Της Λιάνας Κανέλλη
Απ' την επιλογή ως την εφαρμογή τα πρώτα ταξίδια του πρωθυπουργού στο εξωτερικό είναι σκέτη αποκάλυψη και πάντως μένουν εκτός «σύναξης» ανίερης, καθόλου ιεράς, των πολιτικών αρχηγών που θα έχει ολοκληρωθεί όταν τυπώνεται το παρόν. Το προοίμιο της αποκάλυψης το έκανε βέβαια ένας Ευρωπαίος πρόεδρος, ο Γάλλος, μιλώντας για ιδέες και άλλα δωρεάν ανταλλάγματα εντυπώσεων στο ελληνικό Κοινοβούλιο, χωρίς να χρειαστεί ευτυχώς να τραγουδήσουμε όρθιοι Εθνικούς Υμνους...
Και μετά ήρθε η Τουρκία και μετά το Ισραήλ, λες και ξαφνικά όλα συνωμότησαν και σίγουρα ο Κοέλιο, ώστε ο Αλέξης να βρεθεί στο τρίγωνο του θανάτου με μπόι γίγαντα, σκαρφαλώνοντας αναπόφευκτα (;) σε λόφους μεταναστευτικών και ασφαλιστικών πτωμάτων.Κι εκεί που άναψε ψευτοκαβγάς αν ένας τζιχαντιστής σουλατσάριζε ή όχι στο Παγκράτι, με τους Γάλλους να εφαρμόζουν πρώτη και καλύτερη την ολοκληρωτική δημοκρατία της θεσμοθετημένης κατατρομοκράτησης των μαζών, υπό το υπέροχο συναινετικό ευρωπαϊκό σλόγκαν «κόψε μου όλα τα δικαιώματα, μη μου κοπούν τα άκρα από τις βόμβες», μπερδεύουν τάχα μου δήθεν κι οι Τούρκοι τον Τούρκο με το μένος οπότε παράγεται Τουρκμένος και το πράγμα μπερδεύεται αιματηρά, επικίνδυνα, προπαντός όμως συναινετικά.
Αριστερός ηγέτης ευρωπαϊκής χώρας να κολακεύεται που του λέει ο Ισραηλινός πρόεδρος ότι είναι σημαία της σύγχρονης ολοκληρωτικής δημοκρατίας, δεν υπάρχει. Ούτε δεξιός, εδώ που τα λέμε... Ο Αλέξης μας είναι μοναδικός. Φλάμπουρο κυριολεκτικά.
Είναι αυτός που κατάφερε να ξεπεράσει την «αδυναμία» αυτής της δημοκρατίας, όπως του 'πε κι ο οικοδεσπότης του στο Ισραήλ, δηλαδή να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, πουλώντας τους αυτό που θέλουν, για να τους πάρει πίσω αμέσως μετά σώβρακα και βρακιά επειδή κρίνει ως ολοκληρωτικός δημοκράτης ότι δεν τα χρειάζονται.
Οπότε φτάνουμε στο ζητούμενο. Την ώρα που διακυβεύεται η ασφάλεια στη γειτονιά μας, καθώς έχουν μαζευτεί μεταξύ Ράκας και Μοσούλης όλα τα στρατά του ΝΑΤΟ μέχρι Ρωσία και καμιά χιλιάδα ισλαμιστικές οργανώσεις μαζί με πολυεθνικούς κολοσσούς που επενδύουν στην καρδιά της σφαγής και λαθρεμπορεύονται μεγαλοπρεπώς, εμείς λύνουμε το Ασφαλιστικό με προεδρικά φοντάν.
Δεν μπορεί παρά να δει προκοπή το Ασφαλιστικό της χώρας φιλοξενούμενο του Προκόπη, με παραποτάμια δημοκρατική συμπαράταξη, λεβέντικους ανεξάρτητους Ελληνες και πλακιωτάκια καμωμένα μεταξύ νέας και δημοκρατίας.
Τέτοια σύναξη δυνάμεων πλην ΚΚΕ, που αρνείται επίμονα να αναλύσει και να συνθέσει τις προφητείες του Παΐσιου σε συνδυασμό με τα απόκρυφα ευαγγέλια του λενινισμού, όπως ερμηνεύονται από τον Παναγιώτη και την Νάντια, αποκλείεται να αποτύχει.
Οι συντάξεις θα κοπούν, και οι μισθοί. Και ο βήχας. Και το σκάφος θα καταρριφθεί. Και τα θύματα των αντιποίνων θα βγουν στους δρόμους στις 3 του μηνός, χωρίς κουκούλες, χωρίς τζιχάντ, χωρίς συναίνεση, χωρίς φόβο και με πολύ πάθος.
Γιατί αλλιώς η κυρίαρχη αστική τάξη θα μείνει ανενόχλητη και χωρίς να διατρέχει κανέναν κίνδυνο, να ψάλλει τη Μασσαλιώτιδα, καλώντας στα όπλα τους πεσόντες και θαμμένους με ευρωπαϊκή βοήθεια, λειτουργικό κουαρτέτο και κόλυβα του ΟΑΣΑ, στο απέραντο ελληνικό νεκροταφείο κεκτημένων δικαιωμάτων...
Ο πόλεμος δεν είναι πια ούτε ακήρυχτος, ούτε επικοινωνιακός.
`Η βγαίνουμε στους δρόμους και σταματάμε κάθε γρανάζι της θανατηφόρας μηχανής ή θα μας πετάξουν στους δρόμους, νέους, γέρους και παιδιά, ικανούς κι ανήμπορους μαζί, σε μια υποδειγματική πολτοποίηση της εργατικής τάξης που συναινετικά καλείται να αυτοκτονήσει για να αναστηθεί!
Σ' αυτό το δίλημμα οι ένοχοι θα είναι οι αμέτοχοι. Στην ολοκληρωτική δημοκρατία η απάντηση μόνον ολοκληρωτική αντίσταση μπορεί να είναι. Κοχλάζον κόκκινο...
Αντανάκλαση: Ριζοσπάστης