Του Νίκου Μπογιόπουλου
Είναι η πιο κρίσιμη ώρα. Πίνουν το αίμα του λαού. Τον λεηλατούν. Τον πτωχεύουν. Τον χρεοκοπούν. Τον συνθλίβουν. Τώρα έφτασαν να εκδίδουν και το φιρμάνι της εκτέλεσής του!
Οι λέξεις ωχριούν μπροστά στη στυγνότητά τους. Είναι αδίστακτοι! Είναι οι επίδοξοι «νεκροθάφτες» των δικαιωμάτων και της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων.
Πανελλαδική πανεργατική απεργία!
Η απάντηση του εργάτη προς τους «νεκροθάφτες» του, προς όσους σχεδιάζουν να τον αφανίσουν, η απάντηση του λαού προς όσους «αποφάσισαν» να τον πεθάνουν, δεν μπορεί παρά να είναι μία και έμπρακτη:Να «νεκρώσουν» τα πάντα!
Τα μνημόνιά τους, τα «μεσοπρόθεσμά» τους, η φοροεπιδρομή τους, η λιτότητά τους, τίποτα μα τίποτα δεν μπορεί να περάσει αν ο λαός σταθεί απέναντί τους.
Αν αρνηθεί τα χαράτσια. Αν αρνηθεί να πληρώνει τα δικά τους χρέη. Αν αρνηθεί να του κλέβουν την απλήρωτη εργασία του. Αν αρνηθεί την τυραννία, τις απειλές, τη δημαγωγία, την εξαπάτηση.
Αν, τελικά, αρνηθεί να είναι η ζωντανή «μηχανή» που παράγει τα κέρδη τους.
Ολοι αυτοί οι κηφήνες και οι πολιτικές τους μαριονέτες «κουνιούνται» γιατί τους το επιτρέπει ο λαός. Γιατί ο λαός τους υπομένει να τον έχουν «ζωσμένο» και να δουλεύει γι’ αυτούς.
Αλλά, όταν ο λαός σηκώσει το ανάστημά του, όταν κάνει το βήμα μπροστά, όλα αυτά τα θρασίμια θα εξαφανιστούν, θα σαρωθούν.
Καμία πλουτοκρατία, καμία κυβέρνηση, καμία τρόικα, δεν μπορεί να τα βάλει με τον οργανωμένο, μαζικό, ταξικό αγώνα των ανθρώπων που «γυρίζουν τον τροχό».
Ηρθε η ώρα αυτός ο τροχός, που τον γυρίζουν οι εργάτες, να σταματήσει να γυρίζει. Ηρθε η ώρα οι εργάτες να σταματήσουν να γυρίζουν τα γρανάζια που τους αλέθουν, για να πλουτίζουν οι πλουτοκράτες. Ηρθε η ώρα οι εργάτες να κατεβάσουν τους μοχλούς και να υψώσουν τις γροθιές.
Οι εργάτες μπορούν να ζήσουν ανθρώπινα, αρκεί να απαλλαγούν από τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες, τους εργολάβους. Είναι οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες και οι εργολάβοι που δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς τους εργάτες.
Οι εργάτες μπορούν να υπάρξουν και χωρίς αυτούς.
Απεργία! Στα εργοστάσια, στα εργοτάξια, στα γραφεία, στα μαγαζιά, στα λιμάνια, στα καράβια, παντού!
Να μην κουνηθεί φύλλο!
Εκεί που παίρνει σάρκα και οστά η εκμετάλλευση. Εκεί που τα μνημόνιά τους μετατρέπονται σε καταδίκη. Εκεί που τα «μεσοπρόθεσμα» γίνονται θηλιά. Εκεί που γεννιέται η φτώχεια και ο πλούτος, η ανέχεια και η ξιπασιά, η δυστυχία και η καλοπέραση. Εκεί, στους χώρους δουλειάς, εκεί που «δένεται τ’ ατσάλι», εκεί που τους πονάει!
Εκεί πρέπει να φουντώσει το καμίνι της λαϊκής αντίστασης!
Οι «τρομοκράτες», οι εκβιαστές, οι φορο-δήμιοι πρέπει να τρομοκρατηθούν. Να αισθανθούν ότι χάνεται το έδαφος κάτω από τα πόδια τους.
Οταν τα πολιτικά ανδρείκελα του κεφαλαίου θα επιχειρούν στη Βουλή να αλυσοδέσουν έναν ολόκληρο λαό με τη σιδερένια μπάλα για να τη σέρνει μια ζωή στα κάτεργα της εκμετάλλευσης, εκείνη τη στιγμή, όλη η χώρα πρέπει να είναι στο πόδι, στέλνοντας το δικό της μήνυμα: «Θα πάρουν πόδι»!
Απεργία! Γενική απεργία! Γενικός ξεσηκωμός!
Από: rizospastis.gr