Πριν από λίγες μέρες, δημοσιεύτηκε στον Τύπο η αλληλογραφία που διατηρούσε από το 2011 η πολυεθνική τσιμεντοβιομηχανία «Lafarge - ΑΓΕΤ Ηρακλής» με στελέχη της τότε τρόικα, και ιδιαίτερα με το ΔΝΤ, σε μια προσπάθεια να επιβάλει αλλαγές στη νομοθεσία για τις ομαδικές απολύσεις, ώστε να προχωρήσει ευκολότερα στα σχέδιά της για κλείσιμο της μονάδας των τσιμέντων στη Χαλκίδα.
Θυμίζουμε ότι, τυπικά, οι απολύσεις στο συγκεκριμένο εργοστάσιο δρομολογήθηκαν δύο χρόνια μετά, το Μάρτη του 2013, όταν η πολυεθνική ανακοίνωσε την πρόθεσή της να κλείσει τα «Τσιμέντα Χαλκίδας», στο πλαίσιο αναδιάρθρωσης του ομίλου.
Ένα πρώτο συμπέρασμα που προκύπτει, είναι ότι πολύ πριν από τις επίσημες ανακοινώσεις, ο όμιλος εργαζόταν πάνω στο σχέδιο της αναδιάρθρωσης, το οποίο θα προχωρούσε ανεξάρτητα από την αντίδραση των εργαζομένων.
Γι' αυτό, άλλωστε, η πολυεθνική αναζητούσε ερείσματα στην τρόικα, προκειμένου πιο γρήγορα να απαλλαγεί από τους εργατοϋπαλλήλους του εργοστασίου, όταν θα ανακοίνωνε το λουκέτο.
Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι αυτά που παρουσιάζει και η σημερινή κυβέρνηση ως αξιώσεις της τρόικα, και ιδιαίτερα του ΔΝΤ, δεν είναι τίποτα περισσότερο από προσαρμογές στη νομοθεσία που υπηρετούν το κεφάλαιο, προκειμένου να διασφαλιστούν η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του.
Το ίδιο ισχύει και με τα Εργασιακά, όπου ο Γ. Κατρούγκαλος παρουσιάζει τις συζητούμενες αλλαγές ως απαίτηση του «ακραίου» ΔΝΤ, κρύβοντας ότι τα ίδια και χειρότερα περιλαμβάνονται στα υπομνήματα που καταθέτουν οι βιομήχανοι στο πλαίσιο της επικείμενης διαπραγμάτευσης.
Αντανάκλαση: Ριζοσπάστης