Εδώ θα βρείτε αυτό που εμείς επιλέξαμε και παρουσιάζουμε σαν...Το άρθρο της μέρας
Χτες ήταν η μέρα που ο ελληνικός λαός θα έπρεπε να γνωρίζει ότι«ανώνυμος» (!) κυβερνητικός αξιωματούχος αποκάλυψε στο «Ρόιτερς» ότι μετά το β' γύρο των εκλογών έρχεται «τσουνάμι» κατά του λαού, με πρόσχημα για μια ακόμα φορά ότι είναι μεγάλο το... έλλειμμα.Χτες ήταν η μέρα που ο ελληνικός λαός θα έπρεπε να ενημερωθεί ότι ο Παπακωνσταντίνου ομολόγησε πως είναι προαποφασισμένη η νέα αντιλαϊκή θύελλα, προαναγγέλλοντας πραγματική σφαγή στις δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα.Χτες ήταν η μέρα που ο ελληνικός λαός θα έπρεπε να πληροφορηθεί ότι ο Πεταλωτής αρνήθηκε να διαψεύσει την κυβερνητική πρόθεση γιαμαζικές απολύσεις στο δημόσιο τομέα.Χτες ήταν η μέρα που ο ελληνικός λαός θα έπρεπε να μάθει ότι τη νέα λεηλασία των μισθών και των συντάξεων, μέσα από τα νέα μέτρα που ανήγγειλε ο Γιούνκερ και που περιλαμβάνουν αυξήσεις σε ΦΠΑ, πετρέλαιο θέρμανσης κλπ., έχουν αρχίσει ήδη να την επεξεργάζονται τα κυβερνητικά επιτελεία.*Κι όμως, χτες, τη στιγμή που επιβεβαιώνονταν πλήρως οι τοποθετήσεις και οι εκτιμήσεις του ΚΚΕ για το «τι έρχεται» μετά τις εκλογές,τη στιγμή που επικυρωνόταν πανηγυρικά η θέση του ΚΚΕ πως κάθε ψήφος που πάει σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ θα αξιοποιηθεί από την επομένη κιόλας της κάλπης ως «επιβράβευση» του αντιλαϊκού οργίου που ετοιμάζουν,η εφημερίδα «Τα Νέα» θεώρησε σκόπιμο να αναμασήσει τα περί «βρώμικου '89» και να αναπαραγάγει την προβοκάτσια περί «ανίερων συμμαχιών»!Γιατί την έκαναν αυτή τη «βρωμιά» τα «Νέα»;Μα επειδή, ακριβώς, το ΚΚΕ δε γίνεται (και δε θα γίνει ποτέ) δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ σε μια πολιτική που εξανδραποδίζει το λαό και διαλύει τον τόπο!Και πότε την έκαναν;Τη στιγμή ακριβώς, που αυτός ο εξανδραποδισμός και αυτή η διάλυση ομολογούνται περίτρανα (!), από το «Ρόιτερς» μέχρι το Γιουρογκρούπ και από το υπουργείο Οικονομικών μέχρι το Μαξίμου!«Βρωμιές»! (2)Σύμφωνα με το ΠΑΣΟΚ και τον αντιπρόεδρό του, τον Πάγκαλο, όσοι ψηφίζουν ΚΚΕ είναι φρενοβλαβείς που πάσχουν από «πολιτική και πνευματική καθυστέρηση»...Σύμφωνα με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ είναι κόμμα«δογματικό», κόμμα της «συντήρησης», κόμμα«οπισθοδρομικό», κόμμα που «εκπροσωπεί το χτες» και τη«στασιμότητα».Σύμφωνα με το μισό Υπουργικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ είναι κόμμα που κινείται «εκτός δημοκρατικού τόξου».Σύμφωνα, δε, με τον ίδιο τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, όσοι ψηφίζουν το ΚΚΕ συμμετέχουν - όπως είπε την περασμένη Παρασκευή από το «Σπόρτιγκ» - σε «αντιπατριωτική απόπειρα υπονόμευσης» του τόπου!*Τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει καταγγείλει, ούτε μια φορά, η εφημερίδα «Τα Νέα».Ισα ίσα, τα «Νέα», τόσο πολύ έχουν εκτιμήσει την άποψη ότι το ΚΚΕ απαρτίζεται «από δέκα Καραγκιόζηδες και πενήντα σαλεμένους»(«Βήμα», 11/11/1999) ώστε τον κύριο που τα έγραφε αυτά τότε στο «Βήμα», τον έχουν πάρει στην δική τους εφημερίδα, για να τα γράφει τώρα στα «Νέα».Κατόπιν όλων αυτών, τι άλλο από «βρωμιά» είναι η τακτική των «Νέων» να προβοκάρουν το ΚΚΕ, προσπαθώντας με αυτό τον ιταμό τρόπο, να γεμίσουν το σακούλι του ΠΑΣΟΚ με τις ψήφους των... «καραγκιόζηδων», των «σαλεμένων», των «καθυστερημένων» και των «αντιπατριωτών»;«Βρωμιές» (3)Αφού θέλουν τα «Νέα» να μιλήσουμε για «βρωμιές» καμία αντίρρηση.Ρωτάμε:Οταν ο Γιώργος Παπανδρέου απευθυνόταν (δι' επιστολής) στον πατέρα του (στις 17/12/1988) και τον καλούσε, λόγω του σκανδάλου Κοσκωτά, να «σκεφτεί σοβαρά» και να «μην απορρίψει» την «πιθανή αποχώρησή του» από την πολιτική ζωή, τι γνώμη έχουν τα «Νέα»; Ηταν κι αυτό κομμάτι του «βρώμικου '89»;*Ρωτάμε:Οταν ο τότε αντιπρόεδρος του ΠΑΣΟΚ παραπέμφθηκε στο ειδικό δικαστήριο με τις ψήφους (και) της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ, τι γνώμη έχουν τα «Νέα»; Ηταν κι αυτό μέρος του «βρώμικου '89»;***Πάμε τώρα στις άλλες «βρωμιές» περί «ανίερων συμμαχιών»:*Από τους 60 νόμους που έχει περάσει το ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές του 2009, έχει ψηφίσει τους 30 νόμους μαζί με τη ΝΔ (δήλωση Σαμαρά, «Νέα» 29/10/2010), και όλους τους υπόλοιπους, όπως το μνημόνιο,μαζί με τον ΛΑ.Ο.Σ. Γι' αυτό τι γνώμη έχουν τα «Νέα»; Είναι... «ιερή συμμαχία»;*Τούτη τη στιγμή στην Ικαρία, το ΠΑΣΟΚ μαζί με τη ΝΔ (και τους ΛΑ.Ο.Σ., ΣΥΝ) στηρίζει κοινό υποψήφιο ενάντια στον υποψήφιο που στηρίζει το ΚΚΕ. Τι γνώμη έχουν τα «Νέα»; Αυτό είναι... «ιερή συμμαχία»;***Επιπλέον:- Οταν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μαζί δίνουν, ο ένας 28 κι ο άλλος 50 δισ. στους τραπεζίτες, αυτό έχει καμία σχέση με «βρωμιά» και «συμμαχία»;
- Οταν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, με τα ίδια ΜΑΤ δέρνουν εργαζόμενους, αυτό έχει κάποια σχέση με «βρωμιά» και «συμμαχία»;
- Οταν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, μαζί κάνουν τις κωλοτούμπες στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, αυτό έχει κάποια σχέση με «βρωμιά» και «συμμαχία»;
Και κάτι τελευταίο: Οταν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ βρίσκονται στα ίδια κιτάπια της«Ζήμενς» και στα ίδια «συχωροχάρτια» του Βατοπεδίου, αυτό έχει κάποια σχέση με «βρωμιά» και «συμμαχία»; Αλήθεια, τι γνώμη έχουν τα «Νέα»;«ΝΕΑνισμός»!
Το συγκρότημα Λαμπράκη ήταν πάντα παρόν: Και τον Απρίλη του '41 ότανχειροκροτούσε την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα, και το Μάρτη του '52 ότανεπιδοκίμαζε την εκτέλεση του Μπελογιάννη, και στα Ιουλιανά όταν έπαιζε το παιχνίδι της πολιτικής ανωμαλίας, και στη μεταπολίτευση που «πουλούσε» το... «νερό του Καματερού» ως φάρμακο «διά πάσαν νόσον και μαλακίαν».
Τιμώντας τις «καλύτερες» παραδόσεις του συγκροτήματος, η εφημερίδα «Τα Νέα» έδωσε χτες μια νέα διάσταση στον αντικομμουνισμό καθώς και σε ό,τι μεταπολιτευτικά προσδιορίστηκε στο χώρο του Τύπου ως «Αυριανισμός».Η χυδαιότητα της συκοφαντίας, ο γκεμπελισμός, η ποταπότητα του ψεύδους, η παραποίηση, η παραχάραξη, η διαστρέβλωση, η μικρότητα, η φτήνια και ο πολιτικός εκβιασμός μέσω της προβοκάτσιας έχουν πλέον νέο εκφραστή:Τον «ΑυριανοΝΕΑνισμό»!Τις προάλλες το «Βήμα» δημοσίευσε φωτογραφία από παλιότερη συνάντηση της Αλέκας Παπαρήγα με τον Σαμαρά για να «στηρίξει» τις αθλιότητες περί «αντιμνημονιακού τόξου» μεταξύ ΚΚΕ - ΝΔ!Χτες τα «Νέα» δημοσίευσαν φωτογραφία του Βαγγέλη Μπούτα με τον νεοδημοκράτη Νασίκα για να «επιβεβαιώσουν» τις «σε εξέλιξη υπόγειες διεργασίες ΝΔ - ΚΚΕ» (!) ενόψει του β' γύρου των εκλογών!*Παρεμπιπτόντως:Αφού στους «μπιστικούς» της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, τους κυρίους των «Νέων», δηλαδή, τόσο τους αρέσουν οι φωτογραφίες που παραπέμπουν σε αγροτικές κινητοποιήσεις γιατί δε βάζουν και μια φωτογραφία του Τσουκάτου; Ετσι, δηλαδή, για να θυμηθούν οι αναγνώστες τους ότι όταν το ΠΑΣΟΚ και ο Τσουκάτος - γνωστός και από την υπόθεση «Ζήμενς» - έσκαγαν τα λάστιχα στα τρακτέρ των αγροτών, τα «ΝΕΑ» κυκλοφορούσαν με διθυράμβους για τον «στρατηγό» και το ΠΑΣΟΚ...
Εδώ θα βρείτε αυτό που εμείς επιλέξαμε και παρουσιάζουμε σαν...
Το άρθρο της μέρας
Χτες ήταν η μέρα που ο ελληνικός λαός θα έπρεπε να γνωρίζει ότι«ανώνυμος» (!) κυβερνητικός αξιωματούχος αποκάλυψε στο «Ρόιτερς» ότι μετά το β' γύρο των εκλογών έρχεται «τσουνάμι» κατά του λαού, με πρόσχημα για μια ακόμα φορά ότι είναι μεγάλο το... έλλειμμα.
Χτες ήταν η μέρα που ο ελληνικός λαός θα έπρεπε να ενημερωθεί ότι ο Παπακωνσταντίνου ομολόγησε πως είναι προαποφασισμένη η νέα αντιλαϊκή θύελλα, προαναγγέλλοντας πραγματική σφαγή στις δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα.
Χτες ήταν η μέρα που ο ελληνικός λαός θα έπρεπε να πληροφορηθεί ότι ο Πεταλωτής αρνήθηκε να διαψεύσει την κυβερνητική πρόθεση γιαμαζικές απολύσεις στο δημόσιο τομέα.
Χτες ήταν η μέρα που ο ελληνικός λαός θα έπρεπε να μάθει ότι τη νέα λεηλασία των μισθών και των συντάξεων, μέσα από τα νέα μέτρα που ανήγγειλε ο Γιούνκερ και που περιλαμβάνουν αυξήσεις σε ΦΠΑ, πετρέλαιο θέρμανσης κλπ., έχουν αρχίσει ήδη να την επεξεργάζονται τα κυβερνητικά επιτελεία.
*
Κι όμως, χτες, τη στιγμή που επιβεβαιώνονταν πλήρως οι τοποθετήσεις και οι εκτιμήσεις του ΚΚΕ για το «τι έρχεται» μετά τις εκλογές,
τη στιγμή που επικυρωνόταν πανηγυρικά η θέση του ΚΚΕ πως κάθε ψήφος που πάει σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ θα αξιοποιηθεί από την επομένη κιόλας της κάλπης ως «επιβράβευση» του αντιλαϊκού οργίου που ετοιμάζουν,
η εφημερίδα «Τα Νέα» θεώρησε σκόπιμο να αναμασήσει τα περί «βρώμικου '89» και να αναπαραγάγει την προβοκάτσια περί «ανίερων συμμαχιών»!
Γιατί την έκαναν αυτή τη «βρωμιά» τα «Νέα»;
Μα επειδή, ακριβώς, το ΚΚΕ δε γίνεται (και δε θα γίνει ποτέ) δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ σε μια πολιτική που εξανδραποδίζει το λαό και διαλύει τον τόπο!
Και πότε την έκαναν;
Τη στιγμή ακριβώς, που αυτός ο εξανδραποδισμός και αυτή η διάλυση ομολογούνται περίτρανα (!), από το «Ρόιτερς» μέχρι το Γιουρογκρούπ και από το υπουργείο Οικονομικών μέχρι το Μαξίμου!
Σύμφωνα με το ΠΑΣΟΚ και τον αντιπρόεδρό του, τον Πάγκαλο, όσοι ψηφίζουν ΚΚΕ είναι φρενοβλαβείς που πάσχουν από «πολιτική και πνευματική καθυστέρηση»...
Σύμφωνα με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ είναι κόμμα«δογματικό», κόμμα της «συντήρησης», κόμμα«οπισθοδρομικό», κόμμα που «εκπροσωπεί το χτες» και τη«στασιμότητα».
Σύμφωνα με το μισό Υπουργικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ είναι κόμμα που κινείται «εκτός δημοκρατικού τόξου».
Σύμφωνα, δε, με τον ίδιο τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, όσοι ψηφίζουν το ΚΚΕ συμμετέχουν - όπως είπε την περασμένη Παρασκευή από το «Σπόρτιγκ» - σε «αντιπατριωτική απόπειρα υπονόμευσης» του τόπου!
*
Τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει καταγγείλει, ούτε μια φορά, η εφημερίδα «Τα Νέα».
Ισα ίσα, τα «Νέα», τόσο πολύ έχουν εκτιμήσει την άποψη ότι το ΚΚΕ απαρτίζεται «από δέκα Καραγκιόζηδες και πενήντα σαλεμένους»(«Βήμα», 11/11/1999) ώστε τον κύριο που τα έγραφε αυτά τότε στο «Βήμα», τον έχουν πάρει στην δική τους εφημερίδα, για να τα γράφει τώρα στα «Νέα».
Κατόπιν όλων αυτών, τι άλλο από «βρωμιά» είναι η τακτική των «Νέων» να προβοκάρουν το ΚΚΕ, προσπαθώντας με αυτό τον ιταμό τρόπο, να γεμίσουν το σακούλι του ΠΑΣΟΚ με τις ψήφους των... «καραγκιόζηδων», των «σαλεμένων», των «καθυστερημένων» και των «αντιπατριωτών»;
Αφού θέλουν τα «Νέα» να μιλήσουμε για «βρωμιές» καμία αντίρρηση.
Ρωτάμε:
Οταν ο Γιώργος Παπανδρέου απευθυνόταν (δι' επιστολής) στον πατέρα του (στις 17/12/1988) και τον καλούσε, λόγω του σκανδάλου Κοσκωτά, να «σκεφτεί σοβαρά» και να «μην απορρίψει» την «πιθανή αποχώρησή του» από την πολιτική ζωή, τι γνώμη έχουν τα «Νέα»; Ηταν κι αυτό κομμάτι του «βρώμικου '89»;
*
Ρωτάμε:
Οταν ο τότε αντιπρόεδρος του ΠΑΣΟΚ παραπέμφθηκε στο ειδικό δικαστήριο με τις ψήφους (και) της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ, τι γνώμη έχουν τα «Νέα»; Ηταν κι αυτό μέρος του «βρώμικου '89»;
***
Πάμε τώρα στις άλλες «βρωμιές» περί «ανίερων συμμαχιών»:
*
Από τους 60 νόμους που έχει περάσει το ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές του 2009, έχει ψηφίσει τους 30 νόμους μαζί με τη ΝΔ (δήλωση Σαμαρά, «Νέα» 29/10/2010), και όλους τους υπόλοιπους, όπως το μνημόνιο,μαζί με τον ΛΑ.Ο.Σ. Γι' αυτό τι γνώμη έχουν τα «Νέα»; Είναι... «ιερή συμμαχία»;
*
Τούτη τη στιγμή στην Ικαρία, το ΠΑΣΟΚ μαζί με τη ΝΔ (και τους ΛΑ.Ο.Σ., ΣΥΝ) στηρίζει κοινό υποψήφιο ενάντια στον υποψήφιο που στηρίζει το ΚΚΕ. Τι γνώμη έχουν τα «Νέα»; Αυτό είναι... «ιερή συμμαχία»;
***
Επιπλέον:
- Οταν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μαζί δίνουν, ο ένας 28 κι ο άλλος 50 δισ. στους τραπεζίτες, αυτό έχει καμία σχέση με «βρωμιά» και «συμμαχία»;
- Οταν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, με τα ίδια ΜΑΤ δέρνουν εργαζόμενους, αυτό έχει κάποια σχέση με «βρωμιά» και «συμμαχία»;
- Οταν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, μαζί κάνουν τις κωλοτούμπες στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, αυτό έχει κάποια σχέση με «βρωμιά» και «συμμαχία»;
Και κάτι τελευταίο: Οταν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ βρίσκονται στα ίδια κιτάπια της«Ζήμενς» και στα ίδια «συχωροχάρτια» του Βατοπεδίου, αυτό έχει κάποια σχέση με «βρωμιά» και «συμμαχία»; Αλήθεια, τι γνώμη έχουν τα «Νέα»;
«ΝΕΑνισμός»!
|
Τιμώντας τις «καλύτερες» παραδόσεις του συγκροτήματος, η εφημερίδα «Τα Νέα» έδωσε χτες μια νέα διάσταση στον αντικομμουνισμό καθώς και σε ό,τι μεταπολιτευτικά προσδιορίστηκε στο χώρο του Τύπου ως «Αυριανισμός».
Η χυδαιότητα της συκοφαντίας, ο γκεμπελισμός, η ποταπότητα του ψεύδους, η παραποίηση, η παραχάραξη, η διαστρέβλωση, η μικρότητα, η φτήνια και ο πολιτικός εκβιασμός μέσω της προβοκάτσιας έχουν πλέον νέο εκφραστή:
Τον «ΑυριανοΝΕΑνισμό»!
Τις προάλλες το «Βήμα» δημοσίευσε φωτογραφία από παλιότερη συνάντηση της Αλέκας Παπαρήγα με τον Σαμαρά για να «στηρίξει» τις αθλιότητες περί «αντιμνημονιακού τόξου» μεταξύ ΚΚΕ - ΝΔ!
Χτες τα «Νέα» δημοσίευσαν φωτογραφία του Βαγγέλη Μπούτα με τον νεοδημοκράτη Νασίκα για να «επιβεβαιώσουν» τις «σε εξέλιξη υπόγειες διεργασίες ΝΔ - ΚΚΕ» (!) ενόψει του β' γύρου των εκλογών!
*
Παρεμπιπτόντως:
Αφού στους «μπιστικούς» της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, τους κυρίους των «Νέων», δηλαδή, τόσο τους αρέσουν οι φωτογραφίες που παραπέμπουν σε αγροτικές κινητοποιήσεις γιατί δε βάζουν και μια φωτογραφία του Τσουκάτου; Ετσι, δηλαδή, για να θυμηθούν οι αναγνώστες τους ότι όταν το ΠΑΣΟΚ και ο Τσουκάτος - γνωστός και από την υπόθεση «Ζήμενς» - έσκαγαν τα λάστιχα στα τρακτέρ των αγροτών, τα «ΝΕΑ» κυκλοφορούσαν με διθυράμβους για τον «στρατηγό» και το ΠΑΣΟΚ...
03/11/10Οι επαναλαμβανόμενες ριπές της κυβερνητικής προπαγάνδας για το ενδεχόμενο επιμήκυνσης ή αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους, έχουν στόχο να αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους. Να δημιουργήσουν την αίσθηση ότι είναι ένα θέμα που τους αφορά κι έτσι, αντί να συγκεντρώσουν την προσοχή τους στην ανάγκη ανατροπής της πολιτικής που γεννά τα χρέη, να σπαζοκεφαλιάζουν για τον τρόπο που καλύτερα θα πληρωθούν οι τραπεζίτες, που δάνειζαν όλα αυτά τα χρόνια τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.Οι «προβληματισμοί» για επιμηκύνσεις και αναδιαρθρώσεις κάθε χρέους, αποτελούν τη ...χαρά του τραπεζίτη. Προεξοφλεί ότι θα εισπράξει ό,τι αξιώνει. Αλλωστε, η τακτική της τράπεζας - τοκογλύφου είναι γνωστή. Από τη στιγμή που θα σου δανείσει κάποιο ποσό, πασχίζει να μην το ξοφλήσεις ποτέ, για να σε διατηρεί πελάτη. Κάνει ό,τι μπορεί να βρεθείς στην ανάγκη για νέο δάνειο, που θα φέρει ένα επόμενο και να συνεχιστεί ο χαβάς, μέχρι να σε στύψει από όλες τις μεριές. Στο μεταξύ όσο τα χρέη αυξάνονται, ο τραπεζίτης δεν βάζει μόνο όρους εξόφλησης, αλλά υποδεικνύει και τι ακριβώς οφείλεις να κάνεις, ώστε να βρεθούν τα χρήματα που χρειάζονται για τις κανονικές πληρωμές. Σκέτος φαύλος κύκλος.Για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους που δημιουργήθηκε για να μπορούν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού να εξασφαλίσουν, με φοροαπαλλαγές και διαφόρων ειδών κίνητρα, άφθονο ρευστό για τους εκπροσώπους του κεφαλαίου, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συνομολόγησε με την ΕΕ και το ΔΝΤ τα δάνεια των 110 δισ. ευρώ. Ταυτόχρονα, με το μνημόνιο, ανέλαβε την υποχρέωση να αναζητήσει πόρους για την εξόφλησή τους, επιταχύνοντας τις διαδικασίες για τη μείωση των αποδοχών των εργαζομένων, την κατάργηση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, την παραπέρα εμπορευματοποίηση της υγείας και της παιδείας, την ασφυκτική μείωση όλων των κρατικών δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα. Ετσι κάθε συζήτηση για επιμήκυνση, ή για αναδιάρθρωση του χρέους, είναι για να βρεθούν τα κονδύλια που απαιτούνται να πληρωθούν στις τράπεζες. Για να μην χρεοκοπήσουν οι τραπεζίτες και άλλες ομάδες επιχειρηματιών.Οι εργαζόμενοι, πολλοί από τους οποίους αντιμετωπίζουν ήδη το φάσμα της δικής τους χρεοκοπίας, δεν έχουν κανέναν απολύτως λόγο να μπουν σε αυτή τη λογική. Οι μισθωτοί και συνταξιούχοι, οι μικρομεσαίοι αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ, οι γυναίκες, οι νέοι και οι νέες δεν χρωστάνε δεκάρα σε κανέναν. Τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια που δίνονται στους τραπεζίτες στο όνομα του δημόσιου χρέους, είναι πλούτος που τον παρήγαγαν οι ίδιοι, είναι πόροι που ανήκουν στην κοινωνία, είναι κονδύλια που μπορούν να αξιοποιηθούν για να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες. Μόνο που για να γίνει αυτό και να σταματήσει η λεηλασία, θα πρέπει να αλλάξουν τα δεδομένα. Να αλλάξουν οι συσχετισμοί. Να βουλιάξουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Να ενισχυθούν αποφασιστικά οι δυνάμεις που πάνε κόντρα στην εξουσία του κεφαλαίου. Οι κάλπες της Κυριακής, είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να τους δείξουμε ότι δεν μασάμε!
