Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2016

Μια φωνή και μια γροθιά

Αυτό που είδαμε σήμερα ήταν μια πρόγευση, αυτού που λέμε εργατοαγροτική συμμαχία
trakter
Και τι δεν είπαν εναντίον τους;
Τους είπαν υποκινούμενους από κόμματα και κανάλια. Φοροφυγάδες που ζουν εις βάρος των άλλων. Συντεχνία, που νοιάζεται μόνο για το δικό της συμφέρον. Τεμπέληδες και χαραμοφάηδες, που ζουν με πανάκριβες Μερσεντές και ξεκοκάλισαν επιδοτήσεις σε σκυλάδικα ή κωλόμπαρα.

Πήγαν να τους παρουσιάσουν ως φασιστοειδή, να τους βγάλουν ακροδεξιούς αντιδραστικούς. Νέους Γκόρτσους, με σύμβολα τη μαγκούρα και τη μικροπολιτική.

Και τι δεν επιστράτευσαν εναντίον τους;

Το κλασικό όπλο του κοινωνικού αυτοματισμού. Τα συστημικά παπαγαλάκια που προεξοφλούσαν πως αν προχωρήσουν σε δυναμικές κινητοποιήσεις, ο κόσμος θα στραφεί εναντίον τους. Και τα οποία ακόμα κι αν πιέζουν την κυβέρνηση για ιδιοτελή συμφέροντα, δεν ξεχνάνε τα απαράβατα όρια του συστήματος, που θέλει το λαό στο περιθώριο, παθητικό θεατή.

Τις δυνάμεις καταστολής, που υποδέχτηκαν με χημικά τους αγρότες, εγκλώβισαν πολλούς απ’ αυτούς μακριά από την πρωτεύουσα και τους ανάγκασαν να φτάσουν περπατώντας (!) στο κέντρο της Αθήνας. Ασφαλίτες κουκουλοφόρους για να προβοκάρουν τις κινητοποιήσεις των αγροτών.

Τα αγκωνάρια της ΝΔ που μιλούσαν για τριήμερη εκδρομή και επιχείρησαν να σπάσουν το αγωνιστικό μέτωπο των αγροτών. Ακόμα και τον καιρό (που λέει ο λόγος), με την ελαφριά ψιχάλα που παραλίγο να χαλάσει το πρόγραμμα της συγκέντρωσης στο Σύνταγμα.

Δεν κατάφεραν τίποτα όμως. Κι αυτό κάνει ακόμα μεγαλύτερη την ήττα τους στο πεδίο των εντυπώσεων, πολύ πιο σπουδαία τη μαζική παρουσία αγροτών από όλες τις γωνιές της Ελλάδας.

Αυτό που είδαμε σήμερα ήταν μια πρόγευση, ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτού που λέμε εργατοαγροτική συμμαχία. Ένα μεγάλο λαϊκό ποτάμι που διεκδικεί και αγωνίζεται, που δεν καναλιζάρεται εύκολα και δε σταματάει σε τεχνητά κυβερνητικά φράγματα.

Δύσκολα μπορεί να περιγράψει κανείς τις στιγμές από την άφιξη των αγροτών, των πρώτων τρακτέρ στην Ομόνοια, να μεταδώσει το κλίμα ενθουσιασμού και συγκίνησης, σε κάποιον που δεν ήταν μπροστά.

Οι αλαλαγμοί, οι ιαχές, οι άναρθρες συνεννοήσεις, τα επιφωνήματα άγριας χαράς κι ικανοποίησης, που μπήκαν στην Αθήνα ενάντια σε θεούς και δαίμονες.

Τα χειροκροτήματα του κόσμου που άνοιγε δρόμο στους αγρότες και παραμέριζε με σεβασμό, για να περάσουν, κόντρα σε κάθε αντανακλαστικό κοινωνικού αυτοματισμού που καλλιεργήθηκε έντεχνα τις τελευταίες μέρες. Η συναυλία, το γλέντι κι ο χορός που έστησαν λίγο αργότερα μπροστά στη Βουλή.

Η λαϊκή θυμοσοφία που απέπνεαν οι χαιρετισμοί κι οι σύντομες ομιλίες τους: δε φταίνε μόνο η Τρόικα κι οι Αμερικάνοι, φταίει και ο λαός που τους ψηφά κι άχρηστους τους βγάνει.

Το φαγητό που ετοίμαζαν τα σωματεία του επισιτισμού και τα μανταρίνια που είχαν φέρει οι Κρητικοί, για να φιλέψουν τον κόσμο (έτσι κι αλλιώς, σχεδόν δωρεάν θα τα έδιναν, ακόμα κι αν τα πουλούσαν).

Σήμερα οι αγρότες κατασκηνώνουν στο Σύνταγμα (ή όπου αλλού βρουν να καταλύσουν). Και αύριο οι λαϊκές αντιδράσεις κορυφώνονται με το μεγάλο πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ που έρχεται να προστεθεί στην πανελλαδική κάθοδο των αγροτών.

Όλοι στους δρόμους, όλοι στον αγώνα.

Αντανάκλασηatexnos