είναι ταχύτερη αλλά πιο ακριβή λόγω της δυσκολίας στον καθαρισμό του. Από την άλμη απομονώνεται πιο εύκολα αλλά απαιτεί περισσότερο χρόνο. Μέχρι τη δεκαετία του 1990 η κύρια πηγή λιθίου ήταν το ορυκτό, αλλά καθώς ήταν οικονομικότερη η άλμη, στράφηκαν πλέον εκεί.

Απομόνωση από ορυκτά

Ορυκτά που περιέχουν λίθιο, όπως το spodumene, βρίσκονται στο υπέδαφος ή σε κοιλότητες σε πηγματίτες, που είναι μαγματογενή πετρώματα τα οποία φέρουν ασυνήθιστα μεγάλους φαινοκρυστάλλους.

Ο διαχωρισμός του λιθίου γίνεται με σύνθλιψη, ξήρανση και επεξεργασία με θειικό οξύ ώστε τελικά να προκύψει ένα υδατοδιαλυτό θειικό λίθιο, το οποίο υφίσταται μια υδρομεταλλουργική διεργασία για την παραγωγή ανθρακικού λιθίου ή υδροξειδίου του λιθίου.

Απομόνωση από την άλμη

Στην άλμη το Λίθιο είναι με τη μορφή του Χλωριούχου Λιθίου. Το χλωριούχο λίθιο που παράγεται σήμερα, εξάγεται από τις αλμυρές λίμνες της Χιλής (Salar de Atacama), της Αργεντινής (Salar de Hombre Muerto) και της Νεβάδας (Silver Peak or Clayton Lake).

Αντλούνται τα υπόγεια αλμυρά νερά που περιέχουν άλατα λιθίου, σε τεχνητές πισίνες και αφήνονται να εξατμιστούν για 12-18 μήνες. Ο χρόνος εξάτμισης εξαρτάται από τη σύστασή τους στα διάφορα άλατα, Χλωριούχο Λίθιο (LiCl), Χλωριούχο Νάτριο (NaCl), Χλωριούχο Κάλιο (KCl), Χλωριούχο Μαγνήσιο (MgCl2). Για να φτάσει το λίθιο, από την άλμη, σε επίπεδο καθαρότητας 99,5% πρέπει να αφαιρεθούν τα άλατα των άλλων μετάλλων .

Στη λίμνη της Χιλής η αναλογία του Μαγνησίου προς το λίθιο, είναι 5:1 ενώ στη Βολιβία 21:1. Δηλαδή έχει 4 φορές υψηλότερη συγκέντρωση Μαγνησίου. Η απομόνωσή του είναι μια δύσκολη διαδικασία και ο πιο οικονομικός τρόπος ως τώρα είναι με τη χρήση ασβεστόλιθου. Στο τέλος της διεργασίας το Λίθιο μετατρέπεται σε Aνθρακικό Λίθιο (Li2CO3), στη μορφή δηλαδή που χρησιμοποιείται στη βιομηχανία. Κρυώνει για 2 ώρες και μεταφορτώνεται για πώληση.

Εκτιμάται ότι τα αποθέματα λιθίου στον πλανήτη ανέρχονται σε 58 εκατομμύρια. Από αυτά τα 11 εκατομμύρια προέρχονται από την άλμη. Τα 5,4 εκατομμύρια βρίσκονται στη Βολιβία, 3 εκατομμύρια στη Χιλή, 2 εκατομμύρια στην Αργεντινή και 1 εκατομμύρια στην Κίνα. Τα αποθέματα της Αμερικής έχουν ελαττωθεί πολύ.

Τι κρύβεται πίσω από το πραξικόπημα και την καθαίρεση(;) Μοράλες στη Βολιβία

Τον Μάρτη του 2018 ο ευρωπαϊκός Τύπος εξέφραζε τη λύπη του για το γεγονός ότι το τεράστιο απόθεμα λιθίου της Βολιβίας βρισκόταν στα χέρια του «κρατισμού» και του «κακού παραδείγματος» του Έβο Μοράλες. Αντίθετα τονιζόταν πως η Χιλή και η Αργεντινή, οι άλλοι δύο «Σαουδάραβες» του λιθίου, δημιούργησαν μια πραγματική «κούρσα λιθίου», όπως συνέβαινε στις εποχές του «Πυρετού του Χρυσού» στο Yukon.

Στη Χιλή, σύμφωνα με τα στοιχεία του 2016, εξήχθησαν 68.874 μετρικοί τόνοι ισοδύναμου ανθρακικού λιθίου από τις ιδιωτικές εταιρείες «Albemarle» και «Sociedad Química de Minerales de Chile». Η τελευταία ανήκει σε ποσοστό 29% στον δισεκατομμυριούχο Julio Ponce Lerou, ο οποίος ανέβηκε στην κατάταξη του Forbes με τους πιο πλούσιους του πλανήτη στη θέση 422,  χάρη στην έκρηξη του λιθίου. Την εποχή εκείνη, η Χιλή κατείχε το 33% της παγκόσμιας αγοράς λιθίου.

Το 2016, οι εταιρείες της Αργεντινής «Fmc Corporation» και «Orocobre» παρήγαγαν 30.340 μετρικούς τόνους ισοδύναμου ανθρακικού λιθίου, που τις έφερνε να κατέχουν ένα μερίδιο που ισοδυναμούσε στο 16% της παγκόσμιας αγοράς.

Η υποδεέστερη θέση των εταιρειών της Αργεντινής εντοπίστηκε από τον παγκόσμιο Τύπο ακριβώς στην «απουσία επενδύσεων» λόγω των «αντιθέσεων με την Κίρχνερ», αντιθέσεις που θα είχαν προφανώς εξαφανιστεί με την νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Μάκρι .

Τα τελευταία χρόνια, η «κούρσα για το λίθιο» έχει προκαλέσει σημαντική αύξηση των τιμών αυτού του ορυκτού και κατά συνέπεια των κερδών των ορυχείων. Το 2017 οι ανάγκες για λίθιο έφτασαν τους 40.000 τόνους και φυσικά μαζί ανέβηκε και η τιμή, η οποία τριπλασιαστήκε!

Η τιμή του λιθίου, με τη μορφή ανθρακικού άλατος, το 2015 ήταν περίπου 5 ευρώ ανά κιλό, ενώ το 2018 έφτασε τα 12 ευρώ ανά κιλό (+140%). Το οξείδιο του λιθίου αυξήθηκε από 7,5 σε 12 ευρώ / ανά κιλό (+61%).

Σήμερα, οι συσσωρευτές Li-Ion είναι οι πλέον χρησιμοποιούμενοι και σύμφωνα με έκθεση της χιλιανής εταιρείας «Chemical and Mining Society», ενός από τους μεγαλύτερους παραγωγούς λιθίου στον κόσμο, η ζήτηση για τα βασικά στοιχεία για την παραγωγή αυτού του τύπου συσσωρευτών θα αυξηθεί σημαντικά και τα επόμενα χρόνια.

Το σημαντικό ερώτημα που πρέπει να αναρωτηθούμε είναι το εξής: Η αύξηση των τιμών αυτής της πρώτης ύλης έφερε πλούτο στη ζωή των Αργεντινών και των Χιλίων, εκτός από τις τσέπες των κερδοσκόπων;

Η απάντηση είναι προφανώς αρνητική. Αυτό αποδεικνύεται από την ιστορία των πρόσφατων γεγονότων τόσο στη Χιλή όσο και στην Αργεντινή.

Στην Χιλή ξέσπασε μια μεγάλη λαϊκή εξέγερση εναντίον της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης του Πινιέρα, η οποία προκάλεσε μια αιματηρή καταστολή των διαδηλωτών, για την οποία υπάρχει πλήρης έλλειψη δημοσιογραφικής κάλυψης όσο και αδιαφορίας του δυτικού κόσμου.

Ομοίως, στην Αργεντινή, μια μεγάλη λαϊκή αντιπολίτευση αποφάσισε το τέλος της κυβέρνησης Μάκρι και την εκλογή μιας νέας κυβέρνησης κοντά στη δημοφιλή πολιτική Κίρχνερ.

Στη βάση τόσο των λαϊκών διαμαρτυριών, της ακραίας φτώχειας, το εξευτελιστικό επίπεδο των μισθών, τις ιδιωτικοποιήσεις και το υψηλό κόστους ζωής όσο και των υπηρεσιών που κατέχουν σε μεγάλο βαθμό οι ιδιωτικές εταιρείες, η αφαίρεση του πλούτου του έθνους προς μονοπωλιακές εταιρείες, σε σύγκριση με τους υψηλούς μισθούς των αστυνομικών στρατιωτών και όλων των αξιωματούχων που καλούνται να διατηρήσουν την τάξη στις νεοφιλελεύθερες αυτοκρατορίες.

Εν ολίγοις, τα χρήματα από την κερδοσκοπία για το λίθιο κατέληξαν στις τσέπες των μονοπωλίων.

Από αυτές τις τσέπες, που έχουν κλείσει απολύτως ερμητικά, παρά τα νεοφιλελεύθερα παραμύθια, δεν υπάρχει πλούτος για τον απλό λαό.

Αντιθέτως στη Βολιβία η κυβέρνηση του Evo Morales επικεντρώθηκε στο λίθιο. Στη λίμνη Σαλάρ Ντε Ουγιούνι η χώρα διαθέτει το σημαντικότερο απόθεμα λιθίου στον κόσμο. Το 2018 η παραγωγή της ανερχόταν σε περίπου 120 μετρικούς τόνους ισοδύναμου ανθρακικού λιθίου την χρονιά: ένα γελοίο ποσοστό για τα συμφέροντα των κερδοσκόπων.

Η κυβέρνηση του Έβο Μοράλες επισήμανε προς πάσα κατεύθυνση ότι τα έργα που αναπτύχθηκαν στη Βολιβία λάμβαναν υπόψη όλους τους περιβαλλοντικούς περιορισμούς χωρίς να καταστρέφουν το περιβάλλον για να εξορυχθεί το λίθιο. Επιπλέον και σημαντικότερο, η κυβέρνηση είχε επιλέξει μια σοσιαλιστική πορεία για την ανάπτυξη αυτής της μεταλλευτικής βιομηχανίας. Τα έργα δεν αποσκοπούσαν στην εξαγωγή μόνο του ορυκτού, αλλά επίσης και στην κατασκευή του τελικού προϊόντος (μπαταρίες) στη Βολιβία, κρατώντας το μονοπώλιο της εξόρυξης και της επακόλουθης παραγωγής σε βιομηχανίες που ήταν κρατικές σε ποσοστό 100%, όπως ήταν στη μεταλλευτική βιομηχανία, η «Yacimientos de Litio Boliviano».

Ο Evo Morales σε ότι είχε να κάνει με την παραγωγή σε λίθιο, εφάρμοσε τη συνταγή που θέλει να μείνουν τα μέσα παραγωγής προς όφελος στους πολίτες της χώρας και να αποφασίζουν οι ίδιοι για το τι, πώς, πού να γίνεται η παραγωγή, με σεβασμό στις ανάγκες της διατήρησης του περιβάλλοντος.

Οι στόχοι που επιτεύχθηκαν τα τελευταία χρόνια από το κράτος της Βολιβίας και οι εκλογές που πάντοτε κέρδισε ο πρόεδρος Μοράλες, συμπεριλαμβανομένων των τελευταίων, δείχνουν ότι υπήρξε δίκαιη κατανομή του πλούτου υπέρ των λαϊκών τάξεων της χώρας.

Φυσικό επακόλουθο ήταν λοιπόν σχεδόν όλα τα think tank του παγκόσμιου νεοφιλελευθερισμού να λυσσάξουν εναντίον αυτού του «σοσιαλιστικού» τρόπου διακυβέρνησης τα τελευταία χρόνια.

Ο τομέας παραγωγής ηλεκτρικών αυτοκινήτων βρίσκεται επίσης στο επίκεντρο των μεγάλων οικονομικών χειρισμών που πραγματοποιούνται στον τομέα της «πράσινης οικονομίας» (green economy). Πραγματοποιήθηκε αναμφίβολα μια μαζική επένδυση πόρων για την προώθηση της πολιτιστικής ηγεμονίας στο εσωτερικό της επικρατούσας τάσης της Δύσης προς την ανάγκη μαζικών επενδύσεων σε «πράσινες» τεχνολογίες, συχνά ακατάλληλες, όπως η παραγωγή αυτοκινήτων με μπαταρίες, οι οποίες γίνονται επικίνδυνα απόβλητα μετά από λίγα χρόνια λειτουργίας.

Οι μεγάλες πολυεθνικές και οι μεγαλοεπενδυτές πίσω από την παγκοσμιοποίηση της οικονομίας τις τελευταίες δεκαετίες, που βρίσκονται σε διαρκή αναζήτηση αύξησης της αξίας των μετοχών τους και τη μείωση του κόστους και έχουν προκαλέσει τόσο μεγάλες ζημίες στο περιβάλλον μας τόσο στον βιομηχανικό κόσμο όσο και στις υποανάπτυκτες οικονομίες της Αφρικής, στην Ασία και τη Λατινική Αμερική, είναι οι κύριοι υποστηρικτές του κινήματος μείωσης του διοξειδίου του άνθρακα από τη Σουηδία και το «φαινόμενο» Greta Thunberg έως τη Γερμανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το 2013 μετά από χρόνια προσεκτικής προετοιμασίας, η σουηδική εταιρεία real estate, «Vasakronan», εξέδωσε την πρώτη εταιρεία «πράσινων ομόλογων» (Green Bond). Ακολούθησαν και άλλοι, όπως η Apple, η SNCF και η κύρια γαλλική τράπεζα Credit Agricole. Τον Νοέμβριο του 2013, η Tesla εξέδωσε το πρώτο ηλιακό χρεόγραφο εξασφαλισμένο με περιουσιακά στοιχεία. Σήμερα, σύμφωνα με μια πρωτοβουλία Climate Bonds Initiative, περισσότερα από 500 δισεκατομμύρια δολάρια αυτών των Πράσινων Ομολόγων κυκλοφορούν. Οι δημιουργοί της ιδέας των πράσινων ομολόγων δηλώνουν ότι ο στόχος τους είναι να συγκεντρώσουν ένα σημαντικό μερίδιο 45 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε παγκόσμιες εταιρείες που έχουν δεσμευτεί να επενδύσουν σε έργα «φιλικό προς το κλίμα».

Το 2016, η TCFD, μαζί με το City of London Corporation και την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου, ξεκίνησε η Πράσινη Χρηματοδοτική Πρωτοβουλία με στόχο τη διοχέτευση τρισεκατομμυρίων δολαρίων προς οικολογικές επενδύσεις.

Οι κεντρικοί τραπεζίτες της FSB διόρισαν 31 άτομα για να σχηματίσουν το TCFD. Προεδρεύεται από τον δισεκατομμυριούχο του οικονομικού κλάδου Michael Bloomberg και περιλαμβάνει τους βασικούς ανθρώπους από την JP Morgan Chase, από την BlackRock, από την Τράπεζα Barclays και HSBC, από την τράπεζα Λονδίνου-Χονγκ Κονγκ, από την Swiss Re, από την κινεζική τράπεζα ICBC, από την Tata Steel, την ιταλική ENI, τη Dow Chemical, τις εξορύξεις BHP Billington και τον David Blood της Al Gore Generation Investment LLC.

Φαίνεται ότι οι λύκοι γράφουν τους κανόνες για το νέο Green Hen House.

Αυτή η σημαντική συγκέντρωση χρηματοοικονομικών δυνάμεων, υποστήριξε έντονα την επένδυση στην πολιτιστική ηγεμονία που εκπροσωπούνται από τις εμφανίσεις της Greta Thunberg όπως αποδείχθηκε από τον Cory Morningstar, συγγραφέα και περιβαλλοντικό ακτιβιστή. Αυτό το φαινόμενο έχει αναπαραχθεί και ενισχυθεί από τα βασικά μέσα ενημέρωσης, τόσο μεγάλο είναι το μέγεθος αυτών των οικονομικών συμφερόντων.

«Ακολουθήστε το δρόμο των χρημάτων», όπως λένε στα αγγλικά (Follow the money) σχετικά με τα φαινόμενα πολιτικών και μέσων μαζικής ενημέρωσης.

Αυτή η οικονομική πορεία είναι αρκετά σαφής στις μέρες μας: η κρίση της υπερπαραγωγής χρειάζεται νέα χρηματοπιστωτικά μέσα. H άντληση χρημάτων από τα συνταξιοδοτικά ταμεία για την επένδυση σε προοπτικές που καθίστανται αξιόπιστες και επίσης «αναγκαίες», όπως η μείωση του CO2 στην ατμόσφαιρα, ως μια «τελευταία ευκαιρία πριν από την Αποκάλυψη». Για να δοθεί μια συγκεκριμένη διάσταση σε αυτές τις επενδύσεις, ωστόσο, η νεοφιλελεύθερη κυριαρχία των απαραίτητων πρώτων υλών είναι επίσης απαραίτητη: μεταξύ αυτών και το λίθιο.

Όλη αυτή η επιβλητική αρχιτεκτονική των οικονομικών φορέων υπονομεύεται εάν δεν εκτελείται από νεοφιλελεύθερη άποψη, η διαχείρισή τους πρέπει να απομακρυνθεί από τα κακά παραδείγματα της «εθνικοποίησης». Η σκέψη της εξόρυξης και παραγωγής λιθίου για τις ανάγκες του λαού και σε αγαστή σχέση με το περιβάλλον, εκτός από τις κερδοσκοπικές φιλοδοξίες, ισοδυναμεί με μια επίθεση στην καρδιά της παγκοσμιοποιημένης καπιταλιστικής οικονομίας.

Γίνεται επομένως σαφές γιατί ένας ελεύθερα εκλεγμένος πρόεδρος, ο οποίος απολαμβάνει τη γρανιτική συγκατάθεση των κατοικημένων μαζών, πρέπει να ανατραπεί και να αναγκαστεί να εγκαταλείψει τη χώρα του.

Καθίσταται εξίσου σαφές ποιος είναι ο βασικός εχθρός της αυτοδιάθεσης των λαών σήμερα: στη Βολιβία δεν παίζεται ένα παιχνίδι που είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που παίζουν τα Ηνωμένα Έθνη το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση στη Συρία... Εκεί που προσπαθούν επί οχτώ χρόνια να διαλύσουν μια χώρα παραγωγής πετρελαίου, προκειμένου να την πετάξουν σε χέρια που θα είναι εύκολο να διαχειριστούν.

Όλα τα πρακτορεία ειδήσεών του πλανήτη μετέδωσαν πριν από λίγες ημέρες την «είδηση» σχετικά με ένα ένταλμα σύλληψης που εκδόθηκε κατά του Έβο Μοράλες, σύμφωνα με τις δηλώσεις που έκανε ο Luis Fernando Camacho, ο οποίος δεν είναι άλλος από τον ηγέτη αντιπολίτευσης που χρηματοδοτείται από Δύση με την εντεταλμένη αποστολή να αμφισβητεί τη νόμιμη εκλογή του Προέδρου. Καμία από τις θεσμικές αστυνομικές ή στρατιωτικές αρχές δεν είχε εκδώσει ένταλμα σύλληψης όταν έγινε η δήλωση του Καμάτσο. Ωστόσο, όλα τα ειδησεογραφικά πρακτορεία του κόσμου βασίστηκαν στις δηλώσεις του για να δημοσιεύσουν την είδηση σχετικά με ένα υποτιθέμενο ένταλμα σύλληψης που εκδόθηκε, χωρίς να αποσαφηνίζεται με ποια κατηγορία, εναντίον του Προέδρου.

Η συνέχεια είναι γνωστή...

Αυτό λέει πολλά για το πώς οι κυβερνήσεις μας, οι πολιτικοί μας, η Ευρωπαϊκή Ένωση ευθυγραμμίζονται με την ατζέντα του ΝΑΤΟ, τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τα παγκόσμια οικονομικά και βιομηχανικά συμφέροντα. Ο εχθρός είναι γυμνός, αρκεί να αρνηθείς να καλύψεις τη γύμνια του και να αρχίσεις να τον πολεμάς.