27/10/10Η επιχείρηση ηθικής και κοινωνικής ισοπέδωσης και απαξίωσης του ελληνικού λαού αποτέλεσε τη βασική προϋπόθεση για την επιβολή του Μνημονίου και για την «αποδοχή» των απόλυτων εξουσιών της υπερ-κυβέρνησης του ΔΝΤ και της τρόικας. Πρόκειται για μια συντεταγμένη επιχείρηση «ιδεολογικής τρομοκρατίας» που παραπέμπει σε ολοκληρωτικές μεθόδους και σε αντιλήψεις περί «συλλογικής ευθύνης» οι οποίες συνδέονται με σκοτεινές εποχές.
Το ένα σκέλος της επιχείρησης αφορά την «οικονομική τρομοκρατία» που προωθήθηκε από την κυβέρνηση, και προσωπικά από τον πρωθυπουργό, με συμβολική εκφορά τη «χρεοκοπία», ώστε κάθε κοινωνική αντίδραση στα σκληρά μέτρα να θεωρηθεί ως καταστροφική και υπονομευτική.
Το δεύτερο σκέλος είναι εξίσου, ή και περισσότερο, κρίσιμο: Αποβλέπει στην ηθική απαξίωση, στην ενοχοποίηση ενός ολόκληρου λαού για την οικονομική κρίση: «Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι», «Μαζί τα φάγαμε», είναι οι χυδαίες, οι κυνικές εκφράσεις, που προωθούν την επιχείρηση αυτή.
Προφανής ο στόχος: Να μετακυλισθούν οι τεράστιες ευθύνες των ηγεμονικών κομματικών ομάδων, των συμφερόντων της διαπλοκής, του πλέον ασύδοτου / κερδοσκοπικού κεφαλαίου, σε ολόκληρη την κοινωνία και στον ΚΑΘΕ ΠΟΛΙΤΗ ΑΤΟΜΙΚΑ. Να νιώσει ο ίδιος ότι είναι συνυπεύθυνος μαζί με τους πολιτικούς και τους επιχειρηματίες. Και μέσα σ’ ένα κλίμα αυτοτιμωρίας να συναισθανθεί ότι θα κάνουμε μια «νέα αρχή» συγχωρώντας αλλήλους…
Πώς όμως φτάσαμε σε αυτό το σημείο; Γιατί σήμερα μια αποδυναμωμένη πολιτική εξουσία μπορεί να επιβάλει τη δική της ιδεολογική «τρομοκρατία», να ενοχοποιεί –χωρίς σοβαρές αντιδράσεις– έναν ολόκληρο λαό;
Εδώ και δύο περίπου δεκαετίες βιώνουμε την κρίση και τη σταδιακή πτώση ενός ιστορικού πολιτισμού. Κανόνες, αξίες ατομικές και συλλογικές, κοινωνικές συμπεριφορές, αποδυναμώνονται και καταρρέουν. Ζούμε μια ιστορική κατάσταση την οποία ο E. Durkheim χαρακτήρισε ως ΑΝΟΜΙΑ. Η ανομία δεν συμπίπτει με την παράβαση του νόμου, με τη συνήθη παραβατικότητα. Αφορά στην κρίση των προτύπων, των καθολικών αξιών, των συλλογικών αντιλήψεων που συνέχουν και θεμελιώνουν μια ιστορική κοινωνία.
Δεν φτάσαμε τυχαία μέχρι εδώ και για την πορεία αυτή υπάρχουν υπεύθυνοι, υπάρχει μια σαφής ιεράρχηση ευθυνών. Στο εξωσυστημικό επίπεδο η επιρροή του νεοφιλελεύθερου προτύπου, που κυριάρχησε πλήρως από το 1990, υπήρξε καταλυτική. Το πρότυπο αυτό έθεσε τους δικούς του κανόνες και έδωσε το δικό του «νόημα», τις δικές του αντιλήψεις, επέβαλε τις δικές του «αξίες» σε ολόκληρο το φάσμα των πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών δραστηριοτήτων.
Πώς απάντησαν σε αυτή την «εισβολή» οι κρατούσες πολιτικές, οικονομικές και πνευματικές ελίτ; Ποιος ο βαθμός ευθύνης και ενοχής τους;
ΠΡΩΤΟΣ ΕΝΟΧΟΣ: Τα κόμματα και οι ηγετικές κομματικές ομάδες που υποχώρησαν στα οικονομικά συμφέροντα, που συναλλάχθηκαν και «διεπλάκησαν» με τα συμφέροντα αυτά για να διασφαλίσουν τη διατήρηση και την αναπαραγωγή της εξουσίας τους.
ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΟΣ ΕΝΟΧΟΣ: Τα οικονομικά συμφέροντα που επιδιώκουν να ισοπεδώσουν πλήρως τα κοινωνικά δικαιώματα, να επιβάλουν το «νόμο της ζούγκλας» μέσω του απηνούς ανταγωνισμού, να κερδοσκοπήσουν χωρίς φραγμούς. «Πού πήγαν τα λεφτά;». Στοιχεία της Eurostat μάς αποκαλύπτουν σήμερα ότι στη χώρα μας 30.000 πρόσωπα κατέχουν περιουσία (κινητή και ακίνητη) της τάξεως των 600 έως 700 δις ευρώ. Η φοροδιαφυγή, μαζί με τους βεβαιωμένους και μη εισπραττόμενους εδώ και χρόνια φόρους, ανέρχεται, σύμφωνα με μετριοπαθείς υπολογισμούς, σε 65 δις ευρώ…
Ο πολίτης έχει ασφαλώς τις δικές του ευθύνες. Πρώτον, γιατί ανέχτηκε και νομιμοποίησε με την ψήφο του αυτό το σύστημα διαφθοράς και συναλλαγής. Δεύτερον, γιατί αποδέχτηκε να «συμμετάσχει» (μέσω της φοροδιαφυγής, των πελατειακών σχέσεων, της συναλλαγής) στη «λογική» του συστήματος. Όμως το μέγεθος της δικής του ευθύνης δεν έχει καμιά σχέση με αυτό των κυρίαρχων πολιτικών και οικονομικών μηχανισμών. Γιατί η διαφθορά του λαού, η συμμετοχή του στο σύστημα της συναλλαγής αποτέλεσε και αποτελεί όρο αναπαραγωγής της κυρίαρχης οικονομικής και πολιτικής εξουσίας. Γι’ αυτό και οι δυνάμεις αυτές την καλλιέργησαν και την προώθησαν.
Η απάντηση των πολιτών πρέπει να είναι σαφής: «ΕΣΕΙΣ ΤΑ ΦΑΓΑΤΕ» και «Εμείς φταίμε, γιατί σας ανεχτήκαμε, σας ψηφίσαμε και γιατί, σ’ ένα βαθμό, καταντήσαμε σαν εσάς». Αν συνειδητοποιήσουμε αυτή την αλήθεια, τότε θα μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε ένα τουλάχιστον βήμα προς τα εμπρός. Κι αυτό μπορεί να αποτελέσει πράγματι μια «νέα αρχή».Ορθιοι Γάλλοι, σκυφτοί Αγγλοι
26/10/10Απολαυστική ήταν η γελοιογραφία της βρετανικής εφημερίδας «Ιντιπέντεντ» την επομένη της ανακοίνωσης των μέτρων εξοντωτικής λιτότητας στη Βρετανία. Το σκίτσο ήταν χωρισμένο στη μέση. Εδειχνε δύο άντρες στην κουζίνα, έναν Αγγλο και έναν Γάλλο. Ενα ραδιόφωνο σε κάθε τμήμα του σκίτσου ανήγγειλε την ίδια είδηση: «Ανακοινώθηκαν αυστηρές περικοπές». Οι αντιδράσεις ήταν χαρακτηριστικές της ψυχοσύνθεσης των δύο λαών. «Ωρα για ένα φλιτζάνι τσάι!» έλεγε ο Αγγλος συνοφρυωμένος και έριχνε καυτό νερό στην τσαγιέρα. «Ωρα για ένα κοκτέιλ Μολότοφ» έλεγε ο Γάλλος και έχυνε βενζίνη στο μπουκάλι.
Ο συμβολισμός του σκιτσογράφου αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Στη Γαλλία, ο νόμος του Σαρκοζί για αύξηση της κατώτατης ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 60 στα 62 χρόνια έβγαλε εκατομμύρια Γάλλους στους δρόμους. Προκάλεσε έξι γενικές απεργίες σε ενάμιση μήνα, εκατοντάδες διαδηλώσεις σε εκατοντάδες γαλλικές πόλεις και παρέλυσε ουσιαστικά τη ζωή της χώρας επί δύο μήνες.Επιπροσθέτως, η οριστική ψήφιση του νόμου για τις συντάξεις και από τη Γερουσία την περασμένη Παρασκευή δεν απέτρεψε το γεγονός της κήρυξης νέας απεργίας για μεθαύριο και πανεθνικών κινητοποιήσεων το Σάββατο, 6 Νοεμβρίου, με αίτημα την απόσυρση του μόλις ψηφισθέντος νόμου.Δεν είναι μόνο αυτό. Σχεδόν όλοι οι αναλυτές συμφωνούν ότι η έκταση των αντιδράσεων του γαλλικού πληθυσμού στον ασφαλιστικό νόμο του Σαρκοζί σφράγισε ήδη από τώρα την πολιτική του καταδίκη και ήττα στις προεδρικές εκλογές που θα γίνουν μετά από ενάμιση χρόνο, τον Μάιο του 2012!Στη Βρετανία, αντιθέτως, η κεντροδεξιά κυβέρνηση Συντηρητικών - Φιλελεύθερων ανακοίνωσε απίστευτα βάρβαρα μέτρα λιτότητας, τα οποία συμπεριλαμβάνουν την απόλυση 500.000 δημοσίων υπαλλήλων, τη δραστική συρρίκνωση επιδομάτων που δίνονταν στις φτωχότερες οικογένειες, τη δραστική περικοπή των κονδυλίων για τη στέγαση, την τοπική αυτοδιοίκηση, τον πολιτισμό.Υπολογίζεται ότι περίπου 200.000 φτωχοί Λονδρέζοι θα υποχρεωθούν να φύγουν από τη βρετανική πρωτεύουσα, γιατί δεν θα μπορούν να πληρώνουν ούτε καν το νοίκι τους μετά την περικοπή του επιδόματος στέγασης! Θα προσπαθήσουν να επιβιώσουν ως εργάτες γης σε συνθήκες... «δουλοπαροίκων» του 21ου αιώνα.Για όλα αυτά, τα βρετανικά συνδικάτα ανακοίνωσαν ότι θα κάνουν «την πιο μεγαλειώδη και τολμηρότερη διαδήλωσή τους», όπως τα ίδια τη χαρακτήρισαν, στις 26... Μαρτίου 2011!!! Οχι, δεν πρόκειται για τυπογραφικό λάθος, θα κάνουν συλλαλητήριο όντως στις 26 Μαρτίου, μετά από πέντε μήνες! Οι συνδικαλιστές ηγέτες αποκρούουν δε κατηγορηματικά το ενδεχόμενο κήρυξης απεργίας έστω και για μία ημέρα, ενώ ούτε λόγος να γίνεται για κοινωνική αναταραχή που να θυμίζει κάτι από Γαλλία.Παρότι το 77% των Βρετανών πιστεύει ότι η κατάστασή τους θα χειροτερέψει, μόλις ανακοινώθηκαν τα εξοντωτικά μέτρα λιτότητας μόνο λίγες εκατοντάδες Λονδρέζοι μαζεύτηκαν αυθόρμητα στη Ντάουνινγκ Στριτ, έξω από την πρωθυπουργική κατοικία, για να εκφράσουν την αποδοκιμασία τους.Είναι αλήθεια βεβαίως ότι το δικαίωμα της απεργίας είναι στραγγαλιστικά περιορισμένο στη Βρετανία, όπου η Μάργκαρετ Θάτσερ ψήφισε από το 1979 ως το 1990 πέντε (!) διαδοχικούς νόμους που περιόριζαν το απεργιακό δικαίωμα, ενώ ο επίσης Συντηρητικός διάδοχός της Τζον Μέιτζορ πρόσθεσε δύο ακόμη αντιαπεργιακούς νόμους για να καταστήσει ακόμη πιο δύσκολη την κήρυξη απεργιών.Η ουσία της σχεδόν εθελόδουλης στάσης των Βρετανών εργαζομένων όμως δεν βρίσκεται στο απεργιακό θεσμικό πλαίσιο, αλλά στην ίδια τη νοοτροπία τους που τους ωθεί να σκύβουν υποτακτικά το κεφάλι στην εξουσία.«Πρέπει να πούμε ότι εδώ στο Ηνωμένο Βασίλειο το γαλλικό κοινωνικό κίνημα έχει κάτι το... εξωγήινο!» έγραφε η ανταποκρίτρια της γαλλικής «Μοντ» στο Λονδίνο. «Πόσω μάλλον που το αντικείμενό του, η μεταρρύθμιση των συντάξεων, δεν αποτέλεσε ποτέ αντικείμενο πολεμικής στη Βρετανία» προσθέτει η Γαλλίδα ανταποκρίτρια. «Και αυτό παρόλο που τα τελευταία είκοσι χρόνια οι Βρετανοί έχουν χάσει κάθε είδος εγγυήσεων για το πόση σύνταξη θα πάρουν» δηλώνει ο Ανταμ Μάρσαλ του Βρετανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου. Αξιοι της μοίρας τους...ΓΕΡΜΑΝΟΙ
«Το αίνιγμα των Γάλλων»ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ είναι φυσικό αυτό που συμβαίνει στη Γαλλία για τους Γερμανούς. Οι Τεύτονες δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν πώς είναι δυνατόν οι Γάλλοι να ζητούν να μην αυξηθεί η ηλικία συνταξιοδότησής τους, αφού στη Γερμανία έχει ήδη αποφασιστεί η σταδιακή αύξησή της από τα 65 στα 67. «Οι Γάλλοι πολίτες επαναστατούν για να μην αλλάξει τίποτα. Είναι ταυτόχρονα επαναστάτες και συντηρητικοί. Είναι αυτό το διπλό χαρακτηριστικό που κάνει μερικές φορές τους Γάλλους αινιγματικούς» γράφει απορώντας η «Ζίντοϊτσε Τσαΐτουνγκ», η οποία πρόσκειται στους Σοσιαλδημοκράτες. Για τη συντηρητική «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» το ζήτημα είναι ότι... «το κίνημα διαμαρτυρίας δεν έχει αρχηγό που να τον σέβονται όλοι»!22/10/10Ο Παπανδρέου ανέλαβε προσωπικά την ...αντικειμενική και ειλικρινή ενημέρωση του ελληνικού λαού όσον αφορά τι τον περιμένει την επομένη των εκλογών.Οταν, δηλαδή, στις 15 Νοέμβρη, θα έχουμεα) την επίσημη ανακοίνωση του «νέου» ελλείμματος,β) τη νέα απόβαση του κλιμακίου της τρόικας στην Αθήνα,γ) την ανακοίνωση των «νέων» δεδομένων για τον προϋπολογισμό του 2011.*Κατά τον πρωθυπουργό (και τον Τύπο που στηρίζει την κυβέρνηση), ο λαός θα πρέπει να πάει στις κάλπες έχοντας «παραμυθιαστεί» ότι δε θα υποστεί άλλες θυσίες.
Το ψέμα είναι της ίδιας συνομοταξίας με εκείνα τα «θα δοθούν αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις» που έλεγε προεκλογικά.Η αλήθεια:Ο,τι πήραν μετεκλογικά, ακριβώς τα ίδια θα πάρουν και τώρα, από όσα - σε ένα ρεσιτάλ «μαυρογιαλουρισμού» - τους «έταξε» για τον Δεκέμβρη ο κ. Παπανδρέου από το Περιστέρι.Το ψέμα, όμως, καθίσταται αγυρτεία στο τετράγωνο, αν συνυπολογιστούν τα εξής δεδομένα:*ρώτον: Την ίδια ακριβώς στιγμή που ο πρωθυπουργός έλεγε την ατάκα του, την οποία τα «Νέα» τη μετέτρεψαν σε πρωτοσέλιδο, ο γενικός γραμματέας Οικονομικών κ. Πλασκοβίτης ανακοίνωνε από την τηλεόραση («Σκάι») ότι χιλιάδες προϊόντα που υπάγονται σε ΦΠΑ 11%, το αμέσως επόμενο διάστημα θα υπαχθούν σε ποσοστά πιο «γειτονικά», όπως είπε (σ.σ.: είδατε τι κομψή γλώσσα χρησιμοποιούν;...).Τουτέστιν, ό,τι σήμερα είναι στο 11% και πριν ήταν στο 9%, προαναγγέλλουν ότι με μια μονοκονδυλιά θα το στείλουν στο 12, 13 ή και 14%. Ρωτάμε: Αυτή την αύξηση ποιος θα την πληρώσει; Ο ΣΕΒ, το ΔΝΤ ή η ΕΕ; Δε θα την πληρώσουν οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι; Αυτή η νέα αφαίμαξη, μέσα από την πλέον άδικη, την έμμεση μορφή φορολογίας, δε συνιστά επιβολή νέου μέτρου; Δεν είναι νέα θυσία; Δεν είναι νέο βάρος;*εύτερον: Ακόμα και τίποτα άλλο να μην κάνουν, το γεγονός ότι έχουν ήδη ανακοινώσει απίθανες αυξήσεις στην τιμή του ρεύματος, αρκεί. Αλήθεια, αυτό δεν είναι νέα θυσία; Οτι αυξάνουν μέχρι και 44% (!) τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, και μάλιστα για τις λαϊκές καταναλώσεις, δεν είναι νέο (επαχθέστατο) μέτρο;*ρίτον: Ηδη έχουν ανακοινώσει πως προωθούν νέο ενιαίο μισθολόγιο, με στόχο το νέο πετσόκομμα των μισθών στο δημόσιο τομέα. Μόλις προχτές τα χαλκεία τους, έδωσαν πλαστά στοιχεία όσον αφορά τους μισθούς των εργαζομένων στις πρώην ΔΕΚΟ για να προετοιμάζουν το έδαφος για την νέα ...πριονοκορδέλα από την οποία θα περάσουν τους υπαλλήλους. Αυτά δεν εμπίπτουν στα νέα μέτρα;*Είναι προφανές ότι κοροϊδεύουν ασύστολα την κοινή γνώμη. Οχι μόνο θα προχωρήσουν στην επιβολή των νέων θυσιών που προαναφέραμε, αλλά ουσιαστικά θα προχωρήσουν σε γενικευμένο πογκρόμ κατά του λαού.Εκτός, βέβαια, αν πιστέψουμε τον πρωθυπουργό και τους φίλους του (όπως τα «Νέα»).Τότε πιθανώς να καταλήγαμε στο συμπέρασμα ότι τόσο ο ΦΠΑ, η ΔΕΗ, οι περικοπές μισθών, όσο και η επερχόμενη νέα αύξηση του (ήδη ακριβότερου κατά 30% από πέρσι) πετρελαίου θέρμανσης, η (επίσης προαναγγελθείσα) σφαγή των κοινωνικών δαπανών, η εφαρμογή του φορολογικού τους νόμου κλπ. δε θα πλήξουν το λαό, αλλά την ...τρόικα.
Αλήθειες και ψέματα21/10/10ΕΝΑ: Αστραψε και βρόντηξε χτες μερίδα του αστικού Τύπου γιατί η ΕΕ απειλεί με πρόστιμα για τις αγροτικές επιδοτήσεις. Και δώσ' του αναλύσεις για τους αγρότες που «τα έφαγαν» και δώσ' του κλάμα για τον υπόλοιπο πληθυσμό που κάνει θυσίες για να πληρώσει τα πρόστιμα.Να 'λεγε τέτοια πράγματα κάποιος που δεν ξέρει, θα 'λεγες «άστο να περάσει». Ομως, τα γράφουν αυτοί ακριβώς που χρόνια και χρόνια έδειχναν την ΕΕ σαν τη χρυσή αγελάδα την οποία οι αγρότες δεν είχαν να κάνουν άλλο παρά να την αρμέξουν. Είναι αυτοί που γνωρίζουν πως οι επιδοτήσεις της ΕΕ χρησιμοποιήθηκαν σαν το «τυρί στη φάκα» για να φθαρούν συνειδήσεις, αλλά και για να προχωρήσει το ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς και, ταυτόχρονα, να «βγουν από τη μέση» αγροτικά προϊόντα που παρήγε η χώρα μας και είχε συγκριτικό πλεονέκτημα. Ετσι, η Ελλάδα, από πλεονασματική στο αγροτικό εμπορικό ισοζύγιο με την ΕΕ, έγινε ελλειμματική, με αθρόες εισαγωγές σε βασικά αγροτικά προϊόντα, όπως γαλακτοκομικά, κρέας, αλλά και μαλακό σιτάρι, καπνός, τεύτλα, ζάχαρη κ.ά.Γι' αυτή την πραγματικότητα που διαμορφώθηκε με τη συμβολή και του αστικού Τύπου, αλλά και από τους «γαλαζοπράσινους» νομάρχες και δημάρχους, που προπαγάνδιζαν τα περί «πακτωλού» χρημάτων από την ΕΕ, δεν υπάρχει λέξη στα κατά τ' άλλα δακρύβρεχτα χτεσινά ρεπορτάζ. Κι όμως, είναι μια πραγματικότητα για την οποία έχουν μιλήσει ξανά και ξανά οι δυνάμεις που συγκροτούν τη «Λαϊκή Συσπείρωση», πριν απ' όλους το ΚΚΕ. Χτες ξανά ο υποψήφιος περιφερειάρχης της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στη Θεσσαλία θύμισε ένα προς ένα αυτά τα στοιχεία. Αλλά λέξη δεν περνά γι' αυτά στον αστικό Τύπο.Οι μικρομεσαίοι αγρότες δεν παίρνουν παρά «ψίχουλα» επιδοτήσεων και άλλων ενισχύσεων, το συντριπτικό ποσοστό των οποίων καταλήγει στις φαρδιές τσέπες λίγων μεγαλοαγροτών και αγροτοβιομηχάνων. Αρα, οι μικρομεσαίοι αγρότες δε χρωστάνε τίποτα, ούτε στην ΕΕ, ούτε στις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Αυτοί που χρωστάνε και πρέπει να «πληρώσουν» είναι οι πολυεθνικές, τα μονοπώλια, οι εμποροβιομήχανοι που θησαυρίζουν κερδοσκοπώντας σε βάρος και των παραγωγών και των καταναλωτών.Σ' όλους αυτούς πρέπει να δώσει απάντηση ο αγροτικός πληθυσμός και με την ψήφο του στις εκλογές για τα τοπικά κρατικά όργανα.***ΔΥΟ: Ψιλά γράμματα, αλλά έχει σημασία να τα επισημαίνεις, καθώς πολλοί ψαρεύουν σε θολά νερά. Η γνωστή «αντιεξουσιαστική» ενώ χειροκροτεί τα μέτρα που δίνουν τζάμπα εργάτες στο κεφάλαιο παριστάνει πως κλαίει για τα ασφαλιστικά ταμεία. Στην πράξη ζητάει να δοθεί κι άλλο ζεστό χρήμα στους καπιταλιστές. Περνάει σαν αυτονόητο ότι οι ασφαλιστικές εισφορές είναι βάρος για τις επιχειρήσεις, που έπρεπε να φύγει από τη μέση, κι αφού αυτό συμβαίνει ήδη όλα θα πάνε καλά. Λέξη για το γεγονός ότι οι ασφαλιστικές εισφορές είναι υποχρέωση του καπιταλιστή για τη βλάβη που προκαλείται στους εργαζόμενους από την εργασία τους που επιτρέπει στους καπιταλιστές να παριστάνουν τους καμπόσους. Δεν είναι κόστος για τον ίδιο λόγο που και ο μισθός δεν είναι κόστος, αλλά ανάγκη για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης έτσι ώστε αυτή να συνεχίσει να συμβάλλει στο κέρδος που βγάζει ο καπιταλιστής από την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης.Δεν περιμέναμε τέτοια προσέγγιση από τον αστικό Τύπο. Σημειώνουμε μόνο το δήθεν κλάμα του για να επισημάνουμε πως κι αυτό για κακό είναι. Χτυπώντας δήθεν φιλικά την πλάτη των εργατών, θέλει να τους κάνει συνένοχους στο να δοθούν κι άλλα στους καπιταλιστές.Τα πράγματα είναι απλά και αποτυπώθηκαν με λίγες λέξεις ξανά χτες:«Είναι μεγάλο ψέμα ότι η κυβέρνηση στηρίζει τους ανέργους. Δίνει ζεστό χρήμα στη μεγάλη εργοδοσία.Είναι μεγάλη απάτη ότι με το δήθεν νέο μοντέλο οικονομίας θα βρουν δουλειά οι εργαζόμενοι και θα πάψουν οι επιχειρηματίες να είναι κρατικοδίαιτοι. Και χρήμα ζεστό παρέχει στην πλουτοκρατία και φθηνή εργατική δύναμη. Αυτό είναι το μοντέλο ανάπτυξης και είναι το καπιταλιστικό.Δεν υπάρχει καμία αλλαγή πολιτικής, συνεχίζεται η ίδια. Οι πλούσιοι θα γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.Ο λαός πρέπει να δώσει απάντηση. Με την οργάνωση του αγώνα και την ψήφο του. Δεν πρέπει η ψήφος του να πάει χαμένη, να είναι άσφαιρη. Πρέπει να πάει εκεί που φοβάται το σύστημα: Στο ΚΚΕ, στη "Λαϊκή Συσπείρωση"» (από την ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ / ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ).
«Ενας για όλους και όλοι για έναν»!
19/10/104/02/2010: «Οι κινητοποιήσεις των αγροτών μάς εκθέτουν σε διεθνές επίπεδο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο και κοστίζουν στην εθνική οικονομία πάρα πολλά χρήματα καθημερινά».*30/06/2010: «Κάποιοι απαγορεύουν (σ.σ. οι ναυτεργάτες) στον ελληνικό λαό να μεταβαίνει στον προορισμό του και αυτό γίνεται η μεγαλύτερη δυσφήμιση της χώρας στο εξωτερικό».*29/09/2010: «Η πολιτεία δεν μπορεί να είναι ανοχύρωτη απέναντι στις κινητοποιήσεις των ιδιοκτητών φορτηγών (...) η τροπολογία που κατατέθηκε στη Βουλή εμπλουτίζει το νομικό οπλοστάσιο της κυβέρνησης για όσους δημιουργούν προβλήματα και παρεμποδίζουν την κυκλοφορία αγαθών».*14/10/2010: «Βλέπουμε ότι οι μισθοί σε αυτές τις ΔΕΚΟ είναι πολλές φορές διπλάσιοι και πολλαπλάσιοι των ανάλογων μισθών στον ιδιωτικό τομέα. Αυτό δεν μπορεί να γίνει ανεκτό».*14/10/2010: «...Αυτό το οποίο έκαναν οι εργαζόμενοι στην Ακρόπολη (...) διασύρει τη χώρα μας».*Οι τέσσερις πρώτες είναι δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου.Η πέμπτη είναι η δήλωση του κ. Παπανδρέου που έγινε την περασμένη Παρασκευή στη Βουλή και ενώ η εισβολή των ΜΑΤ στην Ακρόπολη είχε κάνει το γύρο του κόσμου.*Στόχος τους:Ενα μεγάλο μέρος των λαϊκών στρωμάτων θα τεθεί στο περιθώριο της ανεργίας.Ενα δεύτερο κομμάτι της κοινωνίας θα στοιβαχτεί στα αμπάρια των «ελαστικών εργασιακών σχέσεων».Κι όσοι περισσέψουν; Να αμείβονται με 590 ευρώ το μήνα!*Για να γίνει κατορθωτό ένα τέτοιο «κοινωνικό απαρτχάιντ», για να επέλθει αυτή η «τελική λύση» όσον αφορά στα δικαιώματα των εργαζομένων, η κυβερνητική «γραμμή» έχει αποτινάξει κάθε πρόσχημα:«Κοινωνικός αυτοματισμός», «διαίρει και βασίλευε», κομμάτιασμα της κοινωνίας, διαπόμπευση κάθε κοινωνικού στρώματος που αντιστέκεται, ξεμονάχιασμα κάθε κοινωνικής ομάδας,εξανδραποδισμός, τελικά, όλου του λαού!*Για να επιτελέσουν το έργο που τους ανατέθηκε, χρησιμοποιούν κάθε λογής πολιτική παλιανθρωπιά και ιταμότητα:Καταστολή, λάσπη, ύβρεις, ψεύδος, διάλυση των κοινωνικών αρμών με πρώτους εκείνους της αλληλεγγύης και της συντροφικότητας.*Θέλουν να βάλουν τον έναν να «φάει» τον άλλον,ο ιδιωτικός υπάλληλος τον δημόσιο υπάλληλο, ο φορτηγατζής τον αγρότη, ο αγρότης τον λιμενεργάτη, ο εργάτης τον συμβασιούχο,για να μπορέσουν οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές να μας «φάνε» ευκολότερα και όλους μαζί!*Τέτοιοι είναι και έτσι μας κυβερνούν!Και απέναντι σε κάτι τέτοιους, ή θα ισχύσει το«ένας για όλους και όλοι για έναν», ή δε θα μείνει όρθιος κανένας!
15/10/10Ας πάρουμε τα ίδια αυτά στοιχεία,τα δικά τους στοιχεία για τους μισθούς των εργαζόμενων στις πρώην ΔΕΚΟ,όπως τα έδωσαν και όπως τα μαγείρεψαν τα χαλκεία τους.*Προσέξτε:Λένε ότι το μέσο κόστος μισθοδοσίας ανά εργαζόμενο ανέρχεται σε40.772 ευρώ.Τι δεν λένε:Οτι από το παραπάνω ποσό πρέπει να αφαιρεθεί το 13%, δηλαδή η ασφαλιστική εισφορά των εργαζομένων προς τα Ταμεία τους.Εφόσον, λοιπόν, αφαιρεθούν τα 5.300 ευρώ της εισφοράς που αντιστοιχεί στα στοιχεία που οι ίδιοι έδωσαν, τότε μένουν 35.472 ευρώ.*Πάμε παρακάτω:Από τα 35.472 ευρώ που έμειναν μετά τις ασφαλιστικές κρατήσεις, πρέπει στη συνέχεια να αφαιρεθεί ο φόρος που πληρώνει ο εργαζόμενος.Στην πιο απλή περίπτωση, δηλαδή την περίπτωση που έχουμε έναν εργαζόμενο με ένα παιδί, τότε ο φόρος που του αναλογεί (όπως προκύπτει από το φορολογικό που οι ίδιοι ψήφισαν) είναι 6.161 ευρώ.Αφαιρώντας το φόρο, εκείνο που τελικά μένει ως καθαρό ποσό για τον εργαζόμενο είναι 29.311 ευρώ.***Ηδη, δηλαδή,από το χαλκευμένο 40.772, πέσαμε στα 29.331 ευρώ!Αλλά τι σημαίνει αυτό το ποσό; Προσέξτε:*Σημαίνει ότι ένας εργαζόμενος σε μια πρώην ΔΕΚΟ παίρνει μηνιάτικο2.093 ευρώ!Αυτά είναι τα «ρετιρέ»! «Ρετιρέ», ισχυρίζονται, είναι ένας εργαζόμενος, με οικογένεια, με παιδιά, με δέκα, με είκοσι και με τριάντα χρόνια δουλειά, να παίρνει δυο χιλιάρικα!Ομως, όντως «παίρνει» ακόμα κι αυτά τα δυο χιλιάρικα ο εργαζόμενος;Η απάντηση είναι σαφής: Οχι!*Η αθλιότητα, δηλαδή, δεν σταματάει εδώ!Εχει και συνέχεια. Προσοχή:Αυτά τα 2.093 ευρώ το μήνα, για τα οποία η κυβέρνηση επιχειρεί να διασύρει (!) τους εργαζόμενους, είναι ο μέσος όρος!Είναι, δηλαδή, πλασματικά!Είναι προϊόν στατιστικής αλχημείας!***Με μια κουβέντα: Αυτά που λέει η κυβέρνηση είναι ψέματα!*Και είναι ψέματα, γιατί οι «κύριοι της κυβέρνησης», για να βγάλουν αυτά τα «2.093» ευρώ που υποτίθεται ότι παίρνουν οι εργαζόμενοι,για να διαμορφώσουν αυτόν τον (πλασματικό) μέσο όρο, στα λεγόμενα «έξοδα μισθοδοσίας», έχουν τσουβαλιάσει:*Πρώτον, τα νυχτερινά, τα επιδόματα, τις αργίες και τις υπερωρίες των εργαζομένων (εξαντλητικές υπερωρίες που οφείλονται στο γεγονός ότι, για παράδειγμα, στον ΟΣΕ, υπάρχουν τρεις χιλιάδες οργανικά κενά που τρέχουν να τα καλύψουν οι νυν εργαζόμενοι).*Δεύτερον (εδώ η ελεεινότητα ξεπερνά κάθε όριο), οι «κύριοι της κυβέρνησης», στο λεγόμενο «εργατικό κόστος», έχουν προσθέσει τις παχυλές και προκλητικές αμοιβές που - με κυβερνητική απόφαση - δίνονταιστους προέδρους των ΔΕΚΟ (που οι κυβερνώντες ορίζουν),στις διοικήσεις των ΔΕΚΟ (που οι κυβερνώντες βολεύουν),στους διευθύνοντες συμβούλους των ΔΕΚΟ (που οι κυβερνώντες τακτοποιούν),στους παρασυμβούλους των ΔΕΚΟ (που οι κυβερνώντες διορίζουν) καιστους παρατρεχάμενους των ΔΕΚΟ (που οι κυβερνώντες τοποθετούν)!*Τρίτον (εδώ η ελεεινότητα ανεβαίνει στο «τετράγωνο»), οι «κύριοι της κυβέρνησης» έχουν προσθέσει τα εργολαβικά, δηλαδή τα σκανδαλώδη ποσά που δίνονται στους εργολάβους, στους οποίους ανατίθενται δουλειές του δημοσίου, και στις οποίες οι εργολάβοι απασχολούν τις «Κούνεβες»!*Οι κυβερνώντες, δηλαδή,παίρνουν τα «χοντρά» που έχουν εξασφαλίσει για τα «γκόλντεν μπόυς» τους και για τους εργολάβους - «δουλέμπορους», τα αθροίζουν στο μισθό των εργαζομένων και μετά τα «φορτώνουν» στους εργαζόμενους, με την απάτη του «μέσου όρου»!***Ετσι, λοιπον, βγαίνουν ακόμα κι αυτά τα δυο χιλιάρικα το μήνα, που (υποτίθεται) ότι αμείβονται τα... «ρετιρέ»!*Ετσι ενεργούν οι άθλιοι που μας κυβερνούν!*Και με αυτούς τους άθλιους τρόπους είναι που προσπαθούν να βάλουν τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα να «φαγωθούν» με τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα!*Σημ: Από όσα λένε οι κυβερνώντες ότι παίρνουν οι εργαζόμενοι, δεν είχαν την τσίπα να αφαιρέσουν, τουλάχιστον, αυτά που τους έχουν κόψει λόγω μνημονίου! Τόσο άθλιοι είναι!
13/10/10Στοιχείο πρώτο:Σύμφωνα με το «Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνας της Διατροφικής Πολιτικής», αυτή τη στιγμή,ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι στον κόσμο πεθαίνουν από την πείνα...Η πείνα, σε σύνολο 122 αναπτυσσόμενων κρατών, θεωρείται καθημερινό φαινόμενο.Σε 30 χώρες η πείνα παίρνει «ανησυχητικές διαστάσεις».Σε 25 χώρες το πρόβλημα αγγίζει τα όρια του «συναγερμού».Σε 4 χώρες χαρακτηρίζεται «άκρως ανησυχητικό».Την ίδια ώρα που πολυεθνικές, μονοπώλια, τράπεζες, χρηματιστικοί όμιλοι επιχορηγούνται - λόγω... κρίσης - με τρισεκατομμύρια επί τρισεκατομμυρίων, πάνω από τις μισές χώρες του ΟΗΕ ...πεινάνε!*Στοιχείο δεύτερο:Σύμφωνα με την έκθεση της «Credit Suisse» για τον Παγκόσμιο Πλούτο, ο συνολικός πλούτος που παρήχθη στον πλανήτη από το 2000 και μετάαυξήθηκε κατά 72% και έφτασε στα 195 τρισεκατομμύρια δολάρια!***Ομως...Είναι οι λίγοι, οι «εκλεκτοί», τα περίπου 25 εκατομμύρια των «εχόντων και κατεχόντων»,που δεν απαρτίζουν παρά μόλις το 0,5% του παγκόσμιου πληθυσμού,και που εντούτοις ελέγχουν, κατέχουν, ιδιοποιούνται από την πίτα του παγκόσμιου πλούτου πάνω από 69 τρισεκατομμύρια δολάρια!*Δηλαδή, όσοι συναπαρτίζουν την παγκόσμια κάστα των μεγαλομετόχων των πολυεθνικών, των μονοπωλίων, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι πετρελαιάδες και τα «γκόλντεν» τσιράκια τους,αυτότο μόλις 0,5% του παγκόσμιου πληθυσμού έχει αρπάξειγια λογαριασμό του το 35,6% του παγκόσμιου πλούτου!Αυτός είναι ο λόγος που δεν «περισσεύει» τίποτα για τους υπόλοιπους...*Στην άλλη πλευρά, τη σκοτεινή, έχουν στοιβαχτεί οι πολλοί. Οι πάρα πολλοί:Πάνω από 3 δισεκατομμύρια «είλωτες», δηλαδή το 68,4% του παγκόσμιου πληθυσμού των ενηλίκων που κατοικούν στον κόσμο, έχουν πρόσβαση μόλις στο 4,2% του παγκόσμιου πλούτου!***Από τη μια, δηλαδή, έχουμε τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων, μεταξύ των οποίων και οι πεινασμένοι, που ζουν με λιγότερα από 10.000 δολάρια το χρόνο.Ητοι με μέχρι 27 δολάρια την ημέρα.Στην απέναντι όχθη, πάνω στον ίδιο πλανήτη, υπάρχουν κι αυτοί του 0,5% του παγκόσμιου πληθυσμού, που - σε μέσους όρους - διαθέτουν, την ίδια μέρα και κάθε μέρα,πάνω από 7.600 δολάρια. Ητοι απομυζούν 317 δολάρια την ώρα...*Αν δηλαδή υποθέσουμε ότι ο μισθωτός σκλάβος δεν έχει απολυθεί ή δεν ανήκει στην πλέον ερεβώδη ζώνη του λυκόφωτος, εκεί όπου επικρατούν τα μεροκάματα των ενός και δύο δολαρίων, αν ανήκει στους «τυχερούς» που ζουν με αυτά τα 27 δολάρια την ημέρα,τότε χρειάζεται 11 μέρες για να «κερδίσει» όσα κερδίζει ο κεφαλαιοκράτης μέσα σε μια ώρα!***Αυτός ο κόσμος,όπου οι πρώτοι χρειάζονται 11 μέρες για να βγάλουν όσα βγάζουν οι δεύτεροι σε μια ώρα...αλλά δεν τα καταφέρνουν και πεθαίνουν, από την πείνα,είναι ο κόσμος του παγκόσμιου καπιταλισμού.*Αλλά, όσα συμβαίνουν σε αυτόν τον κόσμο ανάγονται στη σφαίρα του «μοιραίου»; Είναι «αναπόφευκτα»; Είναι «γραμμένο» οι λαοί να ζουν στη φτώχεια, στη δυστυχία, στην ανέχεια;Μήπως λείπουν τα μέσα, λείπουν τα χρήματα, λείπει ο πλούτος;Ολα βοούν για το αντίθετο.Οχι! Τίποτα δεν λείπει!Εκτός από ένα: Η απόφαση των δισεκατομμυρίων, που παράγουν τον πλούτο, να κάνουν πράξη τη δυνατότητα που τους παρέχει η δύναμή τους, να σπάσουν τις αλυσίδες τους, να ενωθούν, να οργανωθούν, να επαναστατήσουν και να φτιάξουν τον δικό τους κόσμο!*Αλλά αυτή η δυνατότητα, όσο υπάρχουν προλετάριοι, θα είναι πάντα ζωντανή. Και το άδραγμά της αναγκαίο. Και - υπ' αυτή την έννοια - είναι η μόνη, ιστορικά, αναπόφευκτη εξέλιξη, που οι κομμουνιστές δεν πρόκειται να την αφήσουν στην τύχη, αφού«το μέλλον δε θα 'ρθεί από μονάχο του έτσι νέτο-σκέτο...».ΕΙΣΒΟΛΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΗ ΤΟΥ ΙΡΑΚ
10/10/10Και οι επίσημες αποδείξεις σε αποχαρακτηρισμένα έγγραφα του Αρχείου Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑΑπό τα εγκλήματα των Αμερικανών ιμπεριαλιστών στο Ιράκ
Associated Press
Η εισβολή και η κατοχή του Ιράκ ήταν προαποφασισμένη και μάλιστα από την πρώτη στιγμή που η προεδρία Μπους ανέλαβε τα καθήκοντά της τον Ιανουάριο του 2001. Την ευρέως διαδεδομένη αυτή πεποίθηση ήρθαν να επιβεβαιώσουν τα επίσημα έγγραφα που αποχαρακτηρίστηκαν, στις αρχές της προηγούμενης βδομάδας, στο πλαίσιο της σχετικής αμερικανικής νομοθεσίας, και αποδεικνύουν ότι ο Τζορτζ Μπους και οι συνεργάτες του, κυρίως στο υπουργείο Αμυνας, δηλαδή ο υπουργός Αμυνας, Ντόναλντ Ράμσφελντ και οι υφυπουργοί Πολ Γούλφοβιτς και Ντάγκλας Φέιθ, απεργάζονταν έναν πόλεμο στο Ιράκ από την πρώτη στιγμή της θητείας τους.
Σύμφωνα με τα έγγραφα, που έδωσε στη δημοσιότητα το ανεξάρτητο ινστιτούτο National Security Archive και αφορούν κυρίως λίγο περισσότερο από τον πρώτο χρόνο της θητείας Μπους, η αμερικανική ηγεσία συζήτησε κατά την πρώτη της κιόλας συνεδρίαση, τονΙανουάριο του 2001, τρόπους «ανάδειξης του αποσταθεροποιητικού ρόλου του Ιράκ στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής». Το ζήτημα επανήλθε κατά την πρώτη συνεδρίαση της νέας ηγεσίας του Λευκού Οίκου με τις υπηρεσίες πληροφοριών και αντιτρομοκρατίας τον Φεβρουάριο του 2001, όπου οι εκτιμήσεις του τότε γενικού υπευθύνου των υπηρεσιών Ρίτσαρντ Κλαρκ περί αναγκαιότητας να δοθεί προτεραιότητα στην «αλ Κάιντα» τέθηκαν στο περιθώριο από τις επίμονες παρεμβάσεις του Γούλφοβιτς, ο οποίος υποστήριζε ότι το πραγματικό «πρόβλημα ήταν το Ιράκ».Ενα σχέδιο από τα παλιάΟ υφυπουργός Αμυνας, ήδη, είχε απεργαστεί και προωθούσε ένα σχέδιο «αλλαγής καθεστώτος» στο Ιράκ το οποίο, ουσιαστικά, βασιζόταν στις γενικές γραμμές του σχεδίου που είχε επεξεργαστεί το «αγαπημένο παιδί» της CIA στην ιρακινή δήθεν αντιπολίτευση (με την έννοια ότι όπως αποδείχτηκε, εντός Ιράκ, δεν είχε κανένα λαϊκό έρεισμα), ο Αχμάντ Τσαλαμπί, από τις αρχές της δεκαετίας του '90. Ο Τσαλαμπί, από τα τέλη του 1993, υποστήριζε ότι θα μπορούσε να «δρομολογηθεί» μια εξέγερση των σιιτών στο νότο του Ιράκ και των Κούρδων στο βορρά οι οποίες, με την κατάλληλη υποστήριξη σε όλα τα επίπεδα από τη CIA, θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως καταλύτες στην πυροδότηση γενικής αναταραχής εντός της χώρας, η οποία θα παρέσυρε και το στρατό και τελικά θα οδηγούσε στην εκδίωξη του Σαντάμ Χουσεΐν.Ηδη, από τα μέσα του '90, σε αυτό το σχέδιο ο Τσαλαμπί είχε δύο ισχυρούς συμμάχους: τοναπόστρατο στρατηγό Γουέιν Ντάουνινγκ και τον πρώην αξιωματούχο της CIA, Ντουέιν Κλάριντζ, οι οποίοι λειτουργούσαν ως στρατιωτικοί σύμβουλοι της οργάνωσής του. Οπως φαίνεται, επίσης, ενήμεροι και έμμεσα υπέρμαχοι ήταν και μέλη του Κογκρέσου, τόσο από την πτέρυγα των Ρεπουμπλικάνων όσο και των Δημοκρατικών, οι οποίοι είχαν ενημερωθεί για τα σχέδια αυτά, από το 1998, από τον ίδιο τον Ντάουνινγκ σε κλειστή συνάντηση. Στο πλαίσιο των διεργασιών αυτών, το 1998, ο τότε Πρόεδρος Μπιλ Κλίντονυπέγραψε την Απόφαση για Απελευθέρωση του Ιράκ, η οποία έθετε και επισήμως ως στόχο της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν και ενέκρινε παχυλές χρηματοδοτήσεις για την ιρακινή αντιπολίτευση του Τσαλαμπί. Γίνεται, λοιπόν, πιο ξεκάθαρο από ποτέ ότι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός εγκαίρως επεξεργαζόταν τα σχέδιά του για την ευρύτερη περιοχή, ήδη μια δεκαετία πριν την υλοποίησή τους.Ολα αυτά τα σχέδια ήρθαν και πάλι στο προσκήνιο, και μάλιστα ως προτεραιότητα, με την ανάδειξη της προεδρίας Μπους. Οταν τον Ιούλη του 2001, ο Γούλφοβιτς ανοιχτά παρουσίασε το προαναφερόμενο σχέδιο δράσης, ο τότε υπουργός Εξωτερικών, Κόλιν Πάουελ, πρώην στρατιωτικός, το χαρακτήρισε «γελοίο», όσον αφορά στις στρατιωτικές του πτυχές και φέρεται να ενημέρωσε σχετικά και τον ίδιο τον Μπους, όταν το ζήτημα επανήλθε σε συνεδρίαση του Ιούλη του 2001, τονίζοντας ότι «σε στρατιωτικό επίπεδο, δεν είναι διόλου εύκολο εγχείρημα». Οσον αφορά, πάντως, τον απώτερο στόχο και το σκεπτικό η ...«περιστερά» Πάουελ δεν εμφανίζεται να διαφωνεί.Τη «στρατιωτική» του άποψη εμφανίζεται να κλήθηκε από τη CIA να διατυπώσει και ο Κουβανο-Αμερικάνος γιος ενός Κουβανού βετεράνου της απόπειρας εισβολής στον Κόλπο των Χοίρων. Ο αποκαλούμενος «Σαούλ», στα επίσημα έγγραφα, στις αρχές Αυγούστου του 2001, επίσης, εκτίμησε ότι το σχέδιο που προωθούσε ο Γούλφοβιτς δεν θα απέφερε την τελική ανατροπή του καθεστώτος που η Ουάσινγκτον επεδίωκε στη Βαγδάτη, και θα την υποχρέωνε να εμπλέξει μεγάλο αριθμό στρατιωτών, για μεγάλο χρονικό διάστημα.Συστηματική προπαγάνδαΠαρά τις όποιες στρατιωτικές διαφωνίες, πάντως, η επιχείρηση «αναγκαιότητα εξαπόλυσης προληπτικού πλήγματος στο Ιράκ» δουλευόταν συστηματικά και μεθοδικά από την αμερικανική ηγεσία καθ' όλο αυτό το χρονικό διάστημα. Οι Αμερικανοί εκπρόσωποι στον ΟΗΕ και στη ΔΕΑΕ άρχισαν να θέτουν ζήτημα «ανεπάρκειας» των κυρώσεων που, ήδη, ίσχυαν σε βάρος του Ιράκ, ζήτημα που συνέχισαν να θέτουν μέχρι και το καλοκαίρι του 2002, οπότε υιοθετήθηκαν οι «έξυπνες» κυρώσεις, λίγους μήνες πριν εξαπολυθεί η επίθεση κατά του Ιράκ. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, άρχισε και η προώθηση όλης της υπόθεσης περί εντοπισμού «σωλήνων αλουμινίου που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε πυρηνικό εξοπλισμό», κάτι που δεν επιβεβαιώθηκε από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, των οποίων η άποψη δε ζητήθηκε μέχρι και τη δημοσιοποίηση της πληροφορίας.Οι επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβρη του 2001 αναδείχτηκαν, αμέσως, σε κεντρικό θέμα του προπαγανδιστικού ιστού που η προεδρία Μπους ύφαινε σε βάρος του Ιράκ. Παρά το γεγονός ότι μόλις στις 18 Σεπτέμβρη, οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες σε έκθεσή τους καθιστούσαν σαφές ότι το Ιράκ δεν μπορεί, από καμία άποψη, να συνδεθεί με τις επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβρη, ούτε με την «αλ Κάιντα», ο Πρόεδρος Μπους και οι συνεργάτες του επέμειναν να εκφράζουν αυτήν την άποψη για πολύν καιρό ακόμη και δεν την εγκατέλειψαν εντελώς ουσιαστικά ποτέ.Ενώ οι αμερικανικές δυνάμεις επιτίθενται και εισβάλλουν στο Αφγανιστάν τον Οκτώβρη του 2001, ο υπουργός Αμυνας Ράμσφελντ εμφανίζεται να επιμένει ότι το στόχαστρο θα πρέπει να στραφεί στο Ιράκ. Αυτό το καθιστά σαφές σε συνάντηση που έχει με τον επικεφαλής της αμερικανικής στρατιωτικής διοίκησης στη Μέση Ανατολή - Centcom - το Νοέμβρη του 2001. Ο Ράμσφελντ ζητά από το στρατηγό Τόμι Φρανκς να σχεδιάσει μια ολοκληρωτική εισβολή στο Ιράκ, αλλά και την επόμενη μέρα, γιατί, όπως αναφέρεται στα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα, εκτιμά «ότι σε αντίθεση με το Αφγανιστάν, είναι εξαιρετικά σημαντικό να υπάρξει προσωρινή κυβέρνηση και άμεση εναλλαγή στην εξουσία».Κατά τη διάρκεια της ίδιας συνάντησης, οι Φρανκς και Ράμσφελντ φέρονται να συζήτησαν και μια σειρά από αφορμές που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως πρόσχημα για την εξαπόλυση επίθεσης: επικρατούν η πρόκληση μιας ιρακινής επίθεσης κατά των Κούρδων στο βορρά, η σύνδεση της Βαγδάτης με τα κρούσματα άνθρακα στις ΗΠΑ, η κινδυνολογία σχετικά με το ιρακινό «απαγορευμένο» οπλοστάσιο με όπλα μαζικής καταστροφής, και φυσικά η σύνδεση της Βαγδάτης με την 11η Σεπτέμβρη.Εξ όλων αυτών, όπως φάνηκε στην πορεία, μεγαλύτερη βαρύτητα δόθηκε στην ύπαρξη «απαγορευμένου» ιρακινού οπλοστασίου, καθώς κρίθηκε ως πιο αποτελεσματική επιλογή για να παρουσιαστεί ένα προληπτικό πλήγμα προς το Ιράκ ως «δίκαιος πόλεμος», ένας στόχος που αναφέρεται λεπτομερώς σε αποχαρακτηρισμένα έγγραφα από το φθινόπωρο του 2001. Σύμφωνα, όμως, με άλλα έγγραφα, το Τμήμα Πληροφοριών του Στέιτ Ντιπάρτμεντ έχει εγκαίρως, από το Δεκέμβρη του 2001, ενημερώσει την προεδρία Μπους ότι η επιχειρηματολογία της δεν πρόκειται να βρει συμμάχους μεταξύ των έτερων ισχυρών ιμπεριαλιστικών χωρών της Ευρώπης, με εξαίρεση ίσως τη Βρετανία. Χαρακτηριστικά, στο έγγραφο αναφέρεται ότι εφόσον δεν υπάρχει «απόδειξη για την εμπλοκή του Ιράκ στις επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβρη ή απόδειξη ότι όντως έχει απαγορευμένο οπλισμό, Γαλλία και Γερμανία δεν πρόκειται να υποστηρίξουν ένα προληπτικό πλήγμα σε βάρος του».Προώθηση των θέσεων του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στην περιοχήΧωρίς αμφιβολία, ουδείς εκπλήσσεται από τις αποκαλύψεις των εγγράφων. Μόνο αφελείς θα μπορούσαν να πιστεύουν ότι η εξαπόλυση προληπτικού πολέμου κατά του Ιράκ δεν ήταν μια προαποφασισμένη επιλογή της προεδρίας Μπους, η οποία στοιχειοθετήθηκε μεθοδικά, παρά το γεγονός ότι δεν κατάφερε να παρουσιάσει ούτε καν αληθοφανή προσχήματα. Αυτό που δεν αναφέρουν τα έγγραφα, και είναι απολύτως λογικό, είναι το γιατί ο Μπους και οι συνεργάτες του επέδειξαν τέτοια εγρήγορση και ανυπομονησία για την εξαπόλυση ενός πολέμου, που, όπως αποδείχτηκε, τελικά είχε και έχει μεγάλο κόστος διπλωματικό, ανθρώπινο και οικονομικό, και για τις ΗΠΑ.Σε ένα σχετικό υπόμνημα προς την τότε σύμβουλο εθνικής ασφαλείας, Κοντολίζα Ράις, τον Ιούλη του 2001, ο τότε υπουργός Αμυνας Ντόναλντ Ράμσφελντ υπογραμμίζει ότι «η ανατροπή του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν, και η εγκαθίδρυση στο Ιράκ μιας φιλο-αμερικανικής ηγεσίας, θα συνεισφέρει τα μέγιστα στη βελτίωση της θέσης των ΗΠΑ στην περιοχή και αλλού. Ενώ μια γρήγορη στρατιωτική νίκη θα ενισχύσει την εικόνα των ΗΠΑ, την αξιοπιστία και την επιρροή τους».Ως προς το δεύτερο σκέλος, τα σχέδια του αμερικανικού ιμπεριαλισμού δεν έφεραν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Ουδείς μπορεί ακόμη να μιλήσει για νίκη στο Ιράκ, σημαντικός αριθμός Αμερικανών στρατιωτών παραμένει στη χώρα, η εικόνα των ΗΠΑ υπέστη σοβαρό πλήγμα σε ολόκληρη τη μουσουλμανική, και όχι μόνο, κοινή γνώμη, από την αιματηρή κατοχή που ουσιαστικά ισοπέδωσε ολόκληρο το Ιράκ και βύθισε στο αίμα τον ιρακινό λαό.Ως προς το πρώτο σκέλος, όμως, έστω και μετ' εμποδίων, οι στόχοι του αμερικανικού ιμπεριαλισμού είναι σαφείς και δεν μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι απέτυχαν. Οντως, απέκτησε στρατιωτικές βάσεις σε μια χώρα που βρίσκεται ίσως στο νευραλγικότερο σημείο της πολύτιμης, γεωστρατηγικά και ενεργειακά, περιοχής της ευρύτερης Μέσης Ανατολής. Μέσα από αυτές, θα επιδιώξει να επηρεάζει την όποια ιρακινή ηγεσία και σταδιακά να εξασφαλίσει μεγαλύτερα οφέλη από τον μαύρο χρυσό του Ιράκ, στον οποίο, μέχρι στιγμής, δεν έχει πρόσβαση. Παράλληλα, βρίσκεται σε «απόσταση βολής» από το Ιράν, και από όλον τον Περσικό Κόλπο.Ολα αυτά, εξηγούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη βιασύνη της προεδρίας Μπους, και των συμφερόντων που εξυπηρετούσε. Και μπορεί να υπήρξαν και «παράπλευρες απώλειες» στην πορεία, όμως, ο στόχος της απόκτησης του ελέγχου της Ευρασίας είναι τόσο σημαντικός για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, που δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς.
03/11/10
Οι επαναλαμβανόμενες ριπές της κυβερνητικής προπαγάνδας για το ενδεχόμενο επιμήκυνσης ή αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους, έχουν στόχο να αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους. Να δημιουργήσουν την αίσθηση ότι είναι ένα θέμα που τους αφορά κι έτσι, αντί να συγκεντρώσουν την προσοχή τους στην ανάγκη ανατροπής της πολιτικής που γεννά τα χρέη, να σπαζοκεφαλιάζουν για τον τρόπο που καλύτερα θα πληρωθούν οι τραπεζίτες, που δάνειζαν όλα αυτά τα χρόνια τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Οι «προβληματισμοί» για επιμηκύνσεις και αναδιαρθρώσεις κάθε χρέους, αποτελούν τη ...χαρά του τραπεζίτη. Προεξοφλεί ότι θα εισπράξει ό,τι αξιώνει. Αλλωστε, η τακτική της τράπεζας - τοκογλύφου είναι γνωστή. Από τη στιγμή που θα σου δανείσει κάποιο ποσό, πασχίζει να μην το ξοφλήσεις ποτέ, για να σε διατηρεί πελάτη. Κάνει ό,τι μπορεί να βρεθείς στην ανάγκη για νέο δάνειο, που θα φέρει ένα επόμενο και να συνεχιστεί ο χαβάς, μέχρι να σε στύψει από όλες τις μεριές. Στο μεταξύ όσο τα χρέη αυξάνονται, ο τραπεζίτης δεν βάζει μόνο όρους εξόφλησης, αλλά υποδεικνύει και τι ακριβώς οφείλεις να κάνεις, ώστε να βρεθούν τα χρήματα που χρειάζονται για τις κανονικές πληρωμές. Σκέτος φαύλος κύκλος.
Για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους που δημιουργήθηκε για να μπορούν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού να εξασφαλίσουν, με φοροαπαλλαγές και διαφόρων ειδών κίνητρα, άφθονο ρευστό για τους εκπροσώπους του κεφαλαίου, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συνομολόγησε με την ΕΕ και το ΔΝΤ τα δάνεια των 110 δισ. ευρώ. Ταυτόχρονα, με το μνημόνιο, ανέλαβε την υποχρέωση να αναζητήσει πόρους για την εξόφλησή τους, επιταχύνοντας τις διαδικασίες για τη μείωση των αποδοχών των εργαζομένων, την κατάργηση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, την παραπέρα εμπορευματοποίηση της υγείας και της παιδείας, την ασφυκτική μείωση όλων των κρατικών δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα. Ετσι κάθε συζήτηση για επιμήκυνση, ή για αναδιάρθρωση του χρέους, είναι για να βρεθούν τα κονδύλια που απαιτούνται να πληρωθούν στις τράπεζες. Για να μην χρεοκοπήσουν οι τραπεζίτες και άλλες ομάδες επιχειρηματιών.
Οι εργαζόμενοι, πολλοί από τους οποίους αντιμετωπίζουν ήδη το φάσμα της δικής τους χρεοκοπίας, δεν έχουν κανέναν απολύτως λόγο να μπουν σε αυτή τη λογική. Οι μισθωτοί και συνταξιούχοι, οι μικρομεσαίοι αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ, οι γυναίκες, οι νέοι και οι νέες δεν χρωστάνε δεκάρα σε κανέναν. Τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια που δίνονται στους τραπεζίτες στο όνομα του δημόσιου χρέους, είναι πλούτος που τον παρήγαγαν οι ίδιοι, είναι πόροι που ανήκουν στην κοινωνία, είναι κονδύλια που μπορούν να αξιοποιηθούν για να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες. Μόνο που για να γίνει αυτό και να σταματήσει η λεηλασία, θα πρέπει να αλλάξουν τα δεδομένα. Να αλλάξουν οι συσχετισμοί. Να βουλιάξουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Να ενισχυθούν αποφασιστικά οι δυνάμεις που πάνε κόντρα στην εξουσία του κεφαλαίου. Οι κάλπες της Κυριακής, είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να τους δείξουμε ότι δεν μασάμε!
27/10/10
Η επιχείρηση ηθικής και κοινωνικής ισοπέδωσης και απαξίωσης του ελληνικού λαού αποτέλεσε τη βασική προϋπόθεση για την επιβολή του Μνημονίου και για την «αποδοχή» των απόλυτων εξουσιών της υπερ-κυβέρνησης του ΔΝΤ και της τρόικας. Πρόκειται για μια συντεταγμένη επιχείρηση «ιδεολογικής τρομοκρατίας» που παραπέμπει σε ολοκληρωτικές μεθόδους και σε αντιλήψεις περί «συλλογικής ευθύνης» οι οποίες συνδέονται με σκοτεινές εποχές.
Το ένα σκέλος της επιχείρησης αφορά την «οικονομική τρομοκρατία» που προωθήθηκε από την κυβέρνηση, και προσωπικά από τον πρωθυπουργό, με συμβολική εκφορά τη «χρεοκοπία», ώστε κάθε κοινωνική αντίδραση στα σκληρά μέτρα να θεωρηθεί ως καταστροφική και υπονομευτική.
Το δεύτερο σκέλος είναι εξίσου, ή και περισσότερο, κρίσιμο: Αποβλέπει στην ηθική απαξίωση, στην ενοχοποίηση ενός ολόκληρου λαού για την οικονομική κρίση: «Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι», «Μαζί τα φάγαμε», είναι οι χυδαίες, οι κυνικές εκφράσεις, που προωθούν την επιχείρηση αυτή.
Προφανής ο στόχος: Να μετακυλισθούν οι τεράστιες ευθύνες των ηγεμονικών κομματικών ομάδων, των συμφερόντων της διαπλοκής, του πλέον ασύδοτου / κερδοσκοπικού κεφαλαίου, σε ολόκληρη την κοινωνία και στον ΚΑΘΕ ΠΟΛΙΤΗ ΑΤΟΜΙΚΑ. Να νιώσει ο ίδιος ότι είναι συνυπεύθυνος μαζί με τους πολιτικούς και τους επιχειρηματίες. Και μέσα σ’ ένα κλίμα αυτοτιμωρίας να συναισθανθεί ότι θα κάνουμε μια «νέα αρχή» συγχωρώντας αλλήλους…
Πώς όμως φτάσαμε σε αυτό το σημείο; Γιατί σήμερα μια αποδυναμωμένη πολιτική εξουσία μπορεί να επιβάλει τη δική της ιδεολογική «τρομοκρατία», να ενοχοποιεί –χωρίς σοβαρές αντιδράσεις– έναν ολόκληρο λαό;
Εδώ και δύο περίπου δεκαετίες βιώνουμε την κρίση και τη σταδιακή πτώση ενός ιστορικού πολιτισμού. Κανόνες, αξίες ατομικές και συλλογικές, κοινωνικές συμπεριφορές, αποδυναμώνονται και καταρρέουν. Ζούμε μια ιστορική κατάσταση την οποία ο E. Durkheim χαρακτήρισε ως ΑΝΟΜΙΑ. Η ανομία δεν συμπίπτει με την παράβαση του νόμου, με τη συνήθη παραβατικότητα. Αφορά στην κρίση των προτύπων, των καθολικών αξιών, των συλλογικών αντιλήψεων που συνέχουν και θεμελιώνουν μια ιστορική κοινωνία.
Δεν φτάσαμε τυχαία μέχρι εδώ και για την πορεία αυτή υπάρχουν υπεύθυνοι, υπάρχει μια σαφής ιεράρχηση ευθυνών. Στο εξωσυστημικό επίπεδο η επιρροή του νεοφιλελεύθερου προτύπου, που κυριάρχησε πλήρως από το 1990, υπήρξε καταλυτική. Το πρότυπο αυτό έθεσε τους δικούς του κανόνες και έδωσε το δικό του «νόημα», τις δικές του αντιλήψεις, επέβαλε τις δικές του «αξίες» σε ολόκληρο το φάσμα των πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών δραστηριοτήτων.
Πώς απάντησαν σε αυτή την «εισβολή» οι κρατούσες πολιτικές, οικονομικές και πνευματικές ελίτ; Ποιος ο βαθμός ευθύνης και ενοχής τους;
ΠΡΩΤΟΣ ΕΝΟΧΟΣ: Τα κόμματα και οι ηγετικές κομματικές ομάδες που υποχώρησαν στα οικονομικά συμφέροντα, που συναλλάχθηκαν και «διεπλάκησαν» με τα συμφέροντα αυτά για να διασφαλίσουν τη διατήρηση και την αναπαραγωγή της εξουσίας τους.
ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΟΣ ΕΝΟΧΟΣ: Τα οικονομικά συμφέροντα που επιδιώκουν να ισοπεδώσουν πλήρως τα κοινωνικά δικαιώματα, να επιβάλουν το «νόμο της ζούγκλας» μέσω του απηνούς ανταγωνισμού, να κερδοσκοπήσουν χωρίς φραγμούς. «Πού πήγαν τα λεφτά;». Στοιχεία της Eurostat μάς αποκαλύπτουν σήμερα ότι στη χώρα μας 30.000 πρόσωπα κατέχουν περιουσία (κινητή και ακίνητη) της τάξεως των 600 έως 700 δις ευρώ. Η φοροδιαφυγή, μαζί με τους βεβαιωμένους και μη εισπραττόμενους εδώ και χρόνια φόρους, ανέρχεται, σύμφωνα με μετριοπαθείς υπολογισμούς, σε 65 δις ευρώ…
Ο πολίτης έχει ασφαλώς τις δικές του ευθύνες. Πρώτον, γιατί ανέχτηκε και νομιμοποίησε με την ψήφο του αυτό το σύστημα διαφθοράς και συναλλαγής. Δεύτερον, γιατί αποδέχτηκε να «συμμετάσχει» (μέσω της φοροδιαφυγής, των πελατειακών σχέσεων, της συναλλαγής) στη «λογική» του συστήματος. Όμως το μέγεθος της δικής του ευθύνης δεν έχει καμιά σχέση με αυτό των κυρίαρχων πολιτικών και οικονομικών μηχανισμών. Γιατί η διαφθορά του λαού, η συμμετοχή του στο σύστημα της συναλλαγής αποτέλεσε και αποτελεί όρο αναπαραγωγής της κυρίαρχης οικονομικής και πολιτικής εξουσίας. Γι’ αυτό και οι δυνάμεις αυτές την καλλιέργησαν και την προώθησαν.
Η απάντηση των πολιτών πρέπει να είναι σαφής: «ΕΣΕΙΣ ΤΑ ΦΑΓΑΤΕ» και «Εμείς φταίμε, γιατί σας ανεχτήκαμε, σας ψηφίσαμε και γιατί, σ’ ένα βαθμό, καταντήσαμε σαν εσάς». Αν συνειδητοποιήσουμε αυτή την αλήθεια, τότε θα μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε ένα τουλάχιστον βήμα προς τα εμπρός. Κι αυτό μπορεί να αποτελέσει πράγματι μια «νέα αρχή».
Ορθιοι Γάλλοι, σκυφτοί Αγγλοι
26/10/10
Απολαυστική ήταν η γελοιογραφία της βρετανικής εφημερίδας «Ιντιπέντεντ» την επομένη της ανακοίνωσης των μέτρων εξοντωτικής λιτότητας στη Βρετανία. Το σκίτσο ήταν χωρισμένο στη μέση. Εδειχνε δύο άντρες στην κουζίνα, έναν Αγγλο και έναν Γάλλο. Ενα ραδιόφωνο σε κάθε τμήμα του σκίτσου ανήγγειλε την ίδια είδηση: «Ανακοινώθηκαν αυστηρές περικοπές». Οι αντιδράσεις ήταν χαρακτηριστικές της ψυχοσύνθεσης των δύο λαών. «Ωρα για ένα φλιτζάνι τσάι!» έλεγε ο Αγγλος συνοφρυωμένος και έριχνε καυτό νερό στην τσαγιέρα. «Ωρα για ένα κοκτέιλ Μολότοφ» έλεγε ο Γάλλος και έχυνε βενζίνη στο μπουκάλι.
Ο συμβολισμός του σκιτσογράφου αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Στη Γαλλία, ο νόμος του Σαρκοζί για αύξηση της κατώτατης ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 60 στα 62 χρόνια έβγαλε εκατομμύρια Γάλλους στους δρόμους. Προκάλεσε έξι γενικές απεργίες σε ενάμιση μήνα, εκατοντάδες διαδηλώσεις σε εκατοντάδες γαλλικές πόλεις και παρέλυσε ουσιαστικά τη ζωή της χώρας επί δύο μήνες.
Επιπροσθέτως, η οριστική ψήφιση του νόμου για τις συντάξεις και από τη Γερουσία την περασμένη Παρασκευή δεν απέτρεψε το γεγονός της κήρυξης νέας απεργίας για μεθαύριο και πανεθνικών κινητοποιήσεων το Σάββατο, 6 Νοεμβρίου, με αίτημα την απόσυρση του μόλις ψηφισθέντος νόμου.
Δεν είναι μόνο αυτό. Σχεδόν όλοι οι αναλυτές συμφωνούν ότι η έκταση των αντιδράσεων του γαλλικού πληθυσμού στον ασφαλιστικό νόμο του Σαρκοζί σφράγισε ήδη από τώρα την πολιτική του καταδίκη και ήττα στις προεδρικές εκλογές που θα γίνουν μετά από ενάμιση χρόνο, τον Μάιο του 2012!
Στη Βρετανία, αντιθέτως, η κεντροδεξιά κυβέρνηση Συντηρητικών - Φιλελεύθερων ανακοίνωσε απίστευτα βάρβαρα μέτρα λιτότητας, τα οποία συμπεριλαμβάνουν την απόλυση 500.000 δημοσίων υπαλλήλων, τη δραστική συρρίκνωση επιδομάτων που δίνονταν στις φτωχότερες οικογένειες, τη δραστική περικοπή των κονδυλίων για τη στέγαση, την τοπική αυτοδιοίκηση, τον πολιτισμό.
Υπολογίζεται ότι περίπου 200.000 φτωχοί Λονδρέζοι θα υποχρεωθούν να φύγουν από τη βρετανική πρωτεύουσα, γιατί δεν θα μπορούν να πληρώνουν ούτε καν το νοίκι τους μετά την περικοπή του επιδόματος στέγασης! Θα προσπαθήσουν να επιβιώσουν ως εργάτες γης σε συνθήκες... «δουλοπαροίκων» του 21ου αιώνα.
Για όλα αυτά, τα βρετανικά συνδικάτα ανακοίνωσαν ότι θα κάνουν «την πιο μεγαλειώδη και τολμηρότερη διαδήλωσή τους», όπως τα ίδια τη χαρακτήρισαν, στις 26... Μαρτίου 2011!!! Οχι, δεν πρόκειται για τυπογραφικό λάθος, θα κάνουν συλλαλητήριο όντως στις 26 Μαρτίου, μετά από πέντε μήνες! Οι συνδικαλιστές ηγέτες αποκρούουν δε κατηγορηματικά το ενδεχόμενο κήρυξης απεργίας έστω και για μία ημέρα, ενώ ούτε λόγος να γίνεται για κοινωνική αναταραχή που να θυμίζει κάτι από Γαλλία.
Παρότι το 77% των Βρετανών πιστεύει ότι η κατάστασή τους θα χειροτερέψει, μόλις ανακοινώθηκαν τα εξοντωτικά μέτρα λιτότητας μόνο λίγες εκατοντάδες Λονδρέζοι μαζεύτηκαν αυθόρμητα στη Ντάουνινγκ Στριτ, έξω από την πρωθυπουργική κατοικία, για να εκφράσουν την αποδοκιμασία τους.
Είναι αλήθεια βεβαίως ότι το δικαίωμα της απεργίας είναι στραγγαλιστικά περιορισμένο στη Βρετανία, όπου η Μάργκαρετ Θάτσερ ψήφισε από το 1979 ως το 1990 πέντε (!) διαδοχικούς νόμους που περιόριζαν το απεργιακό δικαίωμα, ενώ ο επίσης Συντηρητικός διάδοχός της Τζον Μέιτζορ πρόσθεσε δύο ακόμη αντιαπεργιακούς νόμους για να καταστήσει ακόμη πιο δύσκολη την κήρυξη απεργιών.
Η ουσία της σχεδόν εθελόδουλης στάσης των Βρετανών εργαζομένων όμως δεν βρίσκεται στο απεργιακό θεσμικό πλαίσιο, αλλά στην ίδια τη νοοτροπία τους που τους ωθεί να σκύβουν υποτακτικά το κεφάλι στην εξουσία.
«Πρέπει να πούμε ότι εδώ στο Ηνωμένο Βασίλειο το γαλλικό κοινωνικό κίνημα έχει κάτι το... εξωγήινο!» έγραφε η ανταποκρίτρια της γαλλικής «Μοντ» στο Λονδίνο. «Πόσω μάλλον που το αντικείμενό του, η μεταρρύθμιση των συντάξεων, δεν αποτέλεσε ποτέ αντικείμενο πολεμικής στη Βρετανία» προσθέτει η Γαλλίδα ανταποκρίτρια. «Και αυτό παρόλο που τα τελευταία είκοσι χρόνια οι Βρετανοί έχουν χάσει κάθε είδος εγγυήσεων για το πόση σύνταξη θα πάρουν» δηλώνει ο Ανταμ Μάρσαλ του Βρετανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου. Αξιοι της μοίρας τους...
ΓΕΡΜΑΝΟΙ
«Το αίνιγμα των Γάλλων»
«Το αίνιγμα των Γάλλων»
ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ είναι φυσικό αυτό που συμβαίνει στη Γαλλία για τους Γερμανούς. Οι Τεύτονες δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν πώς είναι δυνατόν οι Γάλλοι να ζητούν να μην αυξηθεί η ηλικία συνταξιοδότησής τους, αφού στη Γερμανία έχει ήδη αποφασιστεί η σταδιακή αύξησή της από τα 65 στα 67. «Οι Γάλλοι πολίτες επαναστατούν για να μην αλλάξει τίποτα. Είναι ταυτόχρονα επαναστάτες και συντηρητικοί. Είναι αυτό το διπλό χαρακτηριστικό που κάνει μερικές φορές τους Γάλλους αινιγματικούς» γράφει απορώντας η «Ζίντοϊτσε Τσαΐτουνγκ», η οποία πρόσκειται στους Σοσιαλδημοκράτες. Για τη συντηρητική «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» το ζήτημα είναι ότι... «το κίνημα διαμαρτυρίας δεν έχει αρχηγό που να τον σέβονται όλοι»!
22/10/10Ο Παπανδρέου ανέλαβε προσωπικά την ...αντικειμενική και ειλικρινή ενημέρωση του ελληνικού λαού όσον αφορά τι τον περιμένει την επομένη των εκλογών.Οταν, δηλαδή, στις 15 Νοέμβρη, θα έχουμεα) την επίσημη ανακοίνωση του «νέου» ελλείμματος,β) τη νέα απόβαση του κλιμακίου της τρόικας στην Αθήνα,γ) την ανακοίνωση των «νέων» δεδομένων για τον προϋπολογισμό του 2011.*Κατά τον πρωθυπουργό (και τον Τύπο που στηρίζει την κυβέρνηση), ο λαός θα πρέπει να πάει στις κάλπες έχοντας «παραμυθιαστεί» ότι δε θα υποστεί άλλες θυσίες.
Το ψέμα είναι της ίδιας συνομοταξίας με εκείνα τα «θα δοθούν αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις» που έλεγε προεκλογικά.Η αλήθεια:Ο,τι πήραν μετεκλογικά, ακριβώς τα ίδια θα πάρουν και τώρα, από όσα - σε ένα ρεσιτάλ «μαυρογιαλουρισμού» - τους «έταξε» για τον Δεκέμβρη ο κ. Παπανδρέου από το Περιστέρι.Το ψέμα, όμως, καθίσταται αγυρτεία στο τετράγωνο, αν συνυπολογιστούν τα εξής δεδομένα:*ρώτον: Την ίδια ακριβώς στιγμή που ο πρωθυπουργός έλεγε την ατάκα του, την οποία τα «Νέα» τη μετέτρεψαν σε πρωτοσέλιδο, ο γενικός γραμματέας Οικονομικών κ. Πλασκοβίτης ανακοίνωνε από την τηλεόραση («Σκάι») ότι χιλιάδες προϊόντα που υπάγονται σε ΦΠΑ 11%, το αμέσως επόμενο διάστημα θα υπαχθούν σε ποσοστά πιο «γειτονικά», όπως είπε (σ.σ.: είδατε τι κομψή γλώσσα χρησιμοποιούν;...).Τουτέστιν, ό,τι σήμερα είναι στο 11% και πριν ήταν στο 9%, προαναγγέλλουν ότι με μια μονοκονδυλιά θα το στείλουν στο 12, 13 ή και 14%. Ρωτάμε: Αυτή την αύξηση ποιος θα την πληρώσει; Ο ΣΕΒ, το ΔΝΤ ή η ΕΕ; Δε θα την πληρώσουν οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι; Αυτή η νέα αφαίμαξη, μέσα από την πλέον άδικη, την έμμεση μορφή φορολογίας, δε συνιστά επιβολή νέου μέτρου; Δεν είναι νέα θυσία; Δεν είναι νέο βάρος;*εύτερον: Ακόμα και τίποτα άλλο να μην κάνουν, το γεγονός ότι έχουν ήδη ανακοινώσει απίθανες αυξήσεις στην τιμή του ρεύματος, αρκεί. Αλήθεια, αυτό δεν είναι νέα θυσία; Οτι αυξάνουν μέχρι και 44% (!) τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, και μάλιστα για τις λαϊκές καταναλώσεις, δεν είναι νέο (επαχθέστατο) μέτρο;*ρίτον: Ηδη έχουν ανακοινώσει πως προωθούν νέο ενιαίο μισθολόγιο, με στόχο το νέο πετσόκομμα των μισθών στο δημόσιο τομέα. Μόλις προχτές τα χαλκεία τους, έδωσαν πλαστά στοιχεία όσον αφορά τους μισθούς των εργαζομένων στις πρώην ΔΕΚΟ για να προετοιμάζουν το έδαφος για την νέα ...πριονοκορδέλα από την οποία θα περάσουν τους υπαλλήλους. Αυτά δεν εμπίπτουν στα νέα μέτρα;*Είναι προφανές ότι κοροϊδεύουν ασύστολα την κοινή γνώμη. Οχι μόνο θα προχωρήσουν στην επιβολή των νέων θυσιών που προαναφέραμε, αλλά ουσιαστικά θα προχωρήσουν σε γενικευμένο πογκρόμ κατά του λαού.Εκτός, βέβαια, αν πιστέψουμε τον πρωθυπουργό και τους φίλους του (όπως τα «Νέα»).Τότε πιθανώς να καταλήγαμε στο συμπέρασμα ότι τόσο ο ΦΠΑ, η ΔΕΗ, οι περικοπές μισθών, όσο και η επερχόμενη νέα αύξηση του (ήδη ακριβότερου κατά 30% από πέρσι) πετρελαίου θέρμανσης, η (επίσης προαναγγελθείσα) σφαγή των κοινωνικών δαπανών, η εφαρμογή του φορολογικού τους νόμου κλπ. δε θα πλήξουν το λαό, αλλά την ...τρόικα.
Αλήθειες και ψέματα21/10/10ΕΝΑ: Αστραψε και βρόντηξε χτες μερίδα του αστικού Τύπου γιατί η ΕΕ απειλεί με πρόστιμα για τις αγροτικές επιδοτήσεις. Και δώσ' του αναλύσεις για τους αγρότες που «τα έφαγαν» και δώσ' του κλάμα για τον υπόλοιπο πληθυσμό που κάνει θυσίες για να πληρώσει τα πρόστιμα.Να 'λεγε τέτοια πράγματα κάποιος που δεν ξέρει, θα 'λεγες «άστο να περάσει». Ομως, τα γράφουν αυτοί ακριβώς που χρόνια και χρόνια έδειχναν την ΕΕ σαν τη χρυσή αγελάδα την οποία οι αγρότες δεν είχαν να κάνουν άλλο παρά να την αρμέξουν. Είναι αυτοί που γνωρίζουν πως οι επιδοτήσεις της ΕΕ χρησιμοποιήθηκαν σαν το «τυρί στη φάκα» για να φθαρούν συνειδήσεις, αλλά και για να προχωρήσει το ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς και, ταυτόχρονα, να «βγουν από τη μέση» αγροτικά προϊόντα που παρήγε η χώρα μας και είχε συγκριτικό πλεονέκτημα. Ετσι, η Ελλάδα, από πλεονασματική στο αγροτικό εμπορικό ισοζύγιο με την ΕΕ, έγινε ελλειμματική, με αθρόες εισαγωγές σε βασικά αγροτικά προϊόντα, όπως γαλακτοκομικά, κρέας, αλλά και μαλακό σιτάρι, καπνός, τεύτλα, ζάχαρη κ.ά.Γι' αυτή την πραγματικότητα που διαμορφώθηκε με τη συμβολή και του αστικού Τύπου, αλλά και από τους «γαλαζοπράσινους» νομάρχες και δημάρχους, που προπαγάνδιζαν τα περί «πακτωλού» χρημάτων από την ΕΕ, δεν υπάρχει λέξη στα κατά τ' άλλα δακρύβρεχτα χτεσινά ρεπορτάζ. Κι όμως, είναι μια πραγματικότητα για την οποία έχουν μιλήσει ξανά και ξανά οι δυνάμεις που συγκροτούν τη «Λαϊκή Συσπείρωση», πριν απ' όλους το ΚΚΕ. Χτες ξανά ο υποψήφιος περιφερειάρχης της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στη Θεσσαλία θύμισε ένα προς ένα αυτά τα στοιχεία. Αλλά λέξη δεν περνά γι' αυτά στον αστικό Τύπο.Οι μικρομεσαίοι αγρότες δεν παίρνουν παρά «ψίχουλα» επιδοτήσεων και άλλων ενισχύσεων, το συντριπτικό ποσοστό των οποίων καταλήγει στις φαρδιές τσέπες λίγων μεγαλοαγροτών και αγροτοβιομηχάνων. Αρα, οι μικρομεσαίοι αγρότες δε χρωστάνε τίποτα, ούτε στην ΕΕ, ούτε στις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Αυτοί που χρωστάνε και πρέπει να «πληρώσουν» είναι οι πολυεθνικές, τα μονοπώλια, οι εμποροβιομήχανοι που θησαυρίζουν κερδοσκοπώντας σε βάρος και των παραγωγών και των καταναλωτών.Σ' όλους αυτούς πρέπει να δώσει απάντηση ο αγροτικός πληθυσμός και με την ψήφο του στις εκλογές για τα τοπικά κρατικά όργανα.***ΔΥΟ: Ψιλά γράμματα, αλλά έχει σημασία να τα επισημαίνεις, καθώς πολλοί ψαρεύουν σε θολά νερά. Η γνωστή «αντιεξουσιαστική» ενώ χειροκροτεί τα μέτρα που δίνουν τζάμπα εργάτες στο κεφάλαιο παριστάνει πως κλαίει για τα ασφαλιστικά ταμεία. Στην πράξη ζητάει να δοθεί κι άλλο ζεστό χρήμα στους καπιταλιστές. Περνάει σαν αυτονόητο ότι οι ασφαλιστικές εισφορές είναι βάρος για τις επιχειρήσεις, που έπρεπε να φύγει από τη μέση, κι αφού αυτό συμβαίνει ήδη όλα θα πάνε καλά. Λέξη για το γεγονός ότι οι ασφαλιστικές εισφορές είναι υποχρέωση του καπιταλιστή για τη βλάβη που προκαλείται στους εργαζόμενους από την εργασία τους που επιτρέπει στους καπιταλιστές να παριστάνουν τους καμπόσους. Δεν είναι κόστος για τον ίδιο λόγο που και ο μισθός δεν είναι κόστος, αλλά ανάγκη για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης έτσι ώστε αυτή να συνεχίσει να συμβάλλει στο κέρδος που βγάζει ο καπιταλιστής από την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης.Δεν περιμέναμε τέτοια προσέγγιση από τον αστικό Τύπο. Σημειώνουμε μόνο το δήθεν κλάμα του για να επισημάνουμε πως κι αυτό για κακό είναι. Χτυπώντας δήθεν φιλικά την πλάτη των εργατών, θέλει να τους κάνει συνένοχους στο να δοθούν κι άλλα στους καπιταλιστές.Τα πράγματα είναι απλά και αποτυπώθηκαν με λίγες λέξεις ξανά χτες:«Είναι μεγάλο ψέμα ότι η κυβέρνηση στηρίζει τους ανέργους. Δίνει ζεστό χρήμα στη μεγάλη εργοδοσία.Είναι μεγάλη απάτη ότι με το δήθεν νέο μοντέλο οικονομίας θα βρουν δουλειά οι εργαζόμενοι και θα πάψουν οι επιχειρηματίες να είναι κρατικοδίαιτοι. Και χρήμα ζεστό παρέχει στην πλουτοκρατία και φθηνή εργατική δύναμη. Αυτό είναι το μοντέλο ανάπτυξης και είναι το καπιταλιστικό.Δεν υπάρχει καμία αλλαγή πολιτικής, συνεχίζεται η ίδια. Οι πλούσιοι θα γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.Ο λαός πρέπει να δώσει απάντηση. Με την οργάνωση του αγώνα και την ψήφο του. Δεν πρέπει η ψήφος του να πάει χαμένη, να είναι άσφαιρη. Πρέπει να πάει εκεί που φοβάται το σύστημα: Στο ΚΚΕ, στη "Λαϊκή Συσπείρωση"» (από την ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ / ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ).
22/10/10
Ο Παπανδρέου ανέλαβε προσωπικά την ...αντικειμενική και ειλικρινή ενημέρωση του ελληνικού λαού όσον αφορά τι τον περιμένει την επομένη των εκλογών.
Οταν, δηλαδή, στις 15 Νοέμβρη, θα έχουμε
α) την επίσημη ανακοίνωση του «νέου» ελλείμματος,
β) τη νέα απόβαση του κλιμακίου της τρόικας στην Αθήνα,
γ) την ανακοίνωση των «νέων» δεδομένων για τον προϋπολογισμό του 2011.
*
Κατά τον πρωθυπουργό (και τον Τύπο που στηρίζει την κυβέρνηση), ο λαός θα πρέπει να πάει στις κάλπες έχοντας «παραμυθιαστεί» ότι δε θα υποστεί άλλες θυσίες.
Το ψέμα είναι της ίδιας συνομοταξίας με εκείνα τα «θα δοθούν αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις» που έλεγε προεκλογικά.
Η αλήθεια:
Ο,τι πήραν μετεκλογικά, ακριβώς τα ίδια θα πάρουν και τώρα, από όσα - σε ένα ρεσιτάλ «μαυρογιαλουρισμού» - τους «έταξε» για τον Δεκέμβρη ο κ. Παπανδρέου από το Περιστέρι.
Το ψέμα, όμως, καθίσταται αγυρτεία στο τετράγωνο, αν συνυπολογιστούν τα εξής δεδομένα:
*
ρώτον: Την ίδια ακριβώς στιγμή που ο πρωθυπουργός έλεγε την ατάκα του, την οποία τα «Νέα» τη μετέτρεψαν σε πρωτοσέλιδο, ο γενικός γραμματέας Οικονομικών κ. Πλασκοβίτης ανακοίνωνε από την τηλεόραση («Σκάι») ότι χιλιάδες προϊόντα που υπάγονται σε ΦΠΑ 11%, το αμέσως επόμενο διάστημα θα υπαχθούν σε ποσοστά πιο «γειτονικά», όπως είπε (σ.σ.: είδατε τι κομψή γλώσσα χρησιμοποιούν;...).
Τουτέστιν, ό,τι σήμερα είναι στο 11% και πριν ήταν στο 9%, προαναγγέλλουν ότι με μια μονοκονδυλιά θα το στείλουν στο 12, 13 ή και 14%. Ρωτάμε: Αυτή την αύξηση ποιος θα την πληρώσει; Ο ΣΕΒ, το ΔΝΤ ή η ΕΕ; Δε θα την πληρώσουν οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι; Αυτή η νέα αφαίμαξη, μέσα από την πλέον άδικη, την έμμεση μορφή φορολογίας, δε συνιστά επιβολή νέου μέτρου; Δεν είναι νέα θυσία; Δεν είναι νέο βάρος;
*
εύτερον: Ακόμα και τίποτα άλλο να μην κάνουν, το γεγονός ότι έχουν ήδη ανακοινώσει απίθανες αυξήσεις στην τιμή του ρεύματος, αρκεί. Αλήθεια, αυτό δεν είναι νέα θυσία; Οτι αυξάνουν μέχρι και 44% (!) τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, και μάλιστα για τις λαϊκές καταναλώσεις, δεν είναι νέο (επαχθέστατο) μέτρο;
*
ρίτον: Ηδη έχουν ανακοινώσει πως προωθούν νέο ενιαίο μισθολόγιο, με στόχο το νέο πετσόκομμα των μισθών στο δημόσιο τομέα. Μόλις προχτές τα χαλκεία τους, έδωσαν πλαστά στοιχεία όσον αφορά τους μισθούς των εργαζομένων στις πρώην ΔΕΚΟ για να προετοιμάζουν το έδαφος για την νέα ...πριονοκορδέλα από την οποία θα περάσουν τους υπαλλήλους. Αυτά δεν εμπίπτουν στα νέα μέτρα;
*
Είναι προφανές ότι κοροϊδεύουν ασύστολα την κοινή γνώμη. Οχι μόνο θα προχωρήσουν στην επιβολή των νέων θυσιών που προαναφέραμε, αλλά ουσιαστικά θα προχωρήσουν σε γενικευμένο πογκρόμ κατά του λαού.
Εκτός, βέβαια, αν πιστέψουμε τον πρωθυπουργό και τους φίλους του (όπως τα «Νέα»).
Τότε πιθανώς να καταλήγαμε στο συμπέρασμα ότι τόσο ο ΦΠΑ, η ΔΕΗ, οι περικοπές μισθών, όσο και η επερχόμενη νέα αύξηση του (ήδη ακριβότερου κατά 30% από πέρσι) πετρελαίου θέρμανσης, η (επίσης προαναγγελθείσα) σφαγή των κοινωνικών δαπανών, η εφαρμογή του φορολογικού τους νόμου κλπ. δε θα πλήξουν το λαό, αλλά την ...τρόικα.
Αλήθειες και ψέματα
«Ενας για όλους και όλοι για έναν»!
19/10/10
4/02/2010: «Οι κινητοποιήσεις των αγροτών μάς εκθέτουν σε διεθνές επίπεδο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο και κοστίζουν στην εθνική οικονομία πάρα πολλά χρήματα καθημερινά».
*
30/06/2010: «Κάποιοι απαγορεύουν (σ.σ. οι ναυτεργάτες) στον ελληνικό λαό να μεταβαίνει στον προορισμό του και αυτό γίνεται η μεγαλύτερη δυσφήμιση της χώρας στο εξωτερικό».
*
29/09/2010: «Η πολιτεία δεν μπορεί να είναι ανοχύρωτη απέναντι στις κινητοποιήσεις των ιδιοκτητών φορτηγών (...) η τροπολογία που κατατέθηκε στη Βουλή εμπλουτίζει το νομικό οπλοστάσιο της κυβέρνησης για όσους δημιουργούν προβλήματα και παρεμποδίζουν την κυκλοφορία αγαθών».
*
14/10/2010: «Βλέπουμε ότι οι μισθοί σε αυτές τις ΔΕΚΟ είναι πολλές φορές διπλάσιοι και πολλαπλάσιοι των ανάλογων μισθών στον ιδιωτικό τομέα. Αυτό δεν μπορεί να γίνει ανεκτό».
*
14/10/2010: «...Αυτό το οποίο έκαναν οι εργαζόμενοι στην Ακρόπολη (...) διασύρει τη χώρα μας».
*
Οι τέσσερις πρώτες είναι δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου.
Η πέμπτη είναι η δήλωση του κ. Παπανδρέου που έγινε την περασμένη Παρασκευή στη Βουλή και ενώ η εισβολή των ΜΑΤ στην Ακρόπολη είχε κάνει το γύρο του κόσμου.
*
Στόχος τους:
Ενα μεγάλο μέρος των λαϊκών στρωμάτων θα τεθεί στο περιθώριο της ανεργίας.
Ενα δεύτερο κομμάτι της κοινωνίας θα στοιβαχτεί στα αμπάρια των «ελαστικών εργασιακών σχέσεων».
Κι όσοι περισσέψουν; Να αμείβονται με 590 ευρώ το μήνα!
*
Για να γίνει κατορθωτό ένα τέτοιο «κοινωνικό απαρτχάιντ», για να επέλθει αυτή η «τελική λύση» όσον αφορά στα δικαιώματα των εργαζομένων, η κυβερνητική «γραμμή» έχει αποτινάξει κάθε πρόσχημα:
«Κοινωνικός αυτοματισμός», «διαίρει και βασίλευε», κομμάτιασμα της κοινωνίας, διαπόμπευση κάθε κοινωνικού στρώματος που αντιστέκεται, ξεμονάχιασμα κάθε κοινωνικής ομάδας,
εξανδραποδισμός, τελικά, όλου του λαού!
*
Για να επιτελέσουν το έργο που τους ανατέθηκε, χρησιμοποιούν κάθε λογής πολιτική παλιανθρωπιά και ιταμότητα:
Καταστολή, λάσπη, ύβρεις, ψεύδος, διάλυση των κοινωνικών αρμών με πρώτους εκείνους της αλληλεγγύης και της συντροφικότητας.
*
Θέλουν να βάλουν τον έναν να «φάει» τον άλλον,
ο ιδιωτικός υπάλληλος τον δημόσιο υπάλληλο, ο φορτηγατζής τον αγρότη, ο αγρότης τον λιμενεργάτη, ο εργάτης τον συμβασιούχο,
για να μπορέσουν οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές να μας «φάνε» ευκολότερα και όλους μαζί!
*
Τέτοιοι είναι και έτσι μας κυβερνούν!
Και απέναντι σε κάτι τέτοιους, ή θα ισχύσει το
«ένας για όλους και όλοι για έναν», ή δε θα μείνει όρθιος κανένας!
15/10/10
Ας πάρουμε τα ίδια αυτά στοιχεία,
τα δικά τους στοιχεία για τους μισθούς των εργαζόμενων στις πρώην ΔΕΚΟ,
όπως τα έδωσαν και όπως τα μαγείρεψαν τα χαλκεία τους.
*
Προσέξτε:
Λένε ότι το μέσο κόστος μισθοδοσίας ανά εργαζόμενο ανέρχεται σε40.772 ευρώ.
Τι δεν λένε:
Οτι από το παραπάνω ποσό πρέπει να αφαιρεθεί το 13%, δηλαδή η ασφαλιστική εισφορά των εργαζομένων προς τα Ταμεία τους.
Εφόσον, λοιπόν, αφαιρεθούν τα 5.300 ευρώ της εισφοράς που αντιστοιχεί στα στοιχεία που οι ίδιοι έδωσαν, τότε μένουν 35.472 ευρώ.
*
Πάμε παρακάτω:
Από τα 35.472 ευρώ που έμειναν μετά τις ασφαλιστικές κρατήσεις, πρέπει στη συνέχεια να αφαιρεθεί ο φόρος που πληρώνει ο εργαζόμενος.
Στην πιο απλή περίπτωση, δηλαδή την περίπτωση που έχουμε έναν εργαζόμενο με ένα παιδί, τότε ο φόρος που του αναλογεί (όπως προκύπτει από το φορολογικό που οι ίδιοι ψήφισαν) είναι 6.161 ευρώ.
Αφαιρώντας το φόρο, εκείνο που τελικά μένει ως καθαρό ποσό για τον εργαζόμενο είναι 29.311 ευρώ.
***
Ηδη, δηλαδή,
από το χαλκευμένο 40.772, πέσαμε στα 29.331 ευρώ!
Αλλά τι σημαίνει αυτό το ποσό; Προσέξτε:
*
Σημαίνει ότι ένας εργαζόμενος σε μια πρώην ΔΕΚΟ παίρνει μηνιάτικο2.093 ευρώ!
Αυτά είναι τα «ρετιρέ»! «Ρετιρέ», ισχυρίζονται, είναι ένας εργαζόμενος, με οικογένεια, με παιδιά, με δέκα, με είκοσι και με τριάντα χρόνια δουλειά, να παίρνει δυο χιλιάρικα!
Ομως, όντως «παίρνει» ακόμα κι αυτά τα δυο χιλιάρικα ο εργαζόμενος;
Η απάντηση είναι σαφής: Οχι!
*
Η αθλιότητα, δηλαδή, δεν σταματάει εδώ!
Εχει και συνέχεια. Προσοχή:
Αυτά τα 2.093 ευρώ το μήνα, για τα οποία η κυβέρνηση επιχειρεί να διασύρει (!) τους εργαζόμενους, είναι ο μέσος όρος!
Είναι, δηλαδή, πλασματικά!
Είναι προϊόν στατιστικής αλχημείας!
***
Με μια κουβέντα: Αυτά που λέει η κυβέρνηση είναι ψέματα!
*
Και είναι ψέματα, γιατί οι «κύριοι της κυβέρνησης», για να βγάλουν αυτά τα «2.093» ευρώ που υποτίθεται ότι παίρνουν οι εργαζόμενοι,
για να διαμορφώσουν αυτόν τον (πλασματικό) μέσο όρο, στα λεγόμενα «έξοδα μισθοδοσίας», έχουν τσουβαλιάσει:
*
Πρώτον, τα νυχτερινά, τα επιδόματα, τις αργίες και τις υπερωρίες των εργαζομένων (εξαντλητικές υπερωρίες που οφείλονται στο γεγονός ότι, για παράδειγμα, στον ΟΣΕ, υπάρχουν τρεις χιλιάδες οργανικά κενά που τρέχουν να τα καλύψουν οι νυν εργαζόμενοι).
*
Δεύτερον (εδώ η ελεεινότητα ξεπερνά κάθε όριο), οι «κύριοι της κυβέρνησης», στο λεγόμενο «εργατικό κόστος», έχουν προσθέσει τις παχυλές και προκλητικές αμοιβές που - με κυβερνητική απόφαση - δίνονται
στους προέδρους των ΔΕΚΟ (που οι κυβερνώντες ορίζουν),
στις διοικήσεις των ΔΕΚΟ (που οι κυβερνώντες βολεύουν),
στους διευθύνοντες συμβούλους των ΔΕΚΟ (που οι κυβερνώντες τακτοποιούν),
στους παρασυμβούλους των ΔΕΚΟ (που οι κυβερνώντες διορίζουν) και
στους παρατρεχάμενους των ΔΕΚΟ (που οι κυβερνώντες τοποθετούν)!
*
Τρίτον (εδώ η ελεεινότητα ανεβαίνει στο «τετράγωνο»), οι «κύριοι της κυβέρνησης» έχουν προσθέσει τα εργολαβικά, δηλαδή τα σκανδαλώδη ποσά που δίνονται στους εργολάβους, στους οποίους ανατίθενται δουλειές του δημοσίου, και στις οποίες οι εργολάβοι απασχολούν τις «Κούνεβες»!
*
Οι κυβερνώντες, δηλαδή,
παίρνουν τα «χοντρά» που έχουν εξασφαλίσει για τα «γκόλντεν μπόυς» τους και για τους εργολάβους - «δουλέμπορους», τα αθροίζουν στο μισθό των εργαζομένων και μετά τα «φορτώνουν» στους εργαζόμενους, με την απάτη του «μέσου όρου»!
***
Ετσι, λοιπον, βγαίνουν ακόμα κι αυτά τα δυο χιλιάρικα το μήνα, που (υποτίθεται) ότι αμείβονται τα... «ρετιρέ»!
*
Ετσι ενεργούν οι άθλιοι που μας κυβερνούν!
*
Και με αυτούς τους άθλιους τρόπους είναι που προσπαθούν να βάλουν τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα να «φαγωθούν» με τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα!
*
Σημ: Από όσα λένε οι κυβερνώντες ότι παίρνουν οι εργαζόμενοι, δεν είχαν την τσίπα να αφαιρέσουν, τουλάχιστον, αυτά που τους έχουν κόψει λόγω μνημονίου! Τόσο άθλιοι είναι!
13/10/10
Στοιχείο πρώτο:
Σύμφωνα με το «Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνας της Διατροφικής Πολιτικής», αυτή τη στιγμή,
ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι στον κόσμο πεθαίνουν από την πείνα...
Η πείνα, σε σύνολο 122 αναπτυσσόμενων κρατών, θεωρείται καθημερινό φαινόμενο.
Σε 30 χώρες η πείνα παίρνει «ανησυχητικές διαστάσεις».
Σε 25 χώρες το πρόβλημα αγγίζει τα όρια του «συναγερμού».
Σε 4 χώρες χαρακτηρίζεται «άκρως ανησυχητικό».
Την ίδια ώρα που πολυεθνικές, μονοπώλια, τράπεζες, χρηματιστικοί όμιλοι επιχορηγούνται - λόγω... κρίσης - με τρισεκατομμύρια επί τρισεκατομμυρίων, πάνω από τις μισές χώρες του ΟΗΕ ...πεινάνε!
*
Στοιχείο δεύτερο:
Σύμφωνα με την έκθεση της «Credit Suisse» για τον Παγκόσμιο Πλούτο, ο συνολικός πλούτος που παρήχθη στον πλανήτη από το 2000 και μετά
αυξήθηκε κατά 72% και έφτασε στα 195 τρισεκατομμύρια δολάρια!
***
Ομως...
Είναι οι λίγοι, οι «εκλεκτοί», τα περίπου 25 εκατομμύρια των «εχόντων και κατεχόντων»,
που δεν απαρτίζουν παρά μόλις το 0,5% του παγκόσμιου πληθυσμού,
και που εντούτοις ελέγχουν, κατέχουν, ιδιοποιούνται από την πίτα του παγκόσμιου πλούτου πάνω από 69 τρισεκατομμύρια δολάρια!
*
Δηλαδή, όσοι συναπαρτίζουν την παγκόσμια κάστα των μεγαλομετόχων των πολυεθνικών, των μονοπωλίων, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι πετρελαιάδες και τα «γκόλντεν» τσιράκια τους,
αυτό
το μόλις 0,5% του παγκόσμιου πληθυσμού έχει αρπάξει
για λογαριασμό του το 35,6% του παγκόσμιου πλούτου!
Αυτός είναι ο λόγος που δεν «περισσεύει» τίποτα για τους υπόλοιπους...
*
Στην άλλη πλευρά, τη σκοτεινή, έχουν στοιβαχτεί οι πολλοί. Οι πάρα πολλοί:
Πάνω από 3 δισεκατομμύρια «είλωτες», δηλαδή το 68,4% του παγκόσμιου πληθυσμού των ενηλίκων που κατοικούν στον κόσμο, έχουν πρόσβαση μόλις στο 4,2% του παγκόσμιου πλούτου!
***
Από τη μια, δηλαδή, έχουμε τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων, μεταξύ των οποίων και οι πεινασμένοι, που ζουν με λιγότερα από 10.000 δολάρια το χρόνο.
Ητοι με μέχρι 27 δολάρια την ημέρα.
Στην απέναντι όχθη, πάνω στον ίδιο πλανήτη, υπάρχουν κι αυτοί του 0,5% του παγκόσμιου πληθυσμού, που - σε μέσους όρους - διαθέτουν, την ίδια μέρα και κάθε μέρα,
πάνω από 7.600 δολάρια. Ητοι απομυζούν 317 δολάρια την ώρα...
*
Αν δηλαδή υποθέσουμε ότι ο μισθωτός σκλάβος δεν έχει απολυθεί ή δεν ανήκει στην πλέον ερεβώδη ζώνη του λυκόφωτος, εκεί όπου επικρατούν τα μεροκάματα των ενός και δύο δολαρίων, αν ανήκει στους «τυχερούς» που ζουν με αυτά τα 27 δολάρια την ημέρα,
τότε χρειάζεται 11 μέρες για να «κερδίσει» όσα κερδίζει ο κεφαλαιοκράτης μέσα σε μια ώρα!
***
Αυτός ο κόσμος,
όπου οι πρώτοι χρειάζονται 11 μέρες για να βγάλουν όσα βγάζουν οι δεύτεροι σε μια ώρα...
αλλά δεν τα καταφέρνουν και πεθαίνουν, από την πείνα,
είναι ο κόσμος του παγκόσμιου καπιταλισμού.
*
Αλλά, όσα συμβαίνουν σε αυτόν τον κόσμο ανάγονται στη σφαίρα του «μοιραίου»; Είναι «αναπόφευκτα»; Είναι «γραμμένο» οι λαοί να ζουν στη φτώχεια, στη δυστυχία, στην ανέχεια;
Μήπως λείπουν τα μέσα, λείπουν τα χρήματα, λείπει ο πλούτος;
Ολα βοούν για το αντίθετο.
Οχι! Τίποτα δεν λείπει!
Εκτός από ένα: Η απόφαση των δισεκατομμυρίων, που παράγουν τον πλούτο, να κάνουν πράξη τη δυνατότητα που τους παρέχει η δύναμή τους, να σπάσουν τις αλυσίδες τους, να ενωθούν, να οργανωθούν, να επαναστατήσουν και να φτιάξουν τον δικό τους κόσμο!
*
Αλλά αυτή η δυνατότητα, όσο υπάρχουν προλετάριοι, θα είναι πάντα ζωντανή. Και το άδραγμά της αναγκαίο. Και - υπ' αυτή την έννοια - είναι η μόνη, ιστορικά, αναπόφευκτη εξέλιξη, που οι κομμουνιστές δεν πρόκειται να την αφήσουν στην τύχη, αφού
«το μέλλον δε θα 'ρθεί από μονάχο του έτσι νέτο-σκέτο...».
ΕΙΣΒΟΛΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΗ ΤΟΥ ΙΡΑΚ
10/10/10
Και οι επίσημες αποδείξεις σε αποχαρακτηρισμένα έγγραφα του Αρχείου Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ
Associated Press |
Η εισβολή και η κατοχή του Ιράκ ήταν προαποφασισμένη και μάλιστα από την πρώτη στιγμή που η προεδρία Μπους ανέλαβε τα καθήκοντά της τον Ιανουάριο του 2001. Την ευρέως διαδεδομένη αυτή πεποίθηση ήρθαν να επιβεβαιώσουν τα επίσημα έγγραφα που αποχαρακτηρίστηκαν, στις αρχές της προηγούμενης βδομάδας, στο πλαίσιο της σχετικής αμερικανικής νομοθεσίας, και αποδεικνύουν ότι ο Τζορτζ Μπους και οι συνεργάτες του, κυρίως στο υπουργείο Αμυνας, δηλαδή ο υπουργός Αμυνας, Ντόναλντ Ράμσφελντ και οι υφυπουργοί Πολ Γούλφοβιτς και Ντάγκλας Φέιθ, απεργάζονταν έναν πόλεμο στο Ιράκ από την πρώτη στιγμή της θητείας τους.
Σύμφωνα με τα έγγραφα, που έδωσε στη δημοσιότητα το ανεξάρτητο ινστιτούτο National Security Archive και αφορούν κυρίως λίγο περισσότερο από τον πρώτο χρόνο της θητείας Μπους, η αμερικανική ηγεσία συζήτησε κατά την πρώτη της κιόλας συνεδρίαση, τονΙανουάριο του 2001, τρόπους «ανάδειξης του αποσταθεροποιητικού ρόλου του Ιράκ στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής». Το ζήτημα επανήλθε κατά την πρώτη συνεδρίαση της νέας ηγεσίας του Λευκού Οίκου με τις υπηρεσίες πληροφοριών και αντιτρομοκρατίας τον Φεβρουάριο του 2001, όπου οι εκτιμήσεις του τότε γενικού υπευθύνου των υπηρεσιών Ρίτσαρντ Κλαρκ περί αναγκαιότητας να δοθεί προτεραιότητα στην «αλ Κάιντα» τέθηκαν στο περιθώριο από τις επίμονες παρεμβάσεις του Γούλφοβιτς, ο οποίος υποστήριζε ότι το πραγματικό «πρόβλημα ήταν το Ιράκ».
Ενα σχέδιο από τα παλιά
Ο υφυπουργός Αμυνας, ήδη, είχε απεργαστεί και προωθούσε ένα σχέδιο «αλλαγής καθεστώτος» στο Ιράκ το οποίο, ουσιαστικά, βασιζόταν στις γενικές γραμμές του σχεδίου που είχε επεξεργαστεί το «αγαπημένο παιδί» της CIA στην ιρακινή δήθεν αντιπολίτευση (με την έννοια ότι όπως αποδείχτηκε, εντός Ιράκ, δεν είχε κανένα λαϊκό έρεισμα), ο Αχμάντ Τσαλαμπί, από τις αρχές της δεκαετίας του '90. Ο Τσαλαμπί, από τα τέλη του 1993, υποστήριζε ότι θα μπορούσε να «δρομολογηθεί» μια εξέγερση των σιιτών στο νότο του Ιράκ και των Κούρδων στο βορρά οι οποίες, με την κατάλληλη υποστήριξη σε όλα τα επίπεδα από τη CIA, θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως καταλύτες στην πυροδότηση γενικής αναταραχής εντός της χώρας, η οποία θα παρέσυρε και το στρατό και τελικά θα οδηγούσε στην εκδίωξη του Σαντάμ Χουσεΐν.
Ηδη, από τα μέσα του '90, σε αυτό το σχέδιο ο Τσαλαμπί είχε δύο ισχυρούς συμμάχους: τοναπόστρατο στρατηγό Γουέιν Ντάουνινγκ και τον πρώην αξιωματούχο της CIA, Ντουέιν Κλάριντζ, οι οποίοι λειτουργούσαν ως στρατιωτικοί σύμβουλοι της οργάνωσής του. Οπως φαίνεται, επίσης, ενήμεροι και έμμεσα υπέρμαχοι ήταν και μέλη του Κογκρέσου, τόσο από την πτέρυγα των Ρεπουμπλικάνων όσο και των Δημοκρατικών, οι οποίοι είχαν ενημερωθεί για τα σχέδια αυτά, από το 1998, από τον ίδιο τον Ντάουνινγκ σε κλειστή συνάντηση. Στο πλαίσιο των διεργασιών αυτών, το 1998, ο τότε Πρόεδρος Μπιλ Κλίντονυπέγραψε την Απόφαση για Απελευθέρωση του Ιράκ, η οποία έθετε και επισήμως ως στόχο της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν και ενέκρινε παχυλές χρηματοδοτήσεις για την ιρακινή αντιπολίτευση του Τσαλαμπί. Γίνεται, λοιπόν, πιο ξεκάθαρο από ποτέ ότι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός εγκαίρως επεξεργαζόταν τα σχέδιά του για την ευρύτερη περιοχή, ήδη μια δεκαετία πριν την υλοποίησή τους.
Ολα αυτά τα σχέδια ήρθαν και πάλι στο προσκήνιο, και μάλιστα ως προτεραιότητα, με την ανάδειξη της προεδρίας Μπους. Οταν τον Ιούλη του 2001, ο Γούλφοβιτς ανοιχτά παρουσίασε το προαναφερόμενο σχέδιο δράσης, ο τότε υπουργός Εξωτερικών, Κόλιν Πάουελ, πρώην στρατιωτικός, το χαρακτήρισε «γελοίο», όσον αφορά στις στρατιωτικές του πτυχές και φέρεται να ενημέρωσε σχετικά και τον ίδιο τον Μπους, όταν το ζήτημα επανήλθε σε συνεδρίαση του Ιούλη του 2001, τονίζοντας ότι «σε στρατιωτικό επίπεδο, δεν είναι διόλου εύκολο εγχείρημα». Οσον αφορά, πάντως, τον απώτερο στόχο και το σκεπτικό η ...«περιστερά» Πάουελ δεν εμφανίζεται να διαφωνεί.
Τη «στρατιωτική» του άποψη εμφανίζεται να κλήθηκε από τη CIA να διατυπώσει και ο Κουβανο-Αμερικάνος γιος ενός Κουβανού βετεράνου της απόπειρας εισβολής στον Κόλπο των Χοίρων. Ο αποκαλούμενος «Σαούλ», στα επίσημα έγγραφα, στις αρχές Αυγούστου του 2001, επίσης, εκτίμησε ότι το σχέδιο που προωθούσε ο Γούλφοβιτς δεν θα απέφερε την τελική ανατροπή του καθεστώτος που η Ουάσινγκτον επεδίωκε στη Βαγδάτη, και θα την υποχρέωνε να εμπλέξει μεγάλο αριθμό στρατιωτών, για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Συστηματική προπαγάνδα
Παρά τις όποιες στρατιωτικές διαφωνίες, πάντως, η επιχείρηση «αναγκαιότητα εξαπόλυσης προληπτικού πλήγματος στο Ιράκ» δουλευόταν συστηματικά και μεθοδικά από την αμερικανική ηγεσία καθ' όλο αυτό το χρονικό διάστημα. Οι Αμερικανοί εκπρόσωποι στον ΟΗΕ και στη ΔΕΑΕ άρχισαν να θέτουν ζήτημα «ανεπάρκειας» των κυρώσεων που, ήδη, ίσχυαν σε βάρος του Ιράκ, ζήτημα που συνέχισαν να θέτουν μέχρι και το καλοκαίρι του 2002, οπότε υιοθετήθηκαν οι «έξυπνες» κυρώσεις, λίγους μήνες πριν εξαπολυθεί η επίθεση κατά του Ιράκ. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, άρχισε και η προώθηση όλης της υπόθεσης περί εντοπισμού «σωλήνων αλουμινίου που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε πυρηνικό εξοπλισμό», κάτι που δεν επιβεβαιώθηκε από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, των οποίων η άποψη δε ζητήθηκε μέχρι και τη δημοσιοποίηση της πληροφορίας.
Οι επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβρη του 2001 αναδείχτηκαν, αμέσως, σε κεντρικό θέμα του προπαγανδιστικού ιστού που η προεδρία Μπους ύφαινε σε βάρος του Ιράκ. Παρά το γεγονός ότι μόλις στις 18 Σεπτέμβρη, οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες σε έκθεσή τους καθιστούσαν σαφές ότι το Ιράκ δεν μπορεί, από καμία άποψη, να συνδεθεί με τις επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβρη, ούτε με την «αλ Κάιντα», ο Πρόεδρος Μπους και οι συνεργάτες του επέμειναν να εκφράζουν αυτήν την άποψη για πολύν καιρό ακόμη και δεν την εγκατέλειψαν εντελώς ουσιαστικά ποτέ.
Ενώ οι αμερικανικές δυνάμεις επιτίθενται και εισβάλλουν στο Αφγανιστάν τον Οκτώβρη του 2001, ο υπουργός Αμυνας Ράμσφελντ εμφανίζεται να επιμένει ότι το στόχαστρο θα πρέπει να στραφεί στο Ιράκ. Αυτό το καθιστά σαφές σε συνάντηση που έχει με τον επικεφαλής της αμερικανικής στρατιωτικής διοίκησης στη Μέση Ανατολή - Centcom - το Νοέμβρη του 2001. Ο Ράμσφελντ ζητά από το στρατηγό Τόμι Φρανκς να σχεδιάσει μια ολοκληρωτική εισβολή στο Ιράκ, αλλά και την επόμενη μέρα, γιατί, όπως αναφέρεται στα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα, εκτιμά «ότι σε αντίθεση με το Αφγανιστάν, είναι εξαιρετικά σημαντικό να υπάρξει προσωρινή κυβέρνηση και άμεση εναλλαγή στην εξουσία».
Κατά τη διάρκεια της ίδιας συνάντησης, οι Φρανκς και Ράμσφελντ φέρονται να συζήτησαν και μια σειρά από αφορμές που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως πρόσχημα για την εξαπόλυση επίθεσης: επικρατούν η πρόκληση μιας ιρακινής επίθεσης κατά των Κούρδων στο βορρά, η σύνδεση της Βαγδάτης με τα κρούσματα άνθρακα στις ΗΠΑ, η κινδυνολογία σχετικά με το ιρακινό «απαγορευμένο» οπλοστάσιο με όπλα μαζικής καταστροφής, και φυσικά η σύνδεση της Βαγδάτης με την 11η Σεπτέμβρη.
Εξ όλων αυτών, όπως φάνηκε στην πορεία, μεγαλύτερη βαρύτητα δόθηκε στην ύπαρξη «απαγορευμένου» ιρακινού οπλοστασίου, καθώς κρίθηκε ως πιο αποτελεσματική επιλογή για να παρουσιαστεί ένα προληπτικό πλήγμα προς το Ιράκ ως «δίκαιος πόλεμος», ένας στόχος που αναφέρεται λεπτομερώς σε αποχαρακτηρισμένα έγγραφα από το φθινόπωρο του 2001. Σύμφωνα, όμως, με άλλα έγγραφα, το Τμήμα Πληροφοριών του Στέιτ Ντιπάρτμεντ έχει εγκαίρως, από το Δεκέμβρη του 2001, ενημερώσει την προεδρία Μπους ότι η επιχειρηματολογία της δεν πρόκειται να βρει συμμάχους μεταξύ των έτερων ισχυρών ιμπεριαλιστικών χωρών της Ευρώπης, με εξαίρεση ίσως τη Βρετανία. Χαρακτηριστικά, στο έγγραφο αναφέρεται ότι εφόσον δεν υπάρχει «απόδειξη για την εμπλοκή του Ιράκ στις επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβρη ή απόδειξη ότι όντως έχει απαγορευμένο οπλισμό, Γαλλία και Γερμανία δεν πρόκειται να υποστηρίξουν ένα προληπτικό πλήγμα σε βάρος του».
Προώθηση των θέσεων του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στην περιοχή
Χωρίς αμφιβολία, ουδείς εκπλήσσεται από τις αποκαλύψεις των εγγράφων. Μόνο αφελείς θα μπορούσαν να πιστεύουν ότι η εξαπόλυση προληπτικού πολέμου κατά του Ιράκ δεν ήταν μια προαποφασισμένη επιλογή της προεδρίας Μπους, η οποία στοιχειοθετήθηκε μεθοδικά, παρά το γεγονός ότι δεν κατάφερε να παρουσιάσει ούτε καν αληθοφανή προσχήματα. Αυτό που δεν αναφέρουν τα έγγραφα, και είναι απολύτως λογικό, είναι το γιατί ο Μπους και οι συνεργάτες του επέδειξαν τέτοια εγρήγορση και ανυπομονησία για την εξαπόλυση ενός πολέμου, που, όπως αποδείχτηκε, τελικά είχε και έχει μεγάλο κόστος διπλωματικό, ανθρώπινο και οικονομικό, και για τις ΗΠΑ.
Σε ένα σχετικό υπόμνημα προς την τότε σύμβουλο εθνικής ασφαλείας, Κοντολίζα Ράις, τον Ιούλη του 2001, ο τότε υπουργός Αμυνας Ντόναλντ Ράμσφελντ υπογραμμίζει ότι «η ανατροπή του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν, και η εγκαθίδρυση στο Ιράκ μιας φιλο-αμερικανικής ηγεσίας, θα συνεισφέρει τα μέγιστα στη βελτίωση της θέσης των ΗΠΑ στην περιοχή και αλλού. Ενώ μια γρήγορη στρατιωτική νίκη θα ενισχύσει την εικόνα των ΗΠΑ, την αξιοπιστία και την επιρροή τους».
Ως προς το δεύτερο σκέλος, τα σχέδια του αμερικανικού ιμπεριαλισμού δεν έφεραν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Ουδείς μπορεί ακόμη να μιλήσει για νίκη στο Ιράκ, σημαντικός αριθμός Αμερικανών στρατιωτών παραμένει στη χώρα, η εικόνα των ΗΠΑ υπέστη σοβαρό πλήγμα σε ολόκληρη τη μουσουλμανική, και όχι μόνο, κοινή γνώμη, από την αιματηρή κατοχή που ουσιαστικά ισοπέδωσε ολόκληρο το Ιράκ και βύθισε στο αίμα τον ιρακινό λαό.
Ως προς το πρώτο σκέλος, όμως, έστω και μετ' εμποδίων, οι στόχοι του αμερικανικού ιμπεριαλισμού είναι σαφείς και δεν μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι απέτυχαν. Οντως, απέκτησε στρατιωτικές βάσεις σε μια χώρα που βρίσκεται ίσως στο νευραλγικότερο σημείο της πολύτιμης, γεωστρατηγικά και ενεργειακά, περιοχής της ευρύτερης Μέσης Ανατολής. Μέσα από αυτές, θα επιδιώξει να επηρεάζει την όποια ιρακινή ηγεσία και σταδιακά να εξασφαλίσει μεγαλύτερα οφέλη από τον μαύρο χρυσό του Ιράκ, στον οποίο, μέχρι στιγμής, δεν έχει πρόσβαση. Παράλληλα, βρίσκεται σε «απόσταση βολής» από το Ιράν, και από όλον τον Περσικό Κόλπο.
Ολα αυτά, εξηγούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη βιασύνη της προεδρίας Μπους, και των συμφερόντων που εξυπηρετούσε. Και μπορεί να υπήρξαν και «παράπλευρες απώλειες» στην πορεία, όμως, ο στόχος της απόκτησης του ελέγχου της Ευρασίας είναι τόσο σημαντικός για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, που δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς.
08/10/10
Στην παγκόσμια κρίση του 1929, στην Ελλάδα ψηφίζονταν τα «Ιδιώνυμα» του Βενιζέλου.
Τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα από το προοίμιο κιόλας:
«Περί μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών», ήταν ο τίτλος του περιβόητου «Ιδιώνυμου», του νόμου 4229/1929.
*
Στο στόχαστρο το ΚΚΕ, οι ριζοσπαστικές ιδέες, η δράση κατά του συστήματος της εκμετάλλευσης, οι μαζικοί λαϊκοί αγώνες.
Αλλωστε, ο «Εθνάρχης» ήταν σαφής:
*
«Πάσα απόπειρα διαταράξεως ή βιαίας ανατροπής του αστικού καθεστώτος, του οποίου στερεά θεμέλια είνε η πατρίς, η οικογένεια, η ιδιοκτησία θα εύρη αντιμέτωπον την πυγμήν του Κράτους. Είμεθα αποφασισμένοι να εξοπλίσωμεν το κράτος και τας αρχάς του διά τας αναγκαίας νομοθεσίας, όπως καταστή δυνατή η αποτελεσματική κοινωνική άμυνα κατά των απροκάλυπτων ανατρεπικών ενεργειών των εχθρών του κοινωνικού καθεστώτος»,
δήλωνε στις 7 Ιουλίου 1928.
*
Ακόμη πιο ξεκάθαρος ήταν στις 3 Απριλίου 1929, όταν στην εναρκτήρια ομιλία του στη Βουλή, ο Βενιζέλος «εξήγησε» ότι με το «ιδιώνυμο» στόχος της άρχουσας τάξης ήταν να πατάξει εντός της Ελλάδας
«την Γ' Διεθνή και τας μπολσεβικικάς αρχάς αυτής»...
*
Τόσο στοχοπροσηλωμένο κατά των κομμουνιστικών ιδεών ήταν το «ιδιώνυμο», ώστε ακόμα και την πρόταση - πρόσχημα, να δηλωθεί δηλαδή ότι θα διώκονταν και οι φασίστες με το «ιδιώνυμο», ο Βενιζέλος την απέρριψε...
***
Σήμερα, στη μεγαλύτερη από το '29 καπιταλιστική κρίση, η άρχουσα τάξη της Ελλάδας,
αναβαθμισμένη έκτοτε στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα,
έχει αναλάβει μερίδιο που της αναλογεί για την προστασία και περιφρούρηση του καπιταλιστικού καθεστώτος,
όχι μόνο εντός, αλλά και εκτός εθνικών συνόρων.
*
Ως εκ τούτου, οι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων έπραξαν το «χρέος» τους.
Φρόντισαν προχτές, είτε παράσχοντας τη θετική ψήφο τους, είτε με την ανοχή και τα «ήξεις - αφήξεις» τους στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης,
να βάλουν πλάτη για την έγκριση του κατάπτυστου ψηφίσματος για την καταπολέμηση του «εξτρεμισμού»...
*
Αλλά:
- Τι εννοούν «εξτρεμισμό» οι βουλευτές των κομμάτων εκείνων που σε μια ΕΕ των 100 εκατομμυρίων φτωχών, την τελευταία διετία - και στο όνομα της κρίσης - έχουν παράσχει (έκθεση Κομισιόν, 27/5/2010) πάνω από 4 τρισ. ευρώ (!) στους τραπεζίτες;
- Τι εννοούν «εξτρεμισμό» αυτοί που έχουν οδηγήσει πάνω από 20 εκατομμύρια παιδιά στην ΕΕ να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας (στοιχεία Κομισιόν, 2/9/2010);
- Τι εννοούν «εξτρεμισμό» αυτοί που έχουν κατορθώσει (στοιχεία «Γιούροστατ», 31/8/2010) πάνω από 23 εκατομμύρια πολίτες της ΕΕ να έχουν πεταχτεί στην ανεργία, με τα 16 εκατομμύρια ανέργους εντός της ευρωζώνης;
- Τι εννοούν «εξτρεμισμό» αυτοί, που σε ολόκληρη την ΕΕ, είτε βρισκόμενοι στη συγκυβέρνηση με τους φασίστες, είτε υποστηριζόμενοι από τους φασίστες,προωθούν τη λεπενική πολιτική κατά των μεταναστών, επιβάλλουν ανελέητη λιτότητα κατά των «αυτοχθόνων», κατακρεουργούν εργασιακά δικαιώματα, σφαγιάζουν την Κοινωνική Ασφάλιση;
*
Το επαίσχυντο ψήφισμα
που ποινικοποιεί τους λαϊκούς αγώνες,
που φιλοδοξεί να βάλει σε «γύψο» την αντίσταση ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα,
που πασχίζει για τη μη «διατάραξη του καθεστώτος»,
που εισάγει τη λογική της δίωξης της δράσης αλλά και της σκέψης (!) ενάντια στον ιμπεριαλισμό,
που θέτει ως πρότυπο «αντι-εξτρεμιστικής» δράσης και ως μοντέλο περιφρούρησης των μονοπωλίων το διωγμό των κομμουνιστών στην Πολωνία,
θα γίνει κουρελόχαρτο.
*
Οπως το «Ιδιώνυμο» του Βενιζέλου.
*
Εκείνο που θα μείνει αιώνιο σύμβολο της αντιδραστικής φύσης της εγχώριας πλουτοκρατίας, είναι οι υπογραφές των πολιτικών της υπηρετών κάτω από τα φιρμάνια της ευρωενωσίτικης καταστολής.
Για να θυμίζει τι ακριβώς κρύβεται πίσω από τους όρκους τους περί «δημοκρατίας», «ελευθερίας» και τα λοιπά ηχηρά παρόμοια.
«Όλοι μαζί τα φάγαμε»!
23/09/10
Ηταν αναμενόμενο. Το μόνο που απομένει πλέον είναι - αυτό που πλαγίως έτσι κι αλλιώς μας το λένε κάθε μέρα - να μας το πούνε και κατάμουτρα: «Είστε μ...»!
«Ολοι μαζί τα φάγαμε»!
Αυτή είναι, τώρα, η επίσημη απάντηση της κυβέρνησης. Διά στόματος Πάγκαλου.
Αλλά, τότε, γιατί προεκλογικά ο Παπανδρέου είχε κάνει σλόγκαν εκείνο το «πού πήγαν τα λεφτά;». Δεν τον είχε ενημερώσει ο στενότερος συνεργάτης του, ο αντιπρόεδρός του, ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε»;...
*
Μάθετε, λοιπόν, ότι η «πτώχευση», η «χρεοκοπία», η «εντατική», ο «Τιτανικός» προήλθαν επειδή οι καλοκάγαθοι ταγοί του Εθνους, καλόψυχοι και συναισθηματικοί καθώς είναι, ενέδιδαν στις απαιτήσεις του ανεπρόκοπου λαού και τον «διόριζαν» στο Δημόσιο!
Τι διαφορετικό έκανε ο τσιφλικάς, που ενώ γέμιζε την κοιλιά του με το αίμα των κολίγων, κραδαίνοντας την εξουσία του βούρδουλα και του κνούτου, γύριζε στους «χωριάτες» και έλεγε απαιτώντας να τον προσκυνήσουν: «Εγώ σας ταΐζω»!
*
Πράγματι, πρόκειται για μια πρωτοφανή ιστορία αθλιότητας. Ετσι την αποκάλεσε ο Πάγκαλος:«Αθλιότητα». Μόνο που πρόκειται για τη δική τους, την ολόδική τους πολιτική και προσωπική αθλιότητα.
Οι «κοτζαμπάσηδες» του δημόσιου βίου, οι εκμαυλιστές συνειδήσεων, οι«τζουμπέδες» της ρουσφετοκρατίας, τα κόμματα της εξαγοράς ψηφοφόρων και της κατασκευής εκλογικής πελατείας, είναι τα... θύματα!
Τους πήρε στο λαιμό του ο λαός!
*
«Φταίει» ο λαός του 1 εκατομμυρίου ανέργων.
«Φταίει» ο λαός των 2,5 εκατομμυρίων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
«Φταίει» ο λαός του 1 εκατομμυρίου συνταξιούχων που ζουν με 600 ευρώ και κάτω.
«Φταίει» ο λαός με το 50% των ιδιωτικών υπαλλήλων να αμείβεται με κάτω από 1.011 ευρώ.
«Φταίει» ο λαός της συντριπτικής πλειοψηφίας των δημοσίων υπαλλήλων - δασκάλων και καθηγητών (που λείπουν κατά χιλιάδες από τα σχολεία), των νοσοκομειακών γιατρών και νοσηλευτών (που λείπουν κατά δεκάδες χιλιάδες από τα νοσοκομεία), που ζουν με «τρεις κι εξήντα».
«Φταίει» ο λαός των 11 εκατομμυρίων, γιατί oι 500.000 από αυτούς (το χαμηλότερο κατ' αναλογία πληθυσμού ποσοστό στην ΕΕ) διορίστηκαν στο Δημόσιο και οι κρατούντες, αυτοί που «τους διόρισαν», οι ίδιοι που επιχειρούν να χτίσουν πάνω στο δικαίωμα για δουλειά τους κομματικούς τους στρατούς, οι ίδιοι που αναφωνούσαν «εσείς είστε το κράτος», έρχονται σήμερα και ισχυρίζονται: «Ολοι μαζί τα φάγαμε»!
*
Ας το μάθει ο ελληνικός λαός.
Ας το μάθουν πρώτοι απ' όλους οι χτεσινοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ,
όλοι αυτοί που τους κόβουν τους μισθούς, τις συντάξεις, τα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, που τους έχουν πεθάνει στους φόρους:
- Τα 28 δισ., τα επόμενα 15 δισ., τα μεθεπόμενα 10 δισ. και τα τελευταία 25 δισ. προς τους τραπεζίτες... «όλοι μαζί τα φάγαμε»!
- Τα 100 δισ. καθαρά κέρδη την τελευταία δεκαετία που ενθυλάκωσαν 300 οικογένειες από το Χρηματιστήριο... «όλοι μαζί τα φάγαμε»!
- Τα 500 δισ. που διακινούνται ετησίως από βιομήχανους και εφοπλιστές στις «οφ σορ»... «όλοι μαζί τα φάγαμε»!
- Τα ομόλογα... «όλοι μαζί τα φάγαμε»!
- Τα λεηλατημένα από τη Σοφοκλέους... «όλοι μαζί τα φάγαμε»!
- Τα κτηματολόγια... «όλοι μαζί τα φάγαμε»!
- Τα φέσια της Ολυμπιάδας... «όλοι μαζί τα φάγαμε»!
- Τα «μαύρα» της «Ζήμενς»... «όλοι μαζί τα φάγαμε»!
- Τα μυστικά κονδύλια και τις χορηγίες του υπουργείου Εξωτερικών προς τους εκλεκτούς των ΜΚΟ... «όλοι μαζί τα φάγαμε»!
- Τα λεφτά για τα «υποβρύχια που γέρνουν»... «όλοι μαζί τα φάγαμε»!
- Τα «χαβιάρια» της ξιπασιάς πάνω στα «κότερα»... «όλοι μαζί τα φάγαμε»!
- Τα κλεμμένα από τους «συντρόφους που πλουτίσανε» και από τους «συντρόφους που ενέδωσαν στην κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας»... «όλοι μαζί τα φάγαμε»!
- Τα «απροσδιόριστα βάρη για τον προϋπολογισμό» που (όπως οι ίδιοι αναφέρουν στις αιτιολογικές εκθέσεις τους) συνιστούν οι επιδοτήσεις και οι φοροαπαλλαγές υπέρ πλουτοκρατών... «όλοι μαζί τα φάγαμε»!
- Τα λύτρα υπέρ εργολάβων στις εθνικές και λοιπές οδούς... «όλοι μαζί τα φάγαμε»!
*
Η αλήθεια είναι τούτη:
Οσο ισχύει ότι «όλοι μαζί»... παραδώσαμε τον Οτσαλάν στους Τούρκους, άλλο τόσο ισχύει ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε».
Οσο ισχύει ότι «όλοι μαζί» υπογράψαμε υπέρ των «νομίμων και ζωτικών συμφερόντων» της Τουρκίας στο Αιγαίο, άλλο τόσο ισχύει ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε».
Οσο ισχύει ότι «όλοι μαζί» αναφωνούσαμε το βράδυ των Ιμίων εκείνο το «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ», άλλο τόσο ισχύει ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε».
*
Η αλήθεια είναι τούτη:
- Τα 600 δισ. του συσσωρευμένου πλούτου που κατέχουν οι τράπεζες,
- τα 700 δισ. του συσσωρευμένου πλούτου που κατέχουν οι εν Ελλάδι πολυεθνικές και μονοπώλια,
- τα 450 δισ. που έχει πληρώσει ο ελληνικός λαός σε τόκους την τελευταία δεκαετία υπέρ ντόπιων και ξένων «τοκογλύφων» δανειστών,
- τα 60 δισ. «ρευστό» που διαθέτουν οι 4.000 Ελληνες πλουτοκράτες με «private banking» λογαριασμούς,
είναι από μόνα τους ασφαλή στοιχεία για να προσδιοριστεί με απόλυτη ακρίβεια ποιοι «τα φάγανε» και ποιοι συνεχίζουν να «τα τρώνε».
*
Οσο για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τον αντιπρόεδρό της, τον Πάγκαλο, εφόσον όπως έχει δηλώσει για τον εαυτό του
«δεν είμαι δημαγωγός, δεν είμαι λαοπλάνος, δεν είμαι ένας ξεφτιλισμένος πολιτικάντης»,
δεν έχουμε να προσθέσουμε τίποτα.
21/09/10
H φράση «ο κόμπος φτάνει στο χτένι», είναι μικρή για να δηλώσει τα προβλήματα που ήδη αντιμετωπίζουν χιλιάδες λαϊκές οικογένειες. Τα σχέδια της κυβέρνησης για αυξήσεις σε ρεύμα, ΦΠΑ και πετρέλαιο, ρίχνουν δυσβάσταχτο βάρος στο πενιχρό εισόδημα των εργαζομένων και βάζουν τους εργαζόμενους, τα πλατιά λαϊκά στρώματα, μπροστά στο πραγματικό δίλημμα των ημερών: Ξεσηκωμός ή εξαθλίωση.
Tα συλλαλητήρια, στις 23 Σεπτέμβρη, που συνδιοργανώνουν το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΕΒΕ, η ΠΑΣΥ, η ΟΓΕ και το ΜΑΣ, για να αποτραπούν οι αυξήσεις σε ρεύμα, πετρέλαιο θέρμανσης, ΦΠΑ, δείχνουν το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν οι εργάτες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, οι γυναίκες και η νεολαία των λαϊκών στρωμάτων. Το δρόμο της αντίστασης και της ανυπακοής, του αγώνα και της αντεπίθεσης. Το δρόμο του κοινού μετώπου πάλης, που καλούνται πλέον να ορθώσουν τα πλατιά λαϊκά στρώματα, ενάντια στον οδοστρωτήρα της επιθετικότητας του μαύρου μετώπου κυβέρνησης - ΔΝΤ - κομμάτων του ευρωμονόδρομου και συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών.
Στη συντονισμένη και αμείωτη επίθεση που εξαπολύουν ενάντια στο λαό τα μονοπώλια κι οι υπηρέτες τους, ο λαός μπορεί να αντισταθεί και να απαντήσει μόνο με οργάνωση της αντιμονοπωλιακής του πάλης. Για την επιβίωση τη δική του, της οικογένειάς του, των παιδιών του. Να βάλουν εμπόδια στα σχέδια των κυβερνητικών επιτελείων, που με την απελευθέρωση της αγοράς Ενέργειας θα εκτινάξουν την τιμή του ρεύματος ακόμη και κατά 66,7%. Με τη νέα φοροεπιδρομή θα εξανεμίσουν οριστικά το πενιχρό λαϊκό εισόδημα. Με την εξίσωση του πετρελαίου θέρμανσης και του πετρελαίου κίνησης θα παρασύρουν το βιοτικό επίπεδο του λαού.
Για τούτο το λόγο η δράση του λαού, πρέπει να είναι συντονισμένη, όπως ακριβώς είναι συντονισμένη και η επίθεση που δέχεται. Με αιτήματα που να απαντούν στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, κόντρα στα συμφέροντα των μονοπωλίων. Να αξιοποιηθούν τα συλλαλητήρια στις 23 Σεπτέμβρη ως αγωνιστική αφετηρία για τη σφυρηλάτηση συντονισμένων, αντιμονοπωλιακών αγώνων των εργατών, αυτοαπασχολουμένων, φτωχομεσαίων αγροτών, γυναικών και νέων των λαϊκών στρωμάτων.
Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΠΑΣΥ, της ΟΓΕ και του ΜΑΣ, από κοινού σηκώνουν το «βάρος» της οργάνωσης του αγώνα. Το βάρος της ακατάπαυστης και διαρκώς αυξανόμενης - σε ποιότητα και ποσότητα - δουλειάς για την επιτυχία των συλλαλητηρίων. Σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε συνδικάτο, να συζητηθεί, να γίνει παντού δουλειά, να μοιραστούν οι κοινές ανακοινώσεις, να εμπεδωθεί παντού πως στις 23 Σεπτέμβρη, δε δίνεται μια ακόμη μάχη. Είναι ένας αγώνας, σε συνθήκες ριζικά διαφορετικές, όπου ο λαός πρέπει να περάσει απ' τη θέση του «κυνηγημένου», στη θέση του «κυνηγού». Και καθένας, καθεμιά από τα λαϊκά στρώματα που βλέπει το εισόδημά του να εξανεμίζεται από τη βάρβαρη πολιτική του κεφαλαίου και των κομμάτων του πρέπει να πάρει τη θέση του σ' αυτό το μετερίζι.
Κάθε εργάτης, αυτοαπασχολούμενος, φτωχός αγρότης, κάθε γυναίκα και νέος που προέρχεται από τα λαϊκά στρώματα, έχουν χρέος να βρίσκονται εκεί, σε θέση μάχης και αντεπίθεσης, στα κοινά συλλαλητήρια, στον αγώνα. Να ακουστεί η βροντερή απάντηση. Να θεριέψει η φλόγα. «Ομπρός, παιδιά, και δε βολεί μονάχος του ν' ανέβει ο ήλιος», όπως έλεγε κι ο ποιητής.
Ο διπλός πάτος της ενημέρωσης
18/09/10
Το εθνικό παπούτσι του Πραπαβέση στα κεφάλια των ΜΜΕ
Λίγο η οικονομική κρίση που οδηγεί ακόμα και τα έγκυρα ΜΜΕ σε περιστασιακές συνεργασίες με προϋπόθεση μια «καλή» ιστορία, λίγο οι πρώτες δράσεις του Πατριωτικού Μετώπου στη μετά Παπαθεμελή εποχή, κατάφεραν να οδηγήσουν αλλού την κουβέντα.
Μια συμβολική μουσουλμανική χειρονομία έσχατης αποδοκιμασίας που έγινε ευρέως γνωστή με το παπούτσι στον Μπους, όπλισε και το ορθόδοξο χέρι του πατριώτη γιατρού. Αποτέλεσμα: ένα πατριωτικό παπούτσι εκσφενδονίστηκε στον πρωθυπουργό ενώ ακολούθησαν δεκάδες ώρες τηλεοπτικής ενασχόλησης με το θέμα. Αυτό είναι το πρώτο ζήτημα.
Υπάρχουν όμως και άλλα σοβαρότερα ζητήματα που απορρέουν από την «πατριωτική» αυτή χειρονομία.
- Ενα από τα βαριά χαρτιά της διεθνούς ενημέρωσης, το έγκυρο BBC στο πλαίσιο των περικοπών εδώ και καιρό αποφάσισε να πληρώνει τους ανταποκριτές με το κομμάτι, στη βάση της «ζουμερής» είδησης ή της «απίστευτης» ιστορίας. Οσο πιο ελκυστικό είναι ένα ρεπορτάζ, τόσο πιθανότερο είναι να το αγοράσει το BBC για να το μεταδώσει. Οταν έγιναν αυτές οι μετατροπές στο δίκτυο όλοι οι δημοσιογράφοι είχαν φυσικά αντιδράσει, συμπεριλαμβανομένου και του Μάλκολμ Μπράμπαντ στην Αθήνα. Τελικά το BBC δεν επέβαλε απλά τους νέους εργασιακούς όρους, αλλά αυτές τις μέρες ισοπεδώνει και τα ασφαλιστικά δικαιώματα των συντακτών. Ο κ. Μπράμπαντ που όπως αποδείχτηκε πήγε για μια προσυνεννοημένη «αποκλειστικότητα», εισέπραξε τελικά ακόμα και τη χλεύη, με συνωμοσιολογικές μάλιστα προεκτάσεις, δια στόματος πρωθυπουργού. Σε πρόσφατα ρεπορτάζ ο ίδιος δημοσιογράφος είχε ασχοληθεί με το «αυτονομιστικό κίνημα» στην Κέρκυρα, με ένα παπά που έβαλε βόμβα σε Ι.Χ. στη Χαλκιδική κ.α. Ο ίδιος μάλιστα έχει παραδεχτεί ότι η επισφαλής εργασία που παρέχει πλέον το BBC υπαγορεύει την αποστολή «κακών ειδήσεων» και γραφικών ιστοριών που κατά τη διοίκηση του δικτύου παρουσιάζουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
- Στην τηλεοπτική ελληνική στρατόσφαιρα ο κ. Μπράμπαντ γελοιοποιήθηκε. Οταν όμως ο ίδιος έγραφε το Δεκέμβρη του 2008 ότι οι ταραχές στην Αθήνα ήταν παρόμοιες με τα Δεκεμβριανά στον εμφύλιο, οι έγκριτοι Ελληνες συνάδελφοί του περιέφεραν με δέος αυτήν την ανταπόκριση του BBC, λες και οι ίδιοι δεν ήταν στη Βαλαωρίτου όλη μέρα και δεν έβλεπαν τους εξεγερμένους νέους. Τώρα δεν δίστασαν να τον απαξιώσουν αν και γνωρίζουν από «πρώτο χέρι» πώς παρουσιάζονται κατά καιρούς οι ειδήσεις και κυρίως οι τηλεοπτικές καταγραφές επεισοδίων. Με κοντάρια «είδαν» για παράδειγμα στα βίντεο οι παρουσιαστές να χτυπούν οι φορτηγατζήδες τον κ. Μίχαλο, κοντάρια που όμως δεν φαίνονται στην εικόνα (εκτός κι αν εννοούσαν τα αστυνομικά κλομπ). Μην ξεχνάμε άλλωστε πόσο εύκολα δικαιολογούνται -με πλάνα αρχείου- οι κατά καιρούς αστυνομικές επιθέσεις κατά διαδηλωτών στο όνομα των δεκάδων μολότοφ, σε πορείες που αποδεδειγμένα δεν είχε πέσει ούτε μία. Το ίδιο δημοσιογραφικό καθήκον που έσπρωξε τον Βρετανό δημοσιογράφο να ψιλοφτιάξει την ιστορία του, σπρώχνει στην Ελλάδα ακόμα και αδρά αμειβόμενους δημοσιογράφους να στολίζουν (ή ακόμα και να στήνουν) ρεπορτάζ για χάρη της τηλεθέασης. Θυμόμαστε όλοι τους πυροβολισμούς με τα καλάσνικοφ στην Αλβανία, τις ανταποκρίσεις από το Αφγανιστάν που τελικά ήταν Πακιστάν κ.λπ.
«Αυτή η τραγωδία δεν έχει λύση...»
12/09/10
Πήρε το ύφος Τσώρτσιλ και υποσχέθηκε ιδρώτα, αίμα και δάκρυα, για να βγούμε από μια κρίση - από την οποία, εν τούτοις, ισχυρίστηκε ότι μας έχει ο ίδιος σώσει, με τις «πολιτικές» του, και η οποία, όπως μας βεβαίωσε, δεν μας απειλεί δα και με καταστροφή αφού δεν κινδυνεύουμε και να πτωχεύσουμε! Το δεύτερο μέρος της παράστασης, φυσικά, έγινε από τη Θεσσαλονίκη εν μέσω ενός θιάσου που φρόντισε να τους αλλάξει υπουργεία και τίτλους, αλλά δεν είχε επιτυχία. Προφανώς, γλιτώνει - προς το παρόν, η Ελλάδα τη χρεοκοπία. Την «έσωσαν» οι άγριες περικοπές στις συντάξεις και τα εισοδήματα μαζί με την κατεδάφιση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Ομως, αυτή η δραματική μείωση εισοδημάτων για μισθωτούς -συνταξιούχους έως 30%, σε συνδυασμό με την αύξηση των άμεσων και έμμεσων φόρων με περαιτέρω επιπτώσεις στα εισοδήματα θα φέρει την κοινωνική έκρηξη.
Ομως, «είναι αδύνατο να περικοπούν οι μισθοί κατά 30%, χωρίς να εξεγερθεί η κοινωνία», προειδοποίησε ο επιφανής οικονομολόγος Hans Werner Sinn, επικεφαλής του πανίσχυρου γερμανικού οικονομικού ινστιτούτου «IFO» από το πολιτικό και επιχειρηματικό φόρουμ που πραγματοποιήθηκε στο Cernobio της Ιταλίας. Ο κ. Sin σημείωσε πως η πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου που υπαγορεύει αναγκαστικά το Μνημόνιο μέσω της εσωτερικής υποτίμησης, του αποπληθωρισμού και της ύφεσης, θα μπορούσε να οδηγήσει την Ελλάδα στο χείλος «του εμφυλίου πολέμου» και πως η «λιγότερο κακή επιλογή» της Αθήνας θα είναι η έξοδος από το κοινό νόμισμα, «ακόμη και αν αυτό σκοτώσει τις ελληνικές τράπεζες». «Αυτή η τραγωδία δεν έχει λύση...» κατέληξε ο Γερμανός.
Αυτό που δεν μας είπε ο κ. Παπανδρέου από τη Θεσσαλονίκη είναι η διαδρομή εξόδου από την κόλαση της τραγωδίας. Τώρα, πλέον, φαίνεται περισσότερο πιθανό παρά ποτέ το ενδεχόμενο της επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους να καταστεί αναπόδραστο. Ποιοι, όμως, θα το επαναδιαπραγματευτούν; Ο κ. Παπακωνσταντίνου που έχει ήδη οδηγήσει την οικονομία στον φαύλο κύκλο του αργού θανάτου; Ή ο κ. Παπανδρέου, που μέσα στον πανικό του μετέτρεψε την κρίση του χρέους σε κρίση δανεισμού και - έτσι όπως πάει- σε κρίση εθνικής κυριαρχίας; Η κυβέρνηση Παπανδρέου είχε τις δυνατότητες να διαπραγματευθεί αλλά απέτυχε οικτρώς. Και το Βερολίνο προετοιμάζεται, ώστε να μην κληθούν ξανά οι Γερμανοί φορολογούμενοι να πληρώσουν τις ατασθαλίες άλλων. Η πρόταση έχει διατυπωθεί στο πλαίσιο της αναζήτησης «ρεαλιστικών» στόχων από τη γερμανική κυβέρνηση και η εναλλακτική λύση της ρήτρας πολιτικής εξόδου των «αμαρτωλών» χωρών από την Ευρωζώνη αρχίζει να μορφοποιείται. Μας το είπε χθες ο Τρισέ μέσω της πολλαπλώς προβαλλόμενης συνέντευξής του στους Financial Times. Παράλληλα, το «κούρεμα» των ομολόγων ευρωπαϊκών χωρών που θα εκδοθούν μετά τα μέσα του 2013, όταν θα εκπνεύσει ο ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης των 750 δισ. ευρώ, για τις χώρες που τυχόν χρεοκοπήσουν, έχει ζητήσει ο Γερμανός βουλευτής των κυβερνώντων Χριστιανοδημοκρατών. Ο Νόρμπερτ Μπάρτλε, εκπρόσωπος προϋπολογισμού της Γερμανίδας καγκελαρίου Αγκελα Μέρκελ, δήλωσε ότι η συγκεκριμένη δικλίδα ασφαλείας, που μεταφέρει τον κίνδυνο της χρεοκοπίας στους επενδυτές, είναι ζωτική ώστε οι χώρες της Ευρωζώνης να μην απολέσουν στο εξής τον έλεγχο των οικονομικών τους, θέτοντας και πάλι σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη του ευρώ.
H Ευρώπη βυθίζεται στη δίνη της δημοσιονομικής κρίσης, αλλά το Βερολίνο είναι ο μεγαλύτερος κερδισμένος. Το έχει ήδη επισημάνει ο γερμανικός Τύπος και τώρα αναπαράγεται από τις διάσημες και μη πένες. Η αβεβαιότητα για τα ομόλογα της υπόλοιπης Ευρωζώνης σταματά στα γερμανικά σύνορα, χαμηλώνοντας το κόστος του κρατικού δανεισμού, το είπαμε.
Σε αντίθεση με την κυρίαρχη αντίληψη ότι για τη δημοσιονομική κρίση της Ευρωζώνης ευθύνονται κυρίως οι «ανεύθυνες» χώρες του Νότου, ερευνητές του πανεπιστημίου του Λονδίνου ενοχοποιούν τις μητροπολιτικές χώρες και κυρίως τη Γερμανία. Το μείζον αυτό πρόβλημα είχε ήδη διερευνηθεί σε σχετική πολυσέλιδη έκθεση πολυεθνικής ερευνητικής ομάδας του ινστιτούτου RMF με επικεφαλής τον καθηγητή Κώστα Λαπαβίτσα, έχοντας υποστηρίξει ότι το σημερινό δημοσιονομικό πρόβλημα απορρέει από την ίδια την αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης, η οποία επιτρέπει τη ληστεία των περιφερειακών οικονομιών από τις μητροπόλεις.
«Ο αγώνας δρόμου κερδήθηκε από τη Γερμανία, η οποία συμπίεσε σκληρά τα εργατικά εισοδήματα μετά την ενοποίηση. Η Ευρωζώνη έγινε μια περιοχή με θωρακισμένα γερμανικά πλεονάσματα, τα οποία χρηματοδοτούνται από τα ελλείμματα των περιφερειών. Τελικά, η νομισματική ένωση λειτουργεί για τη Γερμανία ως μια πολιτική “εξαγωγής της κρίσης στον γείτονα”, στο έδαφος της οικονομικής υποβάθμισης των δικών της εργαζομένων».
Γιατί δεν ξεσηκώνεται ο κόσμος και λουφάρει, πατέρα;
12/09/10
Κάτι δεν πάει καλά. Δεν μου κάθεται. Και προσπαθώ να το ερμηνεύσω, τουλάχιστον στον εαυτό μου.
Κάτι δεν πάει καλά. Δεν μου κάθεται. Και προσπαθώ να το ερμηνεύσω, τουλάχιστον στον εαυτό μου.
Σε μια χώρα όπου 300 νεαροί «μπαχαλάκηδες» διαλύουν το σύμπαν, και κρατάνε όμηρο ολόκληρη πρωτεύουσα κράτους της ΕΕ, για δυο συνεχείς εβδομάδες.
Σε μια χώρα όπου 100 πειραγμένοι χούλιγκαν καταστρέφουν πόλεις και χωριά, διότι δεν δόθηκε πέναλτι στην… Α.Ε.Λ., ε, λοιπόν, σε αυτή την ίδια χώρα, επελαύνει σαν στρατός κατοχής το ΔΝΤ και άλλοι διεθνείς εκτελεστές, και όμως δεν ανοίγει μύτη.
Συγνώμη δηλαδή, αλλά αν με αφορμή την άδικη και άνανδρη δολοφονία ενός αθώου 16χρονου κάηκε η Αθήνα, τότε με αφορμή την οικονομική «δολοφονία» ενός ολόκληρου λαού, δεν θα έπρεπε να καεί και πάλι, έστω ο …Λαγκαδάς;
Καταλαβαίνω το μούδιασμα του κόσμου, που εθισμένος επί δεκαετίες να καταπίνει αμάσητα αυτά που του προσφέρουν οι μεγαλοεργολάβοι των ΜΜΕ και συνδαιτυμόνες της εξουσίας, άρχισε να πιστεύει πως «καλά μας κάνουν». Καταλαβαίνω την απογοήτευση των παλιών αγωνιστών, που έχοντας ζήσει δεκάδες μεγαλειώδεις πορείες, διαδηλώσεις, συγκρούσεις με τα ΜΑΤ κλπ. αναρωτιούνται: «Άξιζε άραγε; Έγινε τίποτα; Αφού οι ίδιοι πάλι κυβερνάνε».
Καταλαβαίνω τα ιδιοτελή κομματόσκυλα, που προκειμένου να πιάσουν καρέκλα ή να φάνε από καμιά «γρηγοράδα», είναι έτοιμα να συμμαχήσουν και με τον Εωσφόρο.
Καταλαβαίνω τους νεαρούς εικοσάρηδες, που έχουν φτύσει παντελώς το όλο πολιτικό μας σύστημα, κρίνοντας πως όλοι ίδιοι είναι, και ασχολούμενοι με άλλα θέματα, δικά τους (π.χ. κατεβάζοντας μουσική στο iPod, παρακολουθώντας βιντεάκια στο youTube, ακούγοντας Τσαλίκη, κλπ) στρέφουν τη πλάτη τους στα κοινά.
Καταλαβαίνω το παιχνίδι των δήθεν δημοσιογράφων, που μάλλον παράγοντες είναι ή θέλουν να γίνουν, και όχι ρεπόρτερ.
Καταλαβαίνω τον μέσο οικογενειάρχη, που παρόλο που στενάζει από τις περικοπές μισθών και τις αυξήσεις των πάντων, διστάζει να αναμετρηθεί με την εξουσία, φοβούμενος όχι μόνο για τη δουλειά του, αλλά και για αυτή την ίδια την σωματική του ακεραιότητα, αλλά και των παιδιών του.
Τα καταλαβαίνω όλα αυτά.
Αλλά ρε παιδιά, να μας δουλεύουν και από επάνω; Οι «αντιεξουσιαστές» της εξουσίας, με τα ρόλεξ και τη Μπλακγουότερ; Με τα ιδιόκτητα μέγαρα στη σκιά της Ακρόπολης; Μήπως μας έχουν υπνωτίσει; Και δεν μιλάω μόνο για τη Πετρούλα και τα μεσημεριανάδικα. Μήπως όντως μας ψεκάζουν τίποτα; Μήπως τα chemtrails δεν είναι παραμύθια του Λιακόπουλου, και είναι για το καλό μας; Μήπως αυτός είναι τελικά ο σοσιαλισμός;
Δεν μπορεί. Έχω δει διαδηλώσεις με αφορμή παν το επιστητό. Έχω δει μαζική πορεία φοιτητών με αίτημα το «δικαίωμα στην αντιγραφή». Έχω δει συγκρούσεις πολεμικού τύπου, με βαριά τραυματίες, διότι ακυρώθηκε γκολ του Παρίδη. Έχω δει πολλά. Αυτό όμως που βλέπω σήμερα, με οδηγεί αλλού. Μήπως τελικά έχουν δίκιο οι σώφρονες που μας κυβερνούν; Μήπως έφταιγα εγώ για το χάλι των δημοσιονομικών μας; Μήπως ο μπαμπάς μου, που στράγγιξε τα ταμεία με την σύνταξη του ΙΚΑ που εισπράττει; Μήπως ο λαός είναι αυτός που αποτελεί τον εχθρό του έθνους; Δεν ξέρω. Αναρωτιέμαι.
Αύριο θα πάω στο καπάνι να βρω κανένα στυλιάρι ή κανένα από εκείνα τα παλιά τα καμτσίκια. Μπορεί να πάω και σε κανένα sex shop να αγοράσω ροζ μαστίγιο. Όχι για τους κυβερνώντες. Ούτε για να αυτομαστιγωθώ. Όχι. Θα πάω να δείρω τον …μπαμπά μου. Και όχι γιατί φταίει που απομυζά το κράτος με τη σύνταξή του. Ούτε γιατί ακόμη (μα το Θεό) ψηφίζει ΠΑΣΟΚ. Αλλά επειδή με μεγάλωσε μαλάκα, και επειδή όταν έπρεπε, δεν μου έμαθε πώς να γίνω και εγώ λαμόγιο, ή έστω παράγοντας.
Αν το είχε κάνει, σήμερα Κυριακή μπορεί και να τον πήγαινα για ψάρι, με το ολοκαίνουργιο Καγιέν. Τώρα όμως, απλά θα του τις βρέξω.
Ας πρόσεχε